The Curse สืบร้าย ..กลายเป็นรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 : ตระกูลอัครวาโย (50%)

1

คฤหาสอัครวาโย

   สายฟ้าแลบแปลบปลาบ ทำให้มองเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่สีดำทะมึนได้อย่างชัดเจน เพลง

พิณมองสถานที่เธอต้องเข้ามาอาศัยพักหนึ่งจนกว่าคดีจะปิดอย่างเหนื่อยใจ ราวกับมีปริศนาแฝง

อยู่ทุกอณูของคฤหาสน์ ถัาพี่สาวของเธอหรือก็คือ 'แพรพลอย' ไม่โดนคนร้ายจากคดีก่อนดัก

ทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาลล่ะก็ เธอคงไม่ต้องมาวุ่นวายกับคดีปริศนาแบบนี้หรอ

   "เอาล่ะ ไปอาบนํ้าสระผมหน่อยดีกว่า" เพลงพิณเดินเข้าไปในคฤหาสน์พร้อมกับแม่บ้านคน

หนึ่งเมื่อก้าวเข้าไปในตัวคฤหาสน์จะพบกับโถงใหญ่และบันไดกว้าง บรรยากาศขมุกขมัว เพราะ

เปิดไฟเพียงไม่กี่ดวงเท่านั้น

   "เชิญทางนี้ค่ะ" แม่บ้านที่ค่อนข้างชราแล้วบอกเพลงพิณ ใบหน้าที่มีรอยเหี่ยวย่นนั้นเรียบเฉย

จนเพลงพิณขนลุก แม่บ้านพาเพลงพิณขึ้นไปชั้นสอง ทางปีกตะวันออกของคฤหาสน์

ห้องไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็มีเตียงเดี่ยวสีขาวสะอาด ตู้เสื้อผ้า โต๊ะเครื่องแป้ง โต๊ะเขียนหนังสือ

พร้อมสรรพ แม่บ้านออกไปแล้ว เพลงพิณถึงได้สังเกตุว่าคนใช้ในบ้านนี้ส่วนมากเป็นคนเก่าคน

แก่ และดูเหมือนจะอยู่ที่นี่ตั้งแต่สมัยยังหนุ่มยังสาว

   เด็กสาวเข้าไปอาบนํ้าสระผมให้สะอาดเรียบร้อย เพราะเมื่อครู่เธอตากฝนมา ถ้าไม่รีบอาบนํ้า

เดี๋ยวจะไม่สบายเอา...

   เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วเด็กสาวก็กระโดดขึ้นเตียงนอนในทันที ซึ่งผิดคาด เพราะเธอคิดว่าเตียง

จะนุ่มนิ่มน่านอนให้สมกับเป็นบ้านคนรวย ที่ไหนได้ กลับแข็งซะขนาดนี้

เพลงพิณหน้ามู่ แล้วเป็นยิ้มแย้ม คลานไปคว้ากระเป๋าที่ตกอยู่ข้างเตียงมาควานหาโทรศัพท์

แล้วกดเบอร์โรงพยาบาลอย่างเร็วรี่ หวังจะโทรหาพี่สาว

   ... ไม่มีสัญญาณ...

เพลงพิณหน้าบูดแล้วโยนโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ก่อนจะหงายหลังล้มลงนอนดังตึง เธอรู้..ว่านี่น่ะ

เป็นห้องนอนคนรับใช้ เพราะเมื่อตะกี้เธอเดินผ่านห้องของป้าแม่บ้านมันหน้าตาเหมือนห้องที่เธอ

นอนอยู่นี่แหละ

   ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องของเพลงพิณทำให้เธอกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วลงจากเตียงไปเปิด

ประตู

   "ได้เวลารับประทานอาหารแล้วค่ะ"

