SETTER [ยองดง] #เซ็ตเตอร์ยองดง ft. อูฮวี&หลินโฮ

ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 5 [100%]

CHAPTER 5

"ทัวร์นาเมนต์นี้เรามีทีมแล้ว และแน่นอนนะ เซ็ตเตอร์มีคนเดียว ห้ามป่วย ห้ามขาด ห้ามพัก ส่วนยองมิน ครูหาเซ็ตเตอร์มาให้ได้แล้วก็ห้ามดุน้องเยอะ ควบคุมอารมณ์ดีๆ คิดถึงอดีตน้อยๆ ส่วนคนอื่นโดยเฉพาะอูจินกับควานลิน ห้ามทำความเดือดร้อน ห้ามเต๊าะน้อง ตั้งใจซ้อมเยอะๆ แล้วก็ซอนโฮ...เดี๋ยวให้พี่ควานลินกับพี่อูจินช่วยสอน"

"ครูแดน...ผมสอนน้องคนเดียวก็ได้"

อูจินพูดขึ้นหลังจากที่ครูแดนพูดจบ และการซ้อมวันนี้ก็เป็นการซ้อมวันแรกในรอบสองเดือนหลังจากเปิดตัวเซ็ตเตอร์ที่ทำคนทั้งทีมอึ้งไป แล้วครูแดนก็ดึงสติทุกคนกลับมาโดยการให้ซ้อมหนักถึง2เท่า หลังจากซ้อมเสร็จก็เรียกรวมตัวกันอีกที

"นี่...เลิกทำหน้าหื่นกามได้แล้วอูจิน ครูจะไว้ใจเธอได้ยังไง อย่างน้อยให้ควานลินช่วยอีกแรงก็ยังพอไหว"

 เสียงหัวเราะคิกคักของคนในทีมดังขึ้น

"แหม...หน้าไอ้ลินไม่หื่นเลยครู"

อูจินเบะปากและหันหลังไปมองยังควานลินที่กำลังพูดอะไรอยู่กับซอนโฮที่แถวด้านหลังสุด ทั้งๆที่ซอนโฮไม่พูดด้วย

"อาทิตย์หน้าเตรียมตัวเข้าค่ายเก็บตัวนักกีฬาเลยนะ ส่วนดงฮยอน วันนี้หนูนอนคนเดียวก่อนได้ไหม?"

ครูแดนหันมาถามดงฮยอนที่นั่งขยี้ตาเพราะความง่วงอยู่

"เอ่อ..."

สายตากลมโตกลอกไปมาอย่างหาคำตอบ แต่ยังไม่ทันหาคำตอบได้ครูแดนก็...

"โอเคครูเข้าใจแล้ว ใครจะนอนกับดงดงของครูได้บ้างเนี่ย"

ครูแดนมองหาไปรอบๆ

"ผมๆ" 

อูจินยกมือขึ้นเมื่อครูแดนเอ่ยถาม

"ครูไม่ไว้ใจนายเลยอูจิน"

"ไม่มีใครไว้ใจได้เท่าผมแล้ว"

อูจินฉีกยิ้มจนเห็นฟัน แต่ครูแดนก็เบนสายตาไปยังคนที่ใส่ชุด

แตกต่างจากคนอื่น

"ยองมินอ่าา"

"คะ..ครับ"

ยองมินเงยหน้าขึ้นมาสบตากับครูแดน

"ฟังที่ครูพูดหรือเปล่า"

"เอ่อ..."

ยองมินทำตาล่อกแล่กไปมา

อ่า...ตายๆๆ เขาไม่ได้ฟังที่ครูแดนพูดเลย

"เหมือนกันทั้งเซ็ตเตอร์ทั้งตัวตีหัวเสาเลย...เวลาตอบอะไรไม่ได้ก็จะทำตาล่อกแล่ก"

เขาก็เป็นของเขาแบบนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะเหมือนมันสักหน่อย...

