คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Part 8 - Destiny Shop
CHAPTER 8
บรรยากาศอุ่นๆ ภายในร้านกับกลิ่นหมูย่างหอมๆ ที่ลอยออกมาตามเตาย่างที่วางอยู่แต่ละโต๊ะช่วยเรียกน้ำย่อยให้กับกลุ่มคนที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ได้ไม่ยาก มือหนาจับเสื้อแขนยาวตัวหนาถอดออกเหลือแต่เสื้อยืดตัวในสีเทา ก่อนจะยกมือขึ้นเสยผมแล้วกวาดสายตามองไปรอบร้าน
มือเล็กยกขึ้นจนสุดแขนโบกไปมาให้คนมาใหม่เห็นก่อนที่เจ้าตัวจะพยักหน้าไปให้แล้วหันมองพวกเพื่อนด้านหลังที่กำลังทยอยเดินตามกันเข้ามาด้านใน
" มากันนานรึยัง ? "
" ไม่นานครับพี่มาร์ค เพิ่งสั่งไปเอง มานั่งๆ " แบมแบมพูดขึ้นเจื้อยแจ้วแล้วส่งยิ้มกว้างให้ก่อนจะนั่งลงที่นั่งของตัวเองด้านในสุดมีจินยองนั่งมองอยู่ฝั่งข้ามของโต๊ะ
" นั่งข้างพี่ " มาร์คยกมือขึ้นจับแขนซึงซิกแล้วดึงให้นั่งลงข้างตัวเองฝั่งเดียวกับแบมแบมและซึงอู แจบอมเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วทิ้งตัวนั่งตรงหัวโต๊ะปล่อยให้ยูคยอมกับแจ็คสันนั่งตรงริมโต๊ะทั้งสองฝั่งแทน
" มื้อนี้ใครเลี้ยงเนี่ย " ยูคยอมพูดขึ้นแล้วส่งสายตายิ้มไปให้แจ็คสันกับแจบอมที่ยกมือขึ้นปิดปากกลั้นขำเอาไว้
" เดี๋ยวพวกฉันเลี้ยงเอง ฉลองร้านใหม่กับเพื่อนบ้านสุดหล่อไง " จินยองพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มไปให้
" ถ้างั้นเดี๋ยวพี่ช่วยหาร "
" อู้หูววว อิมแจบอมสปอร์ตขึ้นมาทันทีเลยแฮะ "
" อยากจะสปอร์ตด้วยไหมล่ะแจ็คสันหวัง " คนถูกถามรีบส่ายหัวกลับไปให้ทันที
" คราวที่แล้วยังถอนทุนกลับมาไม่หมดเลย กินกันเหมือนปล้นขนาดนั้น " ปากนิ่มกดยิ้มลงมุมปากแล้วยักไหล่กลับไปให้
" ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้นะ " จินยองกวาดสายตามองไปรอบโต๊ะ พอเห็นไม่มีใครคัดค้านรอยยิ้มหวานถึงถูกยกขึ้นประดับบนหน้าอีกครั้ง
" สั่งอะไรไปแล้วบ้างอ่ะจองกุก " ดวงตากลมโตถลึงขึ้นมองแล้วใช้นิ้วชี้จิ้มที่อกตัวเอง เป็นเชิงถามคนตรงหน้าที่ยูคยอมก็รีบพยักหน้ากลับไปให้
" เยอะแยะ นับไม่ถ้วนอ่ะ พี่กินให้หมดก็แล้วกัน "
" อย่าไปดูถูกยูคยอมมันนะ รายนั้นน่ะมือเคลียร์โต๊ะเลย " แจ็คสันแกล้งยกมือขึ้นป้องปากแล้วกระซิบกับคนตัวเล็กข้างตัวที่กำลังกลั้นขำเอาไว้กับฉายาของยูคยอมที่แจ็คสันกำลังเผาให้ฟัง
" พี่แจ็คสันอย่าไปเล่าอะไรมั่วๆ ให้จองกุกฟังสิ "
" ไม่ได้เล่าอะไรเลยนะ ไม่เชื่อถามจองกุกได้ " ยูคยอมรีบเบนสายตามามองคนตัวเล็กตรงหน้าทันที
" พี่แจ็คสันแค่บอกว่าพี่ยูคยอมน่ะ มือเคลียร์โต๊ะ "
