คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3
ตอนที่3
ร่างบางเก้าลงจากรถม้าคันงามที่มาจรดตรงประตูบานใหญ่
“ฉัน เอเลน เยเกอร์ “ร่างบางเดินไปตรงเค้าเตอร์บอกชื่อ ก่อนที่พนักงานจะเปิดประตูบานใหญ่ จะมีทางแยก5แยก และแต่ละแยกมีป้ายติดว่าเป็นแผนกอะไร ร่างบางเดินเข้าไปในแผนกการออกปฏิบัติจริง และ ฝึกฝน
“สวัสดีครับ/ค่ะ หัวหน้าเอเลน”พอเอเลนเดินไปเข้าประตูก็มีคนยืนเรียงแถว2ข้าง และร้องทักสวัสดีตลอดทาง
“อืม สวัสดี ทุกคนตั้งใจทำงานนะ”ร่างบางเดินไปก็ทักกลับพร้อมกับรอสยยิ้มแสนสดใสให้ทุกคน
“มิคาสะ นายได้เอามาหรือเปล่า”ร่างบางเดินได้ซักพักหนึ่งก็รู้สึกมีคนตามหลังมา แต่แทนที่ร่างบางจะหันไปพูดดีๆ กลับถามโดยไม่มองหน้าแม้แต่นิดเดียว
“ฮึ ผมเอามาแล้วครับนี้ไงครับ”ร่างโปร่งเดินมาดักหน้าร่างบางก่อนจะยืนหนังสือเล่มหนาปกแข็งสีน้ำเงินเข้มเกือบดำให้ร่างบาง
“ขอบคุณนะมิคาสะ”ร่างบางรับหนังสือมากอดไว้พร้อมยิ้มด้วยความดีอกดีใจมาก แต่หารู้ไม่ว่าร่างโปร่งแถบคลั้งเมือเห็นใบหน้าของร่างบาง
“อืม ไปเป็นไรหรอครับ หัวหน้าเอเลน”มิคาสะเกาหัวแก้เขิน
“ฉันบอกนายกี่รอบแล้วว่าห้ามเรียกว่าหัวหน้าเข้าใจไหม”ร่างบางทำท่าโกรธใส่เพื่อนสนิทของตน
“ครับ ขอโทษครับหัว เอ๊ย เอเลน”ร่างโปร่งเกือบหลุดปากคำว่าหัวหน้า ก็มันช่วยไม่ได้จริงๆนี้นา เพราะส่วนใหญ่เค้าเรียกร่างบางเป็นหัวหน้าตลอด
“อืม ก็ดีไปทำงานกันดีกว่า”ร่างบางเดินนำหน้าอีกครั้ง
เวลาได้ลวงเลยจนไปถึงเวลาบ่าย3
“ได้เวลาแล้วไปกันเถอะ มิคาสะ”ร่างบางเรียกร่างโปร่งที่สนอกสนใจการฝึกของทหารในแผนก
“ครับ”ร่างโปร่งเดินตามแบบว่างง่ายไปตามร่างบาง
“หัวหน้าเอเลนมาแล้วหรอครับ เตรียมประหารนักโทษหมายเลข0550”ทหารที่แผนกทักร่างบางที่มาถึง
“อืม ขอโทษที่มาช้านะ”ร่างบางเดินเข้าไปในห้องที่คลายสนามประลองที่ชาวโรมัน
“เริ้มการประหารได้ ปริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!”เมื่อเสียงนกหวีกจบลงประตูของฝ่านตรงข้ามก็เปิดออกเผือยให้เห็นร่างขอนักโทษประหาร เดินออกมาเข้าใกล้ร่างบางที่ละนิดๆ ก่อนจะมาหยุดต่อหน้าของร่างบาง
“หึ แกตัวเล็กขนาดนี้จะสู้ฉันได้หรอ จะมาตายสะเปล่าๆ”ร่างกายกำยำของนักโทษพูดแบบไม่เกรงอกเกรงใจผู้ที่อยู่ข้างหน้า แต่ร่างบางกลับยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับอีกฝ่าย
“ก็นะ ถึงฉันจะตัวเล็กแต่ฉันก็ฆ่าเพื่อนนายมาแล้ว10คน อืม เอ๋นึกออกแล้ว30คน แต่นายน่าจะแตกต่างจากพวกเขานะ นายมีความแข็งแกรงที่ทุกคนไม่มี นายจะเข้าแผนกฉันไหม”ร่างบางรายยาว แต่นักโทษแถบไม่อย่าเชื่อหูตัวเองว่า ร่างที่อยู่ข้างหน้าเคยฆ่าเพื่อนของเขาไปกี่คน
“แก ฆ่าเพื่อนฉันงั้นหรอ!!!!!!!”ไม่ทันที่ร่างบางตั้งตัว ชายร่างใหญ่ก็พุ้งใส่ จนร่างบางแถบหลบไม่ทัน
“โอ่ๆๆๆ อย่าเล่นที่เผือสิค่ะ ไม่ดีนะค่ะ”ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงที่ใครๆฟังต้องขนลุกไปตามๆกัน
ก่อนจะเริ่มทองคาถา แต่อีกฝ่ายไม่รีรองางมือเตรียมโต้กลับ แต่ก็ต้องหยุดเพราะร่างบางใช้ดายที่เหน็บอยู่ข้างเอวแทงท้องจนร่างใหญ่ต้องกระโดดถอยไปไกล
