กัน~เอง

          “เดี๋ยวแผนกต่อไปที่พี่จะพาไปดูจะเป็นส่วนของแผนกวิจัยทางการตลาดนะคะ ส่วนนี้อาจจะเคร่งขรึมกันนิดนึง ยังไงน้อง ๆ ก็ไม่ต้องตกใจนะคะ แล้วอาจจะต้องลดเสียงให้เบาลงจะได้ไม่เป็นการไปรบกวนพวกพี่ ๆ ที่กำลังทำงานอยู่นะคะ” 

          หมวย พนักงานฝ่ายบุคคลสาวพูดขึ้นขณะที่กำลังเดินนำพนักงานใหม่มาจนถึงหน้าห้องแผนกวิจัยตลาด เธอหยุดอยู่ที่ประตูแผนกสักครู่หนึ่งเพื่อสูดหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล ก่อนที่จะกลับมาฉีกยิ้มและดันประตูเข้าไปข้างใน “พร้อมแล้ว ไปกันคะ”

          หมวยเดินนำน้อง ๆ เข้าไปหยุดนิ่งอยู่ที่กลางห้องด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน ก่อนที่พนักงานที่กำลังนั่งทำงานกันอยู่จะค่อย ๆ หันมามอง บางคนพยายามส่งยิ้มเจื่อน ๆ กลับไปให้หมวยและกลุ่มน้อง ๆ ที่เดินเข้ามา

          “น้อง ๆ คะ นี่คือแผนกวิจัยทางการตลาดนะคะ” หมวยพูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ จนแทบจะไม่มีใครได้ยิน “เป็นแผนกที่สำคัญที่สุดแผนกหนึ่งของบริษัทเราเลยค่ะ”

          “สวัสดีครับ/ค่ะ” พนักงานใหม่พูดตอบด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ตามหมวยพร้อมกับยกมือไหว้กันไปคนละทิศคนละทาง พนักงานในแผนกดังกล่าวก็ยกมือรับไหว้กันอย่างเลิกลัก

          “โอเคค่ะ งั้นเดี๋ยวพี่พาไปแผนกต่อไปเลยแล้วกันเนอะ” หมวยพูดพร้อมกับทำท่าจะหันหลังเดินออกไป

          “ไพลิน!” เสียงผู้ชายคนหนึ่งแผดดังขึ้นออกมาจากห้องผู้จัดการแผนก ทำให้พนักงานในห้องดังกล่าวรวมถึงหมวยถึงกับสะดุ้ง “รายงาน Q1 ที่ขอไปตั้งแต่วีคที่แล้วถึงไหนแล้ว ทำได้ไหม ติดปัญหาอะไรหรือเปล่า”

          ไพลินสะดุ้งเฮือกก่อนที่จะรีบตอบอย่างลนลาน “คะ.. คะ.. ค่ะ!”

          “ตกลงทำได้ใช่ไหม ถ้าไม่ได้หรือติดอะไรก็ต้องรีบบอกนะ นี่ผมสั่งไปตั้งแต่วันจันทร์ที่แล้ว จนถึงตอนนี้ผมยังไม่เห็นรีพอร์ต Q1 ที่ผมขอคุณไปเลย” เสียงผู้ชายแผดขึ้นต่อ

          “กะกะกะ กำลังค่ะ น่าจะเสร็จก่อนเที่ยงนี้ค่ะ!” ไพลินตะโกนตอบอย่างตะกุกตะกักพร้อมกับอาการมือสั่นเป็นระวิง

          “แน่ใจใช่ไหม” ผู้ชายคนดังกล่าวยังแผดเสียงพูดต่อ ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องเพื่อจ้องหน้าไปที่ไพลิน “ถ้าคุณบอกก่อนเที่ยงก็ต้องคือก่อนเที่ยงนะ อย่ารับปากอะไรถ้าไม่มั่นใจ”

          “ทะทะทะ ทันแน่นอนค่ะ! ตอนนี้เสร็จแล้ว เหลือแค่เช็ครายละเอียดเพื่อความถูกต้องนิดหน่อยค่ะ” ไพลินตอบ

          “โอเค” ผู้ชายคนดังกล่าวพูดตอบเสียงแข็ง ก่อนที่จะหันไปสบตาหมวยและกลุ่มพนักงานใหม่ที่ยืนนิ่งกันอยู่ตรงนั้น

          “อะอะ อ่อ! สวัสดีค่ะพี่ เอ๊ย! คุณเองกฤต” หมวยพูดด้วยอาการลุกลี้ลุกลน ก่อนที่จะหันไปผายมือแนะนำพนักงานใหม่ “พอดีพาน้อง ๆ พนักงานใหม่เข้ามาแนะนำค่ะ”

          “สวัสดีครับ/ค่ะ” พนักงานใหม่ยกมือไหว้ด้วยเสียงอ่อย ๆ เองพยักหน้าตอบรับพอเป็นพิธีก่อนที่จะเอี้ยวตัวเพื่อกลับเข้าไปในห้องทำงาน

          “สวัสดีครับพี่!” เสียงพนักงานใหม่คนหนึ่งพูดขึ้น ทำให้ทุกคนในห้องถึงกับสะดุ้ง

          เองหยุดชะงักในทันที ก่อนที่จะค่อย ๆ หันกลับมามองไปที่เจ้าของเสียงดังกล่าวอย่างช้า ๆ

          “ผมชื่อกันครับ” กันพูดขึ้นด้วยสีหน้ามั่นใจพร้อมกับรอยยิ้ม โดยที่ไม่ได้มีความรู้สึกเกรงกลัวใด ๆ “อยู่แผนก Client service ยังไงฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

          เองยืนจ้องหน้ากันนิ่ง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานโดยไม่มีทีท่าตอบรับหรือสนใจอะไร

          เสียงพนักงานซุบซิบกันอื้ออึงทันทีที่เองกลับเข้าไปในห้องทำงาน โดยที่กันก็ยังคงยืนจ้องมองหน้าของเองผ่านผนังกระจกใส พร้อมด้วยแววตาและรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข