โรงเรียนเวทมนต์สุดป่วน เรซิลเฟีย

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นแห่งความวุ่นวาย

ตึกๆๆ

เสียงฝีเท้าดังก้องไปตามทางเดินของอุโมงค์ใต้ดินแห่งหนึ่ง

“หวายๆๆๆอีก 5 นาทีเอง โอ๊ย~~~ไม่น่าตื่นสายเลยเรา” เสียงตะโกนดังก้องไปทั่ว ร่างบางของเด็กสาวคนหนึ่ง อายุราวๆ 16-17 ปีซึ่งอยู่ในชุดเครื่องแบบนักเรียนปี2ของโรงเรียนเวทมนตร์ชื่อเรซิลเฟีย ร่างนั้นมีผิวสีขาวผุดผ่องเปล่งประกาย ปากเล็กสีชมพูอ่อนๆเป็นธรรมชาติบ่นพึมพำตลอดทาง คิ้วยุ่งขมวดอย่างกังวล ดวงตาสีม่วงเปล่งประกายวิบวับราวอัญมณี ค่อยหันไปมอง ไมเทลิน*สีเหลืองนวลเป็นระยะๆ สองขาสาวเท้าพาร่างไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว  

*ไมเทลิน หน้าจอแบน แบบพกติดตัว เป็นนาฬิกาเวทย์หากตั้งออปชั่นเป็นโฮโมแกรมก็จะไม่สัมผัสได้ สามารถหาซื้อได้จากร้านค้าอุปกรณ์เวทมนตร์ได้ทั่วไป มีอยู่หลากหลายสี หลากหลายรุ่นและราคา

“ฮึ่ม ไหนๆก็จะสายแล้ว เวทมนตร์ก็มีให้ใช้...เอาก็เอา!” หลังจากที่ตัดสินใจออกมาได้จึงร่ายเวทย์ขึ้นมาทันที

 [เลนทีฟาเซ่ ดาเวเนีย]

หลังจากร่ายเวทย์จบก็ปรากฏสายลมลอยวนเวียนอยู่รอบข้อเท้า

เปรี๊ยะ!

เสียงจากสายฟ้าจำนวนหนึ่งแล่นแปล๊บปล๊าบส่งเสียงอยู่รอบขาของเธอ

เด็กสาวย่อตัวตํ่าก่อนจะสปริงร่างไปข้างหน้า ด้วยความเร็วที่ไม่สามารถมองด้วยตาเปล่าได้ น่าแปลกใจที่มันเหมือนแค่การพุ่งตัวครั้งเดียว เวทย์นี้คือเวทย์เร่งความเร็ว แต่ทำไมเท้าของเด็กสาวกลับไม่แตะพื้นแม้แต่ปลายเล็บราวกับกำลังบินอยู่ ร่างของเธอเลี้ยวไปตามทางก่อนจะสปริงตัวครั้งที่สองขึ้นไปข้างบนเมื่อสุดทางของอุโมงค์แล้ว

ดวงตาเบิกกว้างอย่างดีใจเมื่อพบร่างของตัวเองมาปรากฏอยู่ ณ ลานกว้างของโรงเรียนเวทมนตร์ชื่อดัง เรซิลเฟีย

แต่ก็ยังวางใจไม่ได้เมื่อเหลืออีกไม่กี่นาทีก็พิธีต้อนรับก็จะเริ่มขึ้นและพิธีคัดเลือกปราสาท คิดได้แล้วเด็กสาวก็กลับมาตีสีหน้ายุ่ง ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวเธอ...

‘ฝ่ามันตรงๆนี้แหละ!!’ ปกติเธอเป็นคนคิดกว้างและรอบคอบแต่เวลาอย่างนี้ หัวเธอก็ตันไปหมด วิธีนี้แหละ บรรเจิดที่สุดในตอนนี้แล้ว! (?)

“หลีกไปให้หมด!” หลังจากตัดสินใจได้เธอจึงตะโกนออกไปก่อนจะพุ่งไตรงไป ฝ่าดงชาวมนุษย์อย่างรวดเร็วและพลิวไหว แต่ระหว่างทางเพื่อนตัวเล็กของเธอก็ปรากฏขึ้น

“เฟท จะรีบไปหนะ เฮ้ย!!!” เสียงทักของเพื่อนร่างเล็กของเธอดังขึ้น

ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค ร่างของเด็กสาวผมสีดำนามเฟทก็พุ่งชนเธอทันที!

ตูม!!

เพราะความเร็วของพลังเวทย์ ทำให้แรงปะทะนั้นรุนแรงเกินคาด ควันฟุ้งไปทั่วบริเวณ เมื่อควันค่อยๆถูกลมพัดไป สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาเป็นอย่างแรกคือเกราะไฟ และร่างของเด็กสาวทั้งสอง

“เฟ...ธีส เดฟลายมายน์ จงบอกมาซะว่าทำไมถึงรีบเสียขนาดนั้น!!” หลังจากที่ตั้งสติได้เด็กสาวผมสีครีมหน้าตน่ารักก็ว้ากใส่เฟททันที ผิวสีขาวนวลมีเหงื่อผุดออกมามากมาย ดวงตาสีเขียวมรกตฉายแววหัวเสียอย่างมาก เธอมีอายุก็ไล่เลี่ยกับเด็กสาว เด็กสาวคนนี้จัดว่าน่ารักอยู่ทีเดียว

