คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Part 6 - Destiny Shop
CHAPTER 6
บานประตูกระจกถูกเลื่อนเปิดออกอย่างเบามือ สายตาคมมองจ้องเข้าไปด้านในร้านเห็นแผ่นหลังกว้างของน้องชายคนคุ้นเคยกำลังหยิบยกเก้าอี้ขึ้นด้านบนช่วยใครบางคนที่ยกเก้าอี้อยู่อีกมุมของร้านเหมือนกัน
" เพิ่งรู้ว่าร้านนี้มีพนักงานเพิ่มด้วยแฮะ "
" ไม่รู้ว่ามาช่วยเค้าให้เป็นประโยชน์หรือมาช่วยเพิ่มภาระกันแน่น่ะ "
" โธ่.. พี่มาร์ค พี่แจบอม " คนถูกเรียกชื่อยักไหล่กลับมาให้ แจบอมกวาดสายตามองไปรอบร้านที่ถูกตกแต่งจนเสร็จแล้วให้บรรยากาศสบายๆ อย่างที่จินยองเคยบอกไว้ว่าอยากมีร้านกาแฟแบบไหน แล้ววันนี้คนตัวเล็กของเค้าก็ทำได้แล้ว
" สวัสดีครับ ผมจองกุกครับ " คนตัวเล็กรีบเดินเข้ามาโค้งตัวให้พร้อมกับส่งยิ้มไปหา มาร์คกับแจบอมผงกหัวกลับไปให้แทนคำตอบรับ
" จินยองล่ะ ? "
" อยู่หลังร้านกับพี่ซึงอูครับ " แจบอมพยักหน้ากลับไปให้
" ให้ผมไปตามให้ไหม ? "
" ไม่ต้องๆ จองกุกทำงานต่อเถอะ พี่แค่มาตามเด็กตัวโข่งกลับร้านน่ะ " ยูคยอมหันมาเบะปากใส่แล้วแกล้งเดินผ่านหลังจองกุกไปแต่ก็แอบเนียนบีบเอวเล็กให้อีกคนสะดุ้งเล่น
" คิมยูคยอม!!! "
" อ่ะๆ นี่พี่นะ " ยูคยอมส่งยิ้มทะเล้นกลับมาให้ คนตัวเล็กมุ่ยหน้าลงทันที มือบางยกขึ้นทำท่าจะฟาดกลับแต่สุดท้ายก็ต้องยกขึ้นขยี้หัวตัวเองแล้วรีบเดินชนแผ่นหลังกว้างขึ้นไปด้านบนของร้านแทน
" ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก "
" ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อยพี่มาร์ค " มาร์คเหลือบสายตามองหน้ายูคยอมแล้วยักไหล่กลับไปให้แทน
" มาก็ดี มาดูผลงานหน่อยพี่ว่าต้องเรียงแบบนี้ถูกไหม " มาร์คเดินตามหลังยูคยอมไปดูพวกกระถางดอกไม้ต่างๆ ที่นำมาวางตกแต่งภายในร้านและปล่อยให้แจบอมเดินดูตามโต๊ะทั้งชั้นบนและชั้นล่างไปด้วย
" อ้าวพี่แจบอม "
" สวัสดี " จินยองส่งยิ้มไปให้แล้วขยับขาเดินมาหาคนตัวสูงตรงหน้าทันที
" มาทำอะไรครับ ไม่เห็นบอกเลยว่าจะมา "
" มาดูยูคยอมเฉยๆ น่ะ ว่ามาทำอะไรให้เราเดือดร้อนรึเปล่า " จินยองอมยิ้มขำออกมาทันที ใบหน้าสวยแอบชะโงกมองมาร์คกับยูคยอมที่เดินอยู่ในร้านแล้วก็หันกลับมามองหน้าแจบอมอีกครั้ง
" เดือดร้อนน่ะไม่ แต่ถ้ากวนหัวใจอาจจะมีบ้าง "
" จองกุกน่ารักดีนะ "
" น่ารักเหมือนผมไง "
" เด็กบ๊อง " แจบอมเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้ม มือหนายกขึ้นเขกลงไปเบาๆ บนหน้าผากมน ทำเอาคนตัวเล็กต้องมุ่ยปากใส่ แล้วยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเองซ้ำ
" ร้านนี้คนน่าจะเข้าเยอะแน่ๆ เพราะมีแต่คนน่ารักเต็มไปหมด "
" หวงผมไหม ? "
" จะให้หวงในฐานะอะไรล่ะ หืมม ? " จินยองแอบเบะปากออกมาแล้วยกมือขึ้นแตะที่แก้มหนาของคนตรงหน้าแผ่วเบา แจบอมเหลือบสายตามองมือเล็กที่ทาบอยู่กับแก้มตัวเองแล้วอมยิ้มออกมา
" ผู้ใหญ่นิสัยไม่ดี ชอบทำให้ผมใจสั่น "
" เด็กน้อยก็นิสัยไม่ดี กลับมาทำให้ผู้ใหญ่ใจสั่นทำไมครับ " จินยองอมยิ้มเขินออกมาทันทีที่แจบอมพูดจบ มือเล็กค่อยขยับออกจากแก้มสากเปลี่ยนมาลูบต้นคอตัวเองแก้เก้อแทน
" คนคงไม่เยอะเท่าร้านพี่หรอก มีแต่คนหล่อๆ ทั้งนั้น "
" ถ้าคิดจะมีแฟนเป็นคนหน้าตาดี ข้อแรกที่ต้องทำคือรับมือให้ได้กับทุกสถานการณ์ที่จะเข้ามา " แจบอมวางมือลงลูบผมนิ่มของจินยองแล้วจับโยกไปมาช้าๆ ก่อนจะหันไปมองมาร์คที่กระแอมไอเรียกให้ต้องหันมอง
" กลับก่อนนะครับ "
" พรุ่งนี้จะเอากาแฟไปส่งให้นะครับ " แจบอมพยักหน้ากลับไปให้แล้วเดินตามมาร์คกับยูคยอมออกไปด้านนอกร้าน
จินยองมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินหายออกไปแล้วก็หันไปมองแบมแบมกับยองแจที่แอบยืนมองอยู่ข้างบันไดร้าน ใบหน้าน่ารักยู่ปากกลับมาให้แล้วรีบเดินนำยองแจลงมากอดแขนของจินยองเอาไว้ข้าง ปล่อยให้อีกข้างโดนครอบครองด้วยมือเล็กๆ ของยองแจแทน
" แอบมีซัมติงกับพี่แจบอมเหรอพี่จินยอง " แบมแบมถามขึ้น
" ใครบอกพวกเราแบบนั้นกัน "
" ดูก็รู้เถอะพี่ ใช่คนนี้ไหมที่พี่เคยบอกว่าเค้าเป็นรักแรกและรักเดียวของพี่อ่ะ " จินยองหันมองยองแจที่ถามขึ้นมาแล้วรีบหลบตาทันทีแต่แก้มกลับขึ้นสีแดงระเรือจนคนน้องต้องยกนิ้วขึ้นจิ้มที่แก้มนุ่ม
" ยอมรับมาซะดีๆ ไม่งั้นผมจะวิ่งไปถามพี่เค้าเดี๋ยวนี้แหล่ะ " ยองแจพองแก้มออกมาจนป่อง ทำเอาคนมองต้องอมยิ้มขำไปให้
" เพิ่งรู้ว่าเป็นเด็กขี้ยุ่งกันแบบนี้นะ "
" ไม่ต้องมาว่าเลย บอกมาซะดีๆ " คราวนี้แบมแบมพูดขึ้นบ้าง คนตัวเล็กแกล้งเอาหัวถูไถกับท่อนแขนเล็กจับเขย่าไปมาช่วยกันทั้งสองข้าง
" ประมาณนั้นแหล่ะ แต่พี่ยังไม่ได้แซวเราเลยนะแบมแบมที่ไปได้ดอกยิปโซมาน่ะ " แบมแบมรีบปล่อยมือออกจากแขนจินยองแล้ววิ่งหนีขึ้นชั้นบนของร้านไปทันที มือเล็กที่กำลังจะเอื้อมจับคอเสื้อก็ดันคว้าได้แต่ลมเพราะมียองแจคอยช่วยดึงไว้อยู่
" ตัวเองโดนจีบอยู่ ก็ไม่ค่อยจะรู้กับเค้าเลย " จินยองบ่นออกมาเสียงเบา มือบางยกขึ้นปิดปากกลั้นขำเอาไว้แล้วหันมองคนตัวสูงด้านหลังที่กำลังเดินทำหน้ามึนออกมาด้านนอก
จินยองขยับตัวเดินไปหาจัดการกดไหล่หนาของเพื่อนให้นั่งลงแล้ววางมือขยี้กลุ่มผมสีเข้มไปมา ซึงอูถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะคว้าเอวคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ ซบหน้าของตัวเองเข้ากับหน้าท้องบางเอาไว้
" นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเองซึงอู อย่าเพิ่งท้อล่ะ "
" ฉันไม่เคยท้อนะจินยอง แต่ฉันรู้จักซึงซิกดีว่าเค้าเป็นคนยังไง รักคือรัก ไม่รักคือไม่รัก "
" ฤดูยังมีเปลี่ยน นับอะไรกับความรู้สึกคนเราล่ะ นายมีหน้าที่สู้ ก็สู้ให้สมกับที่พี่ชายเค้าให้โอกาสนายได้เข้าหาน้องชายเค้าก็พอ สู้ๆ นะซึงอู ฉันกับน้องๆ เป็นกำลังใจให้นายเสมอ " ซึงอูเงยหน้าขึ้นมองแล้วส่งยิ้มไปให้จินยอง พร้อมกับโอบเอวเล็กเข้ามากอดแน่นขึ้น
" วันนี้ก็รีบกลับบ้านไปพักผ่อนนะ พรุ่งนี้ร้านเปิดวันแรก คงจะยุ่งน่าดูเลยล่ะ "
" นายก็ด้วย พรุ่งนี้เจอกัน เมื่อไหร่จะได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันสักทีนะ " จินยองอมยิ้มออกมาแล้วลดมือลงบีบแก้มซึงอูแรง
" ถ้าบ้านพักมันหาง่ายเหมือนซื้อขนมปังก็ดีน่ะสิ "
" ขอบใจนะ ไม่มีนายฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันจินยอง "
" เพื่อนกันหนิ่ " ซึงอูส่งยิ้มให้อีกครั้งแล้วถึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จัดการยีหัวเล็กของเพื่อนไปมาแล้วดึงเอาร่างของจินยองเข้ามากอดเต็มแรงอีกครั้ง
คนตัวเล็กที่แอบมองอยู่ข้างบันไดถึงกับขมวดคิ้วกลับไปให้กับภาพที่เห็นตรงหน้า ขาเล็กก้าวออกมายืนกอดอกอยู่ข้างบันไดทางขึ้น ใบหน้าหวานบึ้งขึ้นทันทีที่มองสบตากับพี่ชายของตัวเอง
" กอดบ่อยขนาดนี้จะเปลี่ยนใจจากพี่ซึงซิกเหรอพี่ซึงอู "
" ว่าไปนั่นแบมแบม "
" ก็ดูดิ่ พี่ซึงอูกอดพี่จินยองจนแบมคิดแล้วนะว่าพวกพี่แอบมีซัมติงกันอ่ะ " จินยองอมยิ้มจนตาหยีแล้วส่ายหัวไปให้
" พี่จินยองก็ด้วย ถ้าพี่แจบอมมาเห็นจะทำยังไงครับ ระวังตัวหน่อยสิ "
" ครับๆ นี่น้องชายหรือคุณแม่นี่ห๊ะ " ซึงอูว่าแล้วเดินไปดึงแก้มน้องแรงทันที แบมแบมเบ้ปากกลับไปให้แล้วตีมือหนาเข้าเต็มแรงก่อนจะเดินไปกอดแขนของจินยองเอาไว้
" พี่ซึงอูห้ามแย่งพี่จินยองไปจากพี่แจบอมนะ "
" แล้วนี่ไปรู้เรื่องนี้ได้ยังไงล่ะน่ะ " ซึงอูขมวดคิ้วหันมองเพื่อนตัวเองที่รีบหลบสายตามองไปทางอื่นทันที
" ไม่มีใครแย่งใครทั้งนั้น ลำพังตัวพี่เองยังเอาตัวเองไม่รอดเลย "
" ดีมาก แล้วแบมจะช่วยพี่ซึงอูเอง " แบมแบมส่งยิ้มกว้างมาให้ ใบหน้าหวานยักคิ้วขึ้นข้างก่อนจะหันไปมองด้านหลังที่กำลังมีเสียงตึงตังจากคนวิ่งลงมาถึงได้เห็นเป็นยองแจกับจองกุกกำลังวิ่งเล่นไล่กวดกันลงมาถึงด้านล่าง
" ถ้าทำข้างบนเสร็จแล้วจะได้รีบกลับกัน พรุ่งนี้ต้องมาแต่เช้านะ เปิดร้านวันแรก " จองกุกกับยองแจหันไปส่งยิ้มแหยให้กันก่อนจะเดินเอาไม้กวาดไปเก็บด้านหลังแล้วเดินออกมารวมกับพวกพี่ที่โต๊ะกลางร้าน
" วันนี้ฝากจินยองไปส่งแบมแบมด้วยนะ ฉันว่าจะนอนที่นี่น่ะ อยากฝึกทำขนมแบบใหม่ดู "
" เอาแบบนั้นเหรอ ? แล้วเสื้อผ้าล่ะ "
" เอามาแล้ว ด้านหลังก็ทำไว้เป็นที่พักอยู่แล้วก็ใช้ให้คุ้มหน่อย "
" อย่าหักโหมมากล่ะ " ซึงอูพยักหน้าแล้วส่งยิ้มไปให้ แบมแบมเดินมากอดแขนพี่ชายตัวสูงเอาไว้แล้วเงยหน้าขึ้นมองสบตา
" จะทำขนมที่พี่ซึงซิกชอบใช่ไหม ? "
" เบื่อเด็กรู้ทัน " แบมแบมส่งยิ้มกว้างมาให้ทันที
" ถ้างั้นพรุ่งนี้แบมจะรีบมานะ จะเอากาแฟไปฝากพี่มาร์คด้วย "
" หืมม.. ไปสนิทกับพี่มาร์คเค้าตอนไหน ? " คนถูกถามรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที ใบหน้าหวานรีบส่ายหัวไปมา
" เปล่าสักหน่อย ก็พี่เค้าเป็นพี่ชายพี่ซึงซิกไงแค่นั้นเอง "
" เอาเถอะอย่าเถียงกัน ยังไงก็ฝากร้านด้วยนะซึงอู ปิดล็อคให้เรียบร้อยแล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ " มือหนายกขึ้นโบกไปมาพร้อมรอยยิ้มหล่อ จินยองจัดการดึงบานประตูเหล็กลงปิดจากด้านนอกล็อคเอาไว้ปล่อยให้ซึงอูช่วยล็อคประตูกระจกบานเลื่อนจากทางด้านในอีกครั้ง
" พี่จินยอง "
" ว่าไงแบมแบม "
" ดอกยิปโซความหมายมันคืออะไรอ่ะพี่ " แบมแบมถามขึ้นแล้วกดสายตามองช่อดอกไม้ในมือของตัวเองเอาไว้ พอหันมองสบตากับคนพี่จินยองก็ไม่ตอบแต่กลับส่งยิ้มขำมาให้แทน แถมคำตอบที่ได้มายังไม่ได้ช่วยอะไรนอกจากเพิ่มความงงขึ้นไปอีก
" กลับไปถามคนให้สิ ว่าเค้าอยากจะสื่ออะไร "
เสียงเครื่องชามกระทบกันดังมาจากทางหลังร้านทำเอาคนที่กำลังเก็บกวาดในมือถือถุงขยะสีดำใบโตเอาไว้ต้องเลิ่กคิ้วขึ้นแล้วหันมองรอบตัวที่ตอนนี้ปกคลุมไปด้วยความมืดของบรรยากาศยามค่ำในกรุงโซล แล้วไหนจะลมเย็นๆ ที่พัดวูบเข้ามาเพราะเข้าใกล้ฤดูหนาวเข้าไปทุกทียิ่งทำให้ขนแขนพากันลุกชันขึ้นอย่างพร้อมกัน
ริมฝีปากนิ่มขบเม้มเข้าหากันก่อนจะค่อยย่องฝีเท้าเดินเลียบไปตามกำแพงรั้วไม้ของร้านจนเห็นแสงไฟริบหรี่มาจากตัวบ้านขนาดกลางด้านหลังของร้านคาเฟ่ที่อยู่ติดกัน ตอนแรกที่ซึงซิกเห็นคนสร้างส่วนนี้ขึ้นมาก็ยังแอบงงอยู่ว่าทำไมต้องมี แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเจ้าของร้านทำเป็นส่วนของที่ทำขนมและเก็บวัตถุดิบ ซึ่งภายในน่าจะมีห้องอีกชั้นเอาเช่นกัน
ใบหน้าน่ารักแอบมองผ่านประตูรั้วของร้านดอกไม้ผ่านกระจกบานใสของตัวบ้านเข้าไปเห็นแผ่นหลังกว้างของใครบางคนกำลังก้มๆ เงยอยู่กับเตาอบขนมตรงหน้า ใบหน้าคมดูครุ่นคิดเหมือนไม่ถูกใจในสิ่งที่ทำออกมาเหมือนแต่ก่อนไม่มีผิด จนคนแอบมองเผลออมยิ้มออกมา