"นอนโรงเรียนเป็นเพื่อนน้องได้มั้ย"

ครูแดนถอนหายใจแล้วพูดแบบเอื่อยๆ

"ไม่ครับ"

ยองมินตอบอย่างทันที

"ทีนี้ล่ะไม่ทำตาล่อกแล่ก นอนเป็นเพื่อนน้องเลย ชุดกีฬาก็ไม่ใส่มา ถือว่านี่คือการทำโทษละกันนะ โทรบอกที่บ้านแล้วก็กลับไปเอาชุดมาด้วย ครูจะเปิดห้องไว้ให้"

"แต่..ครูครับผะ..." ยังไม่ทันที่จะแย้งก็ถูกขัดก่อน

"ไม่มีแต่นะยองมิน"

สายตาดุของครูแดนทำให้เขาไม่กล้าเอ่ยอะไรต่ออีก

พอหันไปยังตัวต้นเหตุของเรื่องก็เห็นว่านั่งหัวเราะร่ากับอูจินอยู่

แหม...สนิทกันไวดีนี่!ทำไมไม่นอนด้วยกันล่ะ

หลังจากที่ครูแดนปล่อยนักกีฬา แต่ละคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

ก่อนที่ครูแดนจะกลับก็เดินมาบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องห้อง

'ยองมิน...ช่วยน้องยกของด้วยนะลูก ครูฝากด้วย แล้วก็ห้องอยู่ชั้น2ห้อง3นะ อย่าเพิ่งให้น้องไปพักห้องเก็บตัว เพราะครูยังไม่ทำความสะอาดเลย เปิดแอร์ได้นะ ตามสบายเลย มีแค่สองคนนี่นา'

ตัวปัญหาเอ๊ยยย!

ยองมินกวาดสายตาหาเจ้าตัวปัญหาที่ทำให้เขาต้องเดือดร้อน พลันเหลือบไปเห็นดงฮยอนยืนหัวเราะกับอูจินอยู่ที่ล็อกเกอร์นักกีฬา

ขายาวก้าวไปใกลทั้งสองคนนั้นอย่างเร็วไว

'ปัง'

มือหนาของยองมินทุบลงบนตู้ล็อกเกอร์เหล็กขนาดใหญ่ ทำให้เกิดเสียงดังไปทั่ว

"เหี้ย...!"

อูจินอุทานออกมาด้วยความตกใจ

ส่วนดงฮยอนก็กระพริบตาปริบๆ

"สนิทกันทำไมไม่นอนด้วยกันล่ะ!"

"โอ๊ย!กูก็อยากนอนนะ..แต่ดูความหล่อกูด้วย ครูเขากลัวความหล่อกูไปทำร้ายน้องดงอ้ะดิ"

อูจินพูดแบบไม่จริงจังมากนัก

"น้องดงอะไร สนิทกันมากหรือไง"

ยองมินพาลไม่หยุด แถมยังตะโกนเสียงดังจนนักกีฬาคนอื่นๆที่ยังไม่กลับ หันมามองเขาเป็นตาเดียว

"นี่น้องดง พี่จินกลับบ้านแล้วนะ พี่กลัวหมาอาละวาด"

อูจินหันไปพูดกับดงฮยอนและรีบหยิบของในล็อกเกอร์ ก่อนจะวิ่งไป

"บายครับพี่อูจิน" 

ดงฮยอนตะโกนไล่หลังอูจินไป

ตากลมโตมองอูจินจนลับตาไป ก่อนจะหันไปยังยองมิน ที่มองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว

โอ้โห...โกรธอะไรมาเนี่ย

ดงฮยอนคิดในใจ 

แม่เคยสอนว่า...ใครอารมณ์ไม่ดีให้ยิ้มให้

ดงฮยอนฉีกยิ้มจนตาหยีลง ก่อนจะถามยองมินไปว่า

"เป็นอะไรอ่ะพี่ยองมิน"

ยิ้มทำห่าอะไร! และยังจะมาเรียกชื่อกูอีก ไอ้เด็กบ้า....

