คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Part 12 - Destiny Shop
CHAPTER 12
เสียงสายฝนด้านนอกเริ่มตกแรงขึ้นก่อนจะเปลี่ยนเป็นเบาลง ใบหน้าคมเหลือบสายตาขึ้นมองบานกระจกด้านหน้าร้านที่เกาะไปด้วยละอองฝนจนเห็นเป็นเงารางๆ ที่ด้านนอกของผู้คนที่เริ่มจะกางร่มเดินไปเดินมาแต่ก็ยังน้อยนักเมื่อเทียบกับตอนฝนยังไม่ลง
ประตูไม้ทรงสูงถูกเปิดออกพร้อมกับไหล่เล็กของแบมแบมที่ใช้ผลักบานประตูแล้วแทรกตัวเข้ามาตามด้วยจองกุกและยองแจที่ส่งเสียงมาขออนุญาตพับร่มแล้ววางใส่ตะกร้าใส่ร่มด้านข้างของประตูแล้วเจ้าตัวก็รีบวิ่งกลับร้านไป
มาร์คมองสบตาแบมแบมที่กำลังเดินถือถาดเข้ามาวางลงบนโต๊ะสีดำตรงกลางข้างกันเป็นจองกุกที่วางถาดลงต่อกัน ใบหน้าน่ารักกวาดสายตามองไปรอบร้านก่อนจะหันมาโค้งตัวให้มาร์คที่กำลังจดจ้องคนตรงหน้านิ่ง
" ???? " คิ้วเข้มกระดกขึ้นแล้วส่งสายตาถามกลับไปให้แบมแบมต้องยกมือขึ้นลูบต้นคอแก้เก้อ ก่อนจะหันมองแก้วกาแฟร้อนๆ ตรงหน้าที่กำลังส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณโต๊ะ
" คือแบมเอากาแฟร้อนมาให้ครับ น่าจะมีประโยชน์กับพวกพี่ไง เห็นฝนมันตกแล้วก็เมื่อกี๊แอบเห็นตอนออกไปเก็บพวกถังดอกไม้เข้ามา น่าจะหาอะไรอุ่นๆ ดื่มจะได้ไม่เป็นหวัด " แบมแบมตอบกลับมายาวแล้วหยิบแก้วกาแฟร้อนในสวยเลื่อนไปวางตรงหน้าให้มาร์ค
" ขอบคุณครับ "
" แล้วพี่ๆ คนอื่นล่ะครับพี่มาร์ค ? "
" จะเอาคนไหนล่ะ " มาร์คถามกลับแล้วมองหน้าแบมแบม
" เอาหมดเลยที่อยู่ในร้าน แบมกับจองกุกเอามาให้พวกพี่ทุกคนเลย " มาร์คเหลือบสายตาขึ้นมองแล้วกดยิ้มลงมุมปาก ก่อนจะยกมือขึ้นขยับหมวกที่สวมอยู่ให้ขยับขึ้นเล็กน้อย
" อยู่ข้างบนน่ะเดี๋ยวก็คงลงมา " แบมแบมพยักหน้าไปให้แล้วถือโอกาสเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วดีดตัวขึ้นไปนั่ง ก่อนจะหันไปหาจองกุกที่ยืนอยู่ข้างกันจับแขนให้เพื่อนลากเก้าอี้มานั่งด้วยกัน
มาร์คเหลือบสายตาขึ้นมองคนตัวเล็กทั้งคู่อีกครั้งก่อนจะส่งยิ้มไปให้แบมแบมที่มองมาจนอีกคนต้องหลบตาหนีหันไปมองทางอื่น แต่ใบหูเล็กที่กำลังแดงขึ้นก็ชัดเจนอยู่ว่ากำลังเขินกับสายตาของมาร์คที่มองไป ก่อนจะหันไปมองทางด้านข้างของร้านที่กำลังมีใครบางคนเดินลงมา
" อ้าว " ยูคยอมส่งเสียงทักคนแล้วสะบัดผมเปียกไปมาก่อนจะเดินตรงมาหาแบมแบม
" จองกุกเอาโกโก้มาให้พี่ยูคยอมอ่ะ "
" เฮ้ย! ไม่ใช่ " จองกุกรีบส่งเสียงไปห้ามเพื่อนทันที มือเล็กยกขึ้นดึงแขนแบมแบมเอาไว้แต่คนข้างตัวดันส่งยิ้มมีเลศนัยมาให้แทน
ยูคยอมมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างแบมแบมแล้วก็อมยิ้มออกมา ก่อนจะเดินอ้อมไปยืนข้างจองกุกแล้วชะโงกหน้าดูแก้วอีก 4 ใบที่วางอยู่ในถาดพร้อมกับเท้าแขนลงกับโต๊ะแล้วหันมองจองกุกในระยะใกล้จนคนโดนประชิดตัวต้องขยับตัวหนี
" อันไหนของพี่ ? "
" อันนี้ " จองกุกพูดขึ้นเสียงเบาแล้วหยิบแก้วโกโก้อุ่นขึ้นมาส่งให้ ยูคยอมส่งยิ้มออกมาแล้วกอบกุมมือเล็กของคนตรงหน้าเอาไว้ทำเอาเจ้าของมือถลึงตาขึ้นมอง จะดึงมือออกก็ถูกมือหนายึดเอาไว้
ยูคยอมกดยิ้มลงมุมปากสายตาคมจ้องที่ตาของจองกุกนิ่งก่อนจะโน้มริมฝีปากลงที่ปากแก้วค่อยขยับมือที่กอบกุมมือเล็กอยู่ให้ยกขึ้น ถ่ายเทของเหลวหวานอุ่นจากแก้วเข้าปากช้าๆ แต่คนตรงหน้านี่ก้มหน้าหนีจนแทบจะฝั่งเข้าไปในอก
มาร์คยืนมองการกระทำของน้องชายแล้วก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาก่อนจะส่งเสียงกระแอมออกมาแล้วเอ่ยเรียกยูคยอมดังขึ้นให้คนตัวสูงต้องหันมอง สายตาคมส่อประกายเสียดายออกมาอย่างเห็นได้ชัดเพราะนานๆ ทีจะเห็นจองกุก ปกติที่เห็นทุกวันถ้าไม่ฟาดปากใส่กันก็จะใบหน้ากวนๆ ที่มองมา..
" ไปตามแจบอมกับซึงซิกให้หน่อย จะเย็นหมดแล้ว " ยูคยอมพยักหน้ากลับไปให้แล้วยอมปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระพร้อมกับหยิบโกโก้อุ่นของตัวเองถือไปด้วย
" ขอโทษแทนยูคยอมด้วยนะจองกุก " เจ้าของชื่อหันมาพยักหน้าให้แล้วยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเร็วๆ พยายามสลัดความเขินที่มีอยู่เมื่อกี๊ออกไปทำเอามาร์คแอบยิ้มออกมา
" พี่มาร์คไม่กินเหรอครับ ? " แบมแบมยื่นมือไปเคาะนิ้วลงบนโต๊ะเบาๆ เรียกความสนใจจากคนตรงหน้าให้หันมามองอีกครั้ง คิ้วเข้มกระดกขึ้นอีกครั้งแล้วก้มมองแก้วกาแฟตรงหน้า
" ป้อนสิ "
" ทำไมแบมต้องป้อนพี่มาร์คด้วยเล่า " ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเข้าหากัน สายตากลมมองสบตาคมที่มองมาแล้วแอบหลบไปอีกทาง
" ก็มือพี่ไม่ว่าง " มาร์คตอบกลับแล้วอมยิ้มออกมา
" ก็เห็นอยู่ว่าไม่ได้ทำอะไรน่ะ "
" เช็ดแก้วอยู่ " มาร์คว่าแล้วหยิบขวดแก้วที่เพิ่งเช็ดเสร็จไปก่อนที่ยูคยอมจะลงมาขึ้นมาเช็ดอีกรอบ แบมแบมยู่ปากส่งไปให้แล้วนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
" ถ้างั้นก็ยังไม่กิน "