ไม่ว่ายังไงฮันซึงอูก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะอะไรก็แล้วแต่คนตรงหน้าที่เห็นอยู่ตอนนี้ก็คือฮันซึงอูคนที่ทิ้งเค้าไปแบบไม่ใยดีเมื่อ 5 ปีที่แล้วนั่นจริงๆ
" ดูอะไรอยู่น่ะซึงซิก "
" อ๊ะ! พี่มาร์ค "
" แอบมองซึงอูเหรอ " คนถูกจับได้รีบส่ายหัวไปให้ทันที มาร์คอมยิ้มออกมาแล้ววางมือยีหัวคนตรงหน้าซ้ำช้าๆ
" พี่ไม่ได้จะว่าอะไรเราหรอก ก็เหมือนอย่างที่บอกไปแค่เปิดใจให้เค้าบ้างก็แค่นั้นเอง " ซึงซิกก้มหน้าลงแล้วหันใบหน้าไปมองกรอบหน้าต่างบานใสอีกครั้งแล้วถึงหันกลับมามองหน้ามาร์ค
" ผมจะลองดูก็ได้พี่มาร์ค "
" อย่าฝืนก็พอ " ซึงซิกพยักหน้าไปให้อีกครั้งก่อนจะขอตัวเดินหิ้วถุงขยะออกไปทิ้งด้านนอก มาร์คหันมองกรอบหน้าต่างที่มีไฟส่องสว่างออกมาแล้วก็อมยิ้มกับตัวเอง
ก็แค่ภาวนาให้ซึงอูทำให้ได้อย่างที่เคยบอกกับมาร์คไว้แค่นั้น
เสียงนาฬิกาปลุกหัวเตียงดังลั่นขึ้นทันทีที่เข็มสั้นชี้ตรงเลข 6 เป็นการบ่งบอกว่ายามเช้าที่แสนวุ่นวายมาถึงแล้ว แบมแบมควานมือไปทั่วหัวเตียงหยิบมากดปิดแล้วคว่ำหน้าลงไว้กับโต๊ะ ก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นมาขยี้หัวตัวเองแล้ววิ่งเข้าห้องอาบน้ำไป รอไม่นานก็ออกมาพร้อมกับชุดใหม่ที่เป็นยูนิฟอร์มของร้านกาแฟ อีกทั้งตัวเองยังเป็นคนดีไซน์มันออกมาอีกด้วย
" เสร็จแล้วพี่จินยอง กำลังลงไปครับ รอแบมแป๊ปนะ " เสียงหวานเอ่ยบอกกับคนปลายสายแล้วรีบวิ่งไปทั่วห้องหยิบทุกอย่างโยนลงกระเป๋าเป้ จัดการล็อคห้องพักอย่างดีแล้วตรงมาลงลิฟต์เพื่อลงมาด้านล่างที่มีรถของจินยองจอดรออยู่ก่อนแล้ว
" วันนี้วันแรกก็เช้าแบบนี้แหล่ะ อดทนหน่อยนะ " จินยองเอ่ยบอกสามแสบที่นั่งเอียงหัวพิงกันแล้วก็นึกขำกับความน่ารักของน้อง ก่อนจะเคลื่อนรถมาตามถนนจนถึงทางเข้าร้านที่แบ่งส่วนหนึ่งไว้สำหรับจอดรถของร้าน
แบมแบมวิ่งลงไปเปิดประตูด้านข้างให้ก่อนที่จินยองจะขับเข้าไปจอดแล้วปิดประตูรั้วอีกครั้ง มือเล็กหยิบกุญแจมาไขบานประตูเหล็กเปิดขึ้น เห็นด้านในยังล็อคอยู่ถึงได้กดต่อสายหาซึงอูทันที
" มาเปิดร้านให้หน่อย "
" รอแป๊ป " ซึงอูกดวางสายไปแล้วถึงได้เดินออกมาด้านหน้า จัดการปลดล็อคบานประตูแล้วยื่นกุญแจคืนให้กับจินยองเก็บเอาไว้
" ได้นอนรึยัง ? "
" นอนไปบ้างแล้ว "
" ไหวนะ ? " ซึงอูพยักหน้าไปให้ แบมแบมรีบเดินเอากระเป๋าไปเก็บทางด้านหลังร้านแล้วรีบวิ่งออกมากอดแขนพี่ชายตัวเองทันที
" ขนมหอมมากเลยอ่ะพี่ซึงอู ขอแบมกินได้ไหม ? "
" ของขาย " มือหนาวางลงเขกหัวน้องแล้วส่งยิ้มอบอุ่นไปให้ จองกุกกับยองแจรีบวิ่งไปทางหลังร้านบ้างแล้วส่งเสียงโวยวายแย่งกันออกมาทันที
