คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : บทที่ 15 หนุ่มน้อยริรัก (1/2)
บทที่ 15 หนุ่มน้อยริรั (1/2)
นิสาใเมื่อผ้าถุร่นึ้นมาออยู่บนหน้าท้อ และยิ่ใไปมาว่านั้นเมื่อาเผืนบาอเธอถูึิมือออมา้วย สิ่ที่เห็นือร่าสูทะมึนำลั้มลมอวามเป็นหิอนเอ แม่เลี้ยเี่ยวระถายถอยออมาทว่าฝ่ามือหนาลับรึสะโพันเอาไว้ ไอร้อนผ่าวาัวเาแพร่ึมเ้ามายัผิวเนื้ออหิสาว เทวา้มลมาอีรั้แล้วมอบุมพิแสนหวานให้ภรรยา
“ไ้โปรอย่าปิเสธผมเลยนะรับ”
เสียทุ้มที่อัแน่นไป้วยวามปรารถนาระิบแผ่วหวาน ายหนุ่มสัมผัสไ้ถึอาารสั่นอย่ารุนแรอนิสา อาเป็นเพราะว่าอีนทิ้ห่าเรื่ออย่าว่าไปนานหลายปี เท่าที่สืบมาั้แ่มาอยู่ที่นี่็ไม่มีผู้ายนไหนมาวอแวนัวเล็ ันั้นึเป็นไปไ้ว่าเรื่อบนเียอนิสาอาห่ามาแล้วอย่าน้อยห้าปี
หลัลิ้นหยอเย้าันในโพรปาแล้ว เทวาึ่อยๆ ไล้เลียอีนลมาั้ออนถึหน้าอ ูลืนปทุมถันอเธอนมิ ส่วนอี้า็บีบเบาๆ เพื่อระุ้นอารม์ ลิ่นายหอมรุ่นอเธอยิ่เพิ่มวามำหนัอเาให้พุ่สูมาึ้น ฝ่ามือหนายบั้นท้ายอเธอึ้นแล้วเอาหมอนรอไว้ เาุบใบหน้าเ้าับใลาหว่าาอนิสา ิวหาแทรสอเ้าไปในร่อสาว ไ้ยินเสียอีฝ่ายราหวือ มือสอ้า้อรีบะปบเอวอเอาไว้ไม่ให้เธอถอยหนี
“อ้า อย่า่ะ อย่าทำัน”
สิอนิสาแทบะมอับ วามเสียเสียวสะเทิ้นสะท้านไหลวนอยู่ในร่าาย ใ่ว่าเธอไม่ประสา อายุนานี้แล้ว็เยปลปล่อยวาม้อารอนเอบ้า หาแ่ให้มานอนแล้วโนใร่อใรแะ้อันแบบนี้นิสายอมรับว่าไม่เย มือบายุ้มผมอายหนุ่มเอาไว้ อนนี้ใอเธอำลัะา วามรู้สึเสียวสะท้านแพร่ผ่านไปทุอูอร่าาย
“อื้ม ไม่เอา อย่า...”
ปาอเธอปิเสธหาแ่บั้นท้ายนั้นระเ้รับสิ่ที่เาปรนเปรอมาให้ัน มันทั้มีทั้สุและทรมานอยู่ในารระทำเียวัน เายัั้หน้าั้าวัลิ้นระรัวเ้าหาเธออย่าบ้าลั่ แหยแหย่เ้าไปในร่อลึนสุโน ส่วนเธอไ้แ่แอ่นายหยัเ้าหา ร่าายบิเร้า้วยวามทรมานและระสัน่าน
“ุเท ุเท ัน...”
เหมือนลอยึ้นสู่ที่สูอย่ารวเร็ว แล้วใรสันผลัันลสู่หุบเหว เป็นประสบาร์แปลใหม่อีวิ ทั้หอมหวานและาบ่านอยู่ในที ้าในรู้สึร้อนวูบวาบ เธอหลับาพริ้มรับเอาวามสุที่ไม่เยพานพบมา่อน ไรนอ่อนลุันไปทั้ร่า นระทั่รับรู้ไ้ว่าเานั่ร่อมร่าันไว้อีแล้ว
“สาอบไหมรับ”
ใบหน้าหล่อเหลายัวึ้นมามอ ยามเมื่อวาอเธอหลับพริ้มแล้วแสสีหน้าว่ามีวามสุ หัวใอเา็พลอยอิ่มเอิบไปับเธอ้วย
เทวาใ้นิ้วแร่อนเอสัมผัสร่อสวาทอหิสาว ่อนะแทรนิ้วี้เ้าไป่อน สิ่นั้นทำให้นิสาลืมาโพลึ้นมาแสอาารว่าเ็บเหลือเิน
“เ็บ่ะ ุเท”
“ทนอีนินะรับ”
น้ำสีใสไหลออมาามร่อรั มัน่วยทำให้นิ้วยับเ้าออไ้สะวมาึ้น าหนึ่ึเพิ่มเป็นสอ เทวาิว่าแม้นเธอะไม่ใ่สาวบริสุทธิ์ ทว่า็นานหลายปีแล้วที่อาไม่ไ้ร่วมรัับใร ถึะอยาไ้อีฝ่ายใแทบาหาแ่เทวา็อยาให้นิสาพร้อม่อน เมื่อทาเ้าออสะวลื่นไหลมาึ้น วามแ็ืนอเทวา็สั่นระุพร้อมทำาน หัวใอายหนุ่มเ้นรัวปานลอศึ เพราะในที่สุเา็สมหวัับหิสาวที่นเออบั้แ่แรเห็น
