นายหญิง...ข้าไม่อยากเป็นสามีท่าน จบ (แจกนิยาย)
นางตายแล้วมาเป็นอ๋องในดินแดนที่สตรีอยู่เหนือบุรุษ นางสวย นางรวย นางมากอำนาจ แล้วไย...ไยบุรุษน่าชังเหล่านั้นถึงเกี่ยงกันไม่เอานางเล่า!!!
ผู้เข้าชมรวม
114,791
ผู้เข้าชมเดือนนี้
86
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
31 สิงหา 62
----------------------------------------------
ใจที่ยึดติดในตอนจบของการ์ตูนที่แต่ง
ส่งวิญญาณไหม้ไฟของหวาหวา…นักวาดการ์ตูนสาวขี้มโน
สู่มิติเสมือนในพิภพจอมนายที่นางวาดแต่งขึ้น
ในโลกที่อิสตรีถือครองความเป็นใหญ่เหนือบุรุษ
บทบาทสองเพศสลับสับเปลี่ยน
เธอคือท่านอ๋องตัวร้ายที่ยืนอยู่เหนือทาสชายในแคว้น
สามารถลวนลาม…เอ้อ สามารถเรียกผู้ใดมาอุ่นเตียงให้ก็ย่อมทำได้โดยง่าย
นี่มัน…มันช่างดีต่อใจยิ่งนัก
คอยดูว่าเธอจะกินจะฟินให้หน่ำใจไปเลย -///-
ทาสสุดหล่อจ๋า หวาหวามาแล้ววววววววว
------------------------------------------------------------------------
ใจที่ยึดติดในตอนจบของการ์ตูนที่แต่ง
ส่งวิญญาณไหม้ไฟของหวาหวา…นักวาดการ์ตูนสาวขี้มโน
สู่มิติเสมือนในพิภพจอมนายที่นางวาดแต่งขึ้น
ในโลกที่อิสตรีถือครองความเป็นใหญ่เหนือบุรุษ
บทบาทสองเพศสลับสับเปลี่ยน
เธอคือท่านอ๋องตัวร้ายที่ยืนอยู่เหนือทาสชายในแคว้น
สามารถลวนลาม…เอ้อ สามารถเรียกผู้ใดมาอุ่นเตียงให้ก็ย่อมทำได้โดยง่าย
นี่มัน…มันช่างดีต่อใจยิ่งนัก
คอยดูว่าเธอจะกินจะฟินให้หน่ำใจไปเลย -///-
ทาสสุดหล่อจ๋า หวาหวามาแล้ววววววววว
------------------------------------------------------------------------
“ไม่…ข้าไม่ไป ที่ต้องไปควรเป็นเจ้าต่างหาก”
“เจ้าอย่ามาโยนอึให้ข้า ลำดับวันในติ้วไม้ของเจ้าถึงก่อนข้าซะอีก ควรเป็นเจ้าต่างหากที่ต้องไปปรนนิบัติท่านอ๋องในคืนนี้”
“เจ้าปากสุนัขนี่ ของข้ายังอีกตั้งสามวัน สมควรแบกเจ้ายี่สิบาไปโยนไว้ในห้องนอนท่านอ๋องตอนนี้จึงจะถูก”
“ข้าไม่อยากไป พี่ชายลำดับที่สิบแปด เมื่อวานซืนนายหญิงมิได้เรียกท่านไปปรนนิบัติ วันนี้ท่านก็ไปเถอะ”
“ไม่ เจ้านั่นแหละไป”
เสียงทะเลาะต่อยตีก่อนหน้าเงียบอยู่ได้ไม่นาน เหตุเพราะคนก่อเหตุวิวาทล้วนเป็นบุรุษเจ้าสำอาง ร่างกายโปร่งบางราวกับจะปลิวลม
พวกเขาชกต่อยกันได้ไม่กี่หมัดก็หยุดหอบหายใจจนตัวโยน แล้วเปลี่ยนมาตั้งหน้าตั้งตาถกเถียงกันต่อ ครั้นเถียงอยู่นานไม่มีใครยอมลงให้กันก็เริ่มลงไม้ลงมือกันใหม่
เสียงเหล่านั้นดังเข้าหูหวาหวาที่เร่งเดินมา เธอรั้งฝีเท้าหยุดยืนฟังยิ่งนานหัวคิ้วเรียวยิ่งขมวดมุ่นเข้าหากันจนยับยู่ ใบหน้าค่อยๆ ดำคล้ำลงเรื่อยๆ
“นี่พวกเขาคงมิใช่…”
“จะ…เจ้าค่ะ พวกเขากำลังแย่งกันไม่รับวันปรนนิบัติท่านอยู่
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจิตนาการของคนเขียน ไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ช่วงไหนของจีน หรือมีเจตนาจะดูถูกเหยียดเพศใดเพศหนึ่งแต่อย่างใด เนื้อหาและพล็อตภายในแต่งขึ้นเพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น
-------------------------
|
|
ติดตามข่าวสาร พูดคุยทักทายกันได้ที่แฟนเพจนะคะ
(กว่าจะหาทางเอาลงได้ ปาดเหงื่อ -///-)
ผลงานอื่นๆ ของ -วยุ- ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ -วยุ-
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น