คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 4 - Destiny Shop
CHAPTER 4
เสียงรถยนต์จอดด้านข้างของร้านพร้อมกับเสียงพูดคุยของยูคยอมกับซึงซิกลอยเข้ามาด้านใน มาร์คถึงละมือออกจากช่อดอกไม้ที่กำลังเอาแช่ในตู้เย็นแล้วเดินออกไปช่วยน้องขนของเข้ามาในร้าน
กล่องขนาดกลางถูกยกมาวางตรงโต๊ะสีดำตัวใหญ่ มือหนาลงมือเปิดดูของแล้วหยิบแผ่นกระดาษที่เป็นลายมือจินยองขึ้นมากวาดสายตามองอีกครั้งแล้วถึงเงยหน้าขึ้นมองยูคยอม
" เดี๋ยวเอากระถาง 2 เบอร์นี้ไปลองวางที่ร้านคาเฟ่ตรงชั้นนั้นให้พี่หน่อยยูคยอม กะดูว่าอันไหนมันพอดีมากกว่ากัน "
" ไม่ใช่ว่าพี่คำนวณมาแล้วเหรอพี่มาร์ค ถึงได้ซื้อเบอร์ S มาเยอะอ่ะ "
" เผื่อพลาด ไปดูให้หน่อย " ยูคยอมแอบบุ้ยปากไปให้แต่มือก็เอื้อมมาหยิบทั้งสองกระถางไปถือเอาไว้
" ไปด้วยกันไหม ? " ซึงซิกรีบส่ายหัวไปให้ทันที มือเล็กยกขึ้นฟาดเข้าเต็มไหล่เพื่อนซ้ำทำเอาคนถูกตีต้องส่งเสียงหัวเราะออกมาให้
" รีบมาล่ะ ไม่ใช่ไปจีบเด็กอยู่แถวนั้น "
" ล้อจังเลยพี่มาร์ค " ยูคยอมส่งเสียงงอแงไปอีกรอบก่อนจะเปิดประตูเดินออกมาด้านนอก ใบหน้าคมหันมองซ้ายขวาก่อนจะหันเดินไปทางร้านคาเฟ่ที่มองจากภายนอกเข้าไปยังเห็นกลุ่มคนที่เจอเมื่อเช้าช่วยกันขนของอยู่ภายใน
" นาย ไม่สิ พี่ยูคยอมจะเข้าไปในร้านรึเปล่าครับ ถ้าไม่เข้าก็ขอทางให้ผมเข้าไปหน่อย " เสียงหวานเอ่ยบอกทางด้านหลัง ทำเอาคนตัวสูงต้องรีบเบี่ยงตัวหลบไปยืนด้านข้างแทน
สายตาคมมองตามกรอบหน้าสวยลงมาจนถึงดวงตากลมโตที่กำลังมองมาแล้วไหนจะปากนิ่มที่กำลังเม้มเข้าหากันพร้อมกับแก้มกลมที่กำลังขึ้นสีแดงจางๆ
" เข้าครับ ว่าแต่ไปไหนมาน่ะเรา "
" ไปซื้อข้าวมา " จองกุกว่าแล้วยกถุงกล่องข้าวในมือให้ดู ยูคยอมพยักหน้าไปให้แล้วขยับแขนเอื้อมไปเลื่อนบานประตูให้เปิดออก แล้วใช้สายตาบังคับให้คนตัวเล็กเดินเข้าไปก่อนตัวเองถึงเดินตามเข้าไป
" อ้าวพี่ยูคยอม ? "
" พอดีพี่มาร์คให้มาลองวัดไซต์กระถางกับชั้นนั้นน่ะ " ยูคยอมยกกระถางสีครีมกับสีเงินในมือทั้งสองใบให้ดู แบมแบมพยักหน้ากลับไปให้แล้วส่งเสียงบอกให้อีกคนทำงานของตัวเองได้เลย
คนตัวสูงพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันมองแผ่นหลังบางที่เดินหายเข้าไปด้านหลังของร้านก่อนจะตามด้วยแบมแบมกับยองแจที่วิ่งตามเข้าไป เสียงเจื้อยแจ้วด้านในดังออกมาด้านนอกจนคนที่กำลังลองเรียงกระถางอยู่ยังอดยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งสามคนไม่ได้
