คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF : EXO] Persuades To Touch :: KRIS x TAO 1/2
Title : Persuades To Touch
K : Kris
T : Tao
Past 1 - 1
ผมมีคำถามที่อยากจะถามว่าทุกๆคนเคยหลงใหลในกลิ่นอะไรกันบ้างไหม..? อาจจะเป็นกลิ่นของ
น้ำหอม สบู่ ครีมอาบน้ำ แป้งทาตัวหรือแม้กระทั่งยาสระผมที่คุ้นเคยกันดีในชีวิตประจำวัน..
ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งเส้นผมสีดำสนิทตัดรับและเซ็ตเป็นอย่างดีเข้ากับโครงหน้าคมที่ใครหลายคนเห็น
แล้วต้องหยุดมอง ตาเรียวเล็กที่มักสะกดให้ผมต้องหยุดนิ่งแล้วเผลอยิ้มทุกครั้งที่ได้สบตากับคนๆนี้อาจจะ
เพราะเค้าคนนั้นเป็นคนใจเย็น สุภาพและที่เป็นส่วนประกอบย่อยคือฐานะทางบ้านค่อนข้างมีอันจะกิน ไหน
จะรอยยิ้มเชิญชวนนั่นที่ดูยังไงเจ้าตัวก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่ใครก็เข้าหาได้ง่าย ฝีมือการทำงานก็เก่งระดับ
ชั้นนำ
" ซูยองชอบแชมพูกลิ่นไหนเหรอ ? " ผมหันมองตามเสียงของแจฮีแล้วไหนจะไอ้อาการกวักมือหยิกๆ
ของเธอที่เรียกให้ผมเดินเข้าใกล้ก่อนจะนั่งลงบนขอบโต๊ะทำงานตัวกว้างหันมองเพื่อนสาวทั้งสองคนที่กำลัง
จับประเด็นถึงของใช้ในห้องน้ำอย่างยาสระผม
" ฉันชอบของ Essential Damage น่ะ หอมดีนะ "
" กลิ่นมันหอมมากเลยเหรอ ? "
" ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกแจฮีของเค้าดีกลิ่นมันหอมก็ไม่แปลก ว่าแต่นายล่ะคริสชอบแชมพูกลิ่นไหน ? "
" Kerasys น่ะ " ผมเอ่ยตอบไปยิ้มๆ แล้วมองเลยสายตาไปที่บุคคลที่ยืนอยู่ไม่ไกลมากแถมดูเหมือน
จะได้ยินบทสนทนาของพวกผมซะด้วยสิเพราะเจ้าตัวกำลังก้าวเดินเข้ามาหาทำท่าจะเข้ามามีส่วนร่วมในวง
สนทนาครั้งนี้ด้วย
" จริงเหรอ ? ขอจับหน่อยสิ! "
" เข้ามาฉันตีเธอจริงๆ ด้วยซูยอง " พูดไปก็อดจะขำไปไม่ได้ ก็พวกเธอน่ะรู้ว่าผมขู่ไปงั้นแหล่ะไม่ทำ
จริงๆ หรอกครับแต่ไอ้เรื่องที่ไม่ให้ใครจับตัวนี่เป็นเรื่องจริง
" นายใช้ของ Kerasys อยู่เหรอ ฉันก็ใช้เหมือนกัน "
ร่างโปร่งที่เดินมาหยุดยืนด้านหน้าผมพร้อมกับรอยยิ้มสดใสที่มักส่งมาให้เสมอ ใบหน้าคมภายใต้
เส้นผมสีดำสนิท คนที่มีลักษณะรูปร่างคล้ายกันแต่ผมมั่นใจว่าผมสูงกว่าคนๆนี้แน่นอน นัยต์ตาสวยที่มักจะ
ตรึงสายตาของคนรอบข้างให้อยู่ที่เค้า อิมเมจที่ดูยังไงก็เหมือนหมาป่าคนนี้เค้าคือ ฮวางจื่อเทา คนที่มีนิสัย
ใจคอต่างกับผมลิบลับ
" อย่างนั้นเหรอคะ ฉันคิดว่ามันไม่ดีซะอีกแล้วผมนี่คงต้องดูแลอย่างดีเลยใช่ไหมคะคุณฮวาง ? "
เจ้าของใบหน้าคมสวยยกยิ้มเอียงคอมองซูยองกับแจฮีที่ลุกไปยืนใกล้ๆ ผมก็อดไม่ได้ที่จะขยับเข้าไปให้ใกล้
กว่าเดิมอีกนิดหน่อย
" เปล่าบำรุงอะไรเลย ใช้แค่แชมพูกับคอนดิชั่นเนอร์แค่นั้นเองแถมตอนนี้ยังลดราคาแบบสุดๆ เลย "
นี่คงไม่ได้จะประชดอะไรในความไม่มีกินของผมหรอกนะ - -
" เป็นธรรมชาติสินะเส้นผมที่สวยงามและมันวาวขนาดนั้นน่ะ เจ็บใจชะมัดเลยนี่ฉันเป็นผู้หญิงนะ
แต่ทำไมหัวฟูเป็นสิงโตแบบนี้ล่ะ อ๊าาาา!! "
" แจฮีเธออย่าเพิ่งสติแตกดิ่ว่าแต่คริสนายก็ใช้แชมพูยี่ห้อเดียวกันกับคุณฮวางแต่คนละแบบกัน
เหรอ ? "
ผมกรอกตามองอีกคนก่อนจะยิ้มขึ้นมาแล้วขยับตัวเดินไปใกล้คนตัวสูงที่มองมาทางผม ไม่รู้อะไร
ดลใจให้ผมต้องเอื้อมมือไปจับเส้นผมนุ่มลื่นนั่นแล้วโน้มหัวคนตัวเล็กกว่าเข้ามาใกล้ก้มลงกดจมูกลงบน
เรือนผมนิ่ม..
