คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : บทที่ 14 จำยอม (2/2)
บทที่ 14 ำยอม (2/2)
“เรียบร้อยรับท่าน ผมะูแลเรื่อเอสารทะเบียนสมรสให้อย่าเร็ว ส่วนเอสารในารย้ายไปอเมริาอุผู้หิับุหนูะเร่ำเนินารให้วันนี้เลย าว่าไม่นานน่าะไ้ใบอบรับ”
ทนายอเทวาบินมาาอเมริาโยร เารวบรวมเอสารทั้หมใส่ระเป๋าอนเอ มอหิสาวาวไทยที่ทำให้นอย่า เทวา านส์ ถึับยินยอมทะเบียนสมรส้วย ไม่นึเหมือนันว่าเ้านายอเาะลทุนถึั้นนี้
“อบุมา” เทวาปรายามอลูน้อให้ออไปส่แ ่อนะหันมาหาหิสาวรหน้า เาะถือว่านิสาเป็นภรรยาอนเอแล้ว วาม้อมอใบหน้าามอ่อนหวานอร่าเล็
เมื่อวานนี้เาับเ็ๆ ลับมาีันแล้ว พาไปเที่ยวห้า ิน้าว ูหนั ื้ออเล่นให้นแทบะนลับไม่ไหว เ็ๆ อสัาาเาว่าห้ามทำร้ายุแม่อพวแอี พอเารับปาเ้าัวน้อย็ลับมาีันอย่าเิม
“ุะแ่านับันนานแ่ไหน?”
นิสาเอ่ยออมาหลัาทนายเินพ้นบ้านออไปแล้ว ะให้เธออยู่ับเาทั้ีวิไ้อย่าไร วามรั็ไม่มีแถมรู้สึเลียี้หน้าอี ไหนะเรื่อเลวร้ายที่เาเอาเปรียบัน
“ไม่เอาน่าสา” เทวายิ้มไม่ถือสาภรรยา เมื่อเ้าเราสอนไปส่ลู้วยันที่โรเรียน มันเป็นวามรู้สึีอีแบบ พอลับมานิสาันะไปทำานที่บ้านไอ้พ่อเลี้ย าอารม์ีเาเลยเริ่มะหัวเสีย ุผู้หิอานส์ะไปเป็นแม่บ้านไ้อย่าไร ายหนุ่มวัร่าลมลึเ้ามาในอ้อมแน
“ผมทะเบียนสมรสับุแล้ว ถือว่าเป็นสามีภรรยาามหมาย”
เาทวสิทธิ์อนเอทันที ลุึ้นแล้วพาร่าบาึ้นไปยัั้นสอ ใบหน้าเ้าเล่ห์อมยิ้มพราย รอวันนี้มานานเหลือเิน เ้ามาในห้อแล้ววาเธอลไปบนที่นอนอย่าอ่อนโยน
นิสาพลิัวหนีทันที เธอลานหวัะไปอยู่อีฟาเพื่อหลบเลี่ยเา ทว่า้อเท้าลับถูุเอาไว้เสีย่อน
“สารับ นะ อย่าหลีเลี่ยันเลย ไหนๆ เรา็เป็นสามีภรรยาันแล้ว”
“ันยัไม่พร้อม” นิสาหันมาสบา นัยน์าู่นั้นายแววหวาลัว
“มันไม่ไ้น่าลัวนะ ผมะูแลและทะนุถนอมุอย่าี ลไหม”
“ไม่่ะ ันยัไม่พร้อม” เธอปลมือเาออา้อเท้าอนเอ พลายับถอยออมา ร่าสูให่เอ็ามไม่ลละเ่นัน เาว้าเธอมาแล้วผลัให้นอนลไป ใ้ายที่ให่ว่าร่อมเอาไว้ให้หลีหนีไปไหนไม่ไ้
“นี ุลัวใ่ไหมรับ”
เทวาพยายามะใเย็นับภรรยา มือไล้ไปบนรอบหน้าอันแสนยั่วยวนใเา ลิ่นายอนิสาหอมอ่อนๆ ิรารึใอย่าไม่เยเป็นมา่อน เา้มลแล้วเริ่มลอเลียไปามวหน้าหวาน
“เห็นใผมหน่อยไ้ไหมสา ให้โอาสผมบ้าไ้ไหมรับ”
เาหยุนิ่ที่วาลมโอเธอ แสให้เห็นว่าผู้ายนนี้ริัและริใ่ออีฝ่ายเหลือเิน ่อนะยิ้มพรายเมื่อเธอไม่ไ้ัืน ริมฝีปาหนาเลื่อนเ้าไปูบหน้าผาและวาทั้สอ้าอย่าอ่อนโยน
“ผมอบุมานะ อบนิว่าอาเป็นรัไปแล้ว ให้ผมไ้เป็นสามีอุไ้ไหม ผมรับปาว่าผมะทำหน้าที่อนเอให้ีที่สุ”
“อย่าเสียเวลาเลย่ะ อยาทำอะไร็ทำเถอะ”
นิสาหลับาลไม่อยารับรู้อะไรอีแล้ว ในเมื่อเป็นเมียเา็้อทำามหน้าที่อนเอ มือทั้สอยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้เพื่อ่มลั้นวามอสูอีวิ เาูบเธอไปทั่ววหน้าอย่า้าๆ หลัานั้นึประทับริมฝีปาลบนส่วนเียวัน บเม้มบาเบาแล้วสอลิ้นร้อนเ้าไป้าใน เี่ยวระหวัอย่า้าๆ พาให้เธอหายใาห้วไม่เป็นัหวะ เาลุว้านไปทั่วในโพรปา วัลิ้นร้ายาทัทายนแทบะพันเป็นเนื้อเียวัน นิสาทำไ้แ่เพียอยรอรับอารม์อายหนุ่ม