" ซื้ออะไรมาบ้างอ่ะจองกุก "
" แบมแบมให้ซื้ออะไรก็ซื้ออันนั้นมาน่ะแหล่ะ "
" รักตายเลย ไหนมาขอหอมหน่อย "
" เอาหน้าออกไปเลย ย๊าา!!! ชเวยองแจมาหอมฉันทำไม!! "
" ก็นายห้ามแบมแบม ไม่ได้ห้ามฉันหนิ่ " เสียงงอแงที่คนด้านในคงไม่รู้ว่าถูกคนด้านนอกแอบฟังอยู่แถมยังส่งเสียงหัวเราะกับตัวเองออกมาทุกครั้งที่ได้ยินเสียงจองกุกโวยวายใส่เพื่อนตัวเอง
" ทำงานสิยูคยอม "
" อ้าวจินยอง " คนถูกพูดข้างหูแอบสะดุ้งขึ้นแล้วหันมองคนตัวเล็กที่ยืนส่งยิ้มให้อยู่ด้านหลังต้องยกมือขึ้นเสยผมแก้เก้อแล้วไหนจะรอยยิ้มเขินอีกที่ถูกอีกคนจับได้
" พวกแสบนั้นกวนอะไรนายรึเปล่า "
" ไม่หรอก ฉันแค่เอากระถางมาวัดไซต์เฉยๆ น่ะ ว่าแต่พวกนายไปข้างนอกมาเหรอ ? " ยูคยอมถามขึ้นแล้วกวาดสายตามองถุงของในมือจินยองกับกล่องใบใหญ่ในมือซึงอู
" อืม พอดีจานกับแก้วต้องซื้อเพิ่มน่ะ "
" เหรอ ฉันวัดเสร็จละ กลับก่อนนะ " จินยองพยักหน้าไปให้พร้อมกับเดินตามยูคยอมออกมาแต่ก็โดนมือหนาของเพื่อนดึงเอาไว้พร้อมกับยกกล่องในมือตัวเองให้จินยองเป็นคนถือแทน
ขายาวก้าวตามหลังยูคยอมมาจนถึงหน้าร้านดอกไม้แต่พอแขนแกร่งกำลังยกขึ้นจับจะเปิดเข้าไปด้านใน ซึงอูก็ตัดสินใจส่งเสียงเรียกชื่อของยูคยอมเอาไว้ซะก่อน
" หืม ? " เจ้าของชื่อหันมองแล้วขมวดคิ้วใส่ซึงอูที่กำลังยืนมองมา
" เรื่องซึงซิกน่ะ ฉันจะไม่ยอมแพ้นายหรอกนะ "
" ยอมแพ้ฉัน ? " คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแล้วมองงงใส่ซึงอูที่กำลังส่งสายตานิ่งมองมา
" ฉันจะไม่ขอโอกาสจากนายให้คืนซึงซิกมา แต่ฉันจะทำทุกอย่างให้เค้ากลับมารักฉันให้ได้ นายคอยดูนะ คิมยูคยอม " คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่นขึ้นก่อนที่หางตาจะเหลือบไปเห็นพี่ชายตัวสูงของตัวเองกำลังยืนกลั้นขำอยู่ด้านในของร้าน มือก็ยกบอกให้ยูคยอมตอบแบบเล่นตามน้ำของซึงอูไปก่อน
" อ่อ ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิ ฮันซึงอู "
" ฉันจะคิดว่านั่นเป็นคำอวยพรจากนายนะ "
" ได้สิ " ยูคยอมส่งยิ้มไปให้ก่อนจะเดินกลับเข้าร้านตัวเองไป มาร์คชะโงกหน้ามองจากด้านในออกมาเห็นซึงอูกำลังเดินกลับไปที่ร้านถึงได้ยกมือขึ้นแท็กกับยูคยอมที่ยื่นมือมาตี