" นั่นไง อย่าไปพูดอะไรแปลกๆ ตามเค้าสิ " ริมฝีปากนิ่มเบะออกจากกันแล้วแล่บลิ้นส่งกลับไปให้ แจ็คสันรีบเบือนหน้าหนีไปกลั้นขำอีกทางทันที
" ขออนุญาตเสริฟอาหารคะ " เสียงหญิงสาวพนักงานของร้านพูดขึ้นพร้อมกับเตาย่างสามตัวที่ถูกวางลงตรงกลางโต๊ะทั้งสองฝั่ง
จำนวนอาหารและเครื่องเคียงรวมถึงผักรวมถูกทยอยเสริฟมาจนเต็มโต๊ะจนแทบจะวางจานของตัวเองไม่ได้ แบมแบมลุกขึ้นหยิบถาดหมูสามชั้นมาคีบวางลงบนเตาย่างตรงหน้าตัวเองแล้วหันมองด้านข้างที่เห็นมาร์คกับจองกุกกำลังทำแบบที่ตัวเองทำเหมือนกัน
" พี่มาร์คไม่เอาอันนี้ " เสียงหวานของคนข้างตัวที่เพิ่งรู้สึกว่าต้องพูดขึ้นเอ่ยขึ้นแล้วชี้ไปที่หัวหอมใหญ่ตรงหน้าตัวเองที่มาร์คเอามาวางเอาไว้
" ไม่ได้จะย่างหรอก แค่วางไว้ " เสียงทุ้มเอ่ยบอกแล้วส่งยิ้มให้ ซึงซิกพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันมองซ้ายขวาก่อนจะขอตัวลุกไปเข้าห้องน้ำ
" ไปดิ่พี่ซึงอู " เข่าเล็กยื่นไปกระแทกกับขาคนพี่ที่นั่งนิ่งอยู่ข้างตัวให้ต้องเงยหน้าขึ้นมอง ริมฝีปากอิ่มบุ้ยปากไปทางด้านหลังของร้าน แล้วไหนจะตากลมที่เหล่ใส่จนแทบจะรวมกันเป็นตาเดียวก็ยิ่งขมวดคิ้วมองมากขึ้น
" พี่ซึงซิกไปห้องน้ำ ตามไปดิ่ " คราวนี้แบมแบมก้มลงมาพูดข้างหูแล้วใช้ขาเตะเข้าที่ด้านข้างขาเต็มแรงจนโต๊ะสั่น ส่วนซึงอูก็เบ้หน้าขึ้นทันที
" รุนแรงเกิน " มือหนายื่นไปเคาะหัวน้องแล้วลุกออกจากโต๊ะเดินไปทางด้านหลังร้านทันที
มาร์คเหลือบสายตามองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินออกไปแล้วก็หันมองพวกเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างกันก่อนจะหันไปมองแบมแบมที่กำลังส่งยิ้มแหยมาให้
" จอมวางแผนนะเรา " มาร์คเอ่ยแซวขึ้นแล้วมองคนตัวเล็กที่กำลังมองตอบกลับมาแล้วทำตาปริบๆ ใส่ ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นั่งตัวเองมานั่งลงตรงเก้าอี้ซึงอูซึ่งอยู่ข้างมาร์คแทน
" แต่พี่มาร์คก็ยอมเดินตามแผนแบมนี่ "
" ก็อยากรู้ว่าจะเป็นแผนแบบไหน " มาร์คเอ่ยตอบแล้วส่งยิ้มไปให้ แก้มอูมอมลมขึ้นจนป่องแล้วแล่บลิ้นกลับไปให้ก่อนจะขยับตัวกลับไปนั่งที่ของตัวเองตามเดิม
จินยองมองทั้งสองคนสลับไปมาแล้วอมยิ้มออกมา มือก็คีบหมูย่างพลิกไปมาแล้วคีบใส่จานให้ยองแจที่นั่งเคี้ยวจนเต็มปากอยู่ข้างๆ ก่อนจะหันไปมองคนตัวสูงทางด้านหัวโต๊ะที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะค่อยๆ กดยิ้มลงแล้วคีบเนื้อย่างขึ้นชูมาให้ ทำเอามือเล็กต้องคีบหมูย่างในจานตัวเองขึ้นชูกลับไปแล้วถึงเอาเข้าปาก
