คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Part 13 - Destiny Shop
CHAPTER 13
แสงของพระอาทิตย์ค่อยลดลงช้าๆ จนเข้าสู่ช่วงหัวค่ำที่มีสายลมเย็นๆ พัดเข้ามาตามช่วงต้นเดือนของฤดูหนาว กระถางใส่ดอกไม้หลายใบถูกทยอยยกเข้ามาเก็บในร้านพร้อมด้วยเสียงหัวเราะของยูคยอมกับซึงซิกที่ช่วยกันขนก่อนที่คนตัวสูงจะโผล่หน้าเข้ามาตะโกนลั่นร้านว่าจะไปสนามบินแล้วถึงได้หายออกไป
ซึงซิกเดินเก็บกวาดทางหน้าร้านจนเสร็จอีกครั้งก่อนจะผลักบานประตูร้านกลับเข้ามาด้านใน จัดการพลิกป้าย close และล็อคประตูด้านหน้า พร้อมกับเดินมาหยุดตรงกระถางใส่ดอกไม้สีขาวที่วางกระจายอยู่รอบโต๊ะตัวใหญ่สีดำตรงกลาง ด้านหน้าเป็นมาร์คกับแจบอมที่กำลังสนใจแผ่นกระดาษรูปแบบของตัวร้านในวันพรุ่งนี้และค่อยหันมองดอกไม้อีกหลายครั้ง
" ผมปิดร้านแล้วนะพี่มาร์ค " เจ้าของชื่อพยักหน้าให้แล้วชี้ไปที่กระถางดอกไม้สแตนเลสหลากสีที่วางอยู่บนพื้น
" ล้างให้พี่หน่อย แล้วเดี๋ยวมาช่วยจัดดอกไม้กัน " ซึงซิกพยักหน้ากลับไปให้ก่อนจะยกกระบะใส่กระถางดอกไม้ทั้งสองชั้นขึ้นเดินไปทางด้านหลังร้าน
สายน้ำเย็นๆ จากฝักบัวค่อยไหลออกมาจนเต็มกระลังมังใบใหญ่ มือเล็กค่อยหยิบจับกระถางทั้งหมดลงไปล้างพลางฮัมเพลงที่ตัวเองชอบไปด้วยเบาๆ ก่อนจะหันไปมองด้านข้างที่ได้ยินเสียงคนแหวกพุ่มไม้เข้ามาพร้อมกับใบหน้าหล่อที่โผล่เข้ามาแค่หัวจนคนมองต้องขมวดคิ้วให้
" อะไร ? "
" ยังชอบเพลงนี้ไม่เปลี่ยนเลยนะ "
" มันก็เรื่องของฉัน " คนตัวเล็กว่าแล้วรีบหันมาก้มหน้าจับกระถางล้างให้เร็วขึ้น
" รีบแบบนั้นจะสะอาดเหรอ ให้ฉันช่วยล้างไหม ? " ซึงอูพูดขึ้นอีกรอบ เสียงถอนหายใจจากคนหวานดังขึ้นทันทีก่อนจะเบือนสายตากลับไปมองอีกรอบ
" กลับไปจัดการร้านตัวเองเถอะฮันซึงอู "
" มีจินยองจัดการแล้ว "
" ถ้างั้นก็ไปทำขนม หรือไม่นายจะไปทำอะไรก็ไป อย่ามายุ่งกับฉัน " ซึงซิกพูดขึ้นอีกครั้งแล้วหันไปตั้งใจล้างกระถางทั้งสองกระบะโดยไม่หันไปสนใจคนตัวสูงที่ยืนเกาะรั้วดูคนน่ารักนั่งบ่นงึมงำ คาดว่าคงจะด่าตัวเองน่ะแหล่ะจนอีกคนล้างเสร็จแล้วถึงลุกขึ้นยกกระบะเดินกลับเข้าไปในร้านทันที
" มาทำตัวเป็นพวกถ้ำมองอะไรอยู่ตรงนี้อ่ะพี่ซึงอู ? "
" ข้างในเสร็จแล้วเหรอแบมแบม ? " คนถูกถามไม่ยอมตอบแต่กลับถามคนมาใหม่แทน แบมแบมพยักหน้ากลับไปให้แล้วแอบชะโงกหน้าดูตามสายตาของซึงอูก่อนหน้านี้บ้าง
" ว่าแต่ยังไม่บอกแบมเลยว่าดูอะไร ? "