"ถ้าฉันไม่ใช่เกราะไฟนะ...ฉันคงได้แปลสักรอยสองรอยและล่ะ” เด็กสาวกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเต็มประดา

“เฟธีสก็เป็นอย่างนี้ล่ะ...ใจร้อนสุดๆ” เสียงจากเด็กชายใบหน้าเรียวคนหนึ่ง ผมสีดำยาวเลยต้นคอ ดวงตาคมสีน้ำเงินจ้องมองมา พร้อมกับพูดอย่างวางท่า ผิวสีขาวนวล กับอายุไล่เลี่ยกัน ทั้งสองต่างอยู่ในชุดเครื่องแบบนักเรียนปี2เรซิลเฟีย ชายคนนี้ถือว่าหน้าตาดีไม่น้อย

“หุปปากกันให้หมด แล้วหลีก!!ไป!!” เฟทตะคอเสียงกร้าวพร้อมกับอารมณ์ที่พุ่งปรี๊ด!!!

“เกะกะ!” เด็กสาวยกฝ่าพระบาทก่อนจะค่อยๆบรรจงลงบนตัวทั้งสองอย่างรวดเร็ว

“อึ้ก!”

ตูม!!!

ทั้งสองต่างกระเด็นไปติดกำแพง ด้วยความรุนแรงของแรงถีบทำให้กำแพงร้าวอย่างเห็นได้ชัด!

“กะ...แก๊!!บังอาจ!!ไอ้เฟท” ทั้งสองตะโกนกลับอย่างโมโหแต่ด้วยความจุกทำให้พูดได้ลำบาก

ร่างของเฟธีสที่กำลังจะเดินจากไปก็หยุดชะงักก่อนจะเหลือบมามองทั้งสองด้วยดวงตาสีม่วงที่ประกายวาววับและแววตาเฉียบคม แฝงด้วยไอสังหารจำนวนมหาศาลจนทั้งสองไม่กล้าพูดะไรอีก

อีกด้านหนึ่งไม่ไกล จากสถานที่เกิดเหตุวิวาท...ร่างของเด็กชายหน้าตาหล่อเหล่าคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบตามทางเดิน

“สะ...สายแล้ว ต้องรีบๆๆ” เด็กชายพึมพำออกมาเบาๆ ขาทั้งสองต่างอ่อนล้าจากการวิ่งระยะไกล ข้างกายของเด็กชายมี ไมเทลิน ลอยอยู่ข้างๆ เด็กชายผู้นี้มีผิวสีขาวนวล เส้นผมสีเขียวน้ำทะเลแซมฟ้าเล็กน้อยพลิ่วไสวไปตามการเคลื่อนไหว ดวงตาสีฟ้าที่แฝงแววเร่งรีบ จมูกโด่งเป็นสัน มีขนนกสีเขียวฟ้า สองสามเส้นทัดอยู่ที่หู ชายคนนี้จัดว่าหน้าตาดีมาก

ปึ้ก!!

เด็กหนุ่มชนกับแผ่นหลังบางของใครคนหนึ่งอย่างแรงจะล้มลงไปกระแทกกับพื้น

“โอ๊ย!!เกะกะจริง!!” เด็กชายโวยออกมาอย่างหัวเสีย เสียงของเขาเรียกความสนใจของผู้คนไม่น้อย เจ้าของแผ่นหลังบางนั้นค่อยๆหันมาอย่างรวดเร็ว ด้วยแววตาอำมหิตฉายอยู่บนดวงตาสีม่วงที่เปล่งประกายราวอัญมณี

เพี๊ยะ!!

ด้วยความเร็วตอนหันหลังกลับมาทำให้ ผมทียาวเลยสะโพกของเธอฟาดไปที่ แก้มของเด็กชายอย่างรุนแรง จนเด็กชายหน้าหัน

เด็กชายหันขวับหมายจะโวยใส่แต่กลับจ้องหน้าของเด็กสาวอย่างเนินนาน...

โดยไม่รู้ว่า ท่าทางของตนเหมือนกำลังจะลองดีกับเจ้าของดวงตาสีอาเมทิสต์ ใช่แล้ว...คนที่เด็กชายชนคือ เฟธีส เฟท เดฟลามายน์ ในยามที่เด็กสาวหงุดหงิด การทำอะไรที่ดูเหมือนยั่วโหของเธอเป้นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง ตัวอย่างเช่น...การจ้องหน้านานๆ

เฟทชัดสีหน้าหงุดหงิดเมื่ออีกฝ่ายจ้องหน้าเธอนานมากทำให้เธอรู้สึกโดนหยามหน้า...

 “มอง...หน้า...หา...เรื่อง....เรอะ!!” หนักแน่นทุกถ้อยคำ แฝงด้วยไอสังหารจำนวนมหาศาล...อาวุธจำนวนหนึ่งค่อยๆลอยอยู่รอบ ฟ้าเริ่มมืดครึ้ม

“อะ...อา”พลัน! สีหน้าของเด็กชายผู้รนหาที่ตายค่อยๆซีดลงราวกับกระดาษ

ครืน~~

ตูม!!