เสียงหัวเราะในลำคอของคนด้านข้างดังขึ้นเบาๆ จนคนพี่ต้องหันมองตามแล้วขมวดคิ้วไปให้ ยองแจเหลือบสายตามองจินยองแล้วส่ายหัวไปให้ก่อนจะยื่นหน้าไปกระซิบบางอย่างกับคนพี่ก่อนที่รอยยิ้มสวยจะถูกยกขึ้นประดับบนหน้าแล้วหันมาจ้องแบมแบมกับมาร์คสลับไปมาแทน
" แบมแบมไม่ได้ไปทำให้พี่มาร์คเหนื่อยใจใช่ไหมครับ " คนถูกถามเลิ่กคิ้วขึ้นสูงแล้วส่ายหัวไปให้ ต่างกับคนถูกพาดพิงอีกคนที่รีบเคี้ยวหมูย่างในปากตัวเองให้หมดแล้วส่งเสียงแหวใส่พี่ชายตัวเองเต็มที่
" หูยยยย ทำไมพูดแบบนั้นอ่ะพี่จินยอง "
" ก็แบมแบมเป็นตัวแสบของแก๊งค์เด็กแบบเราไง " ยองแจรีบส่งเสียงเข้าเสริมจินยองทันที ก่อนจะรีบยกขาใต้โต๊ะหนีไปอีกทางกันเพื่อนขายาวยื่นขามาเตะ เหมือนอย่างที่ซึงอูโดนเตะไปแล้วทีแรก
" ก็แสบกันทั้งสามคนน่ะแหล่ะ " จินยองว่าแล้วยกมือขึ้นยีหัวยองแจที่นั่งพิงไหล่หัวเราะอยู่ด้านข้าง
" ว่าแต่นี่มาบังเอิญเจอกันหรือตั้งใจ ? " ยองแจถามขึ้นแล้วหันมองแบมแบมกับมาร์คที่เหลือบสายตาขึ้นมองพร้อมกัน
มาร์คกดยิ้มลงมุมปากแล้วหันมองหน้าแบมแบมที่กำลังเบนสายตาหนีมองไปทางอื่นแต่สุดท้ายก็ต้องหันกลับมาส่งยิ้มแหยให้คนในโต๊ะที่มองมาแทบจะพร้อมกัน
" ก็บอกแล้วว่าแสบ " ยองแจบ่นขึ้นแล้วหัวเราะออกมา
" พูดมาก กินๆ เข้าไปเลยชเวยองแจ " เพื่อนหน้ากลมบุ้ยปากไปให้แล้วหันไปหัวเราะกับจองกุกที่นั่งกลั้นขำอยู่ข้างกัน
ส่วนคนตรงหน้าเป็นยูคยอมที่กำลังคีบหมูใส่จานตัวเองจนบางทีก็เผื่อแผ่ไปถึงจานของจองกุกที่นั่งมองส่งสายตางงมาให้ ต่างกับแจ็คสันและแจบอมที่เอาแต่ส่งสายตารู้ทันใส่กัน จนบางทีก็เผลอส่งเสียงไอขึ้นมาดื้อๆ ตอนที่ยูคยอมกำลังคีบผักใส่จานให้คนฝั่งตรงข้ามจนคนคีบสะดุ้งแทบจะปล่อยผักทิ้งลงในเตาอีกรอบ..
" ว่าแต่สองคนนั้นไปนานแล้วนะ จะตีกันรึเปล่า ? " แจบอมถามขึ้นแล้วเหลือบสายตามองไปทางห้องน้ำด้านหลังที่ยังไม่เห็นมีคนที่ลุกออกไปทั้งสองคนเดินกลับเข้ามาสักที
" ถ้างั้นเดี๋ยวผมไปดูเอง " ยูคยอมอาสาแล้วลุกขึ้นยืนทันที
" พอดีผมจะไปห้องน้ำเหมือนกัน ถ้างั้นไปด้วยกันนะพี่ยูคยอม " จองกุกส่งยิ้มไปให้แล้วลุกขึ้นยืนเดินมาหยุดข้างคนตัวสูงที่กำลังขมวดคิ้วส่งมาให้
" ไปสิ " มือเล็กเอื้อมไปดึงแขนให้อีกคนเดินตามออกมา ส่วนมาร์คก็เอาแต่นั่งกลั้นขำกับท่าทางงงๆ ของยูคยอมที่เหมือนจะไม่เข้าใจในการกระทำของจองกุก เพราะบางทีก็ดูเหมือนเชื้อเชิญ บางทีก็เหมือนคนไม่รู้จัก
