คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : เปลี่ยนหัว (?)
คลื่น~ คลื่น~คลื่น~
"ฮัลโหล เฮ้ย เจ๊แผ่นดินไหว!!!" ฉันตะโกนเสียงที่ตกใจอ่าน่าสะพรึงกลัว(?)
"ยัยมาร์ชตื่นได้แล้วววววว แผ่นดินไหวบ้านป้าแกสิ่โทรศัพท์สั่นยังไม่รู้ตัวอีกอีบ้า" แป่วววว
"โอ๊ย เจ๊มิกซ์จะตะโกนใส่หนูทำไม"
"มันกี่โมงกี่ยามแล้วห้ะทำไมถึงไม่ตื่น"
"9.30 เองเจ๊ แถมวันเสาร์ด้วยจะรีบไปไหน"
"แกอย่าลืมสิ่ ว่าวันเสาร์เราก็มีซ้อมนะตื่นๆ"
"อือๆ เดี๋ยวลงไปแปปนึง"
"เอาให้เร็วนะฉันขี้เกียจรอนาน" ตี๊ดดดด...
โอ้ยยยยยยยยยยย จะมีวันไหนที่ฉันจะสบายบ้างไหมเนี่ย วันนี้จะนอนให้เต็มอิ่มก็ไม่ได้ เมื่อวานก็เจอเรื่องปวดหัวมาทั้งวันแล้วนะ แถมวันนี้ยังต้องออกไปซ้อมเต้นอีก ถ้าไอเด็กสก๊อยไรนั่นมาด้วยนะ ฉันละปวดหัวจริงๆ เอ๊ะ ถ้าเด็กสก๊อยนั่นมา... หึหึ ฉันคิดแผนไรออกแล้ว เสร็จฉันแน่ อยากมากวนประสาทฉันดีนักก็ต้องโดนฉันสวนกลับบ้าง เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกัน มาร์ชรูมสุดน่ารักอย่างฉัน โฮ๊ะๆๆๆ
ผ่านไป 20 นาที
"เสร็จแล้วเจ๊มิกซ์"
"กว่าจะลงมาได้นะแก ฉันรอจนรากงอกแล้วเนี่ย"
"อ่าวหรอ เดี๋ยวหนูไปหาอะไรมาเลื่อยให้นะ" ฉันแหย่เจ๊มิกซ์เล่น
"จะบ้าหรอ ฉันประชดย่ะไปกันได้แล้ว พวกนั่นมันคงรอนานแล้วล่ะ"
"ค่ะๆ คุณแม่" แหย่เจ๊มิกซ์นี่มันสนุกซะจริงๆ วันนี้ต้องไปซ้อมเต่นที่ชมรมฉันก็ไม่ได้แต่งตัวอะไรมาก แค่ใส่เสื้อยืดธรรมดาลายเท่ห์ๆ กางเกงขาจั๊มพ์สามส่วนสีดำ รองเท้า Nike สีดำที่ซื้อมาคู่ใหม่ ง่ายๆสบายๆ แล้งลองดูเจ๊มิกแกซะแต่งมาซะเต็มยศเลย มีทั้งเสื้อนอก เสื้อใน กางเกงขาสั้น รองเท้า converse สีขาว นี่จะแต่งตัวมาซ้อมเต้นหรือไปออกรบช้อปปิ้งที่ไหนก็ไม่รู้ เฮ้ออ หนักใจจริงๆ นับวันยิ่งเพี้นเข้าไปเรื่อยๆ
ในขณะที่กำลังเดินไปโรงเรียนอยู่นั้นก็มีรถสปอร์ตสุดหรูขับมาจอดเลียบทางฟุตบาทและกำลังเลื่อนกระจกลดลงแย่างช้าๆจนเห็นหน้าคนขับ
"อ่าว น้องมาร์ชกับมิกซ์กำลังจะไปไหนหรอครับ" พี่พลาสเตอร์>< .
