ผู้ซื้อวิญญาณ

ลำดับตอนที่ #6 : ความโชคร้าย(โดยทัตซัง) (100%)

สวัสดีคร้าบบบ ผมทัตสึโยชิพระเอกประจำเรื่อง ซึ่งไม่ค่อยมีบทสักเท่าไรถ้าไม่เป็นเพราะคนเขียนไม่ยอมให้บทผมสักเท่าไร {อ้าว เรื่องของชั้นใครจะทำไม เดี๋ยวโดนลดค่าตัวแน่ ฮื่มๆ(เสียงอำมหิต)} 'ปกติค่าตัวก็แทบไม่เหลือแล้วแท้ๆ' เอาเป็นว่ามาเข้าเรื่องของเราก่อน ก่อนหน้านี้ท่านผู้อ่านจำได้ไหมว่าอาซามิถูกรถเฉี่ยวเข้า ทำเอาผมหัวใจแทบสลาย แล้วพอเธอตื่นขึ้นมาหลังจากส่งโรงพยาