คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Part 11 - Destiny Shop
CHAPTER 11
เสียงหัวเราะของน้องชายดังขึ้นด้านข้างพร้อมสายตากรุ่มกริ่มที่มองมาที่ตัวเองไม่หยุดจนมาร์คต้องยกมือขึ้นเคาะหัวยูคยอมกลับไปแรงให้อีกคนเลิกจ้องแล้วเปิดประตูรถเข้าไปนั่งด้านในได้แล้ว
" อย่าตีกันนะ " แบมแบมหันไปมองยูคยอมกับจองกุกที่นั่งอยู่ด้วยกันด้านหลัง คนตัวสูงส่งยิ้มกลับมาให้ต่างกับเพื่อนสนิทตัวเล็กที่เบะปากไปให้แทนคำตอบ
" แล้วซื้อแอปเปิ้ลไปทำอะไรอ่ะ ? " ยูคยอมหันไปถามคนข้างตัวที่มีถุงแอปเปิ้ลวางอยู่ข้างกันให้หันมามองหน้าคนถามอีกรอบ
" พายแอปเปิ้ล "
" เอามาให้พี่กินบ้างสิ " ยูคยอมหันมองคนข้างตัวอีกครั้งก่อนจะเอนหัวลงพิงไหล่เล็ก มาร์คเหลือบมองทั้งสองคนผ่านกระจกมองหลังแล้วอมยิ้มออกมา พอดีกับที่ยูคยอมหันมองสบตาคนพี่ผ่านกระจกพอดี
" พี่ก็มาซื้อดิ่ " จองกุกพูดขึ้นแล้วยกมือดันหัวคนด้านข้างให้ขยับออก แต่ยูคยอมก็ยังเลื้อยเอาหัวมาพิงที่ไหล่เล็กเอาไว้อีกหลายครั้งจนอีกคนต้องล้มเลิกความตั้งใจออกไปเอง
" มาส่งที่ร้านด้วยสิ ป้อนด้วยเลยก็ดีนะ "
" ไปหากินที่อื่นเถอะแบบนั้น " มือเล็กยกขึ้นตีเข้าที่หน้าผากแล้วส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ทันทีที่ยูคยอมเบ้หน้ากลับไปให้
" ถ้าหมดหล่อทำยังไงครับ นี่ใช้หากินเลยนะ "
" พี่ยูคยอมไม่เห็นจะหล่อเลย พี่มาร์คยังหล่อกว่าอีก "
" งั้นให้ดูอีกใกล้ๆ " ยูคยอมขยับตัวลุกนั่งแล้วยกมือจับสองแก้มของจองกุกเอาไว้
ใบหน้าคมโน้มหน้าเข้าหาจนหน้าผากแนบชิดกับหน้าผากมนของคนตัวเล็ก ดวงตากลมโตถลึงขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจพร้อมกับมือเล็กที่ยกขึ้นดันไหล่กว้างเอาไว้แต่มือหนาที่จับใบหน้าของตัวเองอยู่ก็เหมือนเป็นแรงยึดชั้นดีที่ทำให้จองกุกไม่สามารถขยับใบหน้าหนีไปได้
ลมหายใจอุ่นๆ ของเจ้าของโครงหน้าคมกำลังรดอยู่ตรงปลายจมูกรั้น สายตาคมกริบที่ใต้ตามีไฝเม็ดเล็กติดอยู่ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ของแววตาให้ยิ่งจ้องมากยิ่งขึ้น แล้วไหนจะจมูกโด่งที่คมเป็นสันรับกันกับริมฝีปากที่ชอบพูดจายียวนกวนประสาทใส่กันทุกวันแต่วันนี้กลับดูแปลกออกไป
แต่ก่อนที่กลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างตรงหน้าของคนตัวโตจะขยับเข้ามาใกล้มากกว่านี้ เสียงกระแอมไอจากคนขับรถด้านหน้าก็ดังขึ้นซะก่อนพร้อมกับสายตาคมที่มองจ้องผ่านกระจกมองหลังกลับมาให้ยูคยอมต้องรีบปล่อยมือออกจากแก้มนิ่มแล้วยกมือขึ้นลูบต้นคอแก้เก้อของตัวเองไปแทน ไม่ต่างอะไรกับจองกุกที่รีบขยับใบหน้าหันไปมองอีกทางแทบจะทันที
" จะบอกว่าถึงแล้ว " มาร์คพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มกวนไปให้น้องชายที่ยกมือขึ้นตีหน้าผากตัวเองกลับมาให้แทน
ขายาวก้าวลงจากรถไปเปิดประตูให้มาร์คขับรถเข้าไปจอดด้านในแล้วถึงเดินไปเปิดประตูด้านหลังหยิบห่อดอกกุหลาบกับดอกเก๊กฮวยมาส่งให้จองกุกกับแบมแบมที่เดินมาหยุดยืนด้านหลัง
" ขอบคุณพี่มาร์คกับพี่ยูคยอมมากๆ นะครับ " แบมแบมเอ่ยบอกกลับไปพร้อมส่งยิ้มกว้างให้อีกครั้ง
" ขอบคุณมากๆ ครับ " จองกุกโค้งให้อีกครั้งก่อนจะจับมือแบมแบมพาเดินกลับไปที่ร้านของตัวเองทันที
มาร์คมองตามแผ่นหลังเล็กของคนทั้งคู่แล้วอมยิ้มออกมาก่อนจะหันไปมองยูคยอมที่ยืนนิ่งมองตามหลังของทั้งคู่จนเดินหายเข้าไปในร้านแล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหันกลับมาจนมาร์คต้องยกมือขึ้นตบเบาๆ ที่หน้าท้องแกร่งแล้วจับบานประตูด้านหลังเปิดออกอีกครั้ง
" เมื่อกี๊เกือบไปแล้วนะยูคยอม " เจ้าของชื่อพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันมองคนพี่
" ใช่พี่ ลืมตัวอ่ะ " มาร์คยกห่อดอกไม้จับตรงด้ามของก้านมาตีที่หัวยูคยอมอีกครั้ง
" คิดถึงใจอีกคนเค้าด้วยสิ ว่าถ้าโดนทำแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ มันจะแย่แค่ไหน " ใบหน้าคมสลดลงแล้วพยักหน้ากลับไปให้ ก่อนจะหันมามองมาร์คแล้วโค้งตัวลง
" ขอโทษครับพี่มาร์ค "
" ตั้งสติหน่อยแล้วกัน แต่ถ้าจะเดินหน้าจีบจริงๆ ก็ไม่ห้ามนะ " ยูคยอมส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วยื่นมือไปรับห่อดอกไม้มาอุ้มถือเอาไว้ ก่อนจะหันไปมองทางด้านข้างของร้านอีกครั้งแล้วถึงหันกลับมามองหน้ามาร์คอีกรอบ
" ไม่รู้เหมือนกัน ผมยังไม่คิดถึงขั้นจีบแค่มองว่าน่ารักดีแค่นั้นเอง " มาร์คพยักหน้ากลับไปให้ก่อนจะส่งห่อดอกไม้ขึ้นไปวางทับบนแขนของยูคยอมอีกรอบแล้วถึงโกยเอาห่อที่เหลือทั้งหมดมาถือเอาไว้แล้วเดินนำยูคยอมเข้าไปในร้าน
ใบหน้าคมหันมองแล้วส่งยิ้มไปไห้ก่อนจะเท้าแขนลงกับโต๊ะไว้ข้างแล้วเอียงใบหน้าลงพิงที่มือตัวเอง สายตากลมมองตามแผ่นหลังกว้างของน้องชายกับเพื่อนสนิทที่กำลังขนห่อดอกไม้เข้ามาวางรวมกันเอาไว้ด้านหน้าตู้แช่เย็น
" คิดว่าจะกลับมาพรุ่งนี้เลยซะอีก "
" ดีนะไม่ด่าพ่ออ่ะพี่มาร์ค " ยูคยอมก้มลงกระซิบข้างหูคนพี่แล้วอมยิ้มออกมา ไม่ต่างจากมาร์คที่กลอกตามองวนไปแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
" แล้วเป็นไง มีคนบ้างยัง "
" สองคนละ " แจบอมตอบกลับไปแล้วหันไปมองทางหน้าร้านที่บานประตูเปิดออกพร้อมกับใบหน้าสวยที่โผล่เข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจแจบอมกระตุกวูบอีกรอบ
" คือผมจะมาขอบคุณพี่มาร์คกับยูคยอมน่ะที่ช่วยแบมแบมกับจองกุกเลือกดอกไม้ เดี๋ยวทำขนมเสร็จแล้วจะเอามาให้นะครับ ขอบคุณครับผม " จินยองพูดยาวออกมาแล้วโค้งตัวให้ก่อนจะมุดกลับออกไป ทำเอาเจ้าของรอยยิ้มหล่อกับคนตัวเล็กอีกคนต้องหันมองหน้ากันแล้วยิ้มให้กันอย่างรู้ความหมายก่อนจะพากันหันไปมองคนต้นเรื่องทั้งสองคน
" มาสายเพราะแบบนี้นี่เอง "
" ผมก็นึกว่ารถติดอะไรซะอีกเนอะ พี่แจบอม " ซึงซิกพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มขำไปให้ มือเล็กแอบยกชี้สลับไปมาทั้งยูคยอมและมาร์คที่กำลังยกมือขึ้นลูบต้นคอแก้เก้อบ้างส่วนอีกคนก็แค่ถอดหมวกออกมาปิดปากตัวเองแอบยิ้มก็แค่นั้น
" แล้วมีอะไรดีๆ รึเปล่า "
" ก็แค่เลือกดอกไม้ "
" ผมเห็นหรอก เรื่องดีๆ ของพี่มาร์คอ่ะ " ยูคยอมแซวขึ้นทันทีก่อนจะวิ่งไปยืนหลบอยู่หลังแจบอมแล้วชะโงกหน้าออกมาพูดต่อ
" ตกลงปากแบมแบมที่พี่มาร์คจับอ่ะ นุ่มใช่ไหม "
" ยูคยอม!!! " เจ้าของชื่อสะดุ้งออกมาสุดตัวแล้วรีบยื่นมือไปดึงแขนซึงซิกให้มาบังตัวเองเอาไว้ก่อนจะเอวเพื่อนตัวเล็กตรงหน้าแล้วหัวเราะออกมาซ้ำ
มาร์คยกมือขึ้นชี้หน้าน้องก่อนจะเดินเร็วมาจับล็อคคอยูคยอมเอาไว้แล้วจัดการแจกกำปั้นลงบนหัวน้องชายไปเต็มแรงหลายครั้งจนคนถูกตีต้องร้องโวยวายออกแล้วรีบดึงแขนซึงซิกเข้ามาใกล้ให้ช่วยดันตัวมาร์คออกแล้วขยับไปกอดเอวหลบหลังเพื่อนอีกรอบ
" โอ๊ะโอ.. เป็นการพัฒนาแบบก้าวกระโดดสินะแบบนั้น " แจบอมแซวออกมาบ้าง
" ก็แค่จับ ไม่ได้จูบ "
" แล้วถ้าได้จูบ ? " มาร์คหรี่ตามองคนถามก่อนจะอมยิ้มออกมา
มือหนาขยับหมวกยกขึ้นสวมบนหัวอีกครั้งแล้วเดินไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาคาดเอว พร้อมกับก้าวขาไปนั่งจัดดอกไม้ออกจากห่อใส่ลงในถังแยกตามชนิดที่มีอยู่น้อยจนเต็ม ก่อนที่แจบอมจะเดินมานั่งลงตรงข้ามช่วยหยิบห่อมาแกะแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เพื่อนสนิทที่นอกจากจะไม่ตอบคำถามแล้วยังมายิ้มกรุ้มกริ่มใส่อีก
" ตกลงยังไง ว่าถ้าได้จูบ ?? " มาร์คเหลือบสายตาขึ้นมองคนถามอีกครั้งก่อนจะเอียงคอทำหน้านึกสักแล้วมองสบตาแจบอมที่มองมา
" ถ้าได้จูบ..... " แจบอมนั่งมองเพื่อนตรงหน้าที่กำลังยกยิ้มขึ้นมุมปาก เหลือบสายตามองตัวเองจนขนที่แขนพากันรุกเกรียว
" สัญญาเลยว่าถ้าไม่ครางจะไม่ปล่อย "
" สุดยอดจริงๆ " แจบอมส่งเสียงหัวเราะออกมาแล้วยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง
บทมันจะสุดโต่ง มาร์คมันก็สุดแบบไม่ปรึกษาใครจริงๆ!!
บานประตูร้านคาเฟ่บานใสถูกเลื่อนออกและปิดลงด้วยฝ่ามือของคนมาใหม่ ใบหน้าน่ารักหันมาส่งยิ้มให้แล้วเชื้อเชิญให้กลุ่มลูกค้าสาวเดินเข้าไปนั่งที่มุมเก้าอี้ชุดด้านในซึ่งดูจะเป็นที่ถูกใจของลูกค้าไม่น้อย ใบหน้าหวานของหญิงสาวในวัยมหาลัยเป็นอะไรที่ชวนมองมากที่สุด เพราะมีทั้งแววขี้เล่นของวัยมัธยมและแววของคนทำงานไปในคนเดียวกัน
" รับอะไรดีครับ " รอยยิ้มน่ารักของยองแจถูกส่งไปให้พร้อมกับหยิบปากกาขึ้นมาเตรียมจดรายการเครื่องดื่มและขนมของกลุ่มลูกค้าตรงหน้าก่อนจะค่อมหัวลงให้เล็กน้อยแล้วเดินนำรายการไปส่งให้จินยองที่ยืนรออยู่ด้านหน้า
" มีแต่คนน่ารักจริงๆ ด้วยร้านนี้ "
" ฉันบอกแล้ว แต่พี่คนนั้นอ่ะหล่อสุด หล่อมากก "
" คนไหนๆ " เสียงหญิงสาวทั้งสี่คนที่กำลังยื่นหน้าไปสุมกันพากันหันมองไปทางบาริสต้าสุดหล่อเจ้าของส่วนสูงขายาวที่มักจะเป็นจุดดึงดูดของลูกค้าหลายคนได้เป็นอย่างดี
เจ้าของรอยยิ้มหล่อที่มีลักยิ้มบุ๋มตรงข้างแก้มกำลังหันหน้าคุยกับคนข้างตัวที่ถึงแม้ส่วนสูงจะต่างกันไม่มากแต่ความหล่อก็เทียบได้ว่าสูสีกันเลยทีเดียว
" ขนมที่สั่งได้แล้วครับ รอเครื่องดื่มสักครู่นะครับ " เจ้าของรอยยิ้มสดใสบอกกลับไปอีกครั้งก่อนจะเดินไปหาซึงอูกับจินยองที่ทำหน้าที่บาริสต้าอยู่หน้าร้าน
" น้องคนที่มาเสริฟนี่ก็น่ารัก เลือกมองไม่ถูกเลย "
" เหมาะเป็นอาหารตามากจริงๆ อ่ะ " เสียงสาวๆ ดังขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะในวงดังขึ้นเบาๆ ก่อนจะพากันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปขนมหวานตรงหน้าที่ดูน่ากินจนเผลอลั่นชัตเตอร์ไปหลายรอบ
" เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วครับ " ยองแจนำเครื่องดื่มมาเสริฟให้ทั้งสี่แก้วก่อนจะส่งยิ้มน่ารักให้อีกรอบ
" ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ ? " เรียวคิ้วเข้มกระดกขึ้นแล้วชี้ไปที่ตัวเอง หญิงสาวด้านข้างรีบส่งยิ้มเขินมาให้พร้อมกับพยักหน้าขึ้นลงเร็วๆ มือเล็กยกขึ้นลูบต้นคอตัวเองแก้เก้อแต่ก็ยอมพยักหน้ากลับไปให้ก่อนจะหยัดตัวยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วปล่อยให้หญิงสาวมาหยุดยืนด้านข้าง