"ก็กำลังไปโรงเรียนอ่าค่ะ^^" ฉันตอบกลับไปอย่างเขินอาย
"งั้นนั่งรถไปพร้อมพี่ไหม กำลังจะไปส่งพูลพอดีเลย"
"อ่า ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวก็ถึงแล้ว"
"โอเคครับ เดี๋ยวไปเจอกันในโรงเรียนล่ะกันครับ^^"
"ค่ะ^^" โอ้ยยย ละลายแล้วฉัน ทำไมพี่พลาสเตอร์สุภาพบุรุษขนาดนี้นะ
"นี่ น้ำลายเยิ้มอีกแล้วนะยัยมาร์ชเจอนายพลาสเตอร์ทีไรเป็นงี้ทุกที" เจ๊มิกซ์เอ่ะฉันจนหลุดออกจากภวังค์
"แหมเจ๊ว่าแต่ฉัน เจ๊ก็น้ำหมากเยิ้มเหมือนกันแหล่ะเจอไอเด็กสก๊อยนั่นน่ะ"
"นี่ยัยเห็ดหอมแกว่าฉันเร๊อะ"
"โห บอกแล้วไงว่าอย่าล้อฉายาอ่ะ เจ๊หน้าลิง>O< "
"ยัยมาร์ชแกตายย!!" นั่นไงเจ๊แกเหวี่ยงแล้วให้ทำไงล่ะ วิ่งหนีสิ่ไม่งั้นฟันเฉาะหน้าแน่นอน
ฉันวิ่งหนีเจ๊มิกซ์ที่พึ่งวีนแตกเมื่อกี๊ เจ๊แกนี่ากลัวยิ่งว่าหมาพันธุ์ร๊อตไวเลอร์อีก คนที่อยู่แถวๆนั้นคงคิดว่าฉันต้องหนีหมาบ้ามาแน่ๆ แต่ที่ไหนได้ โดนลิงบ้าวิ่งไล่มากกว่า ฉันวิ่งมาเรื่อยๆจนเข้ามาในโรงเรียนแล้ว เจ๊แกหยุดแล้วคงเหนื่อยแหละวิ่งมาไกลขนาดนี้ เอาเถอะคนแก่ก็งี้แหละ ฮ่าๆ
"นี่ยัยมาร์ชพอเถอะ ฉันเหนื่อย"
"โอเคค่ะๆ" ฉันเริ่มหยุดวิ่งบ้าง เริ่มเหนื่อยเหมือนกันแหละ
@ห้องชมรมแนะแนว
"มาแล้วทุกคน^O^" ฉันตะโกนลั่นห้องเหมือนทุครั้ง
"กว่าจะมานะยัยเห็ด"
"ไรพี่ฟิว อยากมีเรื่องอ่อ=_="
"ป่าวคร้าบบบ" กวนติงทุกสถานการณ์จริงๆไอพี่คนนี้
"พูลมาแล้ว" แอลตะโกนบอก(เพื่อ ?)
"อือ"
"ไม่คิดจะพูดไรให้มันมากจากคำว่า อือ เลยรึไง" ฉันตะโกนแทรก
"ผมมาแล้ว"
"ก็แค่นั้น" ฉันพูดเสร้จก็เชิดหน้าใส่ เอ๊ะ! หัวยังทองอยู่เลย ฉันกะแล้วว่านายยังต้องไม่แก้ผม หึหึ
ฉันหยิบอุปกรณ์ทำสีผมขึ้นมาแล้วสบตากับไอเด็กสก๊อย เหมือนกันเจ้าเด็กนั่นหันมาสบตาฉันพอดี ฉันคิดว่ามันคงเห็นอุปกรณ์ในมือของฉันแล้วสิ่นะ หึหึ
"ไอเด็กสก๊อย เสร็จฉันแน่ๆย้ากกกกก"
"เฮ้ยยย " เด็กเจ้าเด็กนั่นคงรู้ชะตากรรมของตัวเองแล้วสิ่นะ ทำตาโตเป็นไข่ห่านเชียว
"อย่าหนีฉันน้าาา"
ฉันพยายามวิ่งไล่เด็กสก๊อยสุดแสบนั่น อ้ากกกก ทำไมฉันเกิดมาขาสั่นจังฟร่ะ (ขาแกสั้นหรือขามันยาว-w-) วิ่งรอบห้องได้สิบกว่ารอบยังจับไม่ได้เลยเนี่ย ฮึ่ย
"แน่จริงก็จับผมให้ได้นะ^^" เฮ้ยย ...ไอเด็กสก๊อยยิ้ม ฉันตาฝาดไปรึป่าวว่ะเนี่ย อย่าพึ่งสนเลย สนตรงที่ว่าฉันจะจับมันได้รึป่าว!
