คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความทรงจำที่มีต่อ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
นิยาม รัก...ความทรงจำ
หัวใจเดียวดายท่ามกลางสายลม
รออ้อมกอดของเธอมาห่ม......ให้
รอความรักเธอกลับมาเติมเต็มใจ
หรือจะไร้จืดจางห่างนิรันดร์
ไร้สองแขนสวมกอดให้อบอุ่น
เมฆดำกรุ่นทะมึนพายุโหม
ความรู้สึกเหว่ว้าเข้าจู่โจม
น้ำตาโถม.....ทะลักล้น.....ในหัวใจ
ไกลเกินสองตาจะแลเห็น
ใกล้ที่ใจ...ก็ยากเย็น....จะกอดคว้า
ห่าง...ไกล...ใจ...เจ็บ...ด้านชา
เสน่หาเหลือไว้ในนิยามความทรงจำ....
ความทรงจำที่มีต่อ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
ฉันมีเพื่อนที่อยู่ม.3ด้วยกัน คนนั้นเป็นคนที่ฉันรู้สึกมั่นไส้มากที่สุดตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก
เพราะอะไรรู้ไหมค่ะ นั้นก็เพราะว่า คนนั้นมาว่าฉันค่ะ ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่คนนั้นกลับมาว่าฉันเหมือนคนที่สนิทกันมาเป็นปี เค้าว่าฉันว่า “โง่แล้วยังอวดฉลาด”ค่ะ เหตุการณ์ครั้งนั้นฉันไม่เคยลืมเลยค่ะ เพราะเป็นครั้งแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกอยากแตะผู้ชายขึ้นมา !!
ยิ่งเกลียด ยิ่งเจอ!!!
คำๆนี้ ถูกต้องที่สุดค่ะ เพราะไม่ว่าฉันจะไปไหนก็เจอแต่คนๆนี้ตลอด จนฉันเริ่มชินกับนิสัยของเขาไปเอง พอฉันขึ้นม.4มา เพื่อนที่เคยอยู่ห้องม.3/2ด้วยกันก็ย้ายไปเรียนที่อื่น ไม่ก็เรียนอยู่ห้องอื่นกันหมด ส่วนคนๆนั้นก็ดันได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อนสนิทของฉัน แล้วอยู่มาวันหนึ่ง เขาก็ไปขอเบอร์โทรของฉันกับเพื่อนสนิทของฉัน ซึ่งเขาคนนั้นก็โทรมาและขอคบกับฉันแบบแฟน ซึ่ง แน่นอนค่ะ ฉันรีบปฏิเสธไป เพราะด้วยความที่ว่าฉันไม่ชอบหน้าเขาอยู่แล้วด้วย แต่เขาคนนั้นก็ไม่ยอมแพ้ค่ะ จีบดิฉันต่อมาจนกระทั่งฉันอยู่ม.5 ซึ่งดิฉันก็ยังไม่ยอมรับคนๆนั้นมาเป็นแฟน เพราะดิฉันคิดว่า เป็นเพื่อนกันแบบนี้ดีกว่า เพราะความสัมพันธ์คนจะยื่นยาวกว่า แต่แล้ว ดิฉันก็คิดผิดค่ะ เมื่อวันหนึ่ง คนนั้นเดินเขามาหาฉันแล้วถามฉันว่า “เราจะมีโอกาสไหม?”
