ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic-Infinite] Inside my heart

    ลำดับตอนที่ #3 : [Chapter 1] Top Model

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ย. 54


    Inside my heart

    Chapter 1 Top Model

    Author :: KF

    Talk :: สวัสดีค่า ในที่สุด Chapter 1 ก็ปรากฏต่อสายตาของทุกท่านอย่างที่เห็น *0* ขอขอบคุณที่ให้ความสนใจกับฟิค(แอบห่วย)ของไรท์ค่ะ และขอย้ำอีกทีเรื่องนี้คือมยองยอลนะคะ อิๆอ่านแล้วจะรู้ว่าทำไมถึงย้ำ

    รีบมาลงให้ห่างจากลงในบล็อคไม่กี่นาทีเลยนะคะเนี่ย หวังว่าจะชอบนะคะ(ถึงยัยไรท์มันจะเเต่งไม่ค่อยได้เรื่องก็เหอะ)


     “สวัสดีจ้ะคุณน้องซองจง” ซองกยูเปิดประตูพร้อมถือกระเป๋าเมกอัพเข้ามาในห้องแต่งตัวของ ลี ซองจงนายแบบชื่อดังอันดับต้นๆของประเทศ ไม่แปลกที่เขาจะมีห้องส่วนตัวในขณะที่คนอื่นใช้ห้องรวม

    “มาแล้วหรอซองกยูฮยอง เติมหน้าให้หน่อยสิผมว่ามันยังไม่พอนะ” ซองจงหันมายิ้มร่า

    “ได้เลย ว่าแต่คืนนี้นายก็เดินชุดฟินาเล่อีกสินะ” ซองกยูหยิบค่อยๆควานหาเครื่องสำอางและเติมบนหน้าของซองจง

    “แหงสิฮยอง ผมเป็นใคร ลีซองจงนายแบบมืออาชีพเชียวนะ” ซองจงยิ้มและหลับตาให้ซองกยูกรีดอายไลน์เนอร์เพิ่ม

    “นี่ก็ใกล้เวลาแล้วพี่ว่าคงเติมอะไรได้ไม่มากแล้วล่ะ” ซองกยูพูดขณะที่เติมหน้าต่อไป

    “อ่าห่ะ” ซองจงพูด เขารู้ดีว่าเหลือเวลาไม่มาก หึๆ

    ...

    “เห้ย นี่มันอะไรกันเนี่ยนูนา” ซองยอลมองหน้าตัวเองในกระจกและโวยวาย

    “เกิดอะไรขึ้น” อูฮยอนเดินเข้ามาและดูและพบกับซองยอลในสภาพหน้าตายุ่งเหยิง ทั้งอายไลน์เนอร์ มาสคาร่า หรือแม้กระทั่งที่เขียนคิ้ว ยัยคนนี้ยังแยกไม่ออกเลย

    “ตายๆ ทำงี้ได้ไงอ่านูนาหยิบอะไรมาใช้ได้ดูรึเปล่าน่ะ” ซองยอลเอามือกุมหน้าและบ่น เขากำลังอารมณ์เสีย

    “เอ่อ...ขอโทษค่ะคุณซองยอล” โคดี้คนนั้นเงียบไป เธอจะทำไงได้ล่ะ ความจริงเธอไม่ใช่โคดี้แต่เป็นผู้ช่วยซึ่งก็ไม่ได้ต้องแต่งหน้าอะไรมากแถมเพิ่งเข้ามาเมื่อวานนี้เอง

    “เหลือเวลาอีกไม่ถึงสามนาทีแล้วด้วยนูนารู้มั้ย” ซองยอลพูดเสียงดังขึ้นขณะที่มือยังกุมหน้าอยู่

    “ไปเหอะครับ ผมจัดการเอง” อูฮยอนพูดและไล่เธอคนนั้นไปก่อนจะฉุดแขนซองยอล

    “ยอลลี่ไปกันเถอะ” ซองยอลเงยหน้ามองอูฮยอน ทำท่าจะไม่ลุกแต่ก็ต้องยอมแพ้กับหน้าตาแบ๊วๆนั่นในที่สุด

    ...

    “ฮยองว่าอย่างนี้น่าจะโอเคแล้วนะ” ซองกยูจ้องหน้าซองจงและยิ้มในฝีมือของตัวเอง

    “ขอบคุณนะฮยอง” ซองจงยิ้มเมื่อมองใบหน้าตัวเองและยิ่งยิ้มมากขึ้นเมื่อคิดถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น

    “งั้นฮยองขอตัวก่อนนะไม่รู้โคดี้คนนั้นจะแก้หน้ายอลลี่เสร็จรึยัง”

    “ครับไปเหอะ” ซองจงพูดจบ ซองกยูก็เก็บของและโบกมือให้ก่อนจะเดินออกไป

    “แน่ใจว่าโคดี้...หึ” ซองจงยิ้มกว้างภายในห้องทีมีแต่เขาและโคดี้จริงๆสองสามคน

    ...

    “เห้ยๆมยองซู นายพูดชื่อฉันออกไปอย่างนั้นได้ไงว่ะ” ดงวูตบหลังแอลและเรียกเขาด้วยชื่อจริง

    “พูดไปก็ไม่เสียหายหรอก ฮยองไม่ได้เป็นคนทำงานนิ” เจ้าของชื่อมยองซูหรือแอลซึ่งเป็นชื่อที่ใช้ในงานพูด

     “เหอๆ แล้วคุณซึงจวงนั่นให้เราทำอะไร” ดงวูอึนสักพักก่อนจะถามขึ้น

    มยองซูหยิบรูปในกระเป๋ากางเกงของเขาขึ้นมาคลี่ออกและยื่นให้ดงวู

    “เขาบอกให้เขี่ยไปไกลๆ”

    “เห้ย...เดี๊ยวนะ...” ดงวูรับรูปมาและเบิกตากว้าง

    “ทำไมฮยอง” มยองซูเอียงคอและถาม

    “ฉันว่าเมื่อกี้...” ดงวูนึกถึงชายคนที่เขาเผลอเดินชนแถวๆห้องน้ำเมื่อกี้ก่อนจะสะบัดหัว คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง

    “ไม่มีอะไร”

    ...

    “ฮยองจะพาผมไปไหนเนี่ย” ซองยอลโวยวายเมื่อเขาถูกอูฮยอนลากออกมา

    “ไปห้องน้ำ” อูฮยอนตอบและลากซองยอลต่อไป

    “เห้ย!!ฮยองจะทำไรอ่ะ” ซองยอลฟังดังนั้นจึงเบิกตากว้างและหยุดเดิน

    “อะไร ฉันแค่จะไปช่วยนายล้างหน้า” อูฮยอนยิ้ม

    “แค่นั้นผมก็ล้างได้น่า” ซองยอลก้าวถอยหลังแต่อูฮยอนฉุดแขนเขาและวิ่ง

    ทั้งคู่มาถึงห้องน้ำในสภาพหอบเล็กน้อย ก่อนที่ซองยอลจะผลักอูฮยอน

    “ฮยองรอนี่แหละ”

    “แน่ใจนะ” อูฮยอนมองซองยอลและพูด

    “แค่ล้างหน้าไม่ใช่หรอฮยอง” ซองยอลพูดและเดินเข้าไปเอามือรองให้น้ำไหลผ่านมือของตนและลูบหน้า เท่านี้เครื่องสำอางควรจะหายไปแต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่ซองยอลคิดน่ะสิ

    “เริ่มเสียใจรึยังที่ไม่ให้พี่ช่วย ฮ่าๆ แบบกันน้ำน่ะ” อูฮยอนเดินเข้ามาและคว้าทิชชูก่อนจะเดินไปหาซองยอล

    “เอ่อ..” ซองยอลรู้สึกใจเต้นเมื่ออูฮยอนยื่นหน้ามาและค่อยๆใช้ทิชชูชุบน้ำเช็ดหน้าเขาอย่างเบามือโดยไม่ได้สนใจอย่างอื่น

    แชะ!