" กลิ่นเดียวกับของฉันเลย " ดูเหมือนคนตัวเล็กตรงหน้าจะแอบตกใจนะครับ ผมเห็นเจ้าตัวค่อยๆ จับ
มือผมออกแล้วยกมือขึ้นเกาแก้มตัวเอง
ก็น่ารักดีนะ
" ถ้าวันไหนไม่อยากกลับบ้านก็มานอนที่คอนโดฉันได้นะ "
ไม่รู้ว่านี่เป็นจุดเริ่มรึเปล่าถึงทำให้ผมกับฮวางจื่อเทาได้คุยกันมากขึ้นจากที่ตอนแรกแทบไม่คุยกัน
เลย จะมีบ้างก็แค่เรื่องงานนิดหน่อยแต่ดูเหมือนตอนนี้ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวก็ดูจะมีบทสนทนา
ที่มากขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก
" ทำไมถึงอยากเป็นนักออกแบบบ้านน่ะเหรอ เพราะคิดว่าถ้าได้อยู่ในบ้านหรือห้องที่ตัวเองเป็นคน
ออกแบบเอง เงินที่จะต้องจ่ายเยอะมันจะได้ถูกลงเพราะไม่ต้องจ้างคนอื่นมาวุ่นวายไง "
" แอบงกนะ "
" เค้าเรียกรู้จักใช้เงินมากกว่าไอ้บ้า " ไม่พูดเปล่ายังยกกำปั้นขึ้นมาทำท่าจะทุบกันอีก บางทีผมว่า
ฮวางจื่อเทาก็ชอบทำตัวเหมือนเด็กนะ หรือนี่ผมคิดไปเองคนเดียว ?
กระเป๋าสะพายใบใหญ่สีดำที่ผมมักใช้ติดตัวประจำถูกยกขึ้นสะพายบนบ่าหน้าปัดนาฬิกาบ่งบอก
เวลาเลิกงานแล้ว กะว่าวันนี้จะไปหาอะไรกระแทกปากก่อนกลับคอนโดสักหน่อย ไม่ต้องแปลกใจนะครับ
ว่าทำไมผมถึงไม่คิดจะชวนใคร ในเมื่อยิ่งไปมากคนยิ่งมากความผมไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวายน่ะ
" ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยสิคริส " ผมหันมองด้านหลังที่มีมือหนึ่งจับชายเสื้อเชิ้ตสีดำเข้มของผมเอา
ไว้ ไหนจะไอ้ท่าทางเอียงคอมองนั่นอีก
" อยากกินอะไรล่ะ ? "
" อยากกินต็อกโบกี.. " ผมพยักหน้าให้กับคนตัวเล็กด้านหน้าแล้วพากันออกไปหาของกินไม่ไกลจาก
ตึกบริษัทมากนัก เสียงพูดคุยกลั้วหัวเราะของทั้งผมและคนข้างตัวทำเอาอาหารมื้อนี้ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดนะ
" นี่คริส ขอบใจนะที่มาเป็นเพื่อนฉันน่ะ "
" ไม่เป็นไร กลับเองได้ใช่ไหมหรือต้องให้ไปส่ง ? "
" เว่อร์น่า แล้วเจอกันใหม่นะอ้อ! นี่ๆ!! " ผมขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าอีกครั้ง
" ฉันคิดมาตั้งนานแล้วนะว่านายน่ะก็เป็นผู้ชายที่ดีนะ " แล้วเจ้าตัวก็โบกมือเดินหายไปกับฝูงชน
ทิ้งให้ผมยืนงงอยู่กับไอ้ประโยคที่ว่า ก็เป็นผู้ชายที่ดีนะ นี่มันยังไง ?
_______________________________________________________
Talk Talk Talk.... แฮ่.. แอบมาเปิด SF เบาๆ เรื่องนี้ได้แรงบรรดาลใจมาจากการ์ตูนเรื่องนึงที่อ่านแล้วหน้าของสองคนนี้ก็ลอยมาทันที.. นี่หายใจเข้า-ออกก็เป็น KT แล้ว แต่ยังไม่ลืมเรื่องยาวแน่นอน..
ความคิดเห็น