" ซึงซิกน่ะ แต่เข้าร้านไปแล้ว " ซึงอูส่งยิ้มให้น้องชายอีกครั้งก่อนจะวาดแขนกอดคอคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ พาเดินเข้าไปทางส่วนด้านหลังของร้านที่เอาไว้ใช้ทำขนม
แบมแบมเบ้ปากกลับไปให้พี่ชายก่อนจะเดินตามคนตัวสูงเข้าไปด้านหลังของร้าน เสียงเจื้อยแจ้วภายในของจองกุกกับยองแจดังลอดออกมาก่อนจะทันได้ผลักบานประตูเข้าไปด้านใน รอยยิ้มน่ารักกับเสียงหัวเราะสดใสเพราะกำลังพูดคุยเรื่องตลกที่ยองแจกำลังเล่าทำเอาคนพี่ที่ฟังไปก็ส่ายหัวไปด้วยอย่างจินยองต้องหลุดขำออกมาทุกครั้งที่ยองแจเล่นตลกใส่
" วันนี้ไม่กลับห้องนะ ฝากจินยองไปส่งแบมแบมให้ด้วย " ซึงอูพูดขึ้นแล้วหันไปหอมหน้าผากน้องชายตัวเล็กที่ชำเลืองสายตามามอง
" พี่ซึงอูไม่กลับ แบมก็ไม่กลับ วันนี้อยากนอนที่ร้านนี่เหมือนกัน "
" ไหงงั้นล่ะ ? "
" ก็เอาแบบนี้แหล่ะ นะพี่จินยอง กลับกันก่อนได้เลยเจอกันพรุ่งนี้ " แบมแบมพูดรวบตัดตอนออกมาแล้วหันไปแล่บลิ้นใส่ซึงอูที่กำลังส่งสายตาหรี่มามองเหมือนคนกำลังจ้องจับผิดจนจินยองต้องยกมือขึ้นศอกเข้าใส่ท้องเพื่อน
" ดูแลน้องดีๆ อย่ามัวแต่ส่องร้านนั้นจนไม่ปิดร้านล่ะ "
" เข้าใจแล้วครับเพื่อนครับ " ซึงอูแล้ววางมือยีผมของจินยองจนเกือบยุ่ง ก่อนจะพากันเดินออกมาส่งจินยอง จองกุกและยองแจที่หน้าร้านอีกครั้ง
" ปิดร้านดีๆ เจอกันพรุ่งนี้ "
" ฝันดีนะครับพี่จินยอง ฝันดีนะจองกุก ยองแจ " แบมแบมยกมือขึ้นโบกให้จนสุดก่อนที่ตัวรถคันสวยจะทะยานออกไปจากด้านข้างของร้าน ขาเล็กเดินตามซึงอูกลับเข้ามาด้านในไม่ลืมที่จะหันไปล็อคบานประตูด้านหน้าซ้อนลงทั้งสองบาน
แสงไฟสว่างจากร้านด้านข้างยังส่องแสงออกมาจนเกือบจะถึงเที่ยงคืนพร้อมกับเสียงพูดคุยกับเสียงหัวเราะที่ดังออกมา ถึงจะไม่ดังมากแต่คนที่มาเดินแอบมองอยู่ข้างรั้วแบบนี้ก็ต้องได้ยินอย่างแน่นอนอยู่แล้ว มือเล็กยกขึ้นจับบนขอบรั้วพร้อมกับเขย่งปลายเท้าขึ้นสูง พยายามสอดส่องสายตาเข้าไปมองด้านในตัวร้านผ่านบานกระจกใสด้านข้าง
แผ่นหลังกว้างของเจ้าของเสื้อฮู๊ดแขนยาวสีขาวตัวโคร่งที่แบมแบมจำได้ดีว่าเป็นของใคร กำลังก้มหน้าก้มตาสนใจกับแจกันดอกไม้ทรงสูงอย่างขะมักเขม้นข้างกันเป็นเจ้าของร่างหนาเจ้าของหัวใจของจินยองกำลังยืนจัดดอกไม้อยู่กับแจกันทรงเดียวกัน ก่อนที่ยูคยอมกับซึงซิกจะเดินผ่านไปมาแล้วตามด้วยแจ็คสันที่กำลังหอบถาดใส่กระถางเล็กยกขึ้นวางด้านบนโต๊ะดำอีกถาด
" ทำอะไรกันน่ะ " แบมแบมพูดเสียงเบา มือเล็กเกาะขอบรั้วไว้แน่นพยายามโน้มตัวเข้าไปดูใกล้ๆ จนหน้าแทบทิ่มลงกับพื้นแต่ติดที่ซึงอูมาจับเอวเล็กดึงลงมายืนกับพื้นซะก่อน