เสียงเดินเท้าหยุดลงตรงหน้าห้องน้ำชาย สายตากลมกวาดมองไปทั่วบริเวณก็ไม่เจอใครสักคนจนต้องหันไปมองคนตัวสูงด้านหลังที่กำลังมองมาแล้วจัดการพาดแขนตัวเองไว้กับไหล่เล็ก ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้คนที่เดินผ่านต้องตีหน้าหงิกกลับไป
" มาพาดทำไม "
" เมื่อย แล้วไหนพี่ชายนายล่ะจองกุก ? "
" แล้วเพื่อนพี่อยู่ไหนล่ะ " จองกุกพูดขึ้นแล้วปัดมือของยูคยอมออกจากไหล่ แต่มือหนาก็คว้าเอวมากอดเอาไว้ยืนชิดกับตัวเองแทนก่อนจะลากจองกุกเข้ามุมต้นไม้ด้านข้างหลบด้านหลังทันทีที่เห็นทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องน้ำ
" ซึงซิก "
" ไม่ต้องมาจับ เมื่อกี๊ยังไม่พออีกรึไง! " เสียงหวานตวาดลั่น ใบหน้าสวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาแล้วไหนจะริมฝีปากที่บวมช้ำจนคนที่แอบมองอยู่แทบจะกระโจนออกไปแต่ติดที่จองกุกกอดเอวของยูคยอมยื้อเอาไว้
" ฉันขอโทษ... "
" นายจะขอโทษเรื่องที่นายจูบฉัน หรือขอโทษเรื่องที่นายทิ้งฉันไป! "
" เรื่องที่จูบนายฉันจะไม่ขอโทษ แต่เรื่องที่ทิ้งนายไป ฉันขอโทษจริงๆ " ซึงอูว่าแล้วดึงเอาตัวของซึงซิกเข้ามากอดแน่น กดหัวเล็กเข้ากับอกตัวเองแล้วกระชับกอดคนในวงแขนตัวเองให้มากขึ้น
มือเล็กยกขึ้นทุบเข้าที่ไหล่พร้อมกระชากเสื้อแรงอยู่หลายครั้งจนเสื้อยับแต่อีกคนก็ไม่มีท่าทีว่าจะปล่อย ริมฝีปากนิ่มขบเม้มเข้าหากันแล้วหยุดยืนนิ่ง ใช้หัวของตัวเองกดเข้ากับไหล่หนาพิงเอาไว้แล้วค่อยอ้าปากออกพยายามระบายอารมณ์โกรธที่ปะทุขึ้นกับอาการหอบเพราะใช้แรงเยอะของตัวเองให้จางลง
" ขอโทษจริงๆ.. " มือหนาลูบผมนิ่มไปมาซ้ำๆ แล้วถึงประคองแก้มนิ่มของคนตรงหน้าให้ขยับใบหน้าออกห่างพอให้ได้สบตากัน
นิ้วเรียวค่อยเกลี่ยที่ขอบตาสวยพร้อมกับริมฝีปากนิ่มที่กดจูบลงบนหน้าผากเล็กก่อนจะเลื่อนมาประทับที่ข้างแก้มนิ่มทั้งสองข้าง ซึงซิกช้อนสายตาขึ้นมองสบกับซึงอูในระยะใกล้ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดอยู่ตรงปลายจมูกก่อนจะมองจ้องเข้าไปในดวงตาคมที่กำลังส่องประกายใสมีแต่ภาพตัวเองสะท้อนอยู่ภายในนั้น
ริมฝีปากนิ่มค่อยแตะเข้าหากันพร้อมกับสายตากลมของคนตัวเล็กที่ค่อยๆ หลับลง ปล่อยให้คนตัวสูงกระชับกอดเอวค่อดเข้ามาใกล้ด้วยแขนข้างเดียว แล้วไหนจะริมฝีปากอิ่มที่ถูกจาบจ้วงด้วยปากนิ่ม กดแทรกปลายลิ้นดูดเม้มเข้าหาจนเข่าแทบอ่อนยวบลงกับพื้นจนเผลอกำแขนเสื้อของซึงอูไว้แน่น
จองกุกรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองส่วนยูคยอมก็รีบยกมือขึ้นปิดตาให้จองกุกอีกรอบก่อนจะดันหน้าคนตัวเล็กกดลงกับอกตัวเองแล้วยืนหันหลังพิงเข้ากับต้นไม้เอาไว้