" เดี๋ยวมันเย็นนะ " แบมแบมเอ่ยบอกอีกครั้ง มาร์คเงยหน้าจากขวดแก้วตรงหน้าขึ้นมองแบมแบมอีกครั้งก่อนจะเหลือบสายตาไปมองแก้วกาแฟแล้วมองแบมแบมอีกครั้ง
แบมแบมเม้มปากเข้าหากันแล้วหันไปมองจองกุกที่นั่งกลั้นขำอยู่ด้านข้าง พอเห็นแบบนั้นเพื่อนผู้น่ารักก็รีบหันหลังให้แบมแบมทำเป็นมองไม่เห็นฉากต่อไปทันที ใบหน้าหวานหันมองมาร์คอีกครั้งแล้วถึงโดดลงจากเก้าอี้ขยับตัวเดินไปหยุดยืนใกล้คนตัวสูง จัดการเลื่อนแก้วกาแฟอุ่นมาวางตรงหน้าตัวเอง
" ถ้าแบมป้อนแล้วพี่มาร์คจะกินใช่ไหมครับ "
" อืม " ใบหน้าคมพยักหน้ากลับไปให้แล้วค่อยวางขวดแก้วลง ก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กข้างตัว
" กินให้หมดด้วย " ริมฝีปากอิ่มเบะออกจากกันยิ่งทำให้หัวใจของมาร์คเต้นแรงมากขึ้น แก้มกลมกำลังขึ้นสีแดงระเรื่อจนเผลอยกมือขึ้นบีบไปเบาๆ ให้อีกคนบุ้ยปากใส่
แบมแบมหยิบแก้วกาแฟขึ้นจ่อที่ปากนิ่ม พลางช้อนสายตาขึ้นมองคนพี่เอาไว้ไม่ต่างจากมาร์คที่มองสบตากับแบมแบมนิ่งพร้อมกับโน้มหน้าลงมากดริมฝีปากลงบนขอบแก้ว มือหนายกขึ้นสอดรอบเอวเล็กขยับกอดเอาไว้ให้แบมแบมขยับตัวมาใกล้มากขึ้น
กลิ่นน้ำหอมของแบมแบมลอยเข้าจมูกจนเผลออมยิ้มออกมา พร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวมากขึ้น..
ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อทันทีที่ขยับเข้าไปใกล้มาร์คมากขึ้น กลิ่นน้ำหอมคุ้นเคยลอยอยู่แถวปลายจมูกรั้นพร้อมกับริมฝีปากอิ่มที่ขบเม้มเข้าหากัน มือเล็กพยายามจับแก้วไว้แน่นเพราะกลัวจะเผลอทำตกลงมาแตกด้วยอาการเขินของตัวเอง แล้วไหนจะคนตรงหน้าที่ดูจะมีความสุขมากพอตัวที่ได้แกล้งถึงได้ขยับตัวเข้ามาใกล้แถมยังค้ำแขนอีกข้างไว้กับโต๊ะดักด้านหน้าจนแบมแบมได้แต่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ในวงแขนของมาร์ค
ร้ายกว่ามาร์คต้วนนี่ไม่มีอีกแล้ว..
" พี่ว่าเพื่อนพี่นี่แผนสูงนะ " แจบอมพูดขึ้น
" พี่ชายใครก็ไม่รู้ " ยูคยอมหันไปมองคนข้างตัวแล้วอมยิ้มออกมา
" เพื่อนสนิทพี่แจบอมแล้วก็พี่ชายของยูคยอมน่ะแหล่ะ " ซึงซิกตัดบทให้ก่อนจะเดินนำออกมา พอดีกับที่มาร์คละริมฝีปากออกจากแก้วกาแฟตรงหน้าพอดี
" ท่าจะหวานน่าดูแก้วนั้น " แจบอมแซวขึ้นทันทีที่มาถึงโต๊ะ แบมแบมรีบก้มหน้างุดแล้ววางแก้วกาแฟเอาไว้ก่อนจะเบี่ยงตัวออกจากมือของมาร์ครีบเดินมากอดแขนจองกุกที่นั่งกลั้นขำอยู่แทบจะทันที
" ของพี่แจบอมก็มี พี่จินยองฝากมาให้ "
" แล้วแบมแบมไม่ป้อนพี่แบบที่ป้อนมาร์คบ้างเหรอ ? "