" เล่นอะไรแบบนั้น มันอันตรายนะแบมแบม "
" แบมเปล่าเล่น อยากรู้ว่าทำไมร้านพี่มาร์คยังไม่นอนกันอีก แต่ดูแล้วเหมือนกำลังวุ่นวายกันเลยอ่ะ ดูสิพี่ซึงอู " มือเล็กจับแขนคนตัวสูงให้ขยับมาใกล้แล้วกดบ่าให้คนพี่ก้มมองผ่านบานกระจกแผ่นเดียวกัน
" ถ้าอยากรู้ก็ต้องไปถามนะ "
" งั้นแบมว่าเราชงกาแฟกับขนมเอาไปให้พวกพี่เค้าดีไหมพี่ซึงอู ? "
" จะดี ? "
" เออ แบบนี้แหล่ะดีที่สุดแล้ว " แบมแบมส่งยิ้มกว้างมาให้แล้วยกมือลากแขนคนพี่ให้เดินกลับเข้าไปทางด้านหลังของร้านอีกครั้ง
เสียงผิวปากอย่างอารมณ์ดีของคนน้องดังออกมาเป็นเพลงเบาๆ พร้อมรอยยิ้มน่ารักยามที่กำลังหยิบขนมอบในตู้ไปอุ่นร้อนแล้วเอาออกมาเรียงบนจานใส่ถาดเอาไว้สำหรับทั้ง 5 คนในร้านดอกไม้ โดยที่ไม่ลืมหยิบโหลใส่คุ๊กกี้เนยที่ทำไว้เมื่อตอนเย็นออกมาวางลงบนถาดด้วย ก่อนจะหันมามองซึงอูที่กำลังตั้งใจชงกาแฟร้อนส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ สลับกับกลิ่นของช็อคโกแลตร้อนลอยปนกันในอากาศ
แบมแบมยกถาดใส่ขนมเดินนำหน้าซึงอูที่กำลังถือถาดใส่แก้วน้ำหอมกรุ่นทั้งห้าใบออกมาทางด้านข้างของร้าน มือเล็กหันไปล็อคประตูอีกครั้งก่อนจะเดินนำพี่ชายมาจนถึงด้านหน้าร้านที่มีแสงไฟสาดออกมาตัดกับบรรยากาศเย็นๆ ด้านนอก
มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูพร้อมกับส่งยิ้มไปให้คนด้านในที่กำลังหันมามอง ก่อนที่ซึงซิกจะเดินมาปลดล็อคบานประตูทรงสูงแล้วเปิดออกกว้างให้แบมแบมกับซึงอูเดินเข้ามาด้านใน
" สวัสดีตอนดึกครับพี่ๆ " เสียงสดใสเอ่ยทักพร้อมรอยยิ้มน่ารัก ดวงตากลมโตกวาดมองรอบโต๊ะกว้างสีดำตัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยเศษดอกไม้กับกระถางนานาชนิด แล้วถึงหันไปวางถาดขนมที่โต๊ะเล็กด้านหน้า ข้างกันเป็นซึงอูที่วางถาดแก้วน้ำลง
" แบมเห็นยังไม่นอนกันเลยชวนพี่ซึงอูเอาขนมกับกาแฟมาให้ " มาร์คเหลือบสายตาขึ้นมองคนตัวเล็กแล้วพยักหน้ากลับไปให้
" มีช็อคโกแลตด้วยของพี่ใช่ไหมครับ ? " ยูคยอมเดินไปนั่งมองถาดทั้งสองใบใกล้ๆ แล้วเงยขึ้นถามคนตัวเล็กด้านหน้า
" ใช่ครับ พี่ซึงอูบอกว่าพี่ยูคยอมกับพี่ซึงซิกไม่กินกาแฟ เลยเอาช็อคโกแลตมาให้ "
" ขอบใจซึงอู "
" อืม " เสียงทุ้มเอ่ยตอบกลับไป ยูคยอมหยิบแก้วช็อคโกแลตขึ้นมาเป่าเบาๆ แล้วเดินถืออีกแก้วไปให้ซึงซิกที่กำลังก้มหน้าสนใจจัดกระถางเล็กอยู่ที่พื้น