" ทำดีน้องชาย "
" ถึงจะงงๆ ไปบ้างก็เถอะ พี่มาร์คจะอธิบายไหมล่ะ " มาร์คพยักหน้าไปให้แล้วเล่าเรื่องที่คุยกับจินยองแล้วก็ซึงอูตอนเช้าให้ฟัง ถึงทั้งคู่จะไม่ได้ถามว่าซึงซิกกับยูคยอมได้พัฒนาความสัมพันธ์รึเปล่าแต่ดูจากคำพูดเมื่อกี๊แล้วก็คงจะคิดไปเองแล้วแน่นอน
ยูคยอมยกมือขึ้นกุมท้องพยายามกลั้นขำเอาไว้ ไม่ต่างจากมาร์คที่พยายามไม่มองน้องชายแล้วกลั้นขำของตัวเองเอาไว้เหมือนกัน
" เอาน่ะ อย่าแกล้งอะไรเยอะล่ะ เดี๋ยวโดนซึงซิกเล่นงานไม่รู้ด้วยนะ "
" พี่มาร์ครู้ได้ไง บางทีอาจจะเข้าข้างผมก็ได้ "
" ดูก็รู้ว่ายังมีเยื่อใยกันอยู่ "
" ผมก็คิดแบบพี่แหล่ะ ซึงซิกน่ะอ่านง่ายมาก รักอะไรไม่ชอบอะไรก็แสดงออกแบบที่ตัวเองไม่รู้ตัวตลอดเวลา " มาร์คพยักหน้ากลับไปให้กับความคิดของยูคยอมก่อนจะเบือนหน้าไปมองเจ้าของเรื่องที่ยังยืนช่วยแจบอมจัดดอกไม้ลงกระเช้าอยู่ด้านใน
" ฝากไปรดน้ำต้นไม้ข้างร้านด้วย "
" ใช้อีกละ อ่ะอันนี้ ผมไปวัดมาแล้วเบอร์ S อย่างที่พี่คิดน่ะแหล่ะดีสุด เบอร์ M เหมาะวางตรงชั้นบันไดมากกว่า " มาร์คพยักหน้าไปให้อีกครั้งแล้วถึงหยิบกระถางทั้งสองใบมาถือแทน
" ว่าแต่พี่แจ็คสันอ่ะพี่มาร์ค ? "
" ล้างกระถางอยู่หลังร้าน "
" พอดีเลย ฮ่าๆ ไปแกล้งดีกว่า " ยูคยอมรีบวิ่งไปทางด้านหลังของร้านทันที ก่อนจะตามมาด้วยเสียงโวยวายของแจ็คสันกับเสียงหัวเราะของยูคยอมที่ดังลั่นเข้ามา แจบอมกับซึงซิกหันไปมองทางประตูด้านหลังพร้อมกันแล้วถึงหันมามองหน้ามาร์คอีกรอบ
" ไม่รู้ " มาร์ครีบยกมือขึ้นโบกไปมาแล้วเดินถือกระถางทั้งสองเบอร์ขึ้นมาบนชั้นสองของร้าน
ขายาวก้าวไปตามทางเดินชั้นสองของร้านจัดการหยิบกระถางที่ให้ซึงซิกเอาขึ้นมาเก็บไว้ด้านบนมาจัดวางลงในกล่องใบขนาดใหญ่รวมกันเอาไว้ทั้งสองเบอร์ ก่อนจะลุกขึ้นยกกล่องใบเล็กที่ยังเหลือกระถางสีครีมอยู่ไปเก็บไว้ในตู้ด้านใน
ใบหน้าคมหันมองตรงหน้าต่างทรงสูงที่ด้านนอกกำลังปรากฏร่างของเด็กผู้ชายสองคนกำลังช่วยกันยกโต๊ะจัดเรียงกันตามจุดต่างๆ รอยยิ้มน่ารักกับเสียงหัวเราะสดใสที่เคยเห็นในระยะใกล้ทำเอาคนมองอดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้