" ไปให้พี่จินยองมาป้อนสิ " ริมฝีปากนุ่มบุ้ยปากกลับไปให้ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟเลื่อนไปให้แจบอมแล้วเลื่อนแก้วชาเก๊กฮวยไปให้ซึงซิก
" รู้ใจนะเรา " ซึงซิกส่งยิ้มกว้างออกมาให้จนตาหยีก่อนจะยกชาขึ้นจิบ
" พี่ซึงอูให้แบมเอามาให้ " มือเล็กชะงักกึกไปทันทีที่ได้ยินคนตรงหน้าตอบ สายตากลมเงยขึ้นมองแล้วค่อยดึงแก้วออกจากปากวางลงช้าๆ ทำเอาแบมแบมหน้าเสียไปทันที
" ฝากไปขอบคุณด้วยนะ " รอยยิ้มน่ารักถูกส่งไปให้แล้วค่อยยกแก้วชาขึ้นดื่มอีกครั้ง
แบมแบมยกมือขึ้นวางทาบที่อกแล้วถอนหายใจออกมาก่อนจะยกมือขึ้นแท็กกับจองกุก ตอนเห็นซึงซิกวางแก้วก็ใจหล่นวูบแล้วนึกว่าอีกคนจะเดินเอาไปเททิ้งด้วยซ้ำแต่นี่กลับพลิกเป็นอีกด้านจนเริ่มเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ระหว่างพี่ชายของตัวเองกับคนน่ารักคนนี้แล้ว
" แล้วพี่แจ็คสันล่ะครับ ? "
" กลับไปบ้านน่ะ มะรืนน่ะแหล่ะถึงกลับมา มีอะไรรึเปล่า ? " แจบอมถามขึ้นแล้วมองหน้าแบมแบม
" ทำมาเผื่อ สงสัยจะเป็นหมัน " แบมแบมชี้ไปที่แก้วกาแฟอุ่นอีกใบ
" เดี๋ยวให้มาร์คมันจัดการ แล้วเราจะอยู่ที่ร้านพี่จนฝนซาเลยไหม ? " แจบอมถามขึ้นแล้วหันมองด้านนอกที่ยังมีเม็ดฝนตกลงมาแบบไม่มีทีที่ว่าจะหยุด
" จะกลับแล้วครับ ไม่มีคนช่วยที่ร้านน่ะ "
" ถ้างั้นเดี๋ยวให้ยูคยอมไปส่ง " เจ้าของชื่อขยับแก้วโกโก้ออกจากปากวางบนโต๊ะแล้วส่งยิ้มไปให้ แบมแบมพยักหน้าไปให้ก่อนจะควงแขนจองกุกเอาไว้แล้วโค้งตัวลาพร้อมกับถือถาดไว้ในมือ
" เดี๋ยวแก้วนี่จะล้างไปคืนนะ " มาร์คพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มไปให้
แบมแบมส่งยิ้มกว้างให้มาร์คอีกครั้งก่อนจะเดินไปหยุดด้านหน้าเห็นตกลงอะไรกันสักอย่างกับยูคยอมก่อนที่แบมแบมกับยูคยอมจะเดินออกไปก่อนแล้วปล่อยให้จองกุกยืนรออยู่ในร้าน ไม่นานยูคยอมก็เปิดประตูเข้ามาแล้วยื่นมือมาโอบเอวจองกุกเข้าไปในร่มจนหน้าแทบจะทิ่มกับอกกว้าง
" ใกล้ไปแล้ว "
" เดี๋ยวเปียก " ยูคยอมว่าแล้วส่งยิ้มให้ คางมนเกยอยู่กับหัวเล็กที่ซุกอยู่กับอก เอวเล็กตกอยู่ในวงแขนกว้างของคนตัวสูงที่กระชับกอดตัวเองไว้แน่นพาเดินมาส่งจนถึงหน้าร้าน
" พี่ยูคยอมเอาร่มไปก่อนสิ เดี๋ยวเปียกนะ " จองกุกว่าแล้วดึงชายเสื้อคนตัวสูงเอาไว้ ยูคยอมส่งยิ้มให้ก่อนจะวางมือลงบนผมนิ่มขยี้ไปมา
" ถ้างั้นเดี๋ยวเอามาคืน เข้าร้านไปได้แล้วเดี๋ยวเปียก " จองกุกพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายแล้วเดินเข้าไปยืนในร้าน มองออกมาด้านนอกเห็นรอยยิ้มหล่อส่งให้อีกครั้งก่อนจะเดินหายออกไป