“เป็นอะไรไปโดนคนที่ตัวเล็กกว่าฟันแค่นี้ถอยแล้วหรอ ฮืม”ร่างบางสะลัดปลายดาบที่เปือนเลือดออกก่อนจะเดินเข้าไปไกลร่างกำยำ ที่เอามือกุมท้องอยู่
“ฮึ นี้หรอท่าทางของคนที่ตัวใหญ่ว่าจนมุม ฮึๆๆๆๆๆๆๆ”เมือร่างบางเดินมาถึงตัวร่างของอีกฝ่ายกลับกองไปนั่งกับพื้น ทำท่าทางจะขอความเมตตาจะร่างที่อยู่ตรงหน้า
“ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย ผมขอโทษที่พูดแบบนั้นไป ผมจะเข้าแผนกของคุณก็ได้ครับ”ร่างตรงหน้าเอเลนคุกเข่าอ้อนวอนร่างบาง
“ท่าทางของแกมันน่ารังเกลียดจริงๆนะ แกน่ะตอนแรกก็ทำท่าทำทางมาเป็นวงกราม เฮอ!! แกมันน่าโง่ที่มาขอร้องฉันตอนนี้นะ นักโทษ0550”
ฉัวะ!!!!!!ๆๆๆๆๆๆๆ
“อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”พอเอเลนพูดจริงร่างบางลงมือสังหารนัโทษ เสียงออกมาจากร่างใหญ่ดังก่องไปทั่วลานประหาร
“หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ ตาย!!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แกมันต้องตายๆๆๆๆ”ร่างบางร้องออกมาพลางฟันร่างกำยำจนเลือดกระเด็นโดนเสื่อ และพื้นเต็มไปทั่ว
“น่ากลัว หัวหน้าแผนกน่ากลัวที่สุด”ทหารนายหนึ่งที่อยู่ข้างๆมิคาสะร้องขึ้นทำหน้ากลัวร่างที่เลือดทั่วตัว แต่อีกร่างกลับไม่คิดอย่างนั้น น่ารัก เอเลนน่าเยายวนจัง อยากดกเอเลนใจจะขาดแล้ว
เมื่อผ่านไปได้สักพักที่ร่างบางฟันร่างไร้ลมหายใจอยู่นาน2นาน แบบสะใจหน่อยๆ ก่อนที่จะเดินออกมาจากลานประหารดึ่งมาหาร่างโปร่งและซุกอกใหญ่ของร่างโปร่งโดยที่เสื่อยังเปลื่อนเลือดอยู่ซึ่งมิคาสะก็กอดร่างบางกลับ แบบไม่กลัวเลือดที่ติดอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
“เอเลน ผมคิดว่าเธอไปเปลี่ยนเสื่อผ้าก่อนดีกว่านะครับ”ร่างโปร่งมองร่างในอ้อมกอด ซึ่งตอนนี้นอนไปแล้วทำเอาคนทีกอดอยู่อมยิ้มเมื่อเห็นหน้าตาคนนอน น่ารักจังเลย คุณหนูไม่ระวังตัวเลยนะครับพาไปอาบน้ำดีกว่า ร่างโปร่งคิดพลางอุ้มร่างบางก่อนที่จะพาไปห้องอาบน้ำในห้องทำงานส่วนตัว
“อืม.....ออ...ที่นี่ที่ไหน”เมื่อร่างบางตื่นขึ้นมาปรากฏว่าตนมาอยู่ในอ่างน้ำและร่าเปลือยเปล่าโดนที่มีร่างโปร่งหันหน้ามาให้ก่อนที่จะยิ้มให้
“ผมเห็นเอเลนนอนก็เลยพามาอาบน้ำก่อนน่ะครับ”ร่างโปร่งพูดพลางเดินมาหาร่างบางที่แช่อยู่ในอ่างก่อนที่มือจะไปเกี่ยวกับผมสีเปลื่อกไม้งามพลางมองดวงตาสีมรกรตเม็ดโตสีอร่ามตา
“หรอ ตอนนี้กี่โมงแล้ว”
“ตอนนี้1ทุ่มแล้วครับเดียวผมจะไปเตรียมที่นอนให้นะครับ”มิคาสะพูดก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำและระหว่างทางเดินไปที่ห้องนอนส่วนตัวก็หน้าแดงนึกถึงภาพเมื่อกี้ ร่างที่เปลื่อยเปล่าแช่อยู่ในน้ำใสปราศจากสิ่งใดมาปิดปังส่วนโค้งเว้าของร่างกาย
.............................................................................................................................................................................
ขอโทษนะค่ะที่เค้าไม่ได้มาอั๊พนะค่ะ
เหตุเนื่องจากอ่านหนังสือสอนและก็ต้องทำงานอีกแถบเอาตัวไปรอด และเดียวถ้าว่างๆจะมาอัพใหม่นะค่ะ ขอคุณที่มาอ่านนะค่ะ
ความคิดเห็น