ริมฝีปากนิ่มฉีกยิ้มกว้างจนตาหยีลงมองไปทางกล้องโทรศัพท์ที่ยกขึ้นตรงหน้าก่อนจะโค้งตัวให้อีกครั้งหลังจากที่อีกคนถ่ายรูปเสร็จแล้วถึงเดินไปรวมกับจินยองที่ยืนมองอยู่
" วันหลังเขียนหน้าร้านเลยว่าเก็บเงิน เหงือกจะแห้งแล้วเนี่ย "
" เอาน่ายองแจ เพื่อร้าน ท่องไว้ๆ " จินยองลูบหัวน้องกลับไปให้แล้วส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
" เดี๋ยวได้มีแฟนคลับเพิ่มแน่ๆ "
" แค่นี้ร้านยังแตกไม่พอเหรอพี่ ? " ยองแจบอกกลับไปพร้อมกับบุ้ยปากให้พี่ชายอีกรอบ
" เยลลี่ตรงนี้หมดแล้ว ยองแจไปบอกจองกุกให้เอามาเติมให้หน่อย " ซึงอูพูดขึ้นแล้วยื่นมือไปบีบแก้มยุ้ยของยองแจก่อนจะส่งยิ้มหล่อให้อีกครั้ง
" อย่าให้ผมหยิกคืนบ้างนะ " คนตัวเล็กแล่บลิ้นกลับมาให้ก่อนจะเดินเข้าไปทางด้านหลังของร้าน
กลิ่นหอมอ่อนๆ กลีบดอกไม้ลอยฟุ้งไปทั่วห้องครัวด้านหลังพร้อมกับเสียงหัวเราะของจองกุกกับแบมแบมที่ดูเหมือนกำลังทำอะไรกันอยู่ เพราะตั้งแต่กลับมาจากไปซื้อดอกไม้มาทำขนมให้จินยองแล้วทั้งสองคนก็เอาแต่หมกตัวอยู่หลังร้าน จะมีบ้างที่จองกุกออกไปช่วยด้านหน้าแต่แบมแบมนี่ไม่ยอมออกไปไหนอยู่แต่หน้าเตาอย่างเดียว
" ทำอะไรอ่ะแบมแบม ? " เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นแล้วส่งยิ้มไปให้
" คุ้กกี้อ่ะ กินเปล่า ? "
" กินๆ แบมแบมอ่ะทำคุ้กกี้เก่งมาตั้งแต่ตอนเรียนละ อันนี้ฉันจำได้ " ยองแจพูดขึ้นแล้วรีบเดินเร็วมาหาเพื่อนทั้งสองคนทันที
คุ้กกี้เนยสีสวยที่เพิ่งถูกเอาออกมาจากเตาอบขนาดกลางภายในห้องครัวของร้านกำลังส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบริเวณ ควันสีขาวจางกำลังลอยขึ้นเล็กน้อยบ่งบอกว่ากำลังร้อนอยู่และยังไม่อนุญาตให้หยิบในทันที แบมแบมนั่งลงจนสายตาเสมอกับถาดกวาดมองคุกกี้ตรงหน้าตัวเองแล้วอมยิ้มออกมารีบจนแก้มกลมขึ้นสีแดงระเรื่อ
" ว่าแต่ทำให้ใครอ่ะ หรือทำขาย ? "
" ทำให้พี่มาร์คอ่ะ "
" โอ๊ะๆ อะไรๆ ก็พี่มาร์คเนอะจองกุก " จองกุกรีบหันไปยกมือแท็กกับยองแจทันที แบมแบมรีบลุกขึ้นแล้วยื่นมือเข้าไปตีแขนยองแจกับจองกุกคนละที
" ไม่ใช่สักหน่อย "
" แล้วอะไรดลใจให้ทำ ไหนตอบเพื่อนมาสิ " จองกุกถามขึ้นบ้าง มือเล็กยกขึ้นกอดอกข้างกันเป็นยองแจที่กำลังส่งสายตายิ้มกรุ่มกริ่มมือก็กอดคอจองกุกมองแบมแบมเอาไว้