" เดี๋ยวแบ่งให้ทุกคนน่ะแหล่ะ แต่อันนี้ของร้านนั้น พี่ฝากไปให้ได้ไหมแบมแบม ? " คนตัวเล็กหันมองแล้วพยักหน้าไปให้
" ถ้างั้นเดี๋ยวแบมไปชงกาแฟแป๊ปนะ พี่จินยองไปชงกาแฟกัน " คนถูกชวนยังไม่ทันได้ตกปากรับคำก็โดนคนน้องลากแขนออกมาทันที
จองกุกเท้าแขนลงกับโต๊ะกว้างด้านหลังของร้านแล้วก็อมยิ้มออกมา ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองคนพี่ที่หันมองหน้าพอดี รอยยิ้มเล็กๆ จากมุมปากถูกส่งไปให้พร้อมประกายใสจากดวงตากลมสวย
" อันนั้นไม่ได้มีขาย แต่ทำให้พี่ซึงซิกใช่ไหมล่ะพี่ซึงอู "
" รู้เยอะนะเราจองกุก "
" ก็สังเกตเอาน่ะแหล่ะ สู้ๆ นะพี่ซึงอู มีอะไรให้ผมกับยองแจช่วยบอกมาได้เลย "
" ใช่ๆ พวกเราพร้อมทุ่มพลังช่วยพี่เสมอเลยนะ พี่ต้องไม่นก " ยองแจส่งยิ้มกว้างมาให้ มือเล็กวิ่งไปบีบนวดที่ไหล่คนพี่แล้วส่งยิ้มแป้นไปให้
" น่ารักแบบนี้เดี๋ยวทำขนมให้กิน "
" โหยยย พี่เห็นพวกผมเห็นแก่กินเหรอเนี่ย " ยองแจเบ้ปากออกมาทันที มือเล็กลดลงหยิกเข้าที่เอวหนาซ้ำ
" เจ็บๆ หรือจะไม่กิน ? "
" กินสิ!! / กินสิ!! " ยองแจกับจองกุกประสานเสียงกันออกมาทันที จนซึงอูต้องรีบยกมือขึ้นอุดหูแล้วหรี่ตามองคนตัวเล็กทั้งคู่ซ้ำ
" เสียงดังกันจริงๆ เดี๋ยวทำให้น่า ไม่ต้องมามองค้อนเลย " ยองแจส่งยิ้มแป้นมาทันทีก่อนจะเดินไปจับถาดที่วางแยกเอาไว้ขึ้นมาถือแล้วหันมองหน้าซึงอูอีกรอบ
" อันนี้ใช่ไหมพี่ซึงอูของที่ร้านดอกไม้อ่ะ งั้นผมเอาออกไปเลยนะ "
" อื้อ ฝากด้วยนะยองแจ " ยองแจพยักหน้ารับไปให้แล้วเดินถือถาดออกมาวางที่โต๊ะด้านนอก รอไม่นานแบมแบมก็ยกถาดที่ด้านในบรรจุแก้วกาแฟเย็นกับช็อคโกแลตเย็นทรงสวยทั้ง 5 ใบเอาไว้
" เดี๋ยวไปดูก่อนว่าร้านนั้นเปิดยัง " แบมแบมหันมาบอกยองแจก่อนจะเปิดไปประตูแอบชะโงกหน้าดูเห็นรถยนต์ที่ใช้ขนดอกไม้ถูกจอดไว้ด้านข้างแล้วประตูหน้าร้านก็เปิดขึ้นแล้ว ถึงได้หันกลับมา
" ไปกันยองแจ " เจ้าของชื่อพยักหน้าไปให้แล้วเดินถือถาดขนมออกมาตามหลังแบมแบมโดยมีจองกุกคอยเลื่อนประตูหน้าร้านเปิดให้ แถมยังวิ่งมาเปิดประตูร้านดอกไม้ให้พวกแบมแบมกับยองแจด้วย
" อรุณสวัสดิ์ครับ " แบมแบมพูดขึ้นเสียงดังแล้วกวาดตามองรอบร้านที่ตอนนี้ไร้วี่แววคนอยู่มีเพียงเสียงเพลงอะคูลสิคเบาๆ กับกลิ่นหอมของดอกไม้ลอยอบไปทั่วร้าน ก่อนจะหันมองด้านข้างที่มีใครบางคนกำลังเดินลงมาจากด้านบน
" อ้าวแบมแบม ? "
" สวัสดีครับพี่แจ็คสัน พอดีแบมกับยองแจเอาขนมกับกาแฟที่ร้านมาให้น่ะครับ " เจ้าของร่างหนาพยักหน้ากลับไปให้แล้วเดินเอากระเช้าดอกไม้สีเข้มในมือทั้งสองใบไปวางบนโต๊ะสีดำกลางร้านแล้วกวักมือเรียกน้องทั้งสองคนให้ยกถาดมาวางข้างกัน