มาร์คเงยหน้ามองยูคยอมที่เดินสะบัดหัวหมาดๆ ของตัวเองเข้ามาอีกครั้งก่อนจะเหลือบไปมองแจบอมที่หันมามองพอดีก่อนจะส่งยิ้มให้กัน
มาร์คก็ไม่ได้คิดว่าแจบอมจะคิดเหมือนกัน แต่พอเจอสายตาแล้วก็ว่าคิดไม่ต่างกันเท่าไหร่นะ
" สรุปชอบจริงๆ ใช่ไหมจองกุกน่ะ ? " แจบอมถามขึ้นแล้วมองน้องชายตัวโตที่รีบเงยหน้าขึ้นมอง
" ถามผม ??? " ซึงซิกยกมือขึ้นปิดปากกลั้นขำแล้วพยักหน้าออกมา
" อย่าบอกนะว่าไม่ชอบจะตีปากให้จริงๆ ด้วย " ซึงซิกยื่นมือไปหยิบก้านดอกไม้ขึ้นมาจากถังขยะแล้วแกล้งตีลงไปบนแขนเพื่อนเบาๆ
" เดี๋ยวนะ ทีพี่มาร์คยังไม่เห็นถามกันเลย "
" ก็รายนั้นเค้าชัดเจนว่าชอบ แต่กับทางนี้นี่ชอบหรือแค่แกล้ง ? " แจบอมแอบหรี่ตามองยูคยอม
" ไม่ใช่ทั้งสองอย่างน่ะแหล่ะ พวกพี่อย่าคิดเยอะสิ ไม่เอาๆ อย่าคิดเยอะ " ยูคยอมส่ายหัวกลับไปให้แล้วยกมือขึ้นจุ๊ๆ ที่ปาก ก่อนจะเดินไปกอดเอวซึงซิกแกล้งซบหน้าลงกับไหล่บาง
" ถ้าไม่น่ารักกว่าคนนี้ไม่เอาหรอก "
" ตลกแล้ว ไอ้บ้านี่ " ซึงซิกว่าแล้วยกมือขึ้นเขกหัวเพื่อนกลับไป
มาร์คส่ายหัวกลับไปให้กับความปากแข็งในรอบวันของยูคยอมอีกรอบก่อนจะหันไปมองแจบอมที่กำลังมองมาพอดี ก่อนจะเดินมาหยิบขวดแก้วที่มาร์คเช็ดแล้วเอาไปเก็บตรงชั้นให้เรียบร้อยแล้วเดินกลับมาหยุดยืนที่เดิม
" พรุ่งนี้จะใช้ดอกไม้อะไร "
" ถามถึงร้านจินยองหรือร้านเสื้อผ้าของลูกสาวคุณปาร์คที่กำลังจะเปิด ? "
" ร้านเสื้อผ้า เดี๋ยวเรื่องร้านจินยองให้ยูคยอมกับซึงซิกจัดการไป นายกับฉันเราต้องไปดูทำเลร้านก่อน ไม่งั้นก็จัดไม่ถูก " มาร์คพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันไปมองยูคยอมกับซึงซิกที่ยังยืนแกล้งกันอยู่
" เลิกเล่นก่อนมานี่ๆ "
" ครับพี่มาร์ค "
" พรุ่งนี้อย่าลืมไปเปลี่ยนดอกไม้ให้ที่ร้านของจินยองด้วยนะ แต่พี่กับแจบอมคงไม่ได้จัดให้ต้องไปดูสถานที่ที่ร้านลูกสาวคุณปาร์ค " ยูคยอมพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันไปมองซึงซิก
" อยากได้ดอกไม้อะไร พรุ่งนี้ ? "
" ดอกคัตเตอร์ " ยูคยอมส่งยิ้มออกมาทันทีไม่ต่างจากมาร์คที่เลิ่กคิ้วขึ้นมองแล้วส่งยิ้มให้
ซึงซิกถอนหายใจออกมาแล้วยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองก่อนจะหันไปหายูคยอมแล้วยกมือขึ้นกอดเอวเพื่อนฝังหน้าตัวเองเข้ากับอกกว้างซ้ำอีกรอบ
" ฉันรู้อยู่แล้วว่านายคิดอะไรอยู่ซึงซิก ไม่ผิดหรอกที่ให้โอกาสซึงอูน่ะ " มาร์คเดินมาวางมือยีหัวน้องอีกรอบซ้ำ
" สู้กับใจตัวเองให้ได้ล่ะ "
" ขอบคุณครับพี่มาร์ค " เจ้าของชื่อส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินกอดคอแจบอมไปเช็คดอกไม้ด้านข้างแล้วเดินไปดึงป้ายหน้าร้านให้ขึ้น Close ก่อนจะล็อคบานประตูซ้ำเป็นอันว่าภารกิจวันนี้จบสิ้นลง
บรรยากาศยามเช้าหลังฝนตกมักสวยงามเสมอ แขนยาวยกขึ้นเหยียดจนสุดก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายแล้วเดินออกมาแต่งตัวด้านนอก กางเกงยีนส์สีดำขาดเข่าตัวเก่งถูกดึงขึ้นพร้อมเสื้อฮู๊ดแขนยาวสีขาวตัวโคร่งที่มาร์คชอบใส่ถูกสวมลงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินลงมาด้านล่าง
กลิ่นหอมอ่อนๆ ของอาหารเช้าที่ซึงซิกรับหน้าที่เข้าครัวทำให้ทุกวันส่งกลิ่นหอมไปทั่วจนคนมาใหม่ต้องรีบปรี่มานั่งแล้วจัดการอาหารตรงหน้าจนเรียบเหมือนทุกเช้า แจบอมหันมองหน้าเพื่อนแล้วพลิกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู
" ไปกัน เดี๋ยวจะเปิดร้านสาย " มาร์คพยักหน้าไปให้แล้วเดินไปหยิบกุญแจรถมาถือเดินนำอีกสี่คนออกมาด้านนอก ก่อนจะเคลื่อนรถขนดอกไม้มาจอดรอรับทั้งสามคนแล้วพายูคยอมกับซึงซิกไปส่งที่ร้านก่อนที่ตัวเองกับแจบอมจะขยับรถเคลื่อนออกไปยังจุดหมายใหม่
กระดาษดีไซน์งานดอกไม้ที่สั่งมาถูกยกขึ้นกางบนคอนโซลหน้ารถพร้อมรายละเอียดปลีกย่อยที่ขีดเขียนด้วยปากกาของมาร์คเอาไว้จนทั่วแผ่น
ธีมงานคือต้องการดอกไม้สีขาวล้วนแถมคุณปาร์คยังเชื่อในฝีมือของเจ้าของร้านมากถึงขนาดบอกว่าให้มาร์คกับแจบอมตัดสินใจได้เลยว่าจะใช้ดอกไม้อะไร ขอแค่ให้เป็นสีขาวและจัดวางตามตำแหน่งที่ระบุมาให้ก็พอ เพราะร้านเปิดใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวนั้นเป็นร้านเสื้อผ้าสไตล์วินเทจขนาดกลางของลูกสาวคนเล็กในตระกูลปาร์คที่คุ้นเคยกันอย่างดี คงเพราะผู้เป็นพ่อนั้นแวะเวียนมาร้านดอกไม้บ่อยเพื่อนซื้อดอกไม้ไปเซอไพรต์คุณภรรยาในทุกเดือน
" คิดรึยังจะจัดแบบไหน เพราะที่คุณปาร์คให้มาแบบมันโคตรกว้างเลย " แจบอมพูดขึ้นแล้วหันไปถามคนข้างตัวที่หันหน้ามามอง
" ก็มีคิดไว้คร่าวๆ แล้วคุยกับคุณปาร์คแล้วเค้าก็โอเคตามที่คิดมานะ " มาร์คตอบแล้วส่งยิ้มไปให้