" ก็แค่อยากทำเฉยๆ "
" ขี้โม้ / ขี้โม้ "
" ไม่ต้องประสานเสียงพร้อมกันขนาดนั้นก็ได้นะ จริงๆ " แบมแบมพูดขึ้นแล้วมองจองกุกสลับกับยองแจไปมา รอยยิ้มน่ารักถูกยกขึ้นอีกครั้งเมื่อก้มลงมองถาดใส่คุ๊กกี้ตรงหน้าก่อนจะเงยขึ้นมองหน้าเพื่อนอีกรอบ
" ก็แค่อยากทำจริงๆ แล้วนี่ยองแจจะเข้ามาเอาอะไรรึเปล่า ? " มือเล็กของยองแจยกขึ้นตีหน้าผากตัวเองทันที ก่อนจะหันไปหาคนข้างตัว
" เออใช่ลืมเลย พี่ซึงอูบอกให้มาเอาเยลลี่ออกไปเพิ่มอ่ะจองกุก "
" เดี๋ยวหยิบออกไปให้ แล้วแบมแบมจะออกไปพร้อมกันเลยไหม " จองกุกหันไปมองแบมแบมอีกครั้งแล้วเดินเลยไปหยิบถาดเยลลี่แช่เย็นในตู้บานใหญ่ด้านหลังที่เหลือถาดสุดท้ายออกมาถือ
" เดี๋ยวตามออกไปขอหาที่ใส่คุ๊กกี้ก่อน " จองกุกกับยองแจพยักหน้าให้กันก่อนจะพากันเดินออกมาด้านหน้าร้าน
แบมแบมก้มมองถาดคุกกี้อบใหม่ของตัวเองแล้วอมยิ้มออกมาอีกครั้ง เพราะตัวเองก็ค่อนข้างจะมั่นใจในฝีมือการทำขนมอยู่พอตัวแต่ไม่รู้ว่ารสชาติจะเป็นแบบที่ใครอีกคนชอบรึเปล่า พอคิดได้แบบนั้นคิ้วก็พาลจะขมวดเข้าหากันแต่สุดท้ายก็เลือกที่จะสะบัดหน้าไล่ความคิดไม่ดีออกไปจากหัว
ขาเล็กก้าวเดินไปทั่วห้องครัวด้านหลังก่อนจะเดินเลยไปที่ห้องครัวขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังร้านอีกครั้ง ใบหน้าหวานกวาดมองไปรอบชั้นวางเครื่องแก้วจนไปสะดุดกับโหลขนาดกำลังพอดีถึงได้เอื้อมหยิบลงมาถือ จัดการทำความสะอาดจนเรียบร้อยแล้วถึงเดินกลับเข้าไปด้านในร้าน
" จะชอบไหมเนี่ย " แบมแบมพูดขึ้นเสียงเบา มือเล็กค่อยสวมถุงมือพลาสติกหยิบคุ๊กกี้เรียงใส่โหลทีละชิ้นพร้อมรอยยิ้มน่ารักที่นึกถึงใบหน้าหล่อของใครบางคนตลอดเวลา
เกือบ 20 นาทีกว่าแบมแบมจะเดินกลับออกมาด้านหน้าร้าน ผู้คนในร้านไม่พลุ่กพล่านมากเหมือนตอนกลางวัน เพราะตอนนี้ฟ้าด้านนอกเริ่มจะมืดครึ้มลงพร้อมกับเงาฝนสลัวๆ ที่กำลังกระจายตัวอยู่เต็มท้องฟ้าทำให้ใครหลายคนเลือกที่จะกลับบ้านไวกว่ากำหนดภายในร้านคนจึงเหลือไม่มากนัก
" หายไปทำอะไรตั้งนานน่ะเรา ? " ซึงอูถามขึ้นแล้วยื่นหน้ามาคุยกับแบมแบมที่เดินมาหยุดยืนด้านหน้าเค้าเตอร์
" ทำคุ๊กกี้ "