" พี่ยูคยอม ผมมองไม่เห็น " เสียงหวานเอ่ยขึ้นเสียงเบา รอยยิ้มหล่อถูกยกขึ้นแล้วแอบก้มลงกระซิบข้างใบหูคนในวงแขนของตัวเองกลับไป
" มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กห้ามดู "
" ฮื่อออ.. อย่ามาพูดข้างหู.. " เสียงงอแงดังขึ้นเบาๆ แล้วซุกหน้าตัวเองเข้ากับอกกว้างของคนตรงหน้ามากขึ้น
ยูคยอมค่อยชะโงกหน้าไปมองทางด้านหลังที่ยังมีร่างของคนสองคนประคองกอดแลกจูบกันอีกสักพัก มือเล็กก็ยกขึ้นทุบเข้าที่ไหล่หนาเต็มแรงให้อีกคนถอนริมฝีปากออกแล้วเบียดใบหน้าเข้าหาอกกว้างซ้ำ
" ที่ยอมให้จูบ ฉันจะถือว่านายให้โอกาสฉันแก้ตัวนะ ซึงซิก "
" จะทำอะไรก็เรื่องของนายเถอะ! " ซึงซิกว่าอีกครั้งแล้วผลักซึงอูให้ออกห่างก่อนจะรีบหันหลังเดินกลับเข้าร้านไปทันที
รอยยิ้มหล่อถูกยกประดับขึ้นบนหน้าแล้วยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองที่ยังมีรอยริ้วแดงช้ำจากหมัดที่โดนซึงซิกต่อยเข้าเต็มหน้าอีกรอบตอนที่เจอกันหน้าห้องน้ำ พอคิดแล้วซึงอูก็เผลอหัวเราะออกมากับตัวเองเพราะตอนนั้นยังไม่ทันได้พูดอะไรก็โดนต่อยมาก่อน เลยแอบโมโหถึงได้จัดการลากอีกคนเข้าห้องน้ำแล้วปล้นจูบ
ถึงจะโดนทั้งต่อย ทั้งตบกลับมาแต่ก็ถือว่าคุ้มแล้วกัน เพราะคังซึงซิกยังหวานเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีรสเลือดฝาดในปากตอนที่จูบกันด้วย
" ก็ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีครั้งที่สองแล้วกันนะ ฮันซึงอู " เสียงให้กำลังใจตัวเองดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่คนตัวสูงจะก้าวขากลับตามออกไป
ยูคยอมมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินหายออกไปแล้วก็ก้มมองคนตัวเล็กที่ยังถูกตัวเองกอดเอาไว้ ใบหน้าคมแอบยิ้มออกมาแล้วแกล้งขยับตัวซ้ายทีขวาที ก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูเล็กซ้ำ
" พวกนั้นยังไม่เลิกเลย "
" โหยย.. พี่ยูคยอม พี่ซึงอูจะจูบกับพี่ซึงซิกนานไปไหมเนี่ย " จองกุกบ่นขึ้นเสียงเบา ส่วนยูคยอมก็เงยหน้ากลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองเอาไว้ มือหนายกขึ้นลูบไปมาที่กลุ่มผมนิ่มก่อนจะโน้มหน้าเข้าหาคนตัวเล็ก แกล้งพูดใกล้ๆ แก้มนิ่มที่เห็นอยู่ด้านข้าง
" พี่ล้อเล่นน่ะ "
" คิมยูคยอม!! "
ลมหายใจอุ่นๆ กับเสียงทุ้มพูดอยู่ข้างแก้มทำเอาคนตัวเล็กต้องขมวดคิ้วเข้าหากันทันที ใบหน้าหวานหันตามเสียงพูดแล้วตะโกนออกมาพอดีกับที่แก้มหนาถูกยื่นเข้ามาใกล้จนริมฝีปากอิ่มกระแทกเข้าเต็มแก้มให้คนตัวสูงส่งสายตายิ้มขำมาให้อีกรอบ
จุ๊บ!