" แล้วนี่ทำไมแบมแบมกับซึงอูยังไม่นอน ? " แจบอมถามขึ้นแล้วเดินออกมาหยิบแก้วกาแฟไปถือ แถมยังเผื่อแผ่ให้แจ็คสันที่เดินมาหยุดข้างกันได้ชิมอีกด้วย
" แบมช่วยพี่ซึงอูทำขนมสำหรับวันพรุ่งนี้อยู่น่ะครับ ว่าแต่พวกพี่จะขนไปไหนกันเหรอ ? "
" ไปงานนอกสถานที่น่ะพรุ่งนี้ " แจ็คสันตอบขึ้นแล้วเดินไปหยิบขนมมากัดเข้าปาก ในมือก็ถือแก้วกาแฟเดินกลับไปทำงานของตัวเองต่อ
แบมแบมชะเง้อคอมองคนตัวสูงอีกคนที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเดินมาหยิบทั้งกาแฟและขนมจนต้องแอบเบ้ปากออกมาเพราะนอกจากมาร์คจะไม่สนใจของกินแล้ว ยังดูจะสนใจกับกระถางทรงสูงสีขาวนั่นมากกว่าอย่างอื่นเสียด้วยซ้ำ
เสียงถอนหายใจดังออกมาเบาๆ ก่อนที่คนตัวเล็กจะหันหลังทำท่าจะเดินออกไปแต่ติดที่ซึงอูจับแขนเล็กของน้องชายเอาไว้ซะก่อน
" ไม่เอาไปให้พี่มาร์ค ? "
" ก็เค้าไม่เดินมาอ่ะพี่ "
" แบมก็เอาไปให้เค้าสิ พี่จะได้อยู่คุยกับซึงซิกนานๆ หน่อย " ซึงอูพูดเสียงเบาแล้วขยิบตาใส่น้องชายอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนจะพยักหน้ากลับมาให้แล้วถึงเดินไปหยิบแก้วกาแฟมาถือพร้อมกับหยิบโหลคุ๊กกี้เนยเดินอ้อมไปยืนด้านข้างมาร์ค
แจบอมเหลือบสายตาขึ้นมองแล้วหันไปมองแจ็คสันที่กำลังมองมาพอดีก่อนจะส่งยิ้มให้กันแล้วแกล้งทำเป็นก้มหน้าก้มตาจัดดอกไม้ตรงหน้าตัวเองต่อ มาร์คขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะหันไปมองตามกลิ่นหอมของกาแฟที่ลอยเข้ามาแตะจมูกแล้วก็นึกถึงบางอ้อในใจกับอาการแปลกๆ ของเพื่อนตัวเอง
" ครับ ? "
" ไม่เห็นพี่มาร์คเดินไปหยิบ แบมเลยหยิบมาให้ " คนตัวเล็กว่าแล้ววางแก้วกาแฟไว้ด้านข้างของแจกันทรงสูง ก่อนจะหยิบโหลคุ๊กกี้ที่ถือติดมือมาวางลงข้างกัน
" แล้วก็อันนี้คุกกี้เนยที่แบมบอกจะทำให้พี่มาร์คกิน ไม่รู้ว่าจะถูกใจรึเปล่านะแต่ก็อยากให้ลองชิมดูน่ะครับ "
" พี่จัดดอกไม้อยู่ แบมป้อนพี่หน่อยสิครับ "
" ไม่เอา... คนเยอะ " เสียงหวานเอ่ยบอกซ้ำแล้วก้มหน้างุดจนแทบจะชิดอก มาร์คแอบอมยิ้มออกมาแล้วก้มลงกระซิบเสียงเบาที่ข้างหูเล็ก
" ป้อนพี่หน่อยนะครับ "
" พี่มาร์คอ่ะ.. " เสียงงอแงดังขึ้นเบาๆ มือเล็กเอื้อมหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาเป่าให้เบาๆ แล้วยกจ่อที่ริมฝีปากนุ่มของคนตัวสูงที่กำลังอมยิ้มมองมา