"กระเป๋ามึงอยู่ไหน" 

ยองมินหันหน้าไปทางอื่น เพื่อที่จะไม่มองหน้าเด็กบ้านี่

"แน่ะ หลบตาทำไมอ้ะ"

ดงฮยอนเอียงหน้ามองยองมิน

"รำคาญ"

ยองมินพูดนิ่งๆแต่ดงฮยอนก็ยังยิ้มอยู่

"กระเป๋าอยู่ที่ซุ้ม รปภ. อ้าวเดี๋ยวดิพี่...ไปไหนอ้ะ"

ยองมินเดินนำไปก่อนและทำให้ดงฮยอนต้องวิ่งตามไป

"ไปไหนอ้ะ" 

ดงฮยอนพยายามก้าวให้ทันยองมินให้ได้ แต่อีกคนก้าวไวเหลือเกิน

"เรื่องของกู"

ยองมินตอบ

"เอ้าพี่นี่กวนตีนอ่ะ ถามดีๆ"

ยองมินหยุดเดินทันทีที่ดงฮยอนพูดว่าเขากวนตีน ทำให้ดงฮยอนที่พยายามก้าวเท้าให้ทันนั้น จมูกกระแทกกับแผ่นหลังกว้าง

ปึก!

"อ๊าาา...หยุดทำไม"

ยองมินหันหน้ามาหาดงฮยอนที่กำลังจับจมูกตัวเองอยู่

"มึงหยุดพูดได้มั้ย"

ยองมินทำหน้าตาเบื่อหน่าย

"โอ๊ะ เจ็บจมูกอ้ะ หลังพี่แข็งมากเลย"

ดงอยอนคลำจมูกตัวเองไม่เลิก ในขณะที่ยองมินก็มองค้อนมา

"เดี๋ยวอย่างอื่นมันจะได้แข็ง ยิ่งกว่าหลังกูอีก"

ยองมินยิ้มร้ายให้ดงฮยอน

"ลามกนะพี่เนี่ย"

ดงฮยอนหัวเราะคิกคักและมองไปยังอวัยวะส่วนล่างของยองมิน

"หึหึ...ถ้ามึงยังไม่หยุดพูด"

"ตีนกูนี่แหละจะแข็งให้มึงอม ไอ้ดง"

"นี่...เจี๊ยบกลับยังไงอ้ะ"

"บอกว่าชื่อซอนโฮ ไม่ได้ชื่อเจี๊ยบ"

"เรียกเจี๊ยบได้เปล่า.."

"ชื่อซอนโฮ"

น่ารัก...บอกได้คำเดียวว่าน่ารัก

ความขี้อายและดูเย็นชาจนใครๆไม่อยากเข้าใกล้ แต่สำหรับควานลินแล้ว เวลาอยู่ใกล้ซอนโฮจะรู้สึกสบายใจ คำพูดคำจาของซอนโฮที่ออกจะแข็งๆและดูไม่สบายหูเท่าไหร่ แต่นั่นคือเสน่ห์ บางอย่างในตัวของอีกคน

"จะช่วยยกของทำไมไม่บอกก่อนล่ะ จะได้ไม่กวนตีน"

ดงฮยอนพูดขึ้นหลังจากที่ยองมินช่วยเขายกของขึ้นมาถึงห้องนอน

"รำคาญมึง เลยไม่พูด"

ยองมินยกโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรสักอย่างโดนไม่สนใจดงฮยอน

'ฮัลโหลแม่ เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้มินด้วยนะ เดี๋ยวมินไปเอาที่บ้าน คืนนี้นอนโรงเรียน มีเด็กใหม่เข้ามา'

".."

'ยังไม่กินเลยแม่..'

ยองมินเบนสายตาไปมองดงฮยอนที่กำลังรื้อเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าอยู่

'อ่าๆเดี๋ยวมินรีบไป'

 ยองมินกดวางสายจากผู้เป็นแม่และมองจ้องไปยังดงฮยอนที่ตอนนี้กำลังนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง

เมื่อรู้สึกว่ามีคนมองก็เลยหันไปยังคนที่มอง

"แอบมองหรอ"

ดงฮยอนที่ตาปรือจนเกือบปิดแล้วก็ยังยิ้มมาให้ยองมินอีก

"ลุก"

"ขอห้านาทีนะพี่ยองมิน"

ดงฮยอนหลับตาลงและกำลังจะปล่อยตัวเองสู่ห้วงนิทรา

"ตีนกูเริ่มแข็งละไอ้ดง"

ดงฮยอนฝืนตัวเองลุกขึ้นนั่งและก็มองไปยังยองมิน

"จะไปไหนอ้ะ"

"เอาชุดที่บ้านกู"

ยองมินบอกเสียงเรียบ

"อื้อ อ๋อ ไปดิๆ" 

คนตาปรือลุกขึ้นและเดินหลับตาไปยังคนอีกคนที่ยืนอยู่หน้าประตู

"เดี๋ยว..."

