รักสำรองของใครคนหนึ่ง

“แล้วเมื่อไหร่ปุ้ยจะใช้หนี้พี่หมด”

“จนกว่าเธอจะท้องเป็นไง” ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงก่อกวนอารมณ์คนฟังให้เกิดโทสะ

“พี่รอง!” ศศิภาอุทานตกใจ

“แล้วอย่าฝัน ว่าท้องแล้วฉันจะรับ ท้องแล้วไสหัวไปไกลๆ อย่ามาให้เห็นหน้าอีก” ยังพ่นคำพูดร้ายๆ ใส่ต่อไป

“พี่รอง!” ได้แต่เรียกเขาซ้ำๆ พูดอะไรออกไปไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าเขาจะใจร้ายได้ถึงเพียงนี้

“ทำไม มีปัญหาเหรอ ไม่อยากท้องก็หาเงินมาคืนฉันซี้ เอาแค่เงินต้นนะ ดอกเบี้ยไม่เอา เธออ้าขาขัดดอกไปแล้วนี่” เขามองเด็กสาวด้วยสายตาเหยียดหยาม

“หยาบคายที่สุด คนใจร้าย พี่ก็รู้ว่าปุ้ยไม่มีเงิน”

“แอบไปขอไอ้วันมันสิ” 

“มันเรื่องของปุ้ยไหมคะ จะขอเงินจากผู้ชายคนไหนปุ้ยคิดเองได้ พี่ไม่ต้องแนะนำให้เป็นบุญคุณหรอกค่ะ”

“หึ...ไม่ขอก็ขาย ถ้าท้องขึ้นมาคงจะขายยากหน่อยล่ะนะ”

“มันเรื่องของปุ้ยอีกเหมือนกันค่ะ พี่ควรคิดเรื่องของพี่มากกว่า คิดมาว่าจะให้ปุ้ยใช้หนี้ครั้งละเท่าไหร่ ไม่ชัดเจนแบบนี้ ปุ้ยไม่โอเคค่ะ เอาเปรียบกันเกินไป”

“ลูกหนี้อย่างเธอไม่มีสิทธิ์เลือกหรอกนะ”

“ถ้าปุ้ยอยากจบหนี้เร็วๆ ต้องทำให้ตัวเองท้องสินะคะ งั้นพี่อย่าพลาดก็แล้วกัน”

เด็กอวดดี เถียงคำไม่ตกฟาก อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเธอท้องแล้วโดนเจ้าหนี้อย่างเขาเทขึ้นมาจะทำยังไง