มาร์คส่งยิ้มเอ็นดูไปให้แบมแบมอีกครั้งก่อนจะมองสบตากลมที่จ้องมา ค่อยๆ จรดริมฝีปากของตัวเองลงบนขอบแก้วพร้อมแรงดันของแก้วที่ยกขึ้นและลดลงช้าๆ ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเข้าหากันพร้อมกับพวงแก้มกลมที่กำลังขึ้นสีชมพูระบายออกจนคนมองนึกขำ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปเกลี่ยแก้มนิ่มแอบดึงเล่นเบาๆ
" ขอบคุณนะครับ "
" ไม่ต้องมาทำให้เขินเลย " แบมแบมตอบกลับไปแล้วดึงแก้วกาแฟลงมาวางที่เดิม
" อยากกินคุ๊กกี้ " มาร์คว่าแล้วเหลือบตาลงมองโหลใสบนโต๊ะ แบมแบมเม้มริมฝีปากเข้าหากันอีกครั้งก่อนจะหยิบขวดโหลมาเปิดฝาออกหยิบคุ๊กกี้สีน้ำตาลอ่อนขึ้นมาจ่อที่ปากคนพี่ให้
" กินสิ ยิ้มอะไรเล่า! " ดวงตากลมเบนหนีมองไปทางอื่น ต่างกับพวงแก้มกลมที่ขึ้นสีแดงจัดแล้วไหนจะปากอิ่มที่ขบกัดเข้าหากัน
บางทีมาร์คก็อยากถามว่าเคยมีคนบอกไหม ว่าเวลาแบมแบมเขินแล้วมันน่ารักมากแค่ไหน...
" อร่อย " มาร์คพูดขึ้นแล้วอมยิ้มออกมา ในปากก็เคี้ยวคุกกี้ที่อีกคนป้อนไปด้วย
" อ่ะแฮ่มๆ ร้อนเนอะ ตานี่ร้อนมากจริงๆ " แจ็คสันแกล้งไอขึ้นเสียงดังที่ด้านหลังของโต๊ะ แล้วแกล้งเดินเลยออกไปทันทีที่เพื่อนหน้าคมถลึงตาขึ้นมอง
" แล้วนี่จะทำกันทั้งคืนเหรอครับ ? "
" ไม่เชิง เสร็จเมื่อไหร่ก็คงไปนอน " แจ็คสันพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มพร้อมกับยักคิ้วไปให้แบมแบมอีกรอบ
" ว่าแต่คนอื่นๆ ที่ร้านไปนอนกันหมดแล้วเหรอแบมแบม ? "
" อื้อ กลับไปกันหมดแล้วครับพี่ยูคยอม อยู่กันคนละบ้านน่ะ "
" ทำไมไม่มาอยู่บ้านเดียวกันอ่ะ ? " ยูคยอมถามขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าคมฉายแววสงสัยมาให้แต่มือก็รีบยกขึ้นรับถาดกระถางใบเล็กจากแจ็คสันมาถือเอาไว้
" ยังหาบ้านเช่าไม่ได้เลยครับ อยากมาอยู่ด้วยกันเหมือนกันเนอะพี่ซึงอู "
" บ้านเช่าเป็นหลังมันหายากน่ะครับ ตอนนี้ก็เลยยังแยกกันอยู่แต่จินยองก็จะแวะมารับก่อนแล้วถึงมาที่ร้านพร้อมกันทุกวัน "
" เดี๋ยวพี่ช่วยหาให้ " ซึงอูหันไปมองแจบอมแล้วโค้งให้ทันที รอยยิ้มหล่อยกขึ้นจนคนที่แอบมองอยู่ด้านข้างต้องเม้มปากลงแล้วก้มหน้าสนใจกระถางในมือตัวเองต่อ
" แหม่.. พอเป็นเรื่องของจินยองนี่ไวเลย "
" พอๆ กับเรื่องของจองกุกล่ะมั้ง "
" ไม่เกี่ยวพี่แจบอม อย่ามั่วๆ " ยูคยอมรีบพูดสวนคนพี่ทันที ก่อนจะตามมาด้วยเสียงแซวของแจ็คสันที่ดูเข้าคู่กับแจบอมได้เป็นอย่างดีแถมยังเอาเรื่องเมื่อวันก่อนตอนฝนตกมาแซวให้ต้องทำตัวไม่ถูกอีกรอบ
ก็ถึงแม้แจ็คสันจะไม่อยู่แต่มีเหรอที่อิมแจบอมจะไม่เล่าให้เพื่อนฟัง!