ฉันจึงถามกลับว่า “ถามทำไหม”
เขาบอกกับดิฉันว่า “ถ้าไม่มีโอกาส เขาจะได้ตัดใจซะที ไปเรื่อยๆ กลัวเจ็บมากกว่านี้”
ณ ตอนนั้น ดิฉันรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมาเลยค่ะ เพราะว่า อยู่ๆ คนที่เราสนิทกันมาตั้งนาน จะมาจากไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้ ฉันจึงตอบกลับกวนๆไปว่า “แล้วตอนนี้ไม่เจ็บหรอ”
“เจ็บ แต่ก็ยังดีกว่ารักไม่เป็น เจ็บกว่านี้ก็เจ็บได้ ถ้าเกิดเธอให้โอกาส”คำตอบที่ได้รับทำฉันจุกเลยหละ
“แต่...ฉันว่าเป็นแบบนี้ดีกว่า” แล้วเราสองคนก็เงียบกันไปทั้งคู่ ไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งเพื่อนเดินเข้ามาแล้วแซ่วว่าเราสองคน “สวีดกันจังน่ะ” แต่เพื่อนฉันมันไม่ได้รู้อะไรเลยค่ะว่าเรากำลังซีเรียสกันอยู่ แต่ด้วยความที่...อะไรก็ไม่รู้ ฉันจึงยิ้มออกไป แล้วก็เลยถามผู้ชายคนนั้นว่า “จะกลับบ้านกันเลยไหม หรือจะไปเรียนพิเศษต่อ” แต่คนนั้นกลับไปตอบฉันแล้วก็เดินจากไปเฉยๆเลย ตอนนั้นฉันก็ร้องไห้ออกมา เพราะเหตุการณ์ต่างๆมันทำให้ฉันคิดว่า ถ้าเขาคนนั้นจากไปแล้ว แล้วความรู้สึกดีๆที่มีให้กันจะยังคงอยู่ไหม? ฉันจะเจอเขาอีกไหม? แล้วเราจะพูดคุยสนุกสนานกันแบบเดิมๆหรือไม่?
เข้าใจ ความรู้สึกของคนถูกบอก “เลิก” แล้ว(ได้ข่าวว่า ยังไม่ได้คบกัน)
มาถึงวันนี้ เขาคนนั้น กับฉันก็กลายเป็นแค่ความทรงจำดีๆที่เคยมีร่วมกันเท่านั้น เพราะเขาคนนั้นก็ยังคงตัดใจจากฉันไม่ได้ เลยไม่อยากที่จะเจอหน้าหรือพูดคุยกับฉัน ส่วนฉัน ก็กลายเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็ง ที่ใครๆก็ว่าไรความรู้สึก แต่ใครจะรู้บางหละว่า ฉันเองก็เสียใจที่อยู่ๆ คนบางคนที่เราพูดคุยก็หายไปจากชีวิตเรา มันเหมือนกับว่า “กินข้าว โดยที่ไม่มีข้าว” สำหรับใครบางคนที่เคยเจอกับเรื่องราวแบบนี้ ก็คงจะเข้าใจถึงความรู้สึกฉันในตอนนั้น แต่ใครที่ไม่เคยเจอกับเรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่เข้าใจ
ฉันเองก็ตั้งคำถามตัวเองอยู่บ่อยๆเหมือนกันว่า ทำไม่นะ ทั้งๆที่ตัวเองก็ชอบและรู้สึกมีความสุขเวลาที่อยู่กับเขาคนนั้น แต่ทำไหมไม่ตัดสินใจรับรักเขาคนนั้น คำตอบก็คือ...เพราะฉันไม่เข้าใจ ความหมายของคำว่า ‘แฟน’ และฉันก็ไม่อยากให้สิ่งต่างๆเปลี่ยนแปลงไปจากที่มันเคยเป็น
แต่บางที การที่ฉันได้พบเจอกับเรื่องแบบนี้ ก็เป็นสิ่งที่ดี เพราะมันทำให้ฉันเข้าใจความรู้สึกของคนหลายๆคนมากขึ้น แล้วก็ทำให้ฉันยิ้มขึ้นมาเอง(เพราะคิดถึงเรื่องต่างๆที่เขาคนนั้นทำให้ฉันมีความสุข)
ทว่า ฉันยังคงรอคอยคำตอบของคำถามนี้ ที่ว่า ‘กล้าที่จะบอกรักแล้วทำไหม...ไม่กล้าบอกเลิก กล้าที่จะบอกขอโทษกับทุกเรื่อง...แล้วเรื่องนี้หละ?’
F@’RiN
ความคิดเห็น