" เฮ้ยย!!! " จองกุกรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแล้วดีดตัวออกมายืนห่างจากยูคยอมแทบจะทันที
" พี่ทำอะไรเนี่ย!! "
" พี่ไมได้ทำ เราน่ะแหล่ะทำ มาหอมแก้มพี่ทำไม วันหลังก็ขอดีๆ สิ ให้หอมอยู่แล้ว " จองกุกรีบถลึงตาขึ้นมองคนพูดทันที มือเล็กเอื้อมไปฟาดเข้าเต็มไหล่แรงจนยูคยอมต้องเบ้หน้ากลับมาให้
" มือหนักเหมือนกันนะเรา เจ็บนะเนี่ย "
" สมน้ำหน้า! พี่มันวอนโดนถาดฟาดหน้าด้วยเถอะ " จองกุกเดินมาใกล้แล้วยกมือขึ้นฟาดเข้าเต็มไหล่อีกข้างก่อนจะรีบเดินกลับเข้ามาด้านใน โดยมีเสียงหัวเราะของยูคยอมเดินตามมาด้านหลัง
" นี่ว่าจะแจ้งตำรวจให้ตามหาแล้วนะ เห็นหายไปนาน " แจ็คสันแซวขึ้นทันทีที่เห็นน้องชายของตัวเองเดินหัวเราะกลับมานั่งที่โต๊ะ ต่างกับคนที่ไปด้วยกันเพราะรายนั้นเดินหน้าบึ้งแล้วก็หันไปหยิบหมูย่างในจานยองแจขึ้นมากินจนอีกคนโวยวายกลับมาให้
" กินกันจะหมดแล้วเหรอเนี่ย เดี๋ยวไม่คุ้มๆ " ยูคยอมยักไหล่กลับไปให้แทนคำตอบแล้วหันไปคีบหมูย่างใส่จานตัวเอง แต่ก็ยังเผื่อแผ่ไปยังจานคนตรงหน้าที่ถึงจะมีแอบถลึงตามองกลับมาแต่ก็ยอมคีบหมูเข้าปากไปแถมเบะปากใส่ไปด้วยก็เถอะ
ยูคยอมก็มองว่ามันน่ารักดีนะ จองกุกน่ะ เวลางอนๆ แบบนี้น่ารักมากอยู่
เสียงพูดคุยของแก๊งค์เด็กแสบอย่างแบมแบม ยองแจแล้วก็จองกุกช่วยเพิ่มสีสันให้การทานหมูย่างรอบนี้ดูคึกคักมากขึ้น เพราะนอกจากจะคีบกันไม่หยุดแล้วยังแย่งกันไม่หยุดด้วย จนคนที่นั่งร่วมโต๊ะเผลอหัวเราะออกมาตลอดเวลา
จนเกือบจะสี่ทุ่มทุกอย่างถึงเริ่มเข้าสู่ความสงบ เริ่มวางตะเกียบและเกี่ยงกันเคลียร์หมูย่างที่เหลือที่ยังอยู่บนเตาซึ่งยูคยอมรีบกวาดไปอยู่ในจานตัวเองทั้งหมดแล้วนั่งเก็บกินให้จนเกลี้ยงทุกจาน
" อิ่มมาก "
" ก็น่าอิ่มอยู่ กินไปซะเยอะ " จองกุกหันมาเหลือบสายตามองใส่แล้วสะบัดหน้ามองไปอีกทางตอนที่คนตรงหน้ากำลังยักคิ้วส่งยิ้มกวนมาให้
" เก็บเงินเลยไหม " แจ็คสันพูดขึ้นแล้วยกมือเรียกพนักงานมาเก็บเงิน แจบอมถึงได้ควักบัตรของตัวเองวางไปให้แล้วส่งสายตาบอกให้จินยองเก็บบัตรของตัวเองเข้ากระเป๋าไปตามเดิม
ก่อนจะพากันทยอยเดินออกมาจากร้าน จินยองเอื้อมไปดึงชายเสื้อยืดแขนยาวตัวดำของแจบอมเอาไว้ให้อีกคนหยุดเดินแล้วหันกลับมา ก่อนจะโค้งตัวลงไปให้
" วันนี้ขอบคุณมากนะครับพี่แจบอมที่เลี้ยง ผมอุตส่าห์จะเลี้ยงพวกพี่ แต่ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย " จินยองพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มแหยไปให้
" เปลี่ยนเป็นเอากาแฟมาเสริฟให้พวกพี่ทุกเช้าแทนได้นะ "
" พี่จะได้กินกาแฟฝีมือผมทุกวันแน่นอนครับ พี่แจบอม " คนตัวสูงส่งยิ้มจนตาหยีไปให้ก่อนจะหมุนตัวออกเดินอีกครั้งโดยมีจินยองคอยเดินอยู่ข้างๆ