   "ค่ะ" เพลงพิณเดินตามคุณป้าแม่บ้านไปยังห้องโถงใหญ่ที่ประดับประดาไปด้วยของเก่าหา

ยาก ยิ่งทำให้บ้านหลังนี้ดูลึกลับเข้าไปใหญ่ แม่บ้านเดินนําเพลงพิณไปยังฝั่งซ้ายของห้องโถง

ซึ่งเชื่อมกับห้องอาหารขนาดใหญ่

   เพลงพิณกวาดมองห้องอาหารสีนํ้าตาลที่ตัดกับพื้นกระเบื้องสีครีมอย่างลงตัว ประดับด้วย

ภาพวาดผลไม้สีสวย โคมไฟคริสตัลระย้าไล่ลงมายังโต๊ะไม้หรู ที่ปรากฎสมาชิก 6 คน

   เด็กสาวนั่งลงบนที่ว่างอย่างประหม่า

   "เอ่อ..สวัสดีค่ะ ฉันเพลงพิณ"

   "สวัสดีครับ ผม 'ธนกฤต'..."ชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะโตที่สุดแนะนําตัวพร้อมกับยิ้มให้เพลงพิณ

อย่างอ่อนโยน เขาผายมือไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามเพลงพิณพร้อมกับเอ่ยว่า

   "นี่ 'ธนภัทร' ครับ " เพลงพิณพิเคราะห์ชายหนุ่มตรงหน้าเธอ ซึ่งเขายังคงรับประทานอาหาร

ต่อไปโดยไม่ได้สนใจเธอแม้แต่น้อย

   "ส่วนนี่ธนิ..."

   "ฉัน 'ธนทิรา' ต่างหากละ พี่กฤตอย่ามามั่วนิ่ม"

   "ใช่ อย่าเอาดาไปรวมกับยัยนี่นะ"  เพลงพิณมองสาวน้อยฝาแฝดที่ทะเลาะกันอย่างนึกขำ

แล้วการแนะนําตัวก็สะดุดลง เมื่อเสียงเด็กสาวคนหนึ่งแทรกขึ้นมาว่า

   "นี่น่ะเหรอคนที่จะมาสืบเรื่องคุณพ่อ ดูกระจอกกว่าคนแรกซะอีกนะ หึ"

   "เอ่อ..กินข้าวกันเถอะครับ เงียบน่าทิรา" ธนกฤตส่งสายตาดุให้กับเด็กสาวที่ว่าเพลงพิณ

   การรับประทานอาหารดําเนินไปอย่างเงียบกริบ บรรยากาศนั้นดูกระอักกระอ่วนไม่น้อย จน

เพลงพิณอยากจะรีบๆกินให้เสร็จแล้วกลับเข้าห้องเสียที

   เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำธุระ เพลงพิณที่กำลังจะเดินกลับห้องถึง

กับสะดุ้งเมื่อมีมือใครบางคนแตะที่ไหล่ของเธอ

   "อ้าว คุณนั่นเอง" เพลงพิฯถอนหายใจเมื่อเห็นว่าคนที่เรียกเธอนั้นคือหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอ

เห็นบนโต๊ะอาหาร

   "ฉัน 'ธนพร' ..เป็นไงบ้างล่ะ เธอคงจะอึดอัดมากสินะ"

   "อ่า..ค่ะ"

   "ฉันแนะนําให้เธอออกจากที่นี่ไปเสียดีกว่านะ ฉันเตือนเธอแล้ว" พูดจบธนพรก็เดินออกไป

ทิ้งเพลงพิณยืนงงอยู่ตรงนั้น แต่สุดท้ายเธอก็ถอนหายใจเดินกลับห้องตัวเอง มีเรื่องให้เธอต้อง

คิดอีกเยอะ แต่เจอแค่นี้เธอก็อยากจะปิดคดีเร็วๆแล้วละ

--------------------------------- 50%--------------------------------------
 

อัพให้อ่านกันไปก่อนซักครึ่งตอน5555
แล้วจะมาอัพที่เหลือต่อให้นะคะ
ช่วยกันเม้นด้วยจ้า

cinna mon