ผู้ชายพันธุ์เลว ภาค1 (เสี่ยย้ง&หนูดี) รีอัพ

            ณ อำเภอดงหวาย พื้นที่เล็กๆ มีไม่กี่ตำบลซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งของแผ่นดินไทยใครๆ มักพูดกันว่าเป็นอำเภอที่ถูกลืม แทบไม่มีใครรู้จักว่ามันมีอยู่บนแผนที่ประเทศไทย อำนาจมืดครอบคลุมทั่วย่อมหญ้า ความเจริญทางจิตใจตกต่ำล้าหลัง ซื้อขายมนุษย์ด้วยกันราวกับผักปลา ยาเสพติดและอาวุธเถื่อนเกลื่อนเมืองซื้อง่ายขายคล่อง กฎหมู่อยู่เหนือกฎหมาย

ฉาด! “บอกมา นายมึงเอาผู้หญิงไปซ่อนไว้ที่ไหน”

            “ผงไม่ลู้” ผมไม่รู้

            “ต้องรู้สิวะ”

            “อย่าทังผง ผงไม่ลู้คับ” อย่าทำผม ผมไม่รู้ครับ

            สองมือไหว้ปะลกๆสั่นระริกสำเนียงเหน่อบอกชัดว่าไม่ใช่คนไทยใบหน้าโชกเลือดแตกยับแทบไม่เหลือเค้าหน้าเดิม

            “ได้ มึงเลือกเองนะ” ชายร่างใหญ่ใส่หน้ากากรูปกะโหลกวัวชนตวัดมีดเข้าใส่ใบหน้าเชลยที่จับตัวมาเฉียดดวงตาไปนิดเดียว

            “อ๊ากกกกกกกก” เสียงกรีดร้องโหยหวน ร่างชายหนุ่มวัยยี่สิบสองปีสั่นระริกบิดตัวด้วยความเจ็บปวด

            “ยองแล้ว ยองแล้ว”

            “บอกมา”

            “ที่พักคงงางเสี่ยเหวง” ที่พักคนงานเสี่ยเหวง

            “ก็เท่านั้น แม่ง...ยั่วให้เสียมือ เฮ้ย! เรียกหมอรักษ์มาดูมันด้วย แล้วอย่าลืมถามล่ะว่าจะอยู่ที่นี่หรือกลับไปอยู่กับไอ้นรกเหวง ส่วนไอ้กรมึงออกไปกับกู”

            “ครับนาย”        

          ถ้าหากความเด็ดขาด เด็ดเดี่ยว เรียกว่าเลว เสี่ยย้งก็เลวเต็มขั้น เพราะเขาสามารถตัดมือเฉือนนิ้วคนที่ทรยศหักหลังเขาได้โดยไม่ลังเล เขาสามารถปาดคอใครสักคนได้ง่ายๆ ถ้าคนคนนั้นข่มเหงรังแกคนที่ไม่มีทางสู้ และคนๆ นั้นค้ายาเสพติดและค้ามนุษย์ด้วยกันที่เขาเกลียดยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในชีวิต เขารู้ว่าไม่สามารถกวาดล้างความสกปรกให้หมดไปจากบ้านดงหวายได้ แต่เขาจะไม่ทนนิ่งเฉยมองดูความสกปรกลอยผ่านสายตาไปเด็ดขาด เจอตรงไหนเขากวาดทิ้งทันที เขี่ยทิ้งเหมือนขยะชิ้นหนึ่ง

            ใครๆ ก็พูดว่าไอ้ย้งเป็นเด็กขี้คุก แถมยังถูกกล่าวหาว่าเป็นมาเฟียเรียกเก็บค่าคุ้มครองจากสวนยาง ซ่อง ร้านอาหาร ร้านเหล้า โรงแรม กระทั่งร้านขายของชำเล็กๆ บางแห่ง แต่ค่าคุ้มครองที่ว่าจ่ายด้วยความเต็มใจ มีก็จ่ายไม่มีก็ไม่ต้องจ่าย ผิดกับอีกบางกลุ่มที่เก็บเรียกขูดรีดอย่างลับๆ ถึงไม่มีก็ต้องจ่าย และจ่ายจำนวนมากด้วย ใครไม่จ่ายก็ต้องปิดกิจการลงไป กระทั่งสวนยางบางแห่งยังต้องจ่าย

            แต่ไอ้ย้ง ไม่เคยทำให้คนดีเดือดร้อน ไม่เคยรังแกสัตว์ ไม่เคยทำร้ายเด็ก สตรี และคนชรา ใครที่ด่าเขาคือคนที่รู้ไม่จริง ไม่ถูกกับเขา บางคนก็หมั่นไส้เขาเพราะทำไม่ได้เหมือนที่เขาทำ และสุดท้ายสัตว์ร้ายในร่างมนุษย์ศัตรูที่จ้องจะทำลายเขาทุกลมหายใจเข้าออก เสี่ยเหวง