คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คนแมนงอแง
นแมนอแ
“ยอูื่นมาิน้าวินยา่อนรับ”
“อืออออ”
“เร็วรับะไ้นอน่อ”
“ร้อนอยาอาบน้ำ”
ยอูที่ลืมาึ้นมาบอวาม้อารอัวเอับนที่ปลุวนอารม์ารนอนที่แสนสบายอเา
ลิ่นหอมอ้าว้มที่ลอยเ้ามูยัไม่ใ่แรุึที่ีพอในอนนี้เพราะอนนี้สิ่เียวที่้อารเลยืออาบน้ำ
“อาบไม่ไ้หรอรับเี๋ยวเป็นหนัว่าเิมทำไล่ะ”
“ฮือ ร้อนอะไม่เ้าใหรอ”
ร่าบาหน้ายู่ลทันาเห็นเมื่อไม่ไ้ฟัำอบที่อยาไ้ยิน
ทำไม้อห้ามอะ ็มันร้อนมันเหนียวัวมันอยาอาบน้ำอยาสื่นอะ
เฟรเฟรอะไม่รู้ัหรอไอ้ำห้ะ
“ไม่้อมาทำหน้าเศร้าเลยไม่หลลหรออ้วน”
“ไม่หลริหรอ”
“ไม่รับ”
“อินนนนนนน~”
บูม!!!
าเมรุนแรารระพริบาโสวยปริบๆับหน้าาที่ยู่เ้าหาันทุสัส่วนปาสวยที่เาอบแอบรัเล็โมยน้อยนั่นอี
ะยูู่๋เ้า้วยันเพื่ออะไริว่าะหลหรอยอู นี่อินนะรับสรอสุๆแล้ว
“โอเรับ อาบน้ำันเน้อะ”
“J”
สรอสุ็เหี้ยแล้วรับแอทแทนานี้
ยิ้มหวานให้นานั้น
เป็นทาสเ้าอ้วนี่าิ็ยอม
หลัาอาบน้ำปะแป้เมียหมาๆที่แปลร่าเป็นเ็เสร็อิน็ัารอุ้มนัวเล็มาวาไว้ที่โฟาห้อรับแ
หานมรุบรอบให้ิน่าเวลารอเาที่้อไปอุ่น้าว้มหมูใหม่หลัาที่ถูละเลยไปเพราะศึารอาบน้ำ
อินัารอุ่นอาหารไปยิ้มไป
ถ้าถามว่าทำไมอนแรไม่ปล่อยให้ยอูเินออมาเอเหมือนปิที่เ้าัวะอบโวยวายแล้ว็ับไล่เาบอเลยว่า
ผิาทั้อ้อนทั้อแ้อให้อุ้ม ้อใล้ิลอเวลาถามอีว่าเบื่อไหมบอเลย
ไม่!!!
แม่โรุ้ม่าีวิเลยวันนี้
ฮ่าฮ่า
“้าวเสร็แล้วรับ
่อยๆินนะมันร้อน”
“ำ”
“รับ?”
“ป้อนหน่อยิ”
โอ้ยยยยยยยยย
ฟฟไนห่เวนถนะนำระีพนแ-บยำบสวนภไถฟภำี่าบวฝ-ภพะัเ้ส่ไำพะ!!!!
พ่อแ้วแม่แ้ว่วยอิน้วยั้แ่เิมาแล้วมีผู้หิอบึ้มผู้ายไส์มินิมาพัวพันอินยัไม่เยรู้สึพ่ายแพ้ใรนานี้มา่อน
ทำไมผม้อยอมให้ยอู้วย เล่นอใส่ผมใ่ไหม ทำไมผม้อยอมโว้ยยยยยย!!!
“อ่า ไ้รับ”
ใบหน้าที่ึ้นสีาๆที่แ้มอบรูปหน้ามเ้มที่พยายามลั้นรอยยิ้มแห่วามเินไว้ไม่อาลั้นไปไ้มาว่านี้
ร่าสูที่นั่ลที่โฟา้าๆร่าบาัารเป่า้าว้มให้หายร้อนามเสสายาหลบาลมที่้อมอมาอย่าไม่ปิบั
ปารูปหัวใที่ลี่ยิ้มบาๆมันทำให้ใระุไ้ไม่ยา
อินที่เินนทำัวไม่ถูไ้แ่เป่ามันอยู่อย่านั้นา็มอหลบไปหลบมา
“หิวแล้วะไ้ินหรือยั”
“รับๆ อ้าปาเร็ว”
“อ้ามมมมม”
“อร่อยไหมรับ”
“อร่อยับ J”
แมมมมมมมม่
อินะไม่ทนริๆแล้วยอูทำไมน่ารัแบบนี้ รู้สึเหมือนเป็นสาวแรแย้มไ้เอรัแรพบ
อินใ้เวลาในารป้อน้าวนัวเล็ที่อ่อยไ้เรียบ่ายอ่อนโยนมาพอสมวร
เป็นารป้อนไปเรื่อยๆ้อาันไปเรื่อยๆนมารู้ัวอีทีืออนัเ้าไปในถ้วยแล้วไม่เอ้าว
ยอูที่รู้สึเริอาหารเป็นพิเศษแถมูน่ารัไม่โหวเหวโวยวาย
ทำัวให้ใอินละลายไ้อยู่เรื่อย
“ินยา้วยเร็วอ้วนะไ้หายไวไว”
“ไม่อาวววว
ไม่ินยา”
“ไม่ินยาเี๋ยวไม่หายนะรับ”
“หึ ยอไม่ิน”
“นิเียวนะรับมาเร็วอินป้อน”
“ฮืออออ”
ร่าบาที่ริ่มสำแฤทธิ์เหลัาที่อินถือแ้วยามาให้นัวเล็ินแ่ลับถูปิเสธ
ูท่าทาแล้วน่าะไม่อบินยาแน่ๆ
เ็น้อยเอ้ย
“ไม่อแรับมาเลย”
“อินนนนน”
“รับอินเอ”
“ยอไม่อบยา....มันม”
“ไม่มหรอมาเร็ว”
“ฮือออ อิน”
มาแล้วใบหน้าที่ทำให้อิน้อพ่ายแพ้
หน้าที่สอรอาารยิ้มแอทแทือใบหน้าเบะบึ้น้ำาลอ ทำไมวันนี้ยอูถึวนลูปลับไปร่าเ็อินรับมือไม่ไ้
อินแพ้วามอ่อนโยนเปราะบาอยอู
“ไม่หลลอีแล้ว”
แ่เาะ้อใแ็ไม่ั้นมีหวัไ้นัวเล็ไม่มีทาหายแน่ๆ
อินัารส่เม็ยาเ้าปาัวเอแล้วาม้วยน้ำ
ึร่าบาเ้ามาใล้ประบปาเพื่อป้อนยาแ่ยอู็ือยอูเรื่อื้ออให้บอ
ทำให้อิน้อปลายาเบาๆให้ร่าบายอมเผยอปาเมื่อสำเร็็ัารัเม็ยาเ้าปาบาาม้วยน้ำ
วา้อนวามหวานทุหยาหยในโพรปานแน่ใแล้วว่ายอูลืนยาลอถึยอมผละออมา
น้ำใสที่ไหลามอระหทำให้อิน้มลูเม้มไล่เลียหยน้ำทุหยาออหอมรุ่น
“อื้อ”
แู่เหมือนะนานเินไปนนถูระทำ้อทำารประท้วพร้อมับแรทุบที่ไหล่ว้า
“ยาม”
“โห”
“ไม่เห็นมเลยรับ”
“ออะหวาน”
ความคิดเห็น