ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 2 [100%]
CHAPTER 2
"มึงผิดสัญญา" ร่างกายสูงโปร่งในชุดกีฬาผ้าระบาย กางเกงขาสั้นสีดำและเสื้อสีน้ำเงินมีคำว่า 'BRANDNEWS' และเลข '5' ปักอยู่ที่ด้านหลัง ในตอนนี้มือของเขาทั้งสองข้างกำเป็นหมัดเสียแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้น คิ้วที่ขมวดมุ่นเป็นปมแสดงถึงความโกรธเป็นอย่างมาก
ในขณะที่อีกคน...ยืนก้มหน้างุดอยู่ในชุดนักเรียนยูนิฟอร์มสีน้ำเงินสะอาดตา ในมือก็ถือใบสำหรับย้ายไปโรงเรียนที่จะทำให้เขามีชีวิตที่สูงขึ้นกว่านี้
"กู...ขอโทษ" เขาเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา
"หึ" ชายร่างสูงกว่านิดหน่อยหัวเราะในลำคอ ตอนนี้เขารู้สึกโกรธจนอยากร้องไห้
ความเงียบเข้าครอบครองพื้นที่บริเวณหน้าห้องเอกสารของโรงเรียนชั่วขณะ
'อิม ยองมิน' จ้องหน้า 'จอง เซอุน' อย่างไม่วางตา
เขาเกลียดคนผิดสัญญา
เราสัญญากันว่าจะไปแข่งรอบชิงชนะเลิศปีสุดท้ายด้วยกันใช่ไหม?
แต่มีคนทำตามสัญญาไม่ได้!
"ทีหลังทำไม่ได้ อย่าสัญญา เพราะกูเกลียด!" อิมยองมินเน้นตรงคำว่าเกลียดดังๆ
".." เซอุนนิ่งเงียบ
"ทิ้งเพื่อนทิ้งฝูง บินไม่สูงหรอกนะ" ร่างใหญ่หันหลังให้เซอุนและเดินจากไปจนลับตา
เมื่อประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
หลังเลิกเรียนของโรงเรียน 'แบรนด์นิวส์'
ร่างสูงโปร่งของยองมินเดินดูความเรียบร้อยของคนในชมรมที่กำลังฝึกซ้อมกันอยู่ในโรงยิมใหญ่ของโรงเรียน
เมื่อเห็นว่าทุกคนฝึกซ้อมกันอย่างตั้งใจ ยองมินจึงผละตัวออกมานั่งเช็ครายชื่อนักกีฬา
ถ้าถามว่า ทำไมเขาต้องทำแบบนี้น่ะหรอ?
มันเป็นหน้าที่ของผู้นำ
'ยองมินเป็นกัปตันทีมแบรนด์นิวส์'
รายชื่อในกระดาษสีขาวถูกปากกาสีน้ำเงินขีดให้เกิดรอยปากกาบนรายชื่อของคนต่างๆ ผลัดกับยองมินที่เงยหน้ามองคนที่มาซ้อมไปด้วย
จนเมื่อถึงรายชื่อของเซอุน เขาจิ้มปลายปากกาลงในช่องและเงยหน้าขึ้นมามองหาเจ้าของชื่อ
ไปไหน เซอุนไปไหน?
ความร้อนรนของยองมินทำให้เขาเช็คชื่อคนในชมรมที่เหลือเสร็จอย่างรวดเร็ว เหลือทิ้งไว้เพียงช่องว่างในรายชื่อของ จอง เซอุน เซ็ตเตอร์คนดีของเขา
ยองมินลุกขึ้นมองหาเซอุนในยิมแห่งนี้ หาแล้วหาเล่า แต่ก็หาไม่เจอสักที
ขายาวก้าวฉับๆไปยังเพื่อนตัวดีทั้งสองที่กำลังใช้อำนาจพี่ใหญ่ที่สุดในทีมแกล้งรุ่นน้องคนอื่นๆ
"เซอุนไปไหน" มือของยองมินวางบนไหล่ของควานลินที่หันหลังอยู่และบีบจนแน่น
"โอ๊ะ..โอ๊ย มินอย่ารุนแรงกับลินสิลินเจ็บ" ควานลินหันหน้ามาแล้วปัดมือของยองมินออก
"เซอุนอยู่ไหน?" ยองมินถามย้ำอีกที
"กูก็อยู่กับมึง จะรู้ไหมล่ะว่ามันหายหัวไปไหน"
คำพูดที่แสนจะกวนอวัยวะเบื้องล่างของควานลินทำให้ยองมินโกรธจนอยากจะโบกหัว แต่ก็ทำได้แค่คิดเพราะตัวกวนมันวิ่งหนีเขาไปเสียแล้ว
เขามองหาคนที่จะสามารถรู้ได้ว่าเซอุนอยู่ไหน แต่ก็ไม่มีใครที่น่าจะพอรู้เลย
ถ้าจะให้ไปถามอูจินน่ะเหรอ
ถามสุนัขยังดีกว่า...