มือหนายกขึ้นกอดอกแล้วมองตามการเคลื่อนไหวของแผ่นหลังเล็กด้านล่างที่ดูเหมือนว่าอีกคนจะเริ่มร้อนแล้วถึงได้ยกมือขึ้นเสยผมขึ้นสูงก่อนจะวิ่งหายเข้าไปด้านในตัวบ้านแล้ววิ่งออกมาใหม่พร้อมกับทรงผมมัดจุกเป็นทรงน้ำพุยิ่งช่วยเพิ่มความน่ารักให้กับคนตัวเล็กมากขึ้น
" ชอบเหรอ ? "
" คนไหนล่ะ " เสียงทุ้มเอ่ยถามกลับคนมาใหม่ เจ้าของร่างหนาแค่นยิ้มออกมาแล้วยืนมองคนตัวเล็กทั้งคู่ด้านล่างอีกครั้ง
" คนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ปาร์คจินยอง "
" คนนั้นน่ะรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ของเพื่อน "
" พูดไปนั่น "
" หรือไม่จริง ? "
" ก็ไม่ได้ค้านอะไรหนิ่ " รอยยิ้มหล่อจนตาหยีลงถูกส่งมาให้ มาร์คแอบอมยิ้มออกมากับท่าทางของแจบอมแล้วก็ยกมือขึ้นตบที่ไหล่หนาซ้ำเบาๆ
" คราวนี้ก็อย่าปล่อยให้หลุดมือไปอีกล่ะ "
" ก็ถ้ารายนั้นกล้ามาสารภาพรักอีก ก็คิดว่าจะไม่ปล่อยไปแล้วล่ะ " แจบอมส่งยิ้มมาให้ สายตาคมมองตามคนตัวเล็กที่กำลังส่งเสียงหัวเราะออกมาให้กับท่าทางตลกๆ ของน้องชายที่กำลังปีนโต๊ะขึ้นไปเต้นแล้วก็โดดลงมาล้มลงตรงหน้า
ใบหน้าหวานที่แจบอมชอบมองประจำและเคยคิดว่าจะไม่ได้มองใกล้ๆ อีกแล้ว แต่พอมาวันนี้ความคิดในอดีตที่เคยพับเก็บไปมันกำลังถูกรื้อคุ้ยให้ขึ้นมาให้เป็นจริงอีกครั้ง ถึงจะยังแอบคิดไปเองไม่ได้ว่าจินยองอาจจะมีคนรักอยู่แล้วตอนเรียนที่นั่น แต่หลังจากได้เจอกันเมื่อวานมันก็ทำให้แจบอมมั่นใจขึ้นได้ในระดับหนึ่งว่าคนตัวเล็กของตัวเองยังไม่มีใคร
แล้วจะแปลกอะไรถ้าจะเริ่มสานต่อความสัมพันธ์ที่ถูกพับเก็บไปนั่นอีกครั้ง
" แล้วถ้าจินยองไม่มา ? "
" เชื่อฉันว่าเค้าต้องมา " มาร์คพยักหน้ากลับไปให้ ก่อนจะหันหน้ามองออกไปด้านนอก เห็นแบมแบมกำลังนั่งหัวเราะกับท่าทางตลกที่จินยองทำแล้วก็ยิ่งยิ้มออกมากว้างมากขึ้น
" แบมแบมน่ะ น่ารักใช่ไหม "
" อืม น่ารัก " เจ้าของใบหน้าคมตอบรับคำเพื่อนแบบไม่ปิดบังแล้วไหนจะสายตาอบอุ่นที่ยืนมองคนตัวเล็กวิ่งไปวิ่งมานั่นก็ทำให้แจบอมที่แอบมองเพื่อนตัวเองอยู่ต้องอมยิ้มออกมาให้กับท่าทางที่ไม่ได้เห็นกันบ่อยนักแบบนี้
" นานแล้วนะที่ไม่ได้เห็นนายยิ้มแล้วมองคนอื่นด้วยสายตาแบบนี้น่ะ มาร์ค "
" สายตาแบบไหน " คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน แผ่นหลังหนาขยับหมุนตัวพิงกับกรอบบานกระจากใสแล้วมองหน้าแจบอมที่ยักไหล่ส่งมาให้