มือับลูายแล้ว่อเ้าไปที่ปาถ้ำอเธอเบาๆ ส่วนอีมือนั้นรึสะโพอนิสาไม่ให้ไปไหน ใบหน้าามส่ายหวือเสมือนะบอว่าเธอยัไม่พร้อม วาู่นั้นมีหยาน้ำไหลออมา เาสสารหาแ่็อยาีรารอบรอเธอเ่นัน
ทันทีที่ัวนอเาแทรผ่านเ้าไปในลีบสาวอภรรยา ใบหน้าหล่อเหลาอเทวา็เหยเล้ายนเ็บปว วามับแน่นบีบอัแนายอเาอย่าแร ฝ่ายเธอ็ร้อระเส่า้วยวามทรมาน หนุ่มลูรึ่สูปาอัวเอเพื่อวบุมลมหายใ หลัานั้นึันท่อนเอ็นอัวเอเ้าไปนมิ้าม สมอไ้แ่ิ...นี่มันอะไรัน ราวับว่าเาำลัร่วมรัับสาวบริสุทธิ์เสียอย่านั้น
“ุเท เอาออไปไ้ไหมะ ันเ็บมา ุ้วย”
นิสาเ็บปวราวับนโนแท ล้ายมีเล่มมมาเือนเอาเนื้ออเธอออไป ทั้แสบและปวอยู่ในราเียวัน หายใ็ไม่สะวเท่าไหร่นั แน่นอึอัราวับว่ามีภูเามาทับร่าอนเอเอาไว้ มือันแผ่นอแ็แร่อเาออไปให้พ้นร่า ทว่าอีฝ่ายลับนั่แ่อยู่อย่านั้นไม่ยอมถอนัวนออ
“ฮึ ันเ็บ่ะ อร้อ”
นิสาอยาายให้รู้แล้วรู้รอ ไหนใรบอว่าะอ่อนโยน่อัน แล้วนี่มันอะไรเาเหมือนะ่าเธอให้าย้วยร่าายให่โอเา
“ฮือๆ อึ”
แล้ว็ยิ่เ็บรุนแรเ้าไปอีเมื่ออีฝ่ายเริ่มยับัว ารเสียสี้าในทำให้เธอทรมานมาว่าวินาทีเมื่อสัรู่หลายเท่านั
“ฮื้อ อร้อ ันเ็บ่ะ”
นอาะไม่ฟัำอร้อแล้ว นใร้ายยัโยลอนเธอเร็วึ้น มันไม่เห็นะสุสมเหมือนอย่าเ่นเมื่อี้เลยแม้แ่น้อย
“ุเทวา ันบอว่าเ็บ!”
เธอะโนบอเาสุเสีย เริ่มนึรัเียสัมผัสออีนเ้าแล้ว อีฝ่าย้มหน้าลมาหา ประบปาอเธอเอาไว้ แล้วเสียราระเส่าอเาเริ่มัึ้น วาู่นั้นเ็มไป้วยวามปรารถนาอย่าแรล้า เธอผินหน้าหนีไม่ยอมให้ผู้ายใยัษ์ูบ เาไม่ามอแยหาแ่นอนราบแล้วแนบิแทบะหลอมรวมเป็นเนื้อเียวัน
“อ้า์ สา...”
เทวาไม่เยรวรามาอย่านี้มา่อนเลยในีวิ ทว่าเมื่อไ้แนบิับภรรยาแล้ว เหมือนร่าายมันถูเิมเ็มทาใไป้วย ัหวะารเ้าออเริ่มร้อนแรมายิ่ึ้น เอวสอบวบเ้าใส่หิสาวราวับว่าเธอือม้าศึ มือสอ้า้อนศีรษะเธอเอาไว้ มอวาที่หลับลไปอภรรยา ใบหน้านวลำลัเ็บปวแสนทรมาน หาแ่ผู้ายแสนร้ายอย่าเาลับไม่สามารถหยุไ้
เทวา้มลแล้วูบหน้าผามนอย่ารัใร ร่อสาวอเธอทำให้เารู้สึีอย่าไม่เยเป็นมา่อน ร่าสูให่เปลี่ยนาท่านอนมานั่ มือทั้สอ้อน้นาอภรรยาเอาไว้ ่อานั้นึวามเป็นายเ้าหาให้ลึแน่นสนิท
“ที่รั ผมะไม่ไหวแล้ว...”
เทวาระแทบั้นท้ายใส่ร่าบาอย่าลืมัว เาเอาแ่วามสุอัวเอเป็นให่ ระรัววามแ็แร่ใส่อีฝ่ายไม่ยั้ ไม่ไ้ยินแม้ระทั่เสียร้อไห้อเธอ นเมื่อทุอย่า่อท้นเ้ามา สะโพสอบ็อัอถี่รัวเ้าไปในถ้ำสวาทอหิสาว สายธารอวามปรารถนาพุ่เ้าสู่ร่อสาวอนิสา บั้นท้ายอเทวายัระุ วามเป็นายหลั่น้ำรัออมาไม่ยอมหยุ
เสียราทุ้ม่ำพร้อมับอาารี้ปาอายหนุ่มัึ้น พร้อมับเสียร้อไห้อนิสาเอ็ั้อเ่นัน วามสุอเทวาหายวับเมื่อเธอถอยออแล้วยเท้าถีบเ้าไปที่ใบหน้าอเา เทวาปล่อยให้เมียถีบเพราะถือว่าัวเอเป็นนไม่ีเอาแ่ใ เมื่อี้เาเหมือนหนุ่มน้อยริรั ไม่สามารถวบุมอาารอันใไ้เลย วามมอผ้าปูเียที่เปื้อนเลือวให่ ใบหน้าอายหนุ่มสลวูบล
“สารับ ผมอโทษ”
ความคิดเห็น