คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [SF : EXO] S.แอบรัก :: KRIS x TAO 2/2
แอบรัก 2/2
พอเช้ามาเจ้าตัวก็รีบวิ่งไปหาอี้ฟานที่กำลังทำหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ ข้างกันมีซีวอนนั่งดูดนมกล้วยแหย่น้องชาย
อยู่ข้างๆ เทามองทั้งสองคนสลับไปมาพอเดินเข้าไปใกล้เอานิ้วจิ้มแก้มเหมือนอย่างที่เคยทำแต่คนตัวสูงกลับชำเลืองมอง
มาแล้วเบนสายตาไปมองอย่างอื่นต่อเหมือนไม่ได้สนใจว่าเค้าจะแกล้งอะไร
แล้วทำไมถึงดูอารมณ์ไม่ดี ?
" เมื่อวานขอโทษนะที่กลับก่อน พอดีว่าจงอินเค้ามาชวนกลับบ้านด้วยกันน่ะ "
" ธุระที่บอกฉันคือเรื่องนี้น่ะเหรอ " ซีวอนหันมองแล้วเหล่สายตามองคนตัวสูงข้างๆ ที่คิ้วเริ่มขมวดเข้าหากันจน
จะผูกเป็นโบว์อยู่แล้ว
" ฉันกลับก่อนล่ะ "
" เห้ยจะไปไหน ยังไม่เรียนคาบแรกเลยนะ " เทาดึงแขนของอีกคนไว้ อี้ฟานกดสายตามองอีกคนนิ่งจนเจ้าตัวต้อง
ยอมปล่อยมือออกแล้วปล่อยให้อีกคนเดินห่างออกไป
" งอนอะไรอ่ะ "
" ปล่อยมันไปเถอะ เด็กน้อยจริงๆ "
จนถึงเวลาเลิกเรียนเทาขอกลับมาบ้านพร้อมกับซีวอนด้วยบอกว่ายังไงก็จะต้องคุยกับอี้ฟานให้รู้เรื่องว่างอนอะไร
เค้ากันแน่ โทรมาตอนเที่ยงก็ไม่รับ ส่งไลน์ไปก็ไม่ตอบ แบบนี้มันเป็นบ้าไปแล้วเหรอไง!
" ระวังโดนมันปล้ำนะ "
" ตลกแล้ว " เทาแล่บลิ้นใส่อีกคนก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านแล้วเปิดประตูเข้าไปก็เจอคนเจ้าปัญหา
นอนใส่เฮดโฟนอยู่บนเตียง
" หัดเคาะประตูซะบ้าง " เทาส่ายหัวไปมาแล้วเดินเข้าไปหา
" มีอะไร " เจ้าของร่างสูงถอดเฮดโฟนออกวางข้างตัวแล้วขยับขาหลบให้อีกคนหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงตามความ
เคยชิน
" โกรธอะไรฉัน ? "
" เปล่า "
" อย่ามาโกหก " เทาหันมองคนตัวสูงนิ่ง อี้ฟานก็จ้องสายตากลับมาไม่แพ้กันก่อนจะขยับตัวเข้าใกล้ยกมือหนาขึ้น
รั้งต้นคอเล็กเข้าหาก่อนจะจูบปิดปากนิ่มรั้งให้อีกคนนอนลงกับเตียง
" ฉันไม่ได้โกรธนาย แต่ฉันโมโหคิมจงอินเข้าใจไหม เดี๋ยวก็มาทำดีเดี๋ยวก็ทำตัวแย่ใส่ ช่วยไมได้ที่ฉันจะโมโห "
เสียงเย็นดังชัดที่ข้างใบหูนิ่ม สายตาคมจ้องอีกคนนิ่งก่อนจะก้มลงชิดริมฝีปากเข้าหาปากบาง
ลิ้นร้อนลากวนไปทั่วโพรงปากนิ่มกวาดต้อนลิ้นเล็กให้เกี่ยวรั้งเข้าหา จูบซับริมฝีปากบางกอบโกยความหวานจน
อีกคนต้องยกมือขึ้นทุบเพื่อขออากาศหายใจ ร่างสูงละริมฝีปากออกก่อนจะกดลงทับจูบซ้ำอีกหลายครั้งจนปากเล็กบวม
เจ่อ จูบเม้มที่ต้นคอขาวลากลิ้นไปจนถึงหัวนมสวย ก่อนจะสอดมือเข้าใต้กางเกงบีบคลำแกนเล็กชักรูดไปมาจนถึงความ
ต้องการสุดท้ายที่คนในอ้อมกอดปล่อยน้ำเหลวใสออกมาเปื้อนมือ
ร่างบางนอนหอบหายใจปรือตาสวยขึ้นมองร่างตรงหน้า อี้ฟานเม้มปากมองเค้านิ่งก่อนจะดันตัวลุกขึ้นนั่งข้าง
เตียง สายตาทอดมองออกไปไม่มองมาที่เค้าจนเค้าต้องยกมือขึ้นติดกระดุมกางเกงตัวเองให้เรียบร้อยแล้วดึงเสื้อลงเอง
" อย่าเงียบเทา พูดอะไรสักอย่างสิ "
จะให้พูดอะไร..