" แบบที่มองคนในครอบครัว "
" ฉันมองแบมแบมแบบนั้นเหรอ " แจบอมพยักหน้ากลับมาให้แล้วหันมองคนด้านล่างให้มาร์คต้องหันมองตามอีกครั้ง ก่อนจะขยับตัวเดินมาใกล้แล้วจับไหล่ของเพื่อนไว้ข้าง
" อย่าไปฝืนโชคชะตามันแล้วกัน "
" มันจะเป็นอย่างที่มันควรจะเป็น " มาร์คตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม ใบหน้าคมหันเสี้ยวหน้ามองแบมแบมกับจินยองที่ยืนอยู่ด้านล่างด้วยสายตาเรียบเฉย
มือหนาบีบไหล่เพื่อนเบาๆ แล้วถึงก้มลงหยิบกล่องกระดาษที่ถูกจัดเรียงไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมาถือแล้วหันมองมาร์คที่กำลังมองคนด้านล่างอยู่อีกครั้ง
" จะลงไปพร้อมกันเลยไหม ? "
" ไปสิ "
" ก็เลิกมองแล้วลงมาสิ " มาร์คแค่นยิ้มส่งไปให้แล้วถึงลุกขึ้นยืนเดินตามแจบอมลงมาด้านล่าง มือหนาเอื้อมไปกอดคอเพื่อนให้ขยับเข้ามาใกล้แล้วส่งเสียงพูดคุยกันจนมาถึงชั้นล่าง พอดีกับที่ซึงซิกหันมาสบตาเข้ากับมาร์ค
" มาพอดีเลยครับ รอสักครู่นะครับ " เสียงหวานเอ่ยบอกพร้อมกับโค้งให้หญิงสาวตรงหน้าที่โค้งกลับมาแล้วหันมาส่งยิ้มให้มาร์คกับแจบอม
" คุณจีเอ็นเค้าจะให้พี่มาร์คช่วยจัดกระเช้าดอกไม้ให้เค้าน่ะครับ "
" อ่อ ได้สิ " มาร์คพยักหน้ากลับไปให้แล้วเดินตามหลังซึงซิกมาหยุดยืนด้านหน้าหญิงสาวที่กำลังส่งยิ้มเขินให้อยู่
" สวัสดีครับ "
" สวัสดีคะ พอดีว่าฉันอยากได้กระเช้าดอกไม้ไปแสดงความยินดีกับเจ้านายน่ะคะ รบกวนคุณมาร์คช่วยจัดให้หน่อยได้ไหมคะ "
" รอสักครู่นะครับ " หญิงสาวตรงหน้าพยักหน้ากลับมาให้แล้วถึงเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเล็กด้านหน้าร้านอีกครั้ง
มาร์คเดินกลับไปด้านหลังเค้าเตอร์ก้มหยิบรูปเล่มตัวอย่างการจัดดอกไม้มาถือแล้วเดินกลับมานั่งลงด้านข้าง เจ้าของใบหน้าสวยหันมองแล้วส่งยิ้มไปให้ก่อนจะก้มลงมามองรูปแบบกระเช้าตรงหน้า นิ้วเรียวจิ้มไปที่รูปตัวอย่างที่เป็นดอกไม้สีขาวทั้งหมด มาร์คพยักหน้าตอบรับกลับไปให้
" รอสักครู่นะครับ "
" ขอบคุณคุณมาร์คมากนะคะ " ริมฝีปากนิ่มกดยิ้มลงมุมปากแล้วลุกขึ้นเดินกลับไปที่เค้าเตอร์อีกครั้ง
มาร์คหันมองสบตากับแจบอมที่มองมาแล้วก็ยักไหล่กลับไปให้ เจ้าของร่างสูงก้าวไปหยิบกระเช้าสานดอกไม้ขนาดกลางสีเข้มมาวางบนโต๊ะสีดำแล้วเดินกลับไปเปิดตู้แช่ดอกไม้ออก ก้มหยิบดอกกุหลาบสีขาวสะอาดออกมาทั้งกระถางไม่ต่างจากดอกคาร์เนชั่นสีขาวด้วยเหมือนกัน