"ไอแอลช่วยฉันจับไอเด็กสก๊อยสิ่" ฉันตะโกนบอกด้วยความเหนื่อย
"ทำไมผมต้องช่วยพี่ด้วย" ไอนี่กวน
"ถ้าแกไม่ช่วยนะ อย่าหวังเลยว่าแกจะได้กินอะไรฟรีๆ"
"ไอพูลหยุดนนะเว้ย" เรื่องของกินเมื่อไหร่ ทันทีเลยนะไอแอล
ผ่านไป 10 นาที
"เฮ้ออ กว่าจะจับได้นะไอเด็กบ้า" ฉันพูดพร้อมปาดเหงื่อบนใบหน้า กว่าจะจับได้แทบตาย ขนาดสองคนช่วยกันแล้วนะ สภาพตอนนี้น่ะหรอไอเด็กบ้าเนี่ย นั่งติดอยู่กับเก่้าอี้พันด้วยเชือกสองทบน่ะสิ่ อย่าคิดว่าเป็นฝีมือฉันนะ จุ๊ๆ คุณคิดผิดแล้ว ไอแอลต่างหากที่กุความคิดนี้ขึ้นมา
"เจ๊ ขนาดนี้คงหนีไม่ได้แล้วล่ะ อย่าลืมอย่างที่บอกนะต้องเลี้ยงขนมผมด้วย"
"ย่ะ ไอเด็กเห็นแก่กิน"ฉันว่าแอล
"นี่นายจะกลัวฉันไรนักหนาหะ ฉันแค่จะเปลี่ยนสีผมให้เฉยๆไม่ได้จับมาเชือดซะหน่อยพาวิ่งซะเหนื่อย"
"ก็ผมไม่รู้นิ่ ก็หน้าคุณมันโหดผมก็กลัวผิดหรอ"
"หน้าฉันนี่นะโหด คิดผิดแล้วเด็กน้อย พี่สาวคนนี้ออกจะน่ารัก โฮ๊ะๆ^O^"
"แหว่ะ!!" ทุกคนในชมรมต่างพูดพร้อมกัน
"เงียบซะ!!!" ฉันตะโกนใส่
"คร้าบแม่.." เออ สำรวมก็ดี
"นี่ ตอนนี้ก็อยู่เฉยๆนะอย่าดิ้นล่ะจะเล็มผมให้ก่อน"
"..............."
ฉันค่อยๆเล็มผมข้างหลังของนายพูลไปทีละนิดๆ จนเริ่มสั้นลงนิดหน่อย ซอยจรให้สั้นอีกนิด เปิดหูหน่อย ตัดผมหน้าให้พอดีกับสายตา จะได้ไม่เกะกะลูกตา ฉันเช็ดๆเศษผมที่ติดอยู่แถวๆคออก เตรียมผูกผ้าเพื่อจะลงสีย้อมผม พยายามทาลงไปตรงผมข้างหน้าทีละนิด จนดำหมด ที่เหลือก็รอให้สีมันซึมเข้าไป ดูใกล้ๆเด็กนี่ก็หล่อดีนะ ปากเรียวได้รูปน่าลิ้มลองทีเดียว เฮ้ย ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย นี่มันรุ่นน้องนะ ยัยมาร์ชเอ้ยยย
"นั่งเฉยๆก็เป็นนี่ ชอบทำให้ยุ่งยาก-*- เดี๋ยวรอให้สีมันซึมเข้าไปในผมก่อนนะแล้วค่อยไปล้าง" ฉันพูดเสร็จค่อยๆปลดเชือก ไอแอลนี่มันจะมัดแน่นไปไหน มันแกะยากนะเฟ้ยยย
"ครับ"
"เชื่อฟังอย่างนี้ก็ดีแล้วเด็กน้อย^^ "
"ใครเด็กน้อย ?"
"นายไง เจ้าพูล" เป็นครั้งแรกใช่มั๊ยที่ฉันเรียกชื่อ..
"ใครเด็กน้อยอย่ามาตลกน่า ผมโตแล้วนะ"
"ถึงนายจะโตเท่าไหร่ก็เป็นรุ่นน้องฉันอยู่ดี :'P " ฉันกวนประสาทนายพูลเล่น
"สักวันผมจะทำให้พี่เห็นให้ได้ว่าผมโตแล้ว" นายพูลยืนขึ้นมาประจันหน้ากับฉัน นายจ้องฉันมาฉันก็จ้องกลับได้เว้ยย
"นี่ สองคนนี้จะหวานอีกนานม้ายยยยยย" มีเสียงหนึ่งแทรกจนทำให้แีนกับนายพูลต้องหันไปมองและพูดพร้อมกันว่า
"ไอแอล!!!"