มาร์คหันมองคนตัวเล็กที่เหมือนจะถูกพวกยองแจกับจองกุกผลักให้มาเดินข้างตัวเอง มือหนาถึงเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงแล้วถอดเสื้อกันหนาวแขนยาวตัวที่สวมมาออก จัดการคลุมลงบนไหล่บางที่กำลังเดินสองมือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ด้านข้าง
ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นมองให้ได้สบตากับสายตาคมที่มองจ้องมาจนเผลอเม้มปากเข้าหากันแล้วเบนสายตามองหนีไปทางอื่น มือก็ยกขึ้นจับเสื้อแขนยาวกระชับเข้าหากันแล้วหันมองมาร์คอีกรอบ
แก้มกลมค่อยขึ้นสีแดงระเรื่อพร้อมอาการเขินที่ออกมาชัดจนคนที่เดินอยู่ข้างๆ ต้องเผลออมยิ้มออกมา ใบหน้าหวานแอบหันมองหน้ามาร์คอยู่หลายครั้งแต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมาจนทั้งคู่พากันเดินมาจนถึงหน้าร้านคาเฟ่ คนตัวสูงถึงได้หันมามองหน้าแบมแบมพอดีกับที่อีกคนมองจ้องอยู่ก่อนแล้ว
" หน้าพี่มีอะไรติดเหรอแบม ? "
" ปะ เปล่าครับพี่มาร์ค ว่าแต่พี่มาร์คเอาเสื้อมาให้แบมใส่แบบนี้ตัวเองไม่หนาวเหรอไง " ริมฝีปากอิ่มยู่ปากเข้าหากันแล้วมองจ้องสายตาคมที่ส่งสายตาอบอุ่นมาให้จนแก้มร้อนจะระเบิดขึ้นอีกรอบ
" พี่มาจากเมืองหนาว อากาศแค่นี้สบายมาก " มาร์คยักไหล่แล้วตอบกลับไปให้
" จากตอนเหนือเหรอ ? " ดวงตากลมส่อประกายความอยากรู้ออกมาเต็มที่จนคนพี่เผลอส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะวางมือลงบนผมนิ่มจับยีไปมาช้าๆ
" อเมริกาน่ะ "
" โหหหห ตอนที่ไปเรียนอังกฤษแล้วปิดเทอมช่วงซัมเมอร์แบมก็ไปเที่ยวอเมริกามา ไม่เห็นเจอพี่มาร์คเลย " มือเล็กยกขึ้นจับฝ่ามือหนาเอาไว้แล้วเขย่าไปมา ก่อนที่มาร์คจะส่งเสียงหัวเราะออกมามากกว่าเดิมแล้วไหนจะมืออีกข้างที่ว่างก็ยกขึ้นดึงแก้มนิ่มของแบมแบมไปด้วย
" ถ้าเจอสิแปลก ประเทศไม่ใช่เล็กๆ "
" นั่นสิเนอะ หน้าแตกอ่ะ พี่มาร์คอย่าจำนะ " ริมฝีปากอิ่มยู่ปากเข้าหากันแล้วถึงปล่อยมือออกจากมือของมาร์คขึ้นมาปิดหน้าของตัวเองแก้อาการเขินเอาไว้ เรียกสายตาเอ็นดูให้เกิดขึ้นจากคนตรงหน้าได้มากขึ้นไปอีก
" จำไปแล้ว ทำไงได้ "
" รีบลบเลย " แบมแบมว่าแล้วยกมือขึ้นปิดตามาร์คทันที ริมฝีปากนิ่มกดยิ้มลงมุมปากแล้วปล่อยให้คนตัวเล็กยืนเอามือปิดตาตัวเองเอาไว้
ริมฝีปากอิ่มเบ้ปากเข้าหากันแล้วบุ้ยปากใส่คนตรงหน้า มาร์คยกมือขึ้นจับข้อมือบางให้ขยับออกแล้วมองจ้องแบมแบมนิ่งจนคนถูกจ้องต้องเบนสายตาหลบไปอีกทางไม่กล้ามองจ้องกลับ แล้วไหนจะใบหูเล็กที่เริ่มแดงขึ้น พอๆ กับแก้มกลมที่เริ่มร้อนขึ้นจนแดงอีกครั้ง
" น่ารักออก "
" ไม่ต้องมาชมเลย แบมจะงอนพี่มาร์ค " ริมฝีปากอิ่มยู่เข้าหากัน มือเล็กขยับไปมาจะดึงออกแต่มาร์คก็แกล้งดึงข้อมือเล็กเอาไว้แน่น
