ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ยัยจอมซ่าvsนายอารมณ์ร้าย

    ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องซวยๆๆที่เกิดขึ้น

    • อัปเดตล่าสุด 23 ก.พ. 51


    "คุณหนูคะ...ตื่นได้แล้วคะ"เสียงคนชราคนหนึ่งพูด

    "อืม.อืม.อืม"

    "คุณหนูคะ นี่กะจะไม่ไปโรงเรียนเลยหรอคะ"เสียงใครวะ เห็นไมคนเขาจะหลับจะนอนกวนจัง

    "ไม่อะ หนูจะนอนป้าสาไม่ต้องมายุ่ง"

    "ไม่ยุ่งไม่ได้คะคุณหนู คุณผู้หญิงให้มาตามไปประทานอาหารคะ แล้วคุณผู้หญิงยังบอกว่าถ้าไม่ลงไปคุณผู้หญิงจะติดเงินค่าขนมคะ"อาาา ไม่เอาอะฉันยังไม่ได้ซื้อหนังสือเกาหลีพระเอกในดวงใจของฉันเลย

    "คะๆๆๆ ลุกแล้วป้าสาหนูลุกแล้ว ทำไมต้องเอาเรื่องเงินมาเกี่ยวด้วยอะ T-T"

    "แหม...ป้ารู้นะว่าคุณหนูยังไม่ได้ซื้อหนังสือของ'โยการิ'พระเอกในดวงใจของคูณหนูใช่ไมคะ ถึงได้ลุกเร็วอย่างนะคะ ^-^"โห...ป้าสานี้เดาถูกแล้วคะ ถ้าไม่ได้ซื้อนะ ฉันต้องขาดใจตายแน่เลย

    "คะ ป้าสา"ฉันตอบป้าไป

    "ป้าว่าแล้ว งั้นป้าลงไปเตรียมอาหารก่อนนะคะ เดียวคุณหนูไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วลงไปนะคะ แต่ห้ามแอบหลับที่ห้องน้ำอีกนะคะ ป้าขอร้อง"ป้าก็จะพูดทำไม ฉันก็กะว่าจะไปแอบหลับพอดีเลยอะ อิอิ

    "คะ ป้า"แล้วฉันก็ลุกจากเตียงไปห้องน้ำ (สบายจังนะ) พออาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเสร็จฉันก็ตรงดิ่งไปที่โต๊ะอาหารเดียวแม่จะโกรธอีก

    "ลงมาแล้วหรอลูก รีบนั่งลงกินข้าวแล้วรีบไปโรงเรียนได้แล้ว เดียวสายนะ -_-^^ "แม่นี้ บ่นจริงๆๆ ถ้าแม่ไม่บอกว่าจะติดเงินนะฉันจะไม่ลงมากินข้าวเลย

    "คะ คุณแม่"แล้วฉันก็นั่งลงกินข้าว (ผ่านไป2นาที)

    "งั้นหนูไปก่อนนะคะคุณแม่"พอฉันกินข้าวจนเสร็จแล้วถือกระเป๋าที่ป้าสาเตรียมให้ ฉันก็เดินไปที่รถสป๊อกสีดำ เฮ้อ คนมันรวยช่วยไม่ได้นะ โฮโฮ(ยะ ยัยคนรวย)แล้วคนขับก็คือลุงสมที่เป็นสามีป้าสา ลุงสมก็เดินมาเปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่ง พอลุงสมเข้ามาในรถก็ขับรถออกไปจากบ้าน

    "ลุงสมคะ หนูขอเร็วกว่านี้ ได้ไมคะ หนูรีบ"

    "ได้ครับคุณหนู"ได้ลุงก็ทำจริงๆๆแต่มันเกินกว่าที่หวังไว้ ลุงนี้เล่น 150เลยอะ ฉันเกือบจะลอยอยู่แล้ว

    "ลุงคะ หนูขอร้องลดความเร็วอีกหน่อยได้ไมคะ หนูไม่รีบแล้ว"ฉันไม่อยากตายนะ

    "ลุงว่านี้ไม่เท่าไรเองนะครับคุณหนู"โอ๊ยๆๆๆ อดีตลุงเคยเป็นนักแข่งรถหรอหา นี้นะไม่เท่าไร ถ้าเร็วของลุงคงจะทำให้หนูตายแล้วละคะ T-T

    "ลุงคะหนูยังไม่อยากตายนะคะ ลุงสมอย่าแกล้งหนูชิ"

    "ลุงขอโทษครับ"แล้วลุงสมก็ลดความเร็วลด ตอนนี้เหลือ 100แล้ว เฮ้อ รอดตายแล้ว แต่นี่ฉันลืมไรไปนะ เออๆๆ ใช่แล้วฉันลืมแนะนำตัว สวัสดีคะ ฉันชื่อฟ้าใสเป็นคุณหนูของบ้าน วรพัตน์ศิล เป็นตระกูลที่พ่อของฉันต้องรับมรกตตกทอดมาจากปู่ เป็นบริษัทขายเพชร แล้วตอนนี้พ่อฉันมีบริษัทขายเพชรนี้ที่เมืองนอกด้วย พ่อก็เลยไปค่อยได้อยู่บ้านส่วนแม่บ้างครั้งก็ต้องตามพ่อไปด้วยเพราะต้องตามไปช่วยพ่อ ส่วนฉันนะหรอต้องอยู่บ้านกับป้าสา และลุงสม

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×