มาร์คอมยิ้มออกมาให้กลุ่มดอกไม้ในมือเพราะล้วนแล้วแต่มีความหมายที่ดี เท่ากับว่าคนสั่งกระเช้าต้องศึกษาความหมายของดอกไม้มาพอสมควรถึงได้เลือกทั้งสองดอกนี้ เพราะกุหลาบขาวคือตัวแทนของความมุมานะ ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้สำเร็จได้ด้วยความรัก ส่วนดอกคาร์เนชั่นสีขาวคือสัญลักษณ์ของเกียรติยศและศักดิ์ศรีเช่นกัน
มือหนาอุ้มกระถางไว้เต็มทั้งสองแขนเดินกลับมาที่โต๊ะกว้างสีดำอีกครั้ง ลงมือจัดดอกไม้ของตัวเองท่ามกลางสายตาคมคู่สวยที่กำลังจดจ้องท่าทางของคนตรงหน้าไม่วางตา ไม่ว่ามาร์คจะขยับไปทางไหน สายตาคู่สวยนั้นก็จะมองตามพร้อมรอยยิ้มเขินที่ถูกปกปิดด้วยมือขาวที่ยกขึ้นปิดปากตัวเองเอาไว้
ก่อนจะหันไปมองแจ็คสันกับแจบอมที่ยืนเปลี่ยนกระถางดอกไม้อยู่อีกมุมของร้าน เจ้าของสันกรามคมที่กำลังส่งยิ้มอบอุ่นให้ดอกไม้ที่ตัวเองถืออยู่กับรอยยิ้มซนของคนตัวหนาอีกคนที่กำลังก้มๆ เงยๆ ดึงกระถางออกเปลี่ยนให้ใหม่ ยังไม่นับกับอีกสองคนที่กำลังง่วนอยู่ทางหน้าร้าน นับว่าร้านดอกไม้ร้านนี้เป็นอะไรที่ไม่ควรพลาดในการก้าวเข้ามาเลยจริงๆ..
" แจบอม ริบบิ้นสีเงินไปไหนอ่ะ ? "
" อยู่ข้างล่างสุด พอดีเก็บผิดที่ไปหน่อย " มาร์คส่งเสียงหัวเราะกลับไปให้เพื่อนเบาๆ ก่อนจะก้มลงหยิบริบบิ้นจากชั้นล่างสุดขึ้นมา
กระเช้าดอกไม้สีเข้มถูกจัดแต่งด้วยดอกไม้สดสีขาวดูสบายตา อีกทั้งยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกกุหลาบผสมกับดอกคาร์เนชั่นที่ถูกแซมด้วยก้านใบไม้สีเขียวทำให้กระเช้าดอกไม้ธรรมดาดูมีมูลค่ามากขึ้น ไม่นับรวมคนจัดดอกไม้ที่ดูมีความสุขและความใส่ใจในทุกรายละเอียดของกระเช้าที่ทำเอาคนมองถึงกับมองเพลินจนลืมเวลาที่ตัวเองกำลังรีบอยู่
" เสร็จแล้วครับ "
" ขอบคุณมากนะคะ สวยมากๆ เลยคะ " จีเอ็นเอ่ยบอกแล้วควักธนบัตรยื่นให้พร้อมกับอุ้มกระเช้าดอกไม้สวยไว้เต็มสองมือ มาร์คส่งยิ้มอบอุ่นมาให้แล้วพยักหน้าตอบรับคำชมนั้น
" โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ "
" จะมาแน่นอนคะ "