" พี่มาร์คไปไหนเหรอพี่แจ็คสัน ? "
" อยู่กับพี่ยังถามหาคนอื่นอีกเหรอเรา น้อยใจแฮะ " แจ็คสันแกล้งพูดขึ้นแล้วหรี่ตามองแบมแบมที่กำลังส่ายหัวกลับมาให้ ต่างจากคนตัวเล็กอีกคนที่ยืนจ้องตัวเองตาไม่กระพริบ
" พี่ชื่อแจ็คสันนะครับ เป็นรุ่นพี่ของจินยอง เราคงยังไม่เคยเจอกันสินะ " ยองแจหันมองซ้ายมองขวาก่อนจะชี้นิ้วมาที่ตัวเอง แจ็คสันยกมือขึ้นตีหน้าผากตัวเองแล้วพยักหน้ากลับไปให้
" อ่าครับ ผมยองแจครับเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่จินยอง ฝากตัวด้วยนะครับ "
" ได้ครับ ยองแจ " เสียงทุ้มแหบเอ่ยเรียกทำเอาเจ้าของชื่อเผลอเม้มปากตัวเองขึ้นมาทันที ใบหน้ากลมช้อนสายตาขึ้นมองแล้วส่งยิ้มซื่อๆ ไปให้จนแจ็คสันต้องยกมือขึ้นทาบที่อกตัวเองเพราะอัตราการเต้นของหัวใจดูเหมือนจะเต้นเร็วขึ้นกับรอยยิ้มนั่น
" แล้วตกลงคนอื่นไปไหนหมดอ่ะครับพี่แจ็คสัน ? "
" ก็อยู่น่ะแหล่ะ แต่ไปขนดอกไม้กันอยู่ " แบมแบมพยักหน้ากลับไปให้แล้วหยิบแก้วกาแฟเลื่อนไปวางให้ตรงหน้าของแจ็คสัน
" อันนี้ของพี่แจ็คสันครับ ส่วนขนมนี่แบ่งกันนะ " ถาดขนมถูกเลื่อนมาวางตรงหน้าให้อีกคนได้ก้มมองแล้วอมยิ้มออกมา
" อันนี้ส่งตรงพิเศษถึงใครบางคนใช่ไหม " แจ็คสันหยิบจานคุ๊กกี้ช็อคโกแลตชิพขึ้นมาแล้วหันมองหน้าแบมแบมกับยองแจที่พยักหน้าขึ้นลงแทบจะพร้อมกัน
" ถ้างั้นพี่จะกิน "
" ไม่ได้นะพี่! " ยองแจรีบยื่นมือไปดึงมาถือเอาไว้แล้วตีมือหนาของอีกคนไปเต็มแรงจนเจ้าของมือต้องรีบสะบัดหนี
" เอ่อ ขอโทษครับ คือผมไม่ได้ตั้งใจนะ แต่พี่จะกินอันนี้ไม่ได้ " ยองแจยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองไปมาแล้วโค้งขอโทษให้กับคนตรงหน้าที่มองหน้าไม่วางตา
" วันหลังเราก็ทำมาให้พี่บ้างสิยองแจ พี่ก็อยากมีจานสเปเชี่ยวแบบคนอื่นเค้าบ้างเหมือนกัน "
" แล้วทำไมต้องผมอ่ะ ? "
" เพราะแบมแบมไม่ทำให้พี่กินแน่นอน "
" แน่นอน เพราะแบมจะทำให้พี่มาร์คกินคนเดียว "
" จะจีบเพื่อนพี่ว่างั้น ? "
" เฮ้ยย! ไม่ใช่แบบนั้นพี่แจ็คสัน แบมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อยนะ! " แบมแบมถลึงตาขึ้นมองคนพี่ทันที ใบหน้าหวานยู่ปากลงแล้วเอื้อมมือไปจะตีคนตรงข้ามแต่อีกคนดันหลบถอยหลังแล้วส่งเสียงหัวเราะออกมา ยิ่งทำให้แบมแบมโวยวายเสียงดังขึ้นไปอีก
" เสียงดังโวยวายอะไรกัน "
" เอ่อ.. พี่มาร์ค.. " เจ้าของชื่อเลิ่กคิ้วขึ้นมองแล้ววางกระถางดอกกุหลาบสีแดงสดไว้บนโต๊ะกว้างสีดำตัวใหญ่ ข้างกันเป็นซึงซิกที่เดินถือกระถางดอกไม้มาวางข้างกัน
