คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2
เมื่อทั้ง3กินอาหารเสร็จอาร์มิอาสาไปเก็บจานเองและบอกว่าจะไปขอหัวหน้ารีไวล์ให้พวกเขานอนเป็นเพื่อนเอเลน และหัวหน้ารีไวล์ก็อณุญาติแบบทำเอาทุกคนแทบตกใจ เพราะเขาไม่เคยให้ใครแม้กระทั้งทั้ง2คนไปนอนด้วยเลยซักครั้งเดียว และอาร์มินเดินกลับมาพร้อมหมอนกับผ้าห่มสำหรับ2คนมา
“เอเลนมิคาสะ หัวหน้ารีไวล์อณุญาติด้วยล่ะงั้นพวกเรามานอนคุยกันเถอะ”อาร์มินเปิดประตูเข้ามาพลางทำหน้าดีใจ
“จริงหรออาร์มิน”เอเลนทักก่อนจะมีรอยยิ้มที่ริมฝีปากของร่างบางซึ่งตอนนั้งอยู่บนเตียงส่วนมิคาสะนั้งอยูตรงเก้าอี้ข้างๆเอเลน
“อืม งั้นผมจะกางมานพลังนะครับ”มิคาสะพูดพลางทำทางทองอะไรซักอย่าง ก่อนที่จะกางมือออก
“อืมดีเลยจะได้ทำตัวตามสบายได้ซักที่”เอเลนบิดขี้เกลียดน้อยๆ ก่อนจะยืนโดยที่มีมิคาสะประคองอยู่ ร่างทั้ง3เริ่มทองคาถากันซักพักก็เกิดแสงสว่างวาบไปทั้วห้อง และเมื่อแสงหายไป มีร่างหญิงสวย2คนยืนอยู่โดยที่หญิงสวยผู้หนึ่งมีชายหนู่มประคองอยู่ข้างกาย
“ได้กลับเป็นร่างเดิมซักที่”ร่างบางค่อยๆนั้งลงที่เดิม
“อืมก็จริงของเอเลนนะฉันอยู่ในร่างนั้นแล้วเมือยชะมัดเลย”อาร์มินพูดพลางปูที่นอนของตน
“นะ แต่ผมว่าอยู่ในร่างผู้ชายก็สบายดีนะครับ”มิคาสะว่างเอเลนที่เดิมก็จะไปปูที่นอนของตน
“อืม งั้นพวกเรากลับบ้านกันเถอะ”เอเลนพูดพลางนอนบนที่นอน
“อืม งั้นรอแปบหนึ่งนะ ฉันขอปูที่นอนก่อน”มิคาสะยังปูที่นอนไม่เสร็จติอาร์มินปูเสร็จแล้ว
ซักพักมิคาสะก็ปูที่นอนเสร็จ พอเสร็จปุบร่างโปร่งก็ล้มตัวนอนที่ที
“มา ฉันเสร็จแล้ว”
“อืม งั้นเริ่มได้”ร่างที่นอนพ้นอีกร่างพูดขึ้นพลางทองคาถาอีก และที่3ก็หลับไป
แสงยามเช้าสาดส่องเข้าไปในห้องที่แต่งแบบอังกฤษ โทนสีทองน้ำตาลมีร่างหนึ่งนอนอยู่บนเตียงใหญ่ในห้อง
“คุณหนูตื่นได้แล้วครับ เช้าแล้ว”ร่างของคนใช้หนู่มเดินเข้ามาก่อนจากเปิดผ้ามาน ทำให้แสงยามเช้าสาดบนใบหน้าของร่างหญิงสาว ผู้ที่มีปลอยผมสีน้ำตาลเข้มราวกับทัวมาลีนสีน้ำตาล ประดับด้วยดวงตาสีมรกต หญิงสาวยันตัวขึ้นจากที่นอนทำทางบิดขี้เกลียดของยามเช้าวันนี้
“คุณหนูครับ อาหารเช้าคุณหนูจะรับอะไรครับ”หนู่มคนใช้ถามร่างบางที่นั้งอยู่บนเตียง
