คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บันทึกครั้งสุดท้ายเมื่อปลายภาค
ขอบอกเธอเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่ดวงจันทร์จะลาลับไปในคืนนี้
ขอ แววตาอาทรอย่างที่เคยมี
เพื่อแทนที่ดวงดาวกระพริบถี่ในคืนเงียบงัน
ขอ รอยยิ้มที่แสนอบอุ่น
ขออยู่ในอ้อมกอดละมุนตลอดค่ำคืนแห่งฝัน
ขอทุก สัมผัสเพื่อทดแทนความผูกพัน
และขอฟังคำสอนคำนั้นเพื่อเป็นของขวัญก่อนวันไกล
บันทึกครั้งสุดท้ายเมื่อปลายภาค
วันเวลาผ่านพ้นไปเร็วยิ่งนัก จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปีจนถึงตอนนี้ก็จะถึงวันสอบปลายภาคแล้ว แต่ฉันยังคิดว่า วันนี้เพิ่งจะผ่านวันเปิดเรียนวันแรกมาได้ไม่เท่าไรเลย
วันเวลาที่ผ่านมา ฉันได้ประสบการณ์และความรู้เพิ่มเติมใหม่มากมาย เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยรู้หรือไม่เคยทำสำเร็จมากมาย อย่างเช่นการเขียนหนังสือเล่มนี้ก็เหมือนกัน เป็นสิ่งที่ฉันเคยทำครั้งแรก ดังนั้น จึงอาจไม่เป็นที่พอใจของนักอ่านบางคน แต่ทุกความสำเร็จในทุกๆเรื่อง ก็มักจะต้องมีคนที่ค่อยสนับสนุน และให้คำแนะนำ ซึ่งคนๆนั้นก็คือ คุณครู ณัฐาภรณ์ ชมพูนุช คุณครูเป็นครูประจำชั้นที่ดีของพวกเรามาดโดยตลอด เพราะไม่ว่า นักเรียนจะมีปัญหาอะไรก็ตาม คุณครูก็รับรู้เรื่องราวต่างๆ และค่อยให้คำแนะนำที่ดีๆแก่นักเรียนใน ห้อง จนในที่สุดนักเรียนก็แก้ไขปัญหาได้อย่างดี และนอกจากนี้ ครูยังเป็นครูที่สอนวิชาภาษาไทยให้กับฉันอีกด้วย คุณครูมีการสอนที่แปลกจากครูคนอื่นๆที่เคยสอนฉันอยู่มาก ครูสอนให้ฉันรักวรรณกรรม และความกตัญญู
มีครั้งหนึ่ง ฉันรู้สึกประทับใจในการสอนของท่านมาก ในวันที่11สิงหาคม คุณครูให้ฉันร้องเพลงวันแม่ ตอนแรก ฉันนิ่งฟังคนอื่นๆร้องเพลง เนื้อเพลงทำให้ฉันคิดตามเนื้อหาในเพลงว่า แม่รักเรามากแต่ไหน และดูแลเรา เป็นห่วงเรา สั่งสอนเรา แต่ในขณะนั้น เราที่เป็นลูกกับคิดว่า แม่เป็นคนที่จูจี้จุกจิก ขี้บ่น เอาแต่ใจตัวเอง แต่เรารู้ไม่ว่า ที่ท่านทำไปนั้น หากคิดดูดีๆ ไม่ใช่เพราะใครเลย แต่เป็นเพราะอยากให้เราเป็นคนดี เป็นคนที่มีแต่คนรัก... พอฉันคิดไปฟังไป น้ำตาก็เอ่อล้นออกมา ตอนแรกฉันอายเพื่อนอยู่เหมือนกันที่อยู่ๆก็ร้องไห้ แต่พอมองไปรอบๆห้องแล้ว กลับพบว่า เพื่อนบางคนก็ร้องไห้เหมือนกับฉัน ฉันจึงรู้สึกขอบคุณคุณครูมากที่ทำให้เด็กๆ อย่างพวกเราได้หันมามองในอีกมุมมองของผู้ใหญ่ทำให้ฉันเข้าใจคุณแม่มากขึ้น คุณครูเองก็เปรียบเสมือนคุณแม่อีกคนของฉันเหมือนกัน เพราะท่านรักและค่อยให้คำแนะนำสั่งสอนแต่สิ่งดีๆให้กับนักเรียนมากมาย... และพอวันแม่มาถึง สิ่งแรกที่ฉันทำก็คือร้องเพลงให้แม่ฟัง เป็นเพลงเดียวกับเพลงที่ฉันร้องให้คุณครูฟัง คุณ
ถึงแม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไปแต่ความทรงจำเหล่านี้ก็ยังคงอยู่ในใจฉัน ตลอดไป
ฉันขอขอบคุณคุณครู ณัฐาภรณ์ ชมพูนุช อีกครั้ง ที่ทำให้ฉันเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไปอีกก้าว ทั้งยังทำให้ฉันรักและรู้จักเรื่องราวในภาษาไทยมากยิ่งขึ้น เพราะถึงแม้ว่า ฉันจะเป็นคนไทยที่ใช้ภาษไทย แต่บางสิ่งบางอย่างกลับไม่เคยรู้มาก่อนเลย ได้มารับรู้สิ่งต่างๆที่เกี่ยวกับภาของฉันเอง
ฉัน รัก ภาษาไทย เพราะคุณครู !!~
F@’RiN
ความคิดเห็น