แบมแบมหันมองแจ็คสันกับแจบอมพูดแซวยูคยอมไม่หยุดแล้วก็ยกมือขึ้นปิดปากกลั้นขำเอาไว้ แค่เห็นคนตัวสูงที่กำลังส่งเสียงโวยวายแก้ต่างแล้วก็อยากให้คู่กรณีอีกคนมาได้ยิน มั่นใจได้เลยว่ารายนั้นต้องอายจนแทบเอาถาดปิดหน้าแน่ๆ
" อะไรอ่ะ พี่ยูคยอมชอบเพื่อนแบมเหรอออ " เสียงคนตัวเล็กถามขึ้นบ้าง เจ้าของชื่อรีบหันมามองแล้วเดินมากอดคอพร้อมกับแจกกำปั้นลงขยี้หัวทุยนั่นทันที
" ไอ้เด็กนี่ ไม่ใช่ไหมล่ะ "
" ฮ่าๆๆ แบมยอมแล้วพี่ ไม่แซวแล้ว " เสียงหัวเราะของแบมแบมดังขึ้นพร้อมกับมือเล็กที่ยกขึ้นจับแขนแกร่งที่รัดรอบคอตัวเองเอาไว้ก่อนจะฟาดมือไปที่แขนซ้ำให้อีกคนยอมปล่อย
" เล่นกันเป็นเด็กๆ ไปได้ " มือหนาจากใครอีกคนเดินมาจับที่แขนของยูคยอมให้อีกคนปล่อยออก
จัดการประคองแก้มกลมของคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนจะวางมือลงลูบผมนิ่มจับให้เข้าทรงแล้วจับมือพาคนตัวเล็กไปยืนข้างกันท่ามกลางสายตางงๆ ของยูคยอมที่ไม่รู้ว่ามาร์คเดินมาถึงตอนไหน หรือแม้กระทั่งแจบอมกับแจ็คสันเองที่อยู่ใกล้สุดก็ยังไม่รู้ว่าเพื่อนเดินออกไปตอนไหน
" ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม ? "
" ไม่ครับ พี่ยูคยอมไม่ได้เล่นแรงขนาดนั้น " แบมแบมส่งยิ้มกว้างไปให้ มาร์คกดสายตามองคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดูแล้วถึงยกมือขึ้นลูบผมนิ่มจับโยกไปมาช้าๆ แล้วเหลือบสายตาขึ้นมองยูคยอมที่มองมาให้พอได้สบตาแล้วถึงรีบหันไปทางอื่นทันที
หวงขนาดนี้อยากจะแนะนำให้พี่ชายจับแบมแบมใส่กล่องแล้วเก็บไว้เล่นเองคนเดียวที่บ้านจริงๆ เลย ยิ่งคิดก็ยิ่งงง ยูคยอมทำผิดอะไร ทำไมพี่มาร์คต้องมองแรงใส่..
" ว่าแต่ไม่กลับร้าน ? "
" ขอแบมดูพี่มาร์คจัดดอกไม้ก่อนได้ไหมครับ รบกวนพวกพี่รึเปล่า ? "
" ถ้าไม่เดินขวางทางก็ได้อยู่ "
" สัญญาจะอยู่เฉยๆ ไม่กวนใจแน่นอน " นิ้วเล็กยกขึ้นชูสองนิ้วแล้วส่งยิ้มไปให้อีกรอบ มาร์คพยักหน้ากลับมาให้แล้วหันไปสนใจดอกไม้กับแจกันตรงหน้าของตัวเองต่อ
ซึงอูหันมองซ้ายขวาพอเห็นว่าทุกคนต่างก็ยุ่งกับหน้าที่ของตัวเองถึงหันมาสนใจคนตัวเล็กที่นั่งตัดใบไม้ประดับอยู่ที่พื้น ลำตัวหนาย่อลงแล้วมองคนตัวเล็กที่นั่งก้มหน้าสนใจตัดแต่งใบไม้ประดับอยู่ไม่มีทีท่าว่าจะเงยขึ้นมาจนเจ้าตัวต้องส่งเสียงพูดออกไป
" มีอะไรให้ช่วยไหมซึงซิก "
" อยู่เฉยๆ ก็พอ " ซึงอูพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันมองแก้วช็อคโกแลตร้อนที่ตอนนี้หมดแก้วไปแล้ววางอยู่ข้างตัว
" ไม่หวานไปใช่ไหม ? "
