หยุดรัก ณ ลิลา

บทนำ

“ผู้ชายที่พักชั้นบนติดกับห้องลิลาเป็นใครคะพี่อ๊อด”
“เป็นเพื่อนเฮียมุ”
“สนิทกันขนาดไหนทำไมต้องให้พักด้านบนด้วย”
“สนิทกันมาก และช่วงนี้ก็เป็นช่วงเทศกาลบ้านพักเต็มทุกหลัง ห้องที่โรงแรมก็ไม่มีเหลือ เพราะเพื่อนเฮียมากะทันหันเห็นว่าอกหักมา” 
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ไม่สมควรให้อยู่ชั้นบนตามลำพังกับลิลานะพี่”
“เฮ้ย! ตามลำพังยังไงกันมีป้าเมาะด้วยอีกคน และเฮียก็ไม่รู้ว่าลิลากลับมาที่เกาะ”
“ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นป้าเมาะแกจะช่วยอะไรได้แก่อายุปูนนี้แล้ว ผิดที่พี่นั้นแหละไม่บอกเฮียตั้งแต่แรก”
“ก็พี่ไม่ได้คุยกับเฮีย แกโทรเข้าเบอร์ร้านแล้วสั่งเด็กไว้พี่โทรกลับไปเฮียก็ไม่รับสาย”
“เป็นห่วงลิลาเสียแล้วสิ”
“คงไม่เป็นไรหรอก ท่าทางเขาสุภาพมากเลยนะ ลงมาถึงก็สั่งเหล้านั่งดื่มเงียบๆ หรือไม่ก็คว้าขวดเหล้าเดินไปนั่งดื่มที่ริมหาดคนเดียว แกอย่าคิดมากเลย เขาเป็นเพื่อนของเฮียนะถ้าทำหมาๆ กับน้องสาวเฮียได้ลงคอก็เกินไปล่ะ”
อ๊อดหรือฉัตรชัยผู้จัดการโรงแรมในเครือมุลิลามองผู้ชายคนนี้มาหลายวันแล้วเหมือนกัน ที่เฝ้ามองก็เพราะเมาจนต้องให้เด็กที่บาร์เหล้าแบกกลับห้องทุกคืน
“ฉันคงคิดมากไปเองอย่างที่พี่ว่า”
“นั่นสิ พี่ว่าแยกย้ายกันไปทำงานดีกว่า”
ฉัตรชัยหันไปมองผู้ชายที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้ริมชายหาดอีกครั้ง รูปร่างหน้าตาดูดีขนาดนี้มีแต่ผู้หญิงจะกระโจนเข้าใส่สิไม่ว่า แถมยังสุภาพอ่อนโยนกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งแม่บ้านมองยังไงก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะขืนใจผู้หญิง