" พี่มาร์ค พี่ซึงซิกอรุณสวัสดิ์ครับ แบมกับยองแจเอาขนมกับน้ำมาให้ล่ะ " รอยยิ้มน่ารักถูกส่งมาให้พร้อมแก้วกาแฟที่ยื่นให้มาร์คและยองแจหยิบแก้วช็อคโกแลตเย็นกับจานคุ๊กกี้ยื่นให้
ซึงซิกก้มมองของในมือคนตรงหน้าแล้วก็ส่งยิ้มไปให้ก่อนจะยื่นมือไปรับทั้งสองอย่างมาถือเอาไว้แล้วหันไปมองมาร์คที่กำลังมองมาที่คุ๊กกี้ในมือของคนข้างตัว
" กินได้ไหม ? "
" อันนี้กินไม่ได้ ถ้าพี่มาร์คอยากกินเดี๋ยวแบมไปทำ เอ๊ยย! ไปเอามาให้ " มาร์คหันมองคนตัวเล็กอีกครั้งแล้วอมยิ้มออกมา ก่อนจะหันมองแก้วกาแฟในมือของแบมแบมที่ยังถือค้างเอาไว้
ใบหน้าคมขยับเข้าไปใกล้จนคนตัวเล็กต้องขยับขาถอยหลังแต่ไปได้ไม่ไกลเพราะตอนแรกก็ยืนติดโต๊ะอยู่แล้ว ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมืออีกข้างยกขึ้นจับประคองมือเล็กที่ถือแก้วกาแฟของตัวเองเอาไว้ อ้าปากงับหลอดดูดกาแฟเอาไว้ ค่อยดูดขึ้นพร้อมกับเหลือบสายตาขึ้นมองคนตัวเล็กที่กำลังทำตาโตมองมาแบบคนตื่นสุดตัว
" พ.. พี่มาร์ค.. "
แบมแบมครางชื่อคนตรงหน้าเสียงเบาหวิว แก้มอูมค่อยเห่อร้อนขึ้นจนประกายรอยริ้วสีแดงด้วยความเขินเด่นชัดบนแก้มกลม มือเล็กเกิดอาการสั่นขึ้นมาแต่ก็ถูกคนตัวสูงกุมมือตัวเองเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างมาร์คยกขึ้นจับค้ำกับขอบโต๊ะเอาไว้ยิ่งทำให้คนตัวเล็กอยู่ใกล้กันมากขึ้นจนได้กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อเดียวกันลอยเข้ามาปะปนกับน้ำหอมของตัวเอง
" อร่อยดีนะ "
" ขะ.. ขอบคุณครับ "
มาร์คส่งยิ้มให้ก่อนจะละริมฝีปากออกจากหลอดยาว ไล้เลียปลายลิ้นในระยะประชิดจนคนตัวเล็กเผลอกลืนน้ำลายลงคอ แก้มอูมขึ้นสีแดงจัดลามไปจนถึงใบหูเล็กที่กำลังแดงจนคนมองนึกขำออกมา มือหนาวางลงลูบกลุ่มผมนิ่มตรงหน้าแล้วถึงละมือออกจากมือดึงแก้วกาแฟไปวางคืนให้ในถาดตามเดิม
" พี่อยากกินคุ๊กกี้เนย " ริมฝีปากนิ่มกระซิบข้างใบหน้าหวานแล้วถึงขยับขาเดินออกไปหาแจ็คสันที่ยืนมองอยู่ตั้งแต่ต้น แถมยังส่งสายตาล้อเลียนมาให้มาร์คไม่หยุดจนคนถูกมองต้องยกมือขึ้นผลักหน้าเพื่อนให้หันไปอีกทาง แต่ไม่วายยังหันมาแกล้งพูดใส่เสียงเบาให้คนตีเนียนต้องยักไหล่กลับไปให้ซ้ำ
ขี้อ่อยกว่ามาร์คต้วนนี่คงไม่มีอีกแล้ว แจ็คสันฟันธง!!
====================================
มาลงให้หายคิดถึงในฐานะที่พี่มาร์คไปป่าาาาาาาา TT^TT
ความวอแวน้องก่อนไปของพี่เค้านี่ช่างจัดหนัก! จัดเต็ม!! จัดมาถี่จนไม่เหลือให้ชิปแล้วว
=====================================================================
ความคิดเห็น