" อืม "
" อยากกินอะไรบอกฉันได้นะซึงซิก " เจ้าของชื่อชำเลืองสายตาขึ้นมองอีกครั้งก่อนจะหันมองไปทางอื่นแล้วสนใจกับดอกไม้ใบไม้ตรงหน้าแทน
" เก๊กฮวย " ซึงอูเลิ่กคิ้วขึ้นมองแล้วค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปหาคนตัวเล็กอีกครั้ง
" ว่าอะไรนะ ? "
" อยากกินน้ำเก๊กฮวย " ซึงซิกพูดเสียงเบา ใบหน้าหวานก้มติดแทบชิดอกต่างกับคนตรงหน้าที่ก้มหน้าอมยิ้มออกมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วตบแก้มตัวเองแก้เขินเบาๆ พร้อมกับขยับตัวลุกขึ้น
" เดี๋ยวไปเอามาให้นะ " ซึงซิกไม่ตอบกลับมาแต่แค่นั้นซึงอูก็รู้แล้วว่าอีกคนก็คงรอน้ำเก๊กฮวยจากตัวเองอยู่เหมือนกัน
" อ้าวพี่ซึงอู จะไปไหนอ่ะ ? "
" เดี๋ยวมา แบมแบมรอพี่อยู่ที่นี่แหล่ะ " คนตัวเล็กพยักหน้ากลับไปให้แล้วมองตามแผ่นหลังหนาของพี่ชายที่เดินออกไปนอกร้านก่อนจะหันกลับมาสนใจคนตัวสูงด้านข้างนี่ต่อ
ใบหน้าหล่อด้านข้างที่แบมแบมชอบมองกำลังสนใจแจกันทรงสูงอย่างขะมักเขม้น คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเป็นระยะๆ พร้อมกับแจกันสีขาวที่กำลังถูกยกขึ้นหมุนไปรอบๆ ริมฝีปากนิ่มกับสายตาคมจดจ้องอยู่ที่กลีบดอกไม้สีสวยจนแอบนึกอิจฉาอยู่ในใจว่าอยากจะถูกสายตาคมนั้นจับจ้องมาบ้าง
แต่คิดดูอีกทีขนาดไม่จ้องยังจะละลาย ถ้าโดนจ้องแบบนั้นแบมแบมอาจจะกลายเป็นอากาศขึ้นมาทันทีเลยก็ได้..
" จ้องแบบนั้นจะเอาอะไร หืมม ? "
" ป่ะ เปล่าเลยพี่มาร์ค แค่มองเฉยๆ "
" ถ้าง่วงก็ไปนอนตรงโซฟาได้นะ " แบมแบมส่ายหน้ากลับไปให้แล้วตั้งใจดูมาร์คต่อก่อนจะหันไปทางด้านหน้าร้านที่ซึงอูกำลังถือแก้วน้ำสีฟ้าที่แบมแบมจำได้ดีว่าเป็นแก้วประจำของซึงอูเดินตรงเข้ามายื่นให้กับซึงซิกที่นั่งอยู่
มือเล็กชะงักไปนิดหน่อยที่เห็นแก้วสีคุ้นตาแต่สุดท้ายก็ยกมือขึ้นจับแก้วอุ่นเอาไว้ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกเก๊กฮวยลอยวนขึ้นมาจนเผลอยิ้มน่ารักให้กับคนตัวสูงไปทันที
" ท่าทางจะไปได้ดีนะ คู่นั้น " แจบอมพูดขึ้นแล้วหันมองซึงอูกับซึงซิก พร้อมกับหันไปมองแจ็คสัน
" ดูก็รู้ว่าน้องเราก็ยังมีใจอยู่น่ะแหล่ะ "
" รอโอกาสที่เหมาะกว่านี้ ก็น่าจะได้ข่าวอะไรดีๆ กลับมานะ " แจบอมพูดเสริมแจ็คสันอีกครั้งแล้วส่งยิ้มหล่อไปให้แบมแบมที่มองมา
" แบมก็คิดแบบนั้นครับ ตอนอยู่ที่นู่นพี่ซึงอูไม่มองใครเลย เอาแต่เรียนกับฝึกทำขนมอย่างเดียว "
" แล้วแบมแบมกับซึงอูนี่ใครไปเรียนเมืองนอกก่อนกัน ? " แจ็คสันถามขึ้น ก่อนจะขยับตัวกับถาดดอกไม้ไปใกล้มากขึ้น พอดีกับที่ยูคยอมเดินมาหยุดใกล้แจบอมแอบเนียนร่วมฟังไปด้วย