คนตัวสูงโค้งตัวให้อีกครั้งก่อนจะเดินไปช่วยเปิดประตูร้านให้ หญิงสาวหันมาโค้งแล้วส่งยิ้มกว้างให้กับมาร์คอีกครั้งก่อนจะรีบเดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง มือหนาดึงบานประตูปิดเข้ามาแล้วเดินกลับไปที่เค้าเตอร์จัดการเก็บเงินแล้วเดินกลับมาเก็บดอกไม้กลับเข้าไปแช่ตู้เย็นอีกครั้ง
" วันนี้ปิดร้านแล้วไปกินข้าวข้างนอกกัน "
" เนื่องในโอกาส ? "
" อยากกิน ไม่มีอะไรมาก ความจริงคืออยากกินเนื้อย่าง " แจ็คสันตอบกลับมาแล้วส่งเสียงหัวเราะให้กับการเบะปากมองบนของแจบอมอีกครั้ง
" พี่แจ็คสันจะเลี้ยงใช่ไหม ? " ยูคยอมที่เปิดประตูร้านเข้ามาด้านในพอดี รีบเดินไปกอดแขนคนพี่เอาไว้
" ไม่เคยบอกแบบนั้นนะ "
" ก็เลี้ยงหน่อยจะเป็นไรไปอ่ะ " เสียงงอแงของยูคยอมดังลอยขึ้นมาทันที มือกอดแขนคนพี่แน่นขึ้นแล้วไหนจะไอ้การเอียงหัวไปซบไหล่เพื่อออดอ้อนนั่นอีกทำเอาคนถูกมองต้องรีบยกมือขึ้นผลักหัวออก
" เออๆ เลี้ยงก็ได้ นานๆ ทีพอนะ "
" เยสส!!! เยี่ยมมากเลยพี่แจ็คสัน " ยูคยอมกระโดดขึ้นแล้วส่งยิ้มกว้างไปให้ทันที ก่อนจะวิ่งไปกอดซึงซิกจากทางด้านหลังแล้วส่งเสียงหัวเราะอยู่ข้างแก้มเพื่อนที่กำลังยกมือขึ้นดันหน้าหนี
พอดีกับที่บานประตูกรอบไม้ของร้านถูกเปิดด้วยมือหนาของใครบางคน ขายาวก้าวเข้ามาหยุดด้านในร้าน สายตาคมกวาดมองไปรอบๆ เจอมาร์ค แจบอม แจ็คสันกำลังยืนคุยกันอยู่ตรงกลางแต่สายตาของทั้งสามคนกลับหันมองไปทางมุมด้านหนึ่งของร้านที่กำลังมีคนคู่หนึ่งกำลังส่งเสียงหัวเราะ แถมการใกล้ชิดที่มีมากจนคนมองต้องคิ้วขมวดเข้าหากัน
" เอ่อ.. ขอโทษนะครับ "
" อ้าว ว่ายังไงเรา " คนตัวเล็กด้านหน้าส่งยิ้มให้จนตาหยีต่างกับคนตัวสูงด้านหลังที่มองจ้องยูคยอมกับซึงซิกตาเขม็ง
" พอดีผมกับซึงอูลองทำพายผลไม้รวมแบบใหม่น่ะครับ เลยอยากเอามาให้พวกพี่ชิมกัน " เสียงหวานของจินยองพูดขึ้นแล้วหันไปมองคนตัวสูงด้านหลังที่ยืนกำถาดในมือตัวเองแน่น แต่ใบหน้ายังคงเรียบสนิทอยู่จนจินยองต้องเบือนหน้ามองไปทางอื่นแล้วอมยิ้มออกมา
กลิ่นหอมอ่อนๆ ของพายผลไม้รวมที่ถูกทำขึ้นเป็นทรงถ้วยขนาดใหญ่สำหรับ 5-6 คนทานนั้นถูกวางลงตรงโต๊ะตัวกลางขนาดใหญ่สีดำ กลิ่นหอมของแป้งพายที่ทำขึ้นใหม่ผสานเข้ากับกลิ่นหอมของผลไม้รวมชนิดต่างๆ ที่อยู่ภายในช่วยเรียกน้ำย่อยจากคนมองได้ไม่ยาก แล้วไหนจะการสานแป้งพายบนหน้าที่คนทำต้องมีความประณีตขนาดไหนถึงทำให้ช่องว่างระหว่างการสานเป็นลายตะกร้าของแป้งนั้นเท่ากันแทบจะทุกช่อง