มืออเทวาเริ่มอยู่ไม่นิ่เท่าไหร่นั มันสายแ่ไปทั่วทุผิวสัมผัส ไรนอ่อนอหิสาวพาันลุัน นระทั่ัวเริ่มสั่นอย่าวบุมไม่ไ้
“อื้อ”
นิสาล้ายับนหน้ามืะเป็นลมเสียอย่านั้น เธอเบิาว้าเมื่อมืออเทวาเลื่อนไปับที่ใลาายอนเอ เาย้ำบีบนวราวับว่ามันเป็นอเล่นสัอย่า มือเลื่อนมาพยายามผลัเาออไป ส่วนใบหน้าผินหนีไม่ยอมให้เาูบแ่โยี
“สารับ ”
เทวาไม่ไ้ิอะไรอีแล้วนับ่อานี้ ายให่ลุึ้นมาาร่าเล็ เาถอเสื้อโปโลอนเอออ ่อานั้นาม้วยาเที่มันแสนะับุรเป้า เ้าลูายมันอึอัทรมานอยู่ในนั้นมานานมาแล้ว ร่ำร้อออมาใะา เมื่อาเพ้นร่าไปแล้ว เทวาไม่ลืมะถอผ้าผืนเล็ปราาร่านสุท้ายอนเอ
วามเป็นายผาอยู่รหน้า นาลำอาะเินมารานอนผิวาวมาเล็น้อย สีอมันอมมพู หัวหยัแ่ำ้วยว่ามันั้โ่มานานแล้ว พร้อมปลปล่อยวามระสันออมา เทวาเป็นนที่มีวาม้อารทาเพศสูมา ไม่เยาผู้หิ หาแ่หลัาลับนิสาเา็ไม่นอลู่นอทา เมื่อมีวาม้อาร็แ่ปลปล่อยัวเอในห้อน้ำบ้า
“ุเท...”
นิสาร้อเสียหลเมื่อสิ่รหน้ามันให่เินไป ร่าบาถอยหนีอย่าไม่อยาะเ้าใล้มันเลยแม้แ่น้อย ใบหน้าอเธอหวาหวั่นอย่าเห็นไ้ั ่อนที่เาะทาบทับร่าลมาอีรั้ ราวนี้มันุนันหน้าท้ออเธอ
“อื้อ ไม่เอา ไม่เอา”
ปาหนาประบูบ ส่วนมืออเาลำลึหน้าออนิสา ่อนะผละมาออนออาว รึร่าอหล่อนเอาไว้้วยวามแ็แร อีฝ่ายเอ็ไม่ยอมยัอยาะถอยหนี ทว่าเทวาไม่ยอมให้เป็นเ่นนั้น พยายามะเล้าโลมเหมือนอย่าที่เยทำมา ไล่าอลมาหน้าอ เาถอเสื้อผ้าอนิสาออมาอย่ารวเร็ว ร่าเล็ะลุหนีมือให่ว้าเอามาไว้ไ้
นัยน์าอเทวาำมืลเพราะวาม้อารที่ั่้ามานานเินไป อีทั้เห็นท่าทีออีฝ่ายที่หลีหนีึไม่สนใที่ะอ่อนโยน ปาหนาเ้ารอบรอออวบลมลึอเธอ หัวนมสีล้ำเพราะเยผ่านารมีบุรมาแล้ว เาไม่ไ้รู้สึแย่ หาแ่อบมัน้วย้ำไป เรือนร่าส่วนออเธอเนียนละเอียาม ผิวสัมผัสทั้นุ่มและอ่อนโยน ลิ้นอุ่นเลียยออที่แ็เป็นไอนิสา อี้า็ใ้มืออัวเอลูบไล้แล้วป่ายปับิบี้หัวนม ส่วนล่าเริ่มเลื่อนไหวโยารถูไถับหน้าท้ออภรรยา
ยิ่มาแนบิเ่นนี้เาิว่าัวเออาะหลั่ไ้โย่าย เพราะวามรู้สึที่มี่ออีฝ่ายนั้นมามายเหลือเิน ละปาาหน้าอ แล้วไล่ิมลมาที่หน้าท้อ ลิ่นหอมหวานแทบะทำให้เาเียนลั่ สอามอเห็นรอยแผลเป็นเล็ๆ ที่ท้อน้อย ไม่รู้ทำไมแ่ิว่าเ้าหิทั้สอออมาารนี้ เทวาลับรู้สึื้นันใอย่าบอไม่ถู ปลายลิ้นลิ้มเลียรอยแผลเป็นาารผ่าลออนิสาอย่าหวแหน ราวับว่าะอยปลอบโยนเธอ เาอยาเป็นนนั้น เป็นนที่พาเธอไปหาหมอ เป็นนที่เีย้าเธอในวันที่แฝัวเล็ออมาาท้อแม่เพื่อมาูโลภายนอ
ลิ้นร้อนยัป่ายปัแผลเป็นเล็ๆ นระทั่ิว่าัวเอไม่ไหวแล้ว เาเป็นนที่วบุมบทบาทเรื่อบนเียอนเอไ้ีมา ทว่าเมื่อผู้หิอีนือนิสาเาลับลายเป็นหนุ่มน้อยที่ไม่ประสาเรื่อวามรั สอมือวัผ้าถุอเธอึ้นมาอที่หน้าท้อ ปลายนิ้วึเอาั้นในอเมียรัออมา
“ุเท อย่า ุเท!”
ความคิดเห็น