                อูฮยอนไม่ใช่คนโง่และเขาก็รู้ว่าเสียงแชะที่ดังขึ้นคืออะไร แต่จะทำไงได้ล่ะ ซองยอลจะต้องรีบขึ้นไปเดินเหมือนกัน จะแต่งหน้าตอนนี้ก็เห็นจะไม่ทันเพราะไม่รู้ว่าซองกยูแต่งหน้าให้ซองจงเสร็จหรือยัง มีเพียงแค่ลบเมกอัพบางส่วนที่ดูเลอะออกเท่านั้น ยัยโคดี้คนนั้นก็รู้จักใช้แบบกันน้ำ(มั่วๆ)ด้วยนะ

    “เสร็จแล้ว” อูฮยอนพูด

    “อ่ะ เอ่อ...ขอบคุณนะฮยอง” ซองยอลพูดติดๆขัดๆ โดยที่หน้าของเขาเริ่มขึ้นสี

    “ไม่เป็นไรรีบไปกันเถอะ” อูฮยอนยิ้มและเดินออกจากห้องน้ำทิ้งซองยอลที่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะยืนอยู่ในนั้นสักพักก่อนจะเดินตามออกไป

    ...

                เสียงชัตเตอร์และแสงแฟลชเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อถึงช่วงเวลาสำคัญของงาน ลี ซองจง นายแบบระดับท็อปก้าวขึ้นบนแคทวอล์กในชุดฟินาเล่ที่ผู้ออกแบบทุ่มเทให้กับมันถึงสามเดือนอย่างมั่นใจ ไม่ว่าเขาจะเดินผ่านไปตรงไหนผู้คนก็จะคล้อยตามองนายแบบหน้าสวยคนนี้กันเป็นแถว ซองจงโพสท์ท่าอย่างสวยงามก่อนจะเดินกลับพร้อมกับที่เหล่านายแบบที่เดินไปก่อนหน้านี้ต้องเดินขึ้นโชว์คอลเล็กชั่นหน้าหนาวทั้งหมดนี้

    ซองยอลกับอูฮยอนก้าวขึ้นแคทวอล์กก่อนจะเดินไปประจำตำแหน่งของตนเอง แสงแฟลชสว่างวูบวาบ แค่เพียงซองยอลเดินผ่าน เมื่อซองจงเห็นหน้าซองยอลเขาเบิกตากว้างเล็กน้อยอย่างพยายามที่จะไม่ตกใจมากนัก

    ซองจงเม้มปากเมื่อเดินลงหลังเวที เป็นไปได้ยังไง เขาส่งผู้ช่วยโคดี้คนนั้นไปเพื่อให้มีเวลาแก้เมกอัพไม่ทันนิ...

    It’s time for Mr.Kang

    สิ้นเสียงประกาศ ซองจงหยุดความคิดของเขาและหันกลับไปก่อนจะควงแขนคุณคัง ดีไซน์เนอร์ชื่อดังในขณะนี้ก่อนจะก้าวขึ้นแคทวอล์กอีกครั้ง

    ...

    “ตายแล้วๆ ยัยโคดี้คนนั้นหายไปไหนแล้วนะ ฉันจะสั่งสอนให้นิ ใครเขาแต่งหน้ากันแบบนั้น(ย่ะ)” ซองกยูท้าวเอวและโวยวายเมื่อฟังเรื่องที่ซองยอลพูด

    “ไม่เอาน่าฮยองมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีนิ” ซองยอลพูดถึงแม้เขาจะแอบเคืองๆโคดี้คนนั้นก็เถอะ

    “ฝีมืออย่างนี้ปล่อยให้เข้ามาทำงานได้ยังไงนะ พี่ไม่น่าปล่อยให้เธอแก้เลย” ซองกยูยังคงบ่นไม่เลิก

    “ไม่เป็นไรแล้วฮยอง ครั้งนี้ต้องขอบคุณอูฮยอนฮยองที่ช่วยน่ะนะ” ซองยอลพูด

    “ห๊ะ ฉันไม่ได้ช่วยอะไรเยอะสักหน่อย นายก็แค่หน้าตาดีอยู่แล้ว ถึงจะลบเมกอัพออกเยอะกว่านี้ก็ดูดีอยู่ดีแหละ” อูฮยอนที่เพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเดินเข้ามาและยิ้มให้ทั้งคู่

    ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อซองยอลเห็นรอยยิ้มนั่น ใจเขาต้องเต้นแรงทุกที เพราะอะไรกัน...




    THX Theme
    Free theme!

    Miny Ann
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×