เทานอนนิ่งมองเพดานห้องเงียบก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วเดินออกไปจากห้องนอนของอีกคนแทน สวนกับซีวอนที่เดิน
ขึ้นมาพอดี
" ไง ไปทำอะไรเค้าล่ะมึง "
" เปล่า "
" นี่โตมาเป็นเด็กนิสัยไม่ดีเหรอวะเที่ยวไปไล่ปล้ำคนอื่นเค้าน่ะ "
" ไม่ได้ไล่ปล้ำ "
" อืม จะยังไงก็เถอะการที่มึงไม่ยอมฟังคนอื่นเค้าเลยแบบนี้มันไม่ดีนะ เข้าห้องน้ำไปทำให้ใจเย็นลงซะไป " ซีวอน
ยกขาขึ้นเตะน้องชายที่ยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียงให้รีบลุกเข้าห้องน้ำไปเร็วๆ ก่อนจะเดินไปเก็บทิชชู่ที่ขยำอยู่บนพื้นไปทิ้งในถัง
ขยะให้
ตั้งแต่วันนั้นที่เกิดเรื่องก็เป็นเวลาเกือบอาทิตย์แล้วที่เค้าเห็นน้องชายของตัวเองคอยหลบหน้าเทาเทา ไม่ว่าคน
ตัวเล็กจะพยายามเอาตัวเข้ามาหายังไง ไอ้บ้านี่ก็ต้องดีดตัวเองออกไปแถมยังทำตัวโทรมลงทุกวันจนเค้าเริ่มจะเหนื่อยใจ
กับไอ้คู่นี้ซะแล้วน่ะ
จนเช้าวันนี้ที่เค้าออกมาโรงเรียนพร้อมกับน้องชายตัวสูงเหมือนทุกวันแต่สีหน้าไอ้คนข้างๆ ก็ยังดูไม่ดีแถมหน้าตา
ยังดูแย่กว่าเมื่อวานไม่รู้เมื่อคืนได้นอนรึเปล่าเช้ามาหน้าตามันถึงได้โทรมขนาดนั้น จะสงสารหรือสมน้ำหน้านี่ต้องขอคิดดู
ก่อน
" ซีวอน อี้ฟาน!! " เทาวิ่งมาหยุดยืนข้างสองพี่น้องที่กำลังเดินอยู่ด้านหน้า ตั้งแต่ตอนนั้นอี้ฟานก็เอาแต่หลบหน้า
เค้าไม่พูด ไม่เจอ ไปหาที่บ้านก็ขังตัวเองอยู่บนห้องจนวันนี้ยังไงก็ต้องทำให้คุยด้วยให้ได้ก็ในเมื่อคนที่เสียหายมันเค้า
ไม่ใช่ไอ้บ้านี่สักหน่อย จะมางอน มาอายอะไร!
" อรุณสวัสดิ์ วันนี้ภูมิศาสตร์เค้าให้เรียนเองอ่ะ "
" ก็ดีไม่ใช่เหรอ ว่างตั้งแต่คาบแรกเลยนะ " ซีวอนตอบกลับมาแทนต่างกับอีกคนที่ยืนนิ่งอยู่ อี้ฟานก้มมองอีกคน
ที่ยืนคุยกับซีวอนอยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วคิ้วขมวดขึ้นมาอีกครั้ง
" ทำไมถึงยังคุยได้แบบปกติวะ.. รู้ไหมว่าโดนฉันทำอะไรลงไปน่ะ!! "
" ไอ้ฟาน!! " ซีวอนหันไปตะคอกใส่น้องชายที่อยู่ๆ อารมณ์ก็สติแตกขึ้นมาตะคอกใส่อีกคนที่ยืนตาค้างมองตา
ปริบอยู่ข้างเค้า
เจ้าของร่างสูงเม้มปากแน่นแล้วหันหลังเดินออกไปทันที ปล่อยให้อีกสองคนมองตามหลัง ซีวอนยกมือขึ้นวางบน
หัวคนตัวเล็กกว่าแล้วลูบเบาๆ
" เดี๋ยวไปจัดการให้ "
ซีวอนเดินตามน้องชายตัวสูงไปติดๆ กันตะโกนเรียกเท่าไหร่อีกคนก็ไม่หยุดจนความอดทนที่มีอยู่น้อยนิดหมดลง
เค้าก้าวยาวไปจนถึงตัวน้องชายแล้วจับหัวรั้นนั่นผลักไปโขกกับประตูห้องเรียนวิทยาศาสตร์ดันไว้จนหัวกระแทกผนังหลาย
รอบ
" พอได้รึยัง ? " ในเมื่ออีกคนเลือกที่จะเงียบ เค้าก็จะขอพูดต่อแล้วกัน
" การที่มึงทำแบบนี้มันไม่เป็นผลดีกับใครเลยนะ ทั้งมึงทั้งเทาเทา "