"แหม หยอกดล่นนิดเดียวอย่าซีเรียสน่า" แอลตอบกลับแบบหน้าแหยๆ
"เอาล่ะทุกคนพี่ว่าซ้อมกันได้แล้วน่ะ พูลนายก็ไปล้างหัวได้ล่ะนะจะได้มาซ้อมกัน" พี่ฟิวเรื่อง
ห้ามปราม
"คร้าบ/ค่ะ" พี่ฟิวก็มีพูดดีกะเค้าเป็นนะ นานๆทีจะเห็นพูดจริงจังสงสัยคงต้องมีงานมาแน่ๆ
ผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมง
"ไอฟิวแบ่งลำโพงให้โคฟเวอรืใช่มั่งดิ่ บีบอยใช้นานแล้วนะ"
"เฮ้ยย รีบอ่อบีบอยยังคิดท่ายังไม่ค่อยออกเลยนะ"
"คิดไม่ออกไปไปคิดดิ่ เอาลำโพงมาให้โคฟเวอร์ใช้ก่อนรอจนรากงอกแล้วนะ"
"ก็ถ้ามันไม่มีเพลงมันคิดท่าไม่ออกโว้ยยยย"
"ไอฟิว!!"
"ยัยมิกซ์!!" ทุกคนไม่ต้องสงสัยว่ามีเสียงหมาบ้าที่ไหนมากัดกันแถวนี้ ไม่ใช่บ้าหมาบ้าหรอก ลิงมิกซ์กะนกฮูกฟิวนี่แหละ กัดกันยิ่งกว่าหมาอีก แย่งลำโพงไปแย่งลำโพงมา ไหนบอกว่าแบ่งกันใช้ไงฟร่ะ ต้องกัดกันตายไปข้างนึงก่อนที่จะได้มาซ้อมใช่ไหมเนี่ย กลุ้มใจกะพวกพี่สองคนนี้จริงๆ
"ชิ ไม่ใช้ก็ได้โว้ย!"
"เออดี เฮ้ยยย" เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ยไอพี่ฟิวร้องลั่นเชียว พอฉันหันไปนั่นแหละ....
"ลำโพงพัง!!!" ทุกคนตะโกนพร้อมกัน
เอาแล้วไงฉันกะแล้วว่าสักวันนึงมันต้องพังจนได้ เฮ้ออ ห้ามไรไม่เคยฟังแย่งกันไปแย่งกันมาทุกวันแบบนี้สมควรแล้วล่ะที่มันต้องพัง อาเมนน...=_=
"พี่ยัยมิกซ์เธอต้องรับผิดชอบนะที่ทำให้ลำโพงพังน่ะ"
"เรื่องไรฉันต้องรับผิดชอบย่ะ นายเองนั่นแหละที่ดึงอยู่ได้"
"เธอนั่นแหละปล่อยทำไมล่ะ"
"ก็นายอยากใช้มากไม่ใช่รึไงฮะ ได้สมใจแล้วนิ่"
"มันพังแล้วเห็นมั๊ยยัยบ้า"
"นี่นาย.."
"หยุดดดดดดดดด" ฉันตะโกนเสียงดังลั่นเผื่อให้พี่ทั้งสองหยุดทะเลาะกัน
"..........."
"นี่พวกพี่จะทะเลาะกันไปเพื่ออะไรเนี่ย บอกให้แบ่งกันใช้ไม่ใช่หรอไหนกลับมาทะเลาะกันเองล่ะ"
"ก็ไอฟิวมันไม่ยอมให้ใช้นิ่" เจ๊มิกซ์เถียง
"ก็หัดระงับอารมหน่อยสิ่เจ๊อย่าวู่วามให้มากน่ะ"
"สมน้ำหน้า" พี่ฟิวพูดแทรก
"ไอพี่ฟิวที่บ้านไม่รู้จักสั่งสอนรึไงว่าคนคุยกันห้ามส.ใส่เกือก=_="
"คร้าบT^T"
"เดี๋ยวผมซื้อให้ก็ได้ครับ"
"นายพูล!!!"
ความคิดเห็น