“ฉันเอาขนมปังทาเนยกับแยม และขอกาแฟร้อนแก้วหนึ่งนะ ”
“ครับ แล้วคุณหนูจะรับประทานที่ใหนครับ”
“ที่ห้องอาหาร”ร่างบางลุกจากเตียงเดินไปเปิดตู้เสื่อผ้า
“ครับคุณหนูเอเลน ผมขอตัวก่อนนะครับ”ร่างของชายหนุ่มแถบครั่งเมื่อเห็นร่างคุณหนูที่ตนเคารพ
คณุหนู ร่างกายแบบนั้นมันน่ารักมากครับ
ความคิดของชายหนุ่มผูดขึ้นเมื่อนึกถึงที่เมื่อกี้ร่างบางอยู่ในชุดนอน(แบบกระโปรง)สีน้ำเงิน ฟ้า ผสมกับอาการที่พึ่งตื่นนอนยังทำให้น่ารักเข้าไปอีกหลายเท่า
ไม่ได้ๆๆๆๆ คุณหนูเป็นนายเรา เราต้องอยากคิดแบบนั้นกับคุณหนูสิ ไปทำงานต่อดีกว่า
ตึก ตึก ตึก
เสียงเท้าของร่างบางมาหยุดที่ห้องอาหารของคฤหาส
“คุณหนูมาแล้วครับ คุณชาย”คนรับใช้ประจำตะกลูกระซิบ ชายวัยราว60กว่า
“อืม”
“คุณพ่อค่ะ หนูมาแล้วค่ะ”ร่างบางในชุดเสือโค้ตสีน้ำตาลเข้มเกื่อบดำขอบสีเหลืองทองยาวเกือบถึงพื้น สวมกระโปรงรัดนิดๆสีเดียวกับเสือโค้ต และรองเท้าบูดมีส้นสูงนิดๆสูงถึงเข่าสีคำสนิท เดินไปหอมแก้มผู้เป็นพ่อของตนก็จะไปนั่งกินอาหารเช้าข้างๆ
“อืม ทำไมไม่กลับบ้านมา ฮืก หรือติดหนู่มที่มิตินั้นหรอ ลูก”ผู้เป็นพ่อเริ่มพูดยอกล่อร่างบางเล่นตามนิสัยของตน
“จะบ้าหรอค่ะคุณพ่อ”ร่างบางหน้าแดงขึ้นทันทีที่พ่อของเธอทักเรื่องผู้ชายที่ตนคิด
“แล้วทำไมลูกถึงไม่มาพ่อเป็นห่วงนะ”
“หนูขอโทษค่ะ หนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะคุณพ่อ”ร่างบางทำท่าสำนึกผิด ก้มหน้าก้มตา
“ไม่เป็นไร ขอแค่ลูกปลอดภัยก็พอแล้ว”เมื่อเห็นลูกของตนสำนึกผิดก็ยกโทษให้โดยดี
“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ”เอเลนเงือยหน้ามองหน้าชายชรา
“ไม่เป็นไร ว่าแต่วันนี้ลูกต้องไปทำงานไม่ใช่หรอ ระวังสาบนะ พ่ออิ้มแล้วงั้นพ่อขอตัวไปทำงานก็นะ ลูกก็ตั้งใจทำงานนะ บาย”ร่างชราเดินไปโดยที่ที่มีพ่อบ้านประจำตะกูลเดินตามไปติดๆ
“คุณหนูนี้เป็นตารางงานของวันนี้ครับ”คนรับใช้ยืนแผ่นกระดาษที่มีตารางบอกว่าวันี้ครวทำอะไรบ้าง
“ดีจังวันนี้มีการประหารด้วย ดีจังๆ”เมื่อสายตาของร่างบางไปสะดุกกับเวลาตอนบ่าย3ของวันนี้ทำเอาร่างบางแถบหัวเราะออกมา
“เอ๋ ได้เวลาแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ”ร่างบางมองนาฬิกาพกของตนก่อนที่จะเดินออกไป
“ครับ”
ความคิดเห็น