"พี่ครับ"
ยองมินหันไปตามแรงสะกิดจากด้านหลัง ก็พบเด็กผู้ชายตัวประมาณไหล่เขา ใส่ชุดนักกีฬาของโรงเรียน และที่สำคัญใส่เสื้อเบอร์ '13'
เสื้อเบอร์ 13 เป็นของเซอุน!
"อะไร"
"พี่ยองมินใช่ไหมครับ?"
ไม่ถูกชะตากับเด็กนี่จริงๆ
ยองมินคิดในใจ
"อืม"
"ครูแดนให้ผมมาเป็นเซ็ตเตอร์ให้พี่ครับ"
เด็กชายเสื้อเบอร์13 ยิ้มให้ยองมิน
อะไรกัน? จะมาเป็นเซ็ตเตอร์ทำไม ก็เขามีเซ็ตเตอร์อยู่แล้ว
"อะไรของมึงอ่ะน้อง เซ็ตเตอร์ของโรงเรียนก็เซอุนไง"
"อ้าว...ครูแดนไม่ได้บอกพี่ยองมินหรอเนี่ย"
".."
"พี่เซอุนทำเรื่องย้ายไป 'วายจี' ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วครับ ผมเพิ่งเดินสวนที่ห้องเอกสารนี่เองครับ"
ทันทีที่ได้ยินคำพูดจากเด็กนั่น เขารู้สึกตัวชาไปพักหนึ่ง...
แต่รู้ตัวอีกทีเขาก็มาอยู่ที่หน้าห้องเอกสารในสภาพเหนื่อยหอบและเหงื่อท่วมตัวเสียแล้ว
ยองมินหย่อนตัวลงบนเก้าอี้หน้าห้องเอกสาร
เขาคาดว่าเซอุนน่าจะมาจัดการเรื่องย้าย
ยองมินไม่เข้าใจ ทำไมเซอุนต้องย้าย แล้วทำไมไม่บอกกันก่อน
เขารอฟังเหตุผลนะ...
ถ้าเหตุผลดีพอ ก็ปล่อยไป
ถ้าเหตุผลฟังไม่ขึ้น ก็คงต้องตัดจริงๆ
ยองมินเป็นคนเด็ดขาด ไม่งั้นเขาคงไม่ได้มาเป็นกัปตันทีม 'แบรนด์นิวส์'
กึก...
เสียงรองเท้าคู่หนึ่งดังขึ้นที่ตรงหน้าของยองมิน
เขามองไล่ตั้งแต่รองเท้าขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงใบหน้าที่เรียบนิ่ง ไม่มีรอยยิ้มแบบทุกๆวัน
จอง เซอุน!
ยองมินลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเซอุน เขาจ้องมองใบหน้าที่เขาหลงรัก ใช่! ยองมินรักเซอุน
"ไม่ไปซ้อมหรือไง" เสียงยองมินสั่นเล็กน้อย
"ไม่แล้ว" เซอุนตอบพร้อมกับก้มหน้าลง
"ทำไม?"
"กูจะไปวายจี"
"เพราะอะไร?"
"..."
"มึงผิดสัญญา"
"กู..ขอโทษ"
"หึ"
".."
"ทีหลังทำไม่ได้ อย่าสัญญา เพราะกูเกลียด!"
".."
"ทิ้งเพื่อนทิ้งฝูง บินไม่สูงหรอกนะ
---50%---
"แล้วเธอก็ติดอยู่ในรายชื่อการแลกเปลี่ยนด้วยสิ"
เวร เวร เวร! ดงฮยอนเวร!
ว่าแต่ 'แลกเปลี่ยนแบบบังคับ' คืออะไร?
"อาจารย์ครับ มันคืออะไร?"
ดงฮยอนเอียงคอถามด้วยความสงสัย
การแลกเปลี่ยนแบบบังคับคือ...
การไปใช้ชีวิตต่างโรงเรียน โรงเรียนทำโครงการนี้ขึ้นมาเพื่อระบายนักเรียนออก แต่ก็แล้วแต่ว่าจะไปในโควต้าอะไร โรงเรียนวายจีเด่นเรื่องกีฬาระดับประเทศแล้วนักกีฬาก็เยอะมาก เราจึงต้องระบายออกไป...
ข้อบังคับสำหรับการแลกเปลี่ยน
- ระยะเวลา1ปี
- ห้ามสร้างปัญหา
"อาจารย์ ผมหรอ? ผมต้องไป?"
ดงฮยอนชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแล้วขมวดคิ้วเป็นปม
"นายส่งใบสมัครชมรมวันสุดท้าย พร้อมกับเลือกกีฬาวิ่ง กีฬาวิ่งเต็มอาจารย์เลยย้ายให้นายมาอยู่วอลเลย์บอล แต่โชคก็ไม่เข้าข้างนายอีก เพราะวอลเลย์บอลก็เต็มจำนวน สิ่งที่ทำได้คือการแลกเปลี่ยนแบบบังคับ"
ชีวิตช่างน่าเศร้า...ทำไมเขาไม่ได้เลือกอะไรเลยล่ะ ทำไมอาจารย์ต้องกำหนดด้วย
"มีใครไปกับผมบ้างครับ?" อย่างน้อยเขาก็น่าจะมีเพื่อนไปสักคนสองคน
แต่...