" ถ้างอนพี่แล้วใครจะช่วยแบม เรื่องซึงอูกับซึงซิก " ใบหน้าคมแกล้งหรี่ตามองไปทางด้านหลังที่มีซึงซิกยืนกอดแขนยูคยอมอยู่ แล้วซึงอูก็ยืนมองอยู่เงียบๆ แต่สายตาที่มองดูก็รู้ว่าไม่พอใจแค่ไหน แบมแบมชะโงกหน้าไปมองทางด้านหลังแล้วหันมามองหน้ามาร์คก่อนจะยู่ปากใส่มาร์คกลับไป
" ฮื่ออออออ..!!! พี่มาร์คอ่ะ แบมไม่งอนก็ได้ " รอยยิ้มหล่อถูกยกขึ้นส่งไปให้แล้วถึงปล่อยแขนเล็กให้เป็นอิสระ
" รีบกลับบ้านไปทำให้ตัวเองอุ่นล่ะ เจอกันพรุ่งนี้ " มือหนาวางลงลูบผมนิ่มจับโยกไปมาช้าๆ แบมแบมถึงได้ยกมือขึ้นจับฝ่ามือหนามากุมเอาไว้ตรงหน้าตัวเอง
" พี่มาร์คก็เหมือนกันนะครับ รีบกลับบ้านไปทำให้ตัวเองอุ่น อากาศเปลี่ยนแล้วดูแลสุขภาพด้วยนะครับ " รอยยิ้มน่ารักถูกส่งไปให้อีกครั้ง มาร์คพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันไปมองแจบอมที่เดินมาหยุดยืนด้านข้างพร้อมกับยกมือขึ้นกอดคอตัวเองเอาไว้
" กลับได้แล้ว "
" จะกลับแล้วนี่ไง " มาร์คบอกแต่ดูเหมือนเพื่อนจะไม่เชื่อสักเท่าไหร่ เพราะแจบอมเอาแต่ส่งสายตายิ้มกรุ้มกริ่มมาให้แล้วก้มมองสลับหน้ามาร์คกับมือตัวเองที่ถูกใครอีกคนจับเอาไว้
แบมแบมรีบปล่อยมือตัวเองออกจากมือของมาร์คแล้วยกขึ้นตีๆ ที่แก้มเรียกสติ เรียกความเขินกลับมาอีกรอบก่อนจะส่งยิ้มจนตาหยีไปให้มาร์คกับแจบอมที่มองมา
" แบมขอโทษครับที่จับมือพี่มาร์ค... "
" จับได้ครับ มือพี่ไม่ได้คิดเงินอะไรถ้ามีคนมาจับน่ะ "
" ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย! พี่มาร์คจะตลกหน้าตายไปไหน " แบมแบมบุ้ยปากส่งไปให้แล้วเดินไปกอดแขนจินยองแอบเอาหน้าตัวเองซุกเข้ากับไหล่บางของคนพี่เอาไว้
" เอาเป็นว่าเจอกันพรุ่งนี้ " แจ็คสันยกมือขึ้นช่วยตัดบทให้ ใบหน้าคมหันมองพวกเพื่อนแล้วถึงถอยออกไปยืนอยู่ด้านข้างร้าน รอให้ซึงอูถอยรถยนต์ที่จอดอยู่ค่อยๆ เคลื่อนออกมา
" ไปแล้วนะครับ " จินยองหันมาบอกอีกครั้งก่อนจะโค้งให้ตามด้วยพวกแบมแบม ยองแจและจองกุกที่โค้งตามมา ก่อนจะทยอยกันขึ้นรถและขับออกไป
" แล้วพวกเรานี่จะกลับกันไหม พอหนังท้องตึงหนังตามันก็หย่อนแล้ว " แจ็คสันว่าแล้วยกมือยืดขึ้นจนสุดแขนก่อนจะวางลงกอดเอวของแจบอมเอาไว้
" คนแถวนี้คงนอนหลับฝันดีแล้วมั้ง ได้คำอวยพรดีๆ ก่อนนอนแบบนี้ "
" ก็คงไม่ต่างกันล่ะมั้ง " มาร์คยักคิ้วกลับไปให้แจบอมแทนคำตอบ คนข้างตัวส่งเสียงหัวเราะกลับมาให้แล้วยกมือขึ้นแท็กใส่กัน
เป็นอันว่าเสมอกันอีกครั้ง เพราะแจบอมก็คงจะนอนฝันดีไม่ต่างจากมาร์คต้วนเท่าไหร่
=====================================
จะพยายามมาลงบ่อยๆ นะคะ TT^TT #ขอวาปไปเขียนก่อนพล๊อตชอบมาตอนนอน
======================================================================
ความคิดเห็น