" แล้วจะให้ทำยังไง กูไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น " ซีวอนละมือออกจากหัวน้องแล้วเปลี่ยนท่าทางมายืนกอดอกมองอีก
คนแทน
" ถ้าไปขอโทษเทาเทาก็คงจะให้อภัยอยู่แล้ว เพราะไม่ว่าพวกเราจะทำอะไรผิดรายนั้นก็จะบอกว่าไม่เป็นไร "
" กูไม่ได้อยากได้การให้อภัย ทุกวันนี้โดนมองให้อยู่ฐานะเดียวกับมึงก็แย่พอแล้ว " ซีวอนผุดยิ้มขึ้นมุมปาก
" งั้นก็ไปบอกเค้าซะสิ กล้ารึเปล่า " อี้ฟานหันมองหน้าคนข้างตัวอีกครั้งก่อนจะเดินทิ้งห่างออกไป ดูก็รู้ว่ายังไงก็
คงจะทำตามที่เค้าพูดน่ะแหล่ะ ฟอร์มเยอะแต่อ่านง่ายชะมัดเลยไอ้น้องชาย
.
.
.
อยากตะโกนสักล้านรอบก็เค้าไม่รู้ว่าจะต้องทำหน้ายังไง จะโกรธดีไหม หรือจะทำหน้ายังไงดี ในสมองมันปั่นป่วน
ไปหมดไม่ได้รู้สึกแย่ที่ถูกทำแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้อยากโดนทำแบบนั้นเพราะอีกคนอารมณ์ไม่ดีอยู่เหมือนกัน
" อ้าวจื่อเทา มาทำอะไรตรงนี้ " เจ้าของชื่อเงยหน้ามอง จงอินนั่งยองลงด้านหน้าแล้วมองคนที่เดินสวนลงบันไดไป
" ทะเลาะกับอี้ฟานมาเหรอ ? "
" ไม่รู้แต่ฉันไปทำให้เค้าโกรธขึ้นมาน่ะ ไม่รู้ว่าจะต้องง้อยังไงดี " เทาเอ่ยขึ้นเสียงเบาแต่มือยังกอดเข่าอยู่ ถึงปาก
จะยิ้มแต่ดูก็รู้ว่าสายตามันไม่ยิ้มไปด้วยเลย
" นายนี่ใจดีแถมอ่อนโยนจังเลยนะ เลยถูกไอ้บ้านั่นตามใจมาตลอด "
" เอ่อ... ตามใจ ? " จงอินพยักหน้ามาให้
" หมอนั่นมันเป็นปีศาจ! ชอบทำตัวร้ายกาจลับหลัง นิสัยไม่ดีมากๆ "
" เอ่อ ไม่ขนาดนั้นหรอกจงอิน "
" มันเป็นแบบนั้นแหล่ะเชื่อฉันสิ ตอนนั้นฉันนึกว่าฉันจะโดนหมอนั่นฆ่าตายซะแล้ว น่ากลัวยิ่งกว่าฆาตกร
โรคจิตอีก "
" ไม่ใช่แบบนั้นหรอก " เทายื่นมือไปจับที่แขนของจงอินแล้วบีบเบาๆ
" แต่ทั้งหมดนั่นหมอนั่นมันทำเพื่อนายนะ เพื่อให้นายมีความสุขหมอนั่นเลยต้องทำตัวแย่ๆ ฉันสัมผัสได้ "
เทานิ่งไปแล้วมองอีกคนเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง แต่จงอินก็ยังยิ้มอ่อนโยนกลับไปให้เหมือนทุกครั้งพร้อมกับ
วางมือขยี้ผมนุ่มนั่นเป็นการปลอบใจอีกครั้งแต่ก็ต้องสะดุดเมื่อคนตรงหน้าหลุดเรียกชื่อใครบางคนออกมา
" อี้ฟาน " เจ้าของร่างสูงผมสีทองยืนมองสองคนด้านหน้านิ่ง
" หนีคนใจร้ายกันเถอะจือเทา " จงอินลุกขึ้นจับมือเทาให้เดินตามจนมาหยุดอยู่ด้านหน้าของคนที่ยืนมองอยู่ก่อน
หน้านี้
" ปล่อยมือจากเทาซะ จงอิน " เสียงเย็นดังขึ้นพร้อมกับลมที่พัดเข้ามาทำให้บรรยากาศยิ่งเย็นเข้าไปกันใหญ่ มือ
หนาบีบมือของคนด้านหลังนิ่ง
" ไม่ปล่อย " จงอินตอบสวนกลับไปพร้อมกับสายตาที่จ้องกลับไม่แพ้กัน ก่อนจะกระตุกมือให้อีกคนเดินตาม เทา
หันไปมองคนที่เรียกชื่อเค้าอยู่ด้านหลัง
" ฮวางจื่อเทา "
อย่าไป..
