ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Romantic Drop [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #1 : [ The Romantic Drop ] Act.0 - Intro

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ค. 51


    [ The Romantic Drop ] Act. 0 - Intro

    สรวลเส เริงระบำ โลดแล่น ณ ดินแดนอนธกาล...หมุนเวียนตามกงล้อแห่งโชคชะตา ลุ่มหลง พันพัว มัวเมา...กับทุกสิ่งอย่างที่ไร้ตัวตน เจ็บปวดกับบาดแผลที่ไม่อาจเลือนหาย จักตราตรึงอยู่ในจิตใจอันโหยหาเพียงความว่างเปล่าและสูญสิ้นไปชั่วนิรันดร์

     

    เดินไปตามเส้นทางอันเคยคุ้น...เหยียบย่างผ่านรัตติกาล

     

    ...จนกว่าจะได้บรรจบพานพบกันอีกครา...

     

     

     

    แน่ใจนะว่าควรจะทำ น้ำเสียงเรียบเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้นท่ามกลางสายลมทะเลอันรุนแรงและเสียงคลื่นที่ซัดสาดเข้ากระทบโขดหินที่เหยียบย่าง นัยน์ตาสีแดงก่ำเหลือบหันมองไปยังชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ใบหน้าขาวซีดนั้นสงบนิ่งอย่างครุ่นคิด

     

    เขากำลังตัดสินใจ...ทำบางสิ่งบางอย่าง ที่เป็นมากกว่าการเข่นฆ่า พวกมนุษย์แต่สิ่งที่กำลังอยู่นั้น คือการเข่นฆ่า พวกเดียวกัน

     

    เราเองก็ไม่ได้เต็มใจไม่ใช่หรือ มันเป็นคำสั่ง ชายหนุ่มเลื่อนผ้าคลุมลงปิดถึงนัยน์ตา ทอดมองออกไปท่ามกลางความมืดมิดยามราตรี เห็นเงาของเรือลำใหญ่ ใบเรือที่แม้จะอยู่ในความมืดแต่เขาก็จดจำลายหัวกระโหลกและเปลวเพลิงสีแดงบนผืนผ้าใบสีดำนั้นได้เป็นอย่างดี

     

    กลุ่มโจรสลัด อสูรเพลิงแห่งเอทวาล เด กวอเร่ย์

     

    เรือโจรสลัดที่ล่องลอยไปตามคลื่นน้ำห่างออกจากฝั่งไปเรื่อยๆ พร้อมกับนำพา หายนะของพวกเขาจากไปกับท้องทะเล เสียงหัวเราะอย่างขบขันของชายคนแรกดังขึ้นในลำคออย่างไม่อาจอดกลั้น เรียกให้นัยน์ตาเรียวคมดุหันไปมองอย่างไม่พอใจ

     

    เพิ่งทิ้งเพื่อนไปเผชิญชะตากรรมเพียงลำพัง มันมีอะไรตลกนักเหรอไง โซล

     

    อย่าซีเรียสน่า ซาร์เซส แค่กำลังนึกภาพที่ไอ้เจ้าชายจอมหยิ่งนั่นต้องใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์ แล้วมันก็...น่าสนุกแปลกๆ ชายหนุ่มหันสบนัยน์ตาเพื่อนเพียงครู่ ก่อนจะเบือนสายตากลับไปมองท้องทะเลสีดำยามค่ำ โซลแสยะริมฝีปากบางยิ้มเผยให้เห็นเขี้ยวที่สองข้างมุมปาก

     

    ซาร์เซสส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับหลัง โซลเห็นดังนั้นจึงเอื้อมมือคว้าชายเสื้อคลุมสีดำของเขาไว้แน่น นัยน์ตาสีแดงเข้มราวโลหิตของทั้งคู่จับจ้องกันด้วยอารมณ์ที่แตกต่าง โซลฉีกรอยยิ้มน้อยๆ แล้วเขย่งตัวขึ้นกดจูบที่ริมฝีปากเหยียดตรงไร้อารมณ์นั้นเบาๆ ก่อนจะเลื่อนไปประทับบนข้างแก้มไล้ขึ้นสู่ใบหู

     

    ม่านที่ถูกเปิดออกน่ะ ไม่มีวันปิดลงได้จนกว่าละครจะเล่นไปจนจบฉากสุดท้าย

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×