เสียงตบไฟเลี้ยวดังขึ้นพร้อมกับพวงมาลัยรถที่หักเข้าสู่ถนนพลุกพล่านย่านใจกลางห้างดังที่ขนานไปกับท้องถนนในโซล แรงชะลอเบรกของรถค่อยเบาลงแล้วเลี้ยวเข้าไปในซอยก่อนจะจอดลงตรงป้ายที่เขียนว่าลานจอดรถ มาร์คกดล็อครถยนต์ก่อนจะเดินนำแจบอมข้ามถนนเส้นเล็กในซอยออกมาด้านหน้าติดถนนใหญ่
ตรงหน้าเป็นตึกอาคารทรงสูงประมาณ 3 ชั้นที่ยังไม่เปิดทำการแต่ป้ายหน้าร้านและของด้านในก็ดูพร้อมขายแล้ว มาร์คผลักบานประตูด้านหน้าเปิดเข้าไปกวาดสายตาสำรวจรอบร้านที่เปิดไฟสีครีมเข้ากับสไตล์วินเทจทำให้ดูน่าสนใจมากขึ้น
" อ้าวมาร์ค แจบอม "
" สวัสดีครับคุณปาร์ค " มาร์คโค้งไปให้บุคคลตรงหน้าพร้อมกับแจบอมที่โค้งให้อีกครั้ง
" มาดูสถานที่เหรอไง " ชายหนุ่มในวัยใกล้ 50 ส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้พร้อมกับเดินมาตบบ่าแกร่งของมาร์คแล้วเอื้อมไปกอดไหล่แจบอมที่กำลังพยักหน้าตอบกลับมา
" อยากมาดูเพิ่มน่ะครับว่ามีอะไรให้ต้องซื้อเพิ่มอีก พรุ่งนี้จะได้ไม่วุ่นวาย "
" อันนี้ลูกสาวฉันเค้าเอามาวางตกแต่งไว้ ไม่รู้จะแกะกะรึเปล่านะ " เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับเดินนำมาร์คกับแจบอมเข้าไปด้านใน
บันไดไม้ทรงเอขนาด 4 ชั้นวางรูปทรงไม่สูงมากถูกทาเคลือบด้วยสีขาวด้านบนมีตะเกียงไฟรุ่นเก่าถูกเคลือบด้วยสีขาวเช่นกันวางเอาไว้ด้านข้างมุมสุดของร้าน
" ไม่หรอกครับ เดี๋ยวผมจัดการให้เอง " แจบอมส่งยิ้มไปให้แล้วหันมองมาร์คที่กำลังหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมากดถ่ายรูปเอาไว้
" พรุ่งนี้ประมาณ 7 โมงเช้าทุกอย่างน่าจะเสร็จนะครับคุณปาร์ค " มาร์คหันมาตอบแล้วส่งยิ้มให้
" ไม่ต้องรีบก็ได้ งานมีตั้ง 9 โมง มีเวลาให้พวกเธอตั้งเยอะนะ "
" มีเวลาเหลือดีกว่าเวลาไม่พอครับ เผื่ออยากปรับแก้อะไรจะได้มีเวลาทำ " แจบอมช่วยตอบเสริมกลับไปอีกครั้ง
" ฉันเชื่อฝีมือของพวกเธอ " ถ้อยเสียงหัวเราะทุ้มถูกส่งมาให้ มาร์คส่งยิ้มตอบรับกลับไปข้างกันเป็นแจบอมที่ค่อมหัวลงตอบรับการชมนั้น
มาร์คกับแจบอมเดินวนรอบร้านทั้งสองชั้นอีกครั้งแล้วถึงหันไปโค้งตัวลาให้กับเจ้าของงาน ก่อนจะพากันเดินออกมาด้านนอก รอไม่นานเสียงเครื่องยนต์ก็จอดเข้าเทียบกับที่จอดด้านข้างของร้านดอกไม้พอดีกับที่ยูคยอมกับซึงซิกกำลังเดินถือกระบะดอกไม้ออกมาจากในร้านเดินตรงเข้าร้านคาเฟ่ด้านข้างไปแทน
" จะตีกันไหม ? " แจบอมหันมองแล้วส่งยิ้มให้มาร์ค เจ้าของเสื้อฮู๊ดแขนยาวสีขาวยักไหล่กลับมาให้แล้วผลักประตูร้านด้านข้างเข้าไปด้านใน จัดการหยิบผ้ามาคาดเอวแล้วยื่นมือไปรับกระดาษร่างแพลนงานพรุ่งนี้มาวางบนโต๊ะ ข้างกันเป็นแจบอมที่กำลังผูกผ้าคาดเอวเข้ากับสะโพกหนามาหยุดยืนข้างกัน
