กลอนปลอบใจตัวเอง

เนื้อเรื่อง

ขอบคุณสิ่งต่างๆที่มีให้
ความห่วงใยมิตรภาพที่ดีเสมอ
ความคิดถึงในยามไม่พบเจอ
ดีใจเสมอ ที่เราเป็นเพื่อนกัน

ฉันก็เป็นเพื่อนคนหนึ่ง
ไม่มีคำซึ้งหรือคำหวาน
มีแต่ความห่วงใยให้ยาวนาน
และความจริงใจให้กับเธอจริงๆ



......อยากให้รู้ว่าคิดถึงเพื่อนทุกครา
ไม่เรียกร้องให้กลับมาเป็นเหมือนเก่า
เพียงคิดถึงเรื่องราวระหว่างเรา
ที่เคยเศร้า สุขใจมาด้วยกัน

ในวันนี้ความใกล้ชิดกลับเหินห่าง
เราต่างเดินบนเส้นทางเพื่อสร้างฝัน
อาจเหงา ซึม ขรึมบ้างเป็นบางวัน
เพียงเพราะว่าเราห่างกันไม่พบเจอ

ควานทรงจำสีจางที่ฉันเก็บ
ยังคงเหน็บเพื่อนมาด้วยเสมอ
สิ่งต่างๆที่เคยสร้างกับเพื่อนเกลอ
นานแค่ไหนยังมีเธอเป็นเพื่อนใจ



ไม่มีใครอยากจากลา
แต่เราก้อรู้ว่าความจริงคือสิ่งไหน
แม้จะผูกพันแต่เมื่อถึงวันก้อต้องห่างกันไป
จะกลับมาเจอกันเมื่อไหร่ ยังไม่รู้เหมือนกัน

แต่เชื่อหรือเปล่าความเป็นเพื่อนยังอยู่
แค่หมั่นแลดูความรู้สึกของเธอกับฉัน
ไม่ต้องเศร้าไม่ต้องฟูมฟายกับการจากัน
เราไม่ได้เลิกเป็นเพื่อนกันมั่นใจได้เลย



      ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  ไม่มีใครฝืนชะตาได้  แต่ความเป็น "เพื่อน" ไม่
กลับกลาย  แม้ว่าร่างกายเราห่างกัน
      เวลาเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่เคยชลอ หรือรั้งรอใคร  ความเป็น "เพื่อน" ของ
เราและนายก็เช่นกัน มันจะไม่หยุดแค่นี้มิตรภาพที่ดีจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อย่าง
ไม่มีข้อแม้
      เรา ขอให้ นาย  จงจำไว้ว่าเราและนาย คือ "เพื่อน" กัน  คือ "เพื่อน" กัน
  และ.. จะเป็น "เพื่อน"กันไป ตลอดกาล....