คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
3 อาทิตย์ก่อนเปิดเทอม...
"พ่อครับ ผมขอกลับไปเรียนต่อที่ไทยได้มั๊ย อยู่ที่สวีเดนไม่สนุกอย่างที่คิดเลย"
"ทำไมล่ะลูก อยู่ที่นั่นพ่อก็เห็นลูกมีความสุขดีไม่ใช่หรอ"
"แต่ตอนนี้ผมอยากกลับไปหาพ่อครับ ผมขอไปเรียนที่โรงเรียนพ่อได้มั๊ย"
"ถ้าลูกต้องการอย่างนั้นก็ตามใจ เดี๋ยวพ่อจะส่งคนไปรับลูกก่อนที่โรงเรียนจะเปิดล่ะกัน"
"ครับพ่อ ผมรักพ่อนะครับ" ตี๊ดด.....
บทสนทนาเมื่อกี้ คือบทสนทนาระหว่างลูกสาว ไม่สิ่ ลูกชายซะมากกว่า กับพ่อของตน...
ลูกสาวหรือลูกชาย... เค้าคนนี้คือลูกของผอ.โรงเรียนที่มีมาตราฐานดีที่สุดในกรุงเทพมหานครที่ไทยนั่นเอง... เค้าถือว่าเป็นผู้หญิงหล่อหน้าตาใช้ได้เลยทีเดียว หรือเรียกอีกอย่างว่า 'ทอม' นั่นเอง สายตาอันเย็นชา จมูกโด่งพอได้รูป ปากอันเรียวสวยที่ผู้หญิงหลายๆคนพอที่อยากจะลิ้มลอง โครงหน้าที่เรียวพอได้รูป ผมที่ซอยออกมาให้เข้ากับโครงหน้าดีทีเดียว ผมสีทองกระทบกับแสงแดดเปรียบเสมือนมีออร่าออกมาจากตัว
หน้าตาอันแน่นิ่ง แต่หารู้ไม่ว่าแอบซ่อนความแสบ ความซ่าไว้ข้างในและความอ่อนโยนใน เวลาเดียวกัน ดวงตาอันเย็นชาของเค้ากำลังมองออกไปข้างนอกดูหญิงสาววัยรุ่น ซึ่งถ้าดูจากหน้าตาแล้วก็น่าจะเป็นรุ่นพี่ที่กำลังเล่นเสก็ตน้ำแข็งกับเพื่อนๆอย่างสนุกสนาน แต่ซึ่งเค้าก็ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังแอบยิ้มไปในความสดใสของรุ่นพี่คนนั้น... เธอมีหน้าตาที่น่ารัก มีทรงผมเป็นเอกลักษณ์ของเธอคือคล้ายเห็ด(?) ใส่แว่นที่หนาไม่ค่อยมากด้วยความมั่นใจ ตัวเล็กน่ารักน่ากอด....... จนอยากที่จะเข้าไปรู้จัก
"Hi.What's your name?" เค้าถามในขณะที่เธอกำลังเก็บแว่นตาของเธอ
"เอ่อ.. Hi^^ เจ๊ฉันไม่เก่งภาษาอังกฤษอ่ะ" เธอหันไปพูดกับรุ่นพี่อีกคนหนึ่ง
"อ่าว เป็นคนไทยหรอครับ"
"เอ่อค่ะ"
"ผมก็ป็นคนไทยเหมือนกัน ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร ?"
"ชื่อ..."
"นี่! ยัยเห็ดกลับบ้านได้แล้วนะ" พี่รุ่นพี่คนนึงตะโกนเรียกเธอ
"เอ่อ.. ขอโทษนะค่ะพี่สาวเรียกแล้ว"
"เราจะได้เจอกันอีกรึป่าวครับ"
"^^" เธอแค่ยิ้มให้เค้า หันกลับเดินกลับไปทีละก้าว ทีละก้าว จนหายไป...
เธอกลับไปแล้ว.... บทสนทนาครั้งแรกของเค้าและเธออาจทำให้เค้ามีความสุขไปแบบไม่รู้ตัว
วันต่อมา...
เค้าคนนี้ก็นั่งเฝ้ารอรุ่นพี่คนนั้นมาเล่นเสก็ตน้ำแข็งอีก เค้าเฝ้ารอด้วยความหวังว่าที่จะได้เจออีก ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง... สองชั่วโมง.. สามชั่วโมง... รอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเย็นเค้าก็ยังรอ จนขึ้นเช้าวันใหม่ เค้าก็รอแล้วรออีก สองวันก็แล้ว สามวันก็แล้ว.... จนผ่านไปหนึ่งอาทิตย์
ตี๊ด.... ตี๊ด...
"ครับพ่อ"
"พ่อได้ส่งคนไปรับลูกแล้วนะอาจจะไปถึงประมาณบ่ายๆ"
"ครับพ่อ"
"โรงเรียนจะเปิดอาทิตย์หน้าเตรียมตัวด้วยล่ะ"
"ครับพ่อ" ตี๊ดดด....
ในขณะที่เค้ากำลังจะกลับประเทษไทย เค้าก็ยังไม่ลืมรุ่นพี่คนนั้นที่สามารถทำให้เค้ามีความสุขได้โดยไม่รู้ตัว
ผ่านไป 1 อาทิตย์
ได้เวลาที่จะเจอกับชีวิตใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆอีกครั้ง นานเท่าไหร่แล้วที่เค้าไม่ได้กลับมาที่ประเทศไทย แสงแดดที่อบอุ่น ใบหน้าอันสดใสของคนไทย..
"ลูกแต่งตัวเสร็จรึยัง"
"เสร็จแล้วครับ"
"อ้าว ทำไมไปเอากางเกงนักเรียนชายมาใส่ล่้ะ"
"พ่อก็รู้ว่าผมเป็นอะไรนะ"
"โอเคๆ ตามใจแกดีนะที่โรงเรียนเรานักเรียนชายใส่กางเกงขายาวไม่เหมือนโรงเรียนอื่นเค้า"
"ขอบคุณครับพ่อ"
"เดี๋ยวแกไปโรงเรียนก่อนล่ะกันพ่อให้คนเตรียมรถไว้แล้ว เดี๋ยวพ่อจะตามไปทีหลัง"
"ครับพ่อ"
ณ โรงเรียน International in
"นี่หรอโรงเรียนของพ่อ ไม่ๆได้มานานยังเหมือนเดิมสิ่นะ" .....
บทนำก็ได้จบไปแล้วนะค่ะ มันน่าติดตามรึป่าว ?
ไรเตอร์ก็พยายามสุดๆเลยเพื่อให้น่าอ่านมากที่สุด(แต่มันก็แอบเน่า=_=)
รูปเป็นอย่างไรก็ติชมกันได้นะค่ะ ไรเตอร์ขอแค่คอมเม้นของนักอ่านทุกคนไม่ว่าจะวิจารยังไงแค่นี้ไรเตอร์ก็มีกำลังใจอยู่แล้ว
ปล.ถ้าใครที่ต้องการติดตามไรเตอร์จะอัพวันต่อวัน ถ้าตอมเม้นเป็นที่น่าพอใจนะค่ะ
ความคิดเห็น