ยองมินดันหัวอีกคนไว้ก่อนที่จะเดินมาถึงตัวเขา

"ฮื่อ...ง่วงอะ รีบไปได้ป่ะล่ะ"

ดงฮยอนปัดแขนยองมินออก

"ไปอาบน้ำก่อนไป กางเกงสั้น เดี๋ยวก็หนาวกันพอดีล่ะมึง"

ดงฮยอนไม่ตอบอะไรเพียงแค่เดินไปยังกระเป๋าและหยิบผ้าเช็ดตัว ชุดที่จะเปลี่ยน และอุปกรณ์อาบน้ำ

เออ!ตอนง่วงนี่ ว่านอนสอนง่ายดี

ยองมินคิดแบบนั้น...

อีกคนเดินมาหาเขาแล้วก็ยืนสัปหงก

ปึ้ก!

"โอ๊ย!"

มือหนากำเป็นกำปั้นและโขกลงตรงกลางหัวของดงฮยอน

"ตื่น"

ยองมินดุอีกคนที่ยืนคลำหัวป้อยๆอยู่

"อือ..ไปอาบน้ำก่อนนะ"

ดงฮยอนเดินผ่านยองมินไปข้างนอกและเดินไปทางที่...ไม่ใช่ห้องน้ำ

ยองมินรีบก้าวให้ทันดงฮยอนแล้วดึงคอเสื้อด้านหลังไว้ จนอีกคนเกือบหงายหลัง

"มึงรู้หรือไงห้องน้ำไปทางไหน"

ยองมินถาม

หัวของดงฮยอนที่ส่ายไปมาคือคำตอบว่าไม่รู้

"ง่วงแล้วสมองไม่ทำงานอ้ะสิมึง มานี่"

ยองมินเปลี่ยนเป้าหมายจากคอเสื้อมาเป็นแขนข้างซ้ายของดงฮยอนที่ไม่ได้ถือเสื้อผ้าและอุปกรณ์อาบน้ำ แล้วลาก...เน้นว่า ลาก...

จนมาถึงห้องน้ำจนได้

"อาบเร็วๆเดี๋ยวมืดแล้วมันจะหนาว"

ดงฮยอนพยักหน้าแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป

สงสาร...

ยองมินสงสารอีกคนมาก รู้ว่ามันง่วงนอน แต่มันก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยหลังจากซ้อม

ตอนที่เขาคุยกับโทรศัพท์แม่

แม่ก็แค่ถามว่ากินอะไรกันหรือยัง และเขาก็ตอบไปว่าไม่

ด้วยความที่แม่ของเขาเป็นคนใจดีมากถึงมากที่สุด จึงบอกให้เขาเอาไอ้ดงไปกินข้าวที่บ้านด้วย ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้ามันสักครั้ง

ดูคนที่รักเขาสิ...

ทั้งครูแดน  ทั้งไอ้อูจิน  ทั้งแม่

จะหนีไปรักไอ้เด็กบ้ากันหมดละ

--100%--

IM♡KIM♡WOON♡JIN♡HWI♡LIN♡HO

 

♡ TO BECONITED ♡ 

               /|\

     ____________

TALK:

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ แค่รู้ว่ามีคนอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ คือไรท์ไม่ได้บังคับให้ใครเม้นท์หรอกนะคะ เพราะคิดว่าถ้าถึงเวลาจริงๆทุกคนคงจะเม้นท์เองเนอะ^^

แอคเคาท์ทวิต @Pmdddddd น่ารักมากเลยค่าาาา