" พี่ซึงอูกับพี่จินยองไปก่อนครับ แต่กว่าจะไปได้ก็วุ่นวายน่าดู " พอพูดถึงตรงนี้แล้วแบมแบมก็แอบชะโงกหน้าดูคนถูกนินทาที่กำลังสร้างโลกตัวเองขึ้นอยู่เงียบๆ กับซึงซิกที่พื้นไม่สนใจเพื่อนร่วมสถานที่ที่กำลังคุยกันอยู่
" พี่ซึงอูทะเลาะกับคุณป้าน่ะครับ ตอนแรกจะไม่ยอมไปแต่สุดท้ายก็ไป "
" รู้ไหมว่าทะเลาะอะไรกัน ? " ยูคยอมถามขึ้นทำเอาคนอยากรู้แต่ไม่อยากถามต้องยกมือขึ้นแท็คใส่กันทันที
" แบมก็ไม่แน่ใจแต่เคยได้ยินพี่ซึงอูกับพี่จินยองคุยกันว่าให้รีบเรียนจบแล้วคุณป้าจะได้เลิกยุ่งเรื่องส่วนตัวของพี่ซึงอูสักที ประมาณนี้ " มาร์คพยักหน้ากลับไปให้แล้วเหลือบตามองแจบอมกับแจ็คสันที่เหมือนจะรู้เรื่องคร่าวๆ แล้ว เหมือนกับที่ยูคยอมเองก็ถอนหายใจออกมาแล้วหันมองเพื่อนตัวเองซ้ำ
" ผมว่าผมรู้แล้ว ไม่คิดว่าจะมีจริงเพิ่งเคยเจอ " ยูคยอมพูดขึ้น
" ครอบครัวแต่ละครอบครัวรักลูกไม่เหมือนกัน " มาร์คพูดขึ้นบ้าง
" ถ้างั้นขอผมบินกลับไปหาป๊ากับม๊าที่อเมริกาได้ไหมอ่ะพี่มาร์ค อยากถามว่าถ้าได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชายจะโอเครึเปล่า "
แจ็คสันหรี่ตามองยูคยอมทันที ถึงจะไม่ค่อยได้อยู่ในเหตุการณ์แต่ก็ได้ยินมาบ่อยว่าน้องชายตัวแสบชอบไปแอบหว่านเสน่ห์ใส่น้องชายของร้านข้างๆ นี่บ่อยๆ ล่าสุดก็มีการถึงเนื้อถึงตัวช่วยกันฝนให้จนถึงร้าน แล้วพอมาตอนนี้ยังมาแอบทอดสะพานอีกไม่แซวสักนิดก็คงไม่ใช้แจ็คสันหวังแล้วล่ะ
" สงสัยจะจริงจังนะคนนี้ ให้โอกาสคิดแค่ 2 นาทีแล้วเดินหน้าจีบไปเลย "
" แล้วก็บอกว่าไม่มีอะไร เชื่อไม่ได้จริงๆ น้องใครวะน่ะ " แจบอมพูดขึ้นบ้าง รอยยิ้มหล่อถูกยกขึ้นชัดจนตาตี่ลงก่อนจะหันไปมองมาร์คที่รายนั้นส่ายหัวกลับมาให้พร้อมรอยยิ้มขำ
" ตัดหางปล่อยวัดไปแล้ว "
" โหยยย อย่าพร้อมใจกันรุมแบบนี้สิพวกพี่อ่ะ!! " ยูคยอมส่งเสียงโวยวายออกมาอีกรอบก่อนจะเดินเบ้ปากใส่พวกพี่ตัวเองแล้วหันไปช่วยซึงซิกยกกระถางดอกไม้ที่พื้นขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะอีกครั้ง
===========================================
ฝนตกแถมอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย อย่าลืมดูแลสุขภาพกันนะคะ
แต่ถ้าจะให้ดี ได้กาแฟอุ่นๆ พร้อมขนมอร่อยๆ แบบพี่มาร์คที่ได้จากน้องแบม มันก็จะดีกับใจนิดๆ น้าาาาา 5555555
=========================================================================
ความคิดเห็น