สาวเทื้อ (ลงจบแล้ว)

ตัวละครเรื่องนี้มีในเรื่อง โอ้มาลี นะคะ แต่สามารถอ่านแยกได้ไม่งงค่ะ

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ครูเยื้อนอาศัยอยู่บนเรือนหลังใหญ่เพียงลำพัง ส่วนบรรดาเมียๆ นั้นมีเรือนปลูกแยกเป็นส่วนตัวกันทุกคน บ่าวรับใช้บนเตียงก็อยู่เรือนบ่าวแยกเป็นเอกเทศกับบ่าวเรือนอื่น พวกหล่อนล้วนอยู่ดีกินดีกันทุกคน ไม่มีทะเลาะเบาะแว้งให้รกหูรำคาญใจท่าน หรือถ้าหากจะมีก็อาจไม่ถึงหูท่านก็ได้ เมียก็เช่นกัน

“นังตองพร้อมแล้วรึ” คนถามตาลุกวาว

“ยังเจ้าค่ะ พวกข้างล่างบอกว่าหญิงผู้นั้นไม่ยอมอาบน้ำเจ้าค่ะ” บ่าวรายงานสีหน้าขลาดๆ เกรงโทสะของนาย

“ดี นำตัวมันขึ้นมาเดี๋ยวนี้” กล้าแผลงฤทธิ์กับท่านก็ลองดูกันสักตั้ง

นังม้วนรีบกลับลงไป ชั่วอึดใจใบตองก็คลานเข้ามาหาเจ้าของเรือน หล่อนปฏิบัติตัวเช่นบ่าวได้ดีไม่มีที่ติ มาถึงก็นั่งหมอบรอ 

“ไยจึงไม่อาบน้ำ”

“ขี้เกียจเจ้าค่ะ ไม่ชอบน้ำ”

“กลัวน้ำรึ เหมือนหมาบ้าหรือเปล่า”

“คงใช่กระมังเจ้าคะ”

“เป็นหมาด้วยหรือไม่” ท่านถามกลั้วหัวเราะ

ใบตองกัดริมฝีปาก

“เจ้าค่ะ บ่าวเปรียบเหมือนหมา” เอาสิ จะลดตัวลงมาสมสู่กับหมาก็เอา

“ดี ข้าก็ชอบทำตัวเป็นหมาตัวผู้ติดสัด”

หยาบคาย ใบตองกัดริมฝีปากจนเจ็บ

“ลุกขึ้นมานั่งใกล้ๆ ข้าสินังตอง”

“...” ใบตองนั่งหมอบนิ่ง

“นังม้วน เอ็งลงไปรอตีนบันได ต่อเมื่อข้าเรียกค่อยขึ้นมา”

“เจ้าค่ะ” นังม้วนรีบพาตัวให้พ้นจากบริเวณนั้นโดยเร็ว

“ไม่ขึ้นมาแน่รึ” นังคนนี้ไม่ให้ความยำเกรงต่อท่าน แต่ไม่เป็นไร ท่านจะสั่งสอนเอง ให้มันได้รู้ว่าใครเป็นนายใครเป็นบ่าว