" แล้วไหนของพี่ ? " แบมแบมก้มมองมือหนาที่ยื่นมาตรงหน้าแล้วยกมือขึ้นตีฝ่ามือไปซ้ำ
" วันหลัง วันนี้ไม่มีให้หรอก " ซึงอูหันมองจินยองที่กำลังมองงงกลับมาให้ ก่อนที่ใบหน้าคมจะเอียงไปกระซิบข้างหูทำเอาคนสวยหลุดเสียงหัวเราะออกมาทันที
" พี่ซึงอูอย่าใส่ร้ายแบมให้พี่จินยองฟังสิ "
" เปล่าเลย แค่บอกว่าเด็กแถวนี้กำลังมีความลับ " ซึงอูพูดขึ้นแล้วอมยิ้มมองหน้าแบมแบมที่กำลังเหลือบสายตาขึ้นมอง
แก้มกลมขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะหันไปมองจินยองที่ก้มตัวลงมาเท้าแขนลงกับที่ว่างบนเค้าเตอร์ รอยยิ้มสวยถูกฉายชัดบนใบหน้าอีกรอบก่อนจะพูดประโยคถัดมาที่ทำเอาแบมแบมแถบจะยกถาดขึ้นปิดหน้าตัวเอง
" หรือความรักกันแน่นะ ? "
" พี่ซึงอูกับพี่จินยองอย่าแกล้งแบมดิ่.. " ริมฝีปากอิ่มงุ้ยลงอย่างเห็นได้ชัดจนจินยองอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปดึงแก้มน้องเล่น
" น่ารักแบบนี้ล่ะมั้งเลยมีแต่คนเอ็นดู "
" หล่อต่างหากเลยมีแต่คนรัก " แบมแบมเถียงกลับจินยองไปอีกรอบ แต่คนพูดกลับยักไหล่กลับมาให้แทนคำตอบแล้วหันมองแบมแบมอีกครั้ง
" พี่มาร์คเค้าแพ้อะไรที่ดูน่ารักๆ ไม่แปลกใจเลย " จินยองยิ้มให้แบมแบมแล้วหันกลับไปพูดซึงอูให้ได้ยินกันสองคนก่อนจะพากันส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
" แบมได้ยินนะพี่จินยอง พูดอะไรเกี่ยวกับพี่มาร์คอ่ะ "
" หูดี " ตากลมโตถลึงขึ้นมองพี่ชายอีกครั้งก่อนจะแล่บลิ้นใส่ให้แล้วถึงหันไปมองลูกค้ามาใหม่ที่กำลังเดินเข้ามา มือเล็กหันผายมือไปทางด้านในร้านแต่ไม่วายหันมาแล่บลิ้นใส่จินยองกับซึงอูอีกรอบก่อนจะพาลูกค้าขึ้นไปนั่งบนชั้นสองของร้าน
สายฝนเม็ดเล็กๆ เริ่มตกลงมามากขึ้นจนกระจกบานใสขึ้นพร่ามัว บรรยากาศอบอุ่นภายในร้านเริ่มก่อตัวมากขึ้นรับกันดีกับแสงไฟสลัวสีส้มอ่อนที่ขับให้ภายในร้านอบอุ่นมากยิ่งขึ้น แล้วไหนจะกลิ่นหอมอ่อนๆ ของกาแฟและขนมหวานที่ตลบอบอวลไปทั่วร้าน ทำให้ใครหลายคนลืมความหงุดหงิดจากภายนอกเพราะเม็ดฝนไปได้บ้าง
" ถ้าตกแบบนี้ สงสัยจะตกอีกนาน " จองกุกพูดขึ้น สายตากลมมองจ้องออกไปด้านนอกร้านที่เม็ดฝนโปรยปรายอยู่ด้านนอก ถึงลมจะไม่ได้พัดแรงจนต้นไม้ที่วางกระถางไว้ด้านนอกปลิวแต่ก็อดที่จะเดินไปดูด้านหน้าไม่ได้
