Memory คือ?

ลำดับตอนที่ #3 : ความทรงจำของวันเหงาๆ

เจอเรื่องเศร้า มาก็มาก
เรื่องพลัดพราก ก็หลายหน
เรื่องความรัก…ผิดหวังก็ปะปน
ยังเวียนวน อยู่เรื่อยไป
แม้กาลเวลา จะผ่านพ้น
กับใจคน ที่หวั่นไหว
แต่โลกใบนี้ ยังหมุนต่อไป
ไม่เหลือใคร ยังเหลือตัวเรา
ผ่านมาถึงค่ำคืนนี้
แม้เป็นค่ำคืน ที่เงียบเหงา
แต่ไม่มีแล้วกับเรื่องเศร้า
เหลือแค่เพียงความทรงจำ...กับความเหงาในใจเอย

ความทรงจำของวันเหงาๆ

          วันเวลาผ่านพ้นไป หลายวินาที หลายนาที หลายชั่วโมง หลายวัน หลายสัปดาห์ หลายเดือน หลายปี ความทุกข์ความสุขที่มีก็ผ่านเข้ามาและผ่านออกไปมากมาย บางเรื่องเราก็จำมันไม่ได้ บางเรื่องเราก็จำมันได้ดี  แต่ถ้าความเหงาหละ เราจะจำมันได้ไหม  คำตอบคือ ไม่ เพราะว่าอะไร ทำไหมเราถึงจำความเหงาของตัวเองไม่ได้

          คำตอบก็คือ เพราะความเหงา ไม่เหมือนกับความทุกข์ หรือความสุข ที่อยู่ๆก็ผ่านเข้ามาแล้วอยู่ดีๆมันก็ผ่านออกไป  แต่ความเหงา เกิดขึ้นในช่วงเลาหนึ่ง ซึ่งกว่าเราจะรู้ตัวว่าเราเหงา ก็ใช่เวลานานมากแล้ว แล้วกว่าเราจะทำใจให้ชินกับความเหงา ก็ใช่เวลานาน แต่เมื่อเราชินกับความเหงาแล้วนั้น ความเหงาก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา ที่นานๆทีเราจะนึกถึงมันขึ้นมา

          หลายคน บอกกับฉันว่า ความเหงา มันทำให้เธอพวกนั้นเศร้า เสียใจ อยากร้องไห้ แต่สำหรับฉันแล้ว ความเหงา คือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เพราะจะมีเพื่อนคนไหนในโลกนี้บาง ที่อยู่กับเราโดยไม่สร้างความรำคาญ ไม่สร้างเรื่องเดือดร้อน ไม่ทำให้เราเจ็บตัว และยังหวังดีกับเรา ... บางคนคงจะไม่เข้าใจกับสิ่งที่ฉันคิดว่า มันถูกต้องตรงไหน แต่หากคุณลองคิดตามฉันดีๆ คุณจะรู้ว่า ความเหงาคือเพื่อนที่ดีที่สุดของคนเรา

          มีคนหลายร้อยหลายพันคนที่เดินผ่านเข้ามาในชีวิตเรา คนพวกนั้น ต่างก็หวังสิ่งต่างๆตอบแทน อย่างเช่น เพื่อนสนิทคุณ เมื่อถึงวันเกิดของคุณ เขาก็จะซื้อของขวัญให้คุณ ทำดีกับคุณ แต่ถ้าหากว่า ในวันเกิดของเขา แล้วคุณไม่ได้ซื้อของขวัญให้ ไม่ได้ทำดีให้ เพื่อนของคุณก็จะแอบคิดในใจว่า ‘อะไรกัน วันเกิดมันฉันยังซื้อของขวัญให้มัน แต่ทำไหมวันเกิดฉันมันไม่ซื้อของขวัญให้ฉันบาง’ ถึงแม้ว่าปากจะบอกว่าไม่ต้องซื้อให้ ก็ตาม

แล้ว คนบางคนที่หวังร้ายกับคุณ เข้ามาทำดีกับคุณ ทำให้คุณหายเหงา แต่สุดท้าย เขาคนนั้นมาพรากสิ่งต่างๆไปจากคุณมากมาย แล้วถึงเวลานั้น คุณจะรู้ดีว่า ความเหงาคือเพื่อนที่ดีที่สุด

          ความเหงา แม้จะทำให้เราเหงา แต่ก็ไม่เคยทำร้ายเราได้ ตรงข้ามกับคนที่ทำให้คุณหายเหงา แต่สุดท้ายแล้ว อาจจะทำร้ายคุณโดยที่คุณไม่รู้ตัวก็ได้  พวกคุณทั้งหลายจงจำไว้ ว่า อย่าได้หนีความเหงา เพราะหากคุณยิ่งหนีก็แสดงว่าคุณยอมรับว่าคุณเหงา แต่หากคุณทำให้มันเป็นเรื่องของส่วนหนึ่งในชีวิตไปเสีย คุณก็จะไม่สนใจ ไม่ใสใจมัน แล้วคุณก็จะไม่รู้สึกเหงา อย่างที่มันควรจะเป็น

F@’RiN