" อ้าวพี่มาร์ค พี่แจบอม กลับมาไวแฮะ "
" เป็นไงบ้าง โอเคนะที่ร้านนั้น ? " แจบอมถามขึ้นแล้วหันมองด้านหลังที่เป็นซึงซิกกำลังเปิดประตูเข้ามา ใบหน้าน่ารักไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แต่พอเห็นคนพี่ก็ส่งยิ้มไปให้
" สบายมากพี่แจบอม มาครับพร้อมแล้วกับงานวันพรุ่งนี้ " ยูคยอมกอดคอซึงซิกแล้วลากเข้ามาหยุดตรงโต๊ะสีดำ
" เดี๋ยวตอนเย็นยูคยอมไปรับแจ็คสันที่สนามบินด้วยนะ เอารถพี่ไปก็ได้ถ้าไม่อยากขับรถดอกไม้ "
" ไม่เอา จะขับรถดอกไม้นี่แหล่ะ ไปที่คนเยอะต้องโปรโมตร้านด้วย " มาร์คหลุดขำออกมาทันที
เอาเถอะ มีออดี้ให้ขับไม่ขับก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงมาร์คก็เอาไว้ใช้เวลาจำเป็นเท่านั้น จะมีบ้างที่เอาออกไปลองเครื่องให้ได้พอขับ เดี๋ยวจะพังไปซะก่อน
" เมื่อกี๊แบมแบมถามหาพี่มาร์คด้วย " ซึงซิกพูดขึ้นแล้วหันมองพี่ชายที่เงยหน้าจากแผ่นกระดาษขึ้นมามอง ใบหน้าคมอมยิ้มออกมาแล้วก้มลงมองกระดาษต่อ
" ดูจะติดพี่มาร์คมากอยู่นะ "
" ก็มีผลประโยชน์เอื้อกันน่ะสิ " แจบอมแซวขึ้น ทำเอาคนถูกพาดพิงต้องรีบยกมือขึ้นฟาดเข้าเต็มหน้าท้องหนาของเพื่อนสนิท แจบอมถึงกับทรุดลงไปนั่งกุมท้องหัวเราะอยู่กับพื้นร้าน
" พูดมาก ระวังจินยองสลัดรัก "
" เฮ้ยๆ เพื่อนว่ามันไม่เกี่ยวนะ " มาร์คยักคิ้วกลับไปให้แล้วหันไปมองซึงซิกกับยูคยอมอีกครั้ง
" วันนี้ช่วยพี่จัดดอกไม้รอไว้ แล้วพรุ่งนี้ก็เฝ้าร้านกันดีๆ ล่ะ "
" ครับผม จะดูแลอย่างดี พี่มาร์คไม่ต้องเป็นห่วงเลย " ยูคยอมพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มกว้างไปให้ก่อนจะหันไปซบลงกับไหล่ของซึงซิกที่รีบยกมือขึ้นตีหน้าผากเพื่อนกลับไป
" ไม่ใช่ไปล่อลวงเด็กร้านโน้นมาหลอกเนียนแบบเมื่อวานอีกนะ ถ้าทำแบบนั้นโดยที่ตัวเองยังไม่ชัดเจนกลับมาพี่จะรุมเหยียบให้ " มาร์ครีบยกมือขึ้นแท็กกับแจบอมทันทีที่เพื่อนพูดจบ รอยยิ้มหล่อถูกส่งไปให้น้องชายตัวสูงชนิดขนแขนพากันลุกเกรียวพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย
โหดกว่านี้หาได้ที่ไหน.. บอกเลยว่าหาได้ที่ร้านดอกไม้นี่แหล่ะ คิมยูคยอมอยากจะกัดลิ้นตาย!
====================================
ฝนที่ตก มักมาพร้อมกับเรื่องดีๆ เสมอเลยเนอะ :D
========================================================================
ความคิดเห็น