" ไปไหนน่ะจองกุก ? "
" ดูหน้าร้านนิดหน่อยครับพี่จินยอง "
" ระวังเปียกล่ะ " จองกุกพยักหน้าไปให้แล้วค่อยแง้มบานประตูออกหันมองไปทางร้านดอกไม้ที่เห็นแผ่นหลังกว้างของใครบางคนที่จำได้ดีกำลังยืนอยู่ข้างกันเป็นซึงซิกที่กำลังช่วยมาร์คขนถังดอกไม้เข้าไปด้านใน
ไหล่หนาเปียกชื้นไปด้วยเม็ดฝนที่โปรยปรายลงมาไม่ต่างจากอีกสองคนแต่ดูแล้วยูคยอมน่าจะเปียกมากสุดเพราะเป็นคนวิ่งเก็บถังรอบนอกแล้วไปส่งให้มาร์คที่ยืนเก็บแล้วยื่นส่งให้ซึงซิกที่รออยู่ด้านใน
" เปียกเป็นลูกหมาเลยแฮะ "
" นั่นสิ เปียกเป็นลูกหมาเลย "
" เฮ้ยย!! แบมแบม " เจ้าของชื่อที่มามุดตัวอยู่ใต้แขนเพื่อนส่งยิ้มกว้างไปให้ก่อนจะดึงตัวเพื่อนเข้ามาด้านในแล้วดึงบานประตูปิดเอาไว้กันฝนสาดเข้ามาด้านใน
" เอากาแฟกับโกโก้อุ่นๆ ไปให้กันไหม ? " จองกุกจ้องแบมแบมนิ่งก่อนจะหันมองซ้ายขวาเหมือนคนกำลังใช้ความคิดก่อนที่รอยยิ้มของคนตรงหน้าจะถูดงัดออกมาแล้วยื่นมือไปจับมือเพื่อนเอาไว้
" ไม่ซึนนะเพื่อนนะ แค่เอาโกโก้ไปให้ ฉันก็จะเอาไปให้พี่มาร์คเหมือนกัน " แบมแบมพยายามหว่านล้อมเพื่อนเต็มที่พร้อมกับยื่นหน้าไปมองอ้อนใส่จนจองกุกพยักหน้ากลับมาให้เจ้าตัวถึงได้ยิ้มแป้นออกมา
แบมแบมควงแขนจองกุกไปยืนหน้าเค้าเตอร์แล้วยื่นหน้าไปสั่งเครื่องดื่มร้อนๆ กับซึงอูทันที ใบหน้าคมหรี่ตามองน้องแว๊บเดียวแต่ก็ยอมทำเครื่องดื่มออกมาทั้ง 5 แก้ววางลงในถาดเลื่อนไปด้านหน้าให้
" ไม่ถามแบมเหรอพี่ว่าเอาไปให้ใคร ? "
" ก็ฝากให้ซึงซิกด้วยแล้วกัน ฝนตกแบบนั้นรายนั้นชอบกินชาดอกเก๊กฮวย " รอยยิ้มอบอุ่นถูกยกขึ้นใบหน้าทันทีที่นึกถึงใบหน้าของใครบางคน แบมแบมส่งยิ้มไปให้แล้วยื่นมือไปหยิบถาดมาถือข้างกันเป็นจองกุกที่เลื่อนถาดอีกใบไปถือไว้
" จะให้ถึงมือเลย ไว้ใจแบมกับจองกุกได้ "
=========================================
แอบมาลงวันฝนตกแล้วลมกรรโชกแรงขนาดนี้...
เราแอบป่วยด้วยอ่ะ T^T เพื่อนๆ ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย ไม่งั้นจะเอาไม้ตี
พอข้างนอกฝนตก ในเนื้อของเรื่องตอนนี้ก็ดันเป็นฝนตกเหมือนกันด้วย
เหมาะอะไรกันขนาดนี้...
========================================================================
ความคิดเห็น