รักสุดขี้ขลาดกับนักบาสหญิงสุดเท่ห์

ลำดับตอนที่ #1 : 1

       "นี่ๆซีซ่าร์ วันนี้ฉันกับพอลลี่ไปรอแกที่ต้นพิกุลนะ" ฉัน น้ำค้าง พูดกับยัยซีซ่าร์หลังจากเลิกเรียนวิชาสุดท้าย(ซึ่งอาจจะเป็นวิชาที่ออกจะดูโหดอยู่เหมือนกันนะ เเง้ๆๆ) "อืมๆก็ได้ งั้นเดี๋ยวฉันตามไป" ซีซ่าร์ตอบกลับมาก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่โรงอาหาร ก็ยัยนั่นน่ะนะ ห่วงกินจะตาย ฉันเลยต้องมาที่ใต้ต้นพิกุลกะยัยพอลลี่สองคนอีกแล้ว  
       และแล้ว ฉันก็มาถึงที่ใต้ต้นพิกุลที่อยู่ด้านหน้าของสนามบาสจนได้ 
       "น้ำค้าง เราเล่นครอสเวิร์ดรอซีซ่าร์ก่อนมะ สงกะสัยว่าคงจะอีกนาน" พอลลี่ถามขึ้นหลังจากมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนตัวเดิมแล้ว "ก็ดี เอาดิ" พอฉันพูดจบฉันก็หยิบไอ้เจ้าเกมส์ครอสเวิร์ดเจ้าประจำที่ฉันเล่นกะพลพรรคของฉันทุกๆวันออกมา 
          อุ๊ยต๊ายตาย ฉันนี่ซุ่มซ่ามจริง ทำตกซะนี่ 
          "กรี๊ด...ดดด...ดดด...ดดด"  "แกจะกรี๊ดทำไมยัยน้ำค้าง" พอลลี่ถามฉันด้วยความช็อกสุดขีด "กะ กะ กะ กิ้งกือ ฉันกลัวกิ้งกือง่ะพอลลี่" ฉันตอบออกไปด้วยเสียงตะกุกตะกัก  แหม??????~ ทำงัยได้ ก็คนมันกลัวนี่นา  อืม...อันที่จริงแล้วฉันก็กรี๊ดซะได้ยินไปอีกฝั่งของสนามบาสเหมือนกันนะ (แหะๆๆๆๆ) 
   "ยัยน้ำค้าง ยัยพอลลี่ ช้านมาแล้ว" เสียงของซีซ่าร์ดังขึ้นด้านหลังฉันพอดี ฮึ ยัยนี่ ทำเอาฉัน (เกือบ) ตกกะใจรอบสองอีกละ 
"ถ้าฉันช็อกตายไปตรงนี้จะว่างัยยะซีซ่าร์" ฉันพูดขึ้น แต่..."เป็นอะไรไปเนี่ยทั้งสองคน มองใครยะ ตาค้างมาเชียว" 
"น้ำค้าง แกเห็นพี่คนที่เดินตัดหนามบาสมาโน่นมั๊ยอ่ะ ป๊อปจะตาย ฉันเองยังแอบปลื้มเลย" พอลลี่พูดขึ้นพลางชี้ให้ฉันดูกลุ่มพี่ๆมัธยมปลายที่เดินมาทางสนามบาส