"เธอคนเดียว ที่นั่นขาดเซ็ตเตอร์คนเดียว"
เซ็ตเตอร์คืออะไร?เขายังไม่รู้เลย
"ผมเล่นวอลเลย์บอลไม่เป็น"
"ไม่ต้องกลัว ครูจะสอนก่อนไปโรงเรียน'แบรนด์นิวส์' 2 เดือน"
จะทำได้มั้ยเนี่ย...
"เซ็ตห่าอะไรเนี่ย! สูงกว่านี้ เอาใหม่"
ยองมินหัวเสียกับเซ็ตเตอร์คนใหม่ที่สมัครเข้ามา ไอ้เด็กนี่เซ็ตไม่เข้ามือเขาเลย ทำเหมือนไม่มีแรงจะเซ็ต
"เซ็ตไม่ได้ก็ออกไป!" เสียงตะคอกของยองมินดังไปทั่วโรงยิม หลายสายตาของคนในทีมมองมาที่เขา
เขาทุ่มลูกหนังลงสนาม ก่อนจะเดินออกจากโรงยิมด้วยอารมณ์ที่ไม่ดี เขารีบเดินออกมาหามุมเงียบๆให้กับตัวเอง ก่อนจะทรุดตัวนั่งกับพื้นปูนเย็นเฉียบ ในเวลาตอนเย็นแบบนี้...เขาควรจะซ้อมอย่างสนุกสนาน
แต่เซ็ตเตอร์ที่สมัครมาไม่มีใครทนเขาได้สักคน
ไม่มีใครเซ็ตให้เขาได้สักคน
ไม่มีใคร...ทำได้เหมือนเซอุน แม้แต่คนเดียว
" โว้ย" เมื่อนึกถึงเซอุน ยองมินก็พลันอารมณ์เสียขึ้นมา เขาขยี้หัวตัวเองจนยุ่งเหยิงไปหมด
"หัวยุ่งหมดแล้วมินมิน" ชายตัวผอมสูงใส่ชุดนักกีฬาวอลเลย์บอลสีขาว ทรุดตัวลงนั่งข้างๆเขาแล้วก็ตบบ่าเบาๆ
อูจิน...
"แอบอู้ไม่เคยจะบอกเลยนะ เพื่อนเลว"
อีกคนที่ใส่ชุดสีน้ำเงินเหมือนกับเขา เอามือโบกที่หัวเขาแรงๆ แล้วก็นั่งลงที่ข้างๆเขาอีกคน
ควานลิน...
"นี่นะไอ้ลิน เดี๋ยวกูจะไปเป็นเซ็ตเตอร์ให้มันละ กูสงสารเด็กที่โดนมันโวยใส่"
อูจินเอียงหน้าหาควานลิน
"เออ แต่มึงไปเพิ่มความสูงก่อนนะไอจิน กูว่าถ้ามึงไปเป็นเซ็ตเตอร์ให้มันมันจะไม่โวยมึงเลย" ควานลินเอ่ยตอบ
"ก็ดีเลยดิ" อูจินพูด
"มันไม่โวยมึงนะ มันถีบมึงฮ่าๆ" ควานลินและอูจินหัวเราะออกมาพร้อมกัน ทำให้ยองมินที่กำลังอารมณ์ไม่ดี ก็หัวเราะออกมาด้วย
"พวกกูอยู่กับมึงนะ" อูจินกอดคอยองมิน
"ให้มันไปเหอะ กูก็อยู่กับมึงเหมือนกัน" ควานลินพูดถึงอีกคนที่จากไป และกอดคอยองมินอีกคน
"กูรู้นะ ว่ามึงคิดถึงมันจนทำอะไรไม่ได้เลย แต่มึงต้องสู้ๆนะ เพราะเราสัญญากันไว้แล้ว"
ถ้อยคำธรรมดาๆที่อูจินพูดออกมา มันทำให้ยองมินรู้สึกว่า
เขาไม่ได้สู้อยู่คนเดียว
เขามีอูจินและควานลิน
เขามีความฝัน
เขามีความทรงจำ
และที่สำคัญที่สุด
เขาจะไม่ผิดสัญญา
เขาจะไม่ผิดสัญญาเหมือนใครบางคน
"ห๊า ! จะไปแบรนด์นิวส์หรอ" เสียงตกใจของแดฮวีดังขึ้นระหว่างตอนเดินทางกลับบ้าน
"ใช่..." ดงอยอนตอบเสียงหงอย
"แล้วแดฮวีล่ะ ดงฮยอน"
"แดฮวีก็อยู่นี่แหละ ไม่ต้องไปไหนหรอก แค่ปีเดียวเอง"
"ดงฮยอนนาาา นายจะมีชีวิตรอดกลับมาไหมเนี่ย"
--100%--
IM♡KIM♡WOON♡JIN♡HWI♡LIN♡HO
#เซ็ตเตอร์ยองดง
*to beconited........♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น