" หอมเชียว " แจ็คสันพูดขึ้นแล้วขยับตัวมายืนใกล้ซึงอูที่หันมามองแล้วผงกหัวส่งยิ้มไปให้
" เพิ่งลองทำแบบเป็นผลไม้รวมครั้งแรก ลองชิมดูนะครับ " จินยองพูดขึ้นอีกครั้งแล้วหันมองซึงอูที่กำลังมองแผ่นหลังเล็กของซึงซิกที่ยังไม่มีท่าทีจะหันกลับมามองเหมือนที่คนอื่นกำลังมองขนมบนโต๊ะอยู่ แต่คนตัวเล็กกลับเลือกที่จะเดินขึ้นชั้นสองของร้านไปแทน
" อร่อยอยู่นะ จินยองทำเองเหรอ ? "
" เปล่าครับพี่แจบอม ซึงอูเป็นคนทำน่ะ "
" ไม่เสียแรงไปเรียนถึงเมืองนอก อร่อยดีนะ " แจบอมเอ่ยชมแล้วส่งยิ้มไปให้ ซึงอูโค้งตัวลงรับคำชมแล้วยกมือขึ้นเกาต้นคอแก้เก้อพร้อมกับส่งยิ้มไปให้
" ขอบคุณครับพี่แจบอม "
" ยูคยอมมาเอาอันนี้ขึ้นไปกินกับซึงซิกข้างบนไป พี่ใช้ให้น้องขึ้นไปนับของ " แจ็คสันหยิบจานใบเล็กที่ด้านบนมีพายผลไม้ชิ้นใหญ่วางอยู่ยื่นให้กับน้องชายที่รู้งานรีบเดินมาหยิบแล้วเดินผ่านหลังซึงอูขึ้นไปด้านบนของร้านทันที
" ซึงซิกชอบอะไร ยังจำได้ใช่ไหมซึงอู "
" จำได้ครับพี่มาร์ค "
" ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี สู้ๆ เข้าล่ะ "
" ขอบคุณมากครับ " มาร์คเหลือบสายตาขึ้นมองแล้วกดยิ้มหล่อส่งไปให้ก่อนจะเดินไปหยิบขนมในมือของแจบอมเข้าปากตัวเองแล้วรีบเดินหนีเพื่อนที่กำลังอ้าปากจะโวยวายขึ้นทันที
จินยองมองตามแผ่นหลังกว้างของมาร์คที่เดินกอดคอแจ็คสันออกไปแล้วก็หันกลับมามองคนตัวสูงที่ยังยืนกินขนมอยู่ตรงหน้า จนต้องอมยิ้มออกมาแล้วมองแจบอมไม่วางตา
" หวานพอดีไหมครับพี่แจบอม "
" ถ้าเทียบกับจินยอง พี่ว่าเราหวานกว่าขนมอีกนะ "
บางทีอิมแจบอมก็ชอบแอทแทคใส่ปาร์คจินยองแบบไม่บอกล่วงหน้าแบบนี้..
===================================
Talk.
ฮี่ๆ แอบมาฝากอีกตอนแล้วนะครับผม ขอบคุณเพื่อนๆ ที่คอยเม้นให้กำลังใจกับฟิคเรื่องนี้นะ
เราจะทำมันให้ออกมาดีที่สุดแน่นอนนนนน ต้องมาแบบ feel good แอนด์ดอกไม้บานสะพรั่งทั่วทั้งโซลลลลลล >.,<
ตอนนี้เรากำลังแอบคิดอยู่ว่าอยากเขียนเกี่ยวกับเกมวรรณะ และจะพยายามทำมันออกมาให้ได้
ฝากติดตามเรื่องนี้ก่อนนะ เรื่องนั้นเดี๋ยวคอ่ยว่ากัน 55555555 #โปรดอย่าตีเพราะสปอยไปแล้ว
=========================================================================
ความคิดเห็น