เทาดึงมือคนด้านหน้าเอาไว้ จงอินหันมามองแล้วมองมืออีกคนที่จับซ้อนทับกับมือของเค้าแล้วบีบเบาๆ ก่อนจะ
เอ่ยออกมา
" ปล่อยเถอะนะ " จงอินทำตามคำขอนั้น ก่อนจะส่งยิ้มอบอุ่นเหมือนทุกครั้งกลับไปให้
" จะไม่เป็นไรแน่นะ ? หมอนั่นมันเป็นคนใจร้าย "
" ก็อาจจะใช่ แต่ยังไงอี้ฟานก็เป็นคนน่ารักและใจดีสำหรับฉันอยู่ดีนะ " เทาส่งยิ้มกลับไปให้แล้วดันหลังอีกคนให้
เดินห่างออกไปก่อนที่เค้าจะเดินกลับมาหาคนที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที่
บางทีมันคงจะมีบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนไประหว่างพวกเค้าทั้งสองคน
ทั้งส่วนสูงของอี้ฟานที่ค่อยๆ สูงขึ้นกว่าเค้า
ฝ่ามือที่ใหญ่ขึ้น.. รวมไปถึงเสียงที่เข้มขึ้นเรื่อยๆ
จนเหมือนเป็นใครอีกคนที่เค้าไม่รู้จัก…ใครอีกคนที่มีทั้งอารมณ์ดีและร้ายอยู่ในเวลาเดียวกัน
" อี้ฟาน " เจ้าของชื่อยังคงมองเค้านิ่ง หน้าตาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ จะมีก็แค่สายตาที่มองดูก็รู้ว่าคงเจ็บปวด
มากสินะ
" ร้องไห้เหรอ "
" เปล่า "
" เหมือนคนร้องไห้เลยนะ " ใบหน้าหวานขยับเข้าใกล้ ก่อนจะยกมือขึ้นโอบรอบคอขยับตัวเข้าไปกอดเบียดกับ
ร่างสูงซุกหน้าอยู่กับไหล่กว้าง มือหนาของอีกคนยกขึ้นกอดตอบแน่น
" ขอโทษนะเทาที่ทำเรื่องแบบนั้นลงไป ฉันแค่อยากให้นายอยู่ข้างๆ ฉันก็เท่านั้น "
" อื้อ ก็อยู่นี่แล้วไง " คนตัวเล็กผละตัวออกแล้วส่งยิ้มกลับไปให้ก่อนจะค่อยยื่นหน้าเข้าหาคนตัวสูงที่ก้มหน้าลง
ประคองใบหน้าอีกคนให้รับจูบของเค้าได้ถนัดมากขึ้น
มือหนาลดลงจากใบหน้าของอีกคนมากุมมือเอาไว้ทั้งสองข้าง ริมฝีปากบดเบียดเข้าหากันพร้อมกับมือที่บีบจับ
กันแน่นขึ้น ก่อนที่จะละริมฝีปากออกแล้วส่งรอยยิ้มให้กันและกัน
" วันนี้ไปบ้านฉันนะ "
" ก็ไปประจำอยู่แล้ว " เทาส่งยิ้มกลับไปให้แล้วยกมือขึ้นเกาแก้มเขิน อี้ฟานถึงได้ดึงคนตัวเล็กนั่นเข้ามากอดแน่น
ฝั่งจมูกลงบนแก้มทั้งสองข้างจนอีกคนต้องร้องประท้วงออกมา ก็นี่มันโรงเรียนถ้าถูกเห็นเข้าจะทำยังไงล่ะ!
ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นยังไง เค้ากับอี้ฟานจะพัฒนาความสัมพันธ์นี้ได้มากน้อยแค่ไหน แต่ตอนนี้ขอให้รู้ไว้
เลยว่ายังไง ฮวางจื่อเทาก็จะเป็นของอู๋อี้ฟานและต่อจากนี้ไปอู๋อี้ฟานก็จะเป็นของฮวางจื่อเทาเพียงคนเดียว
เท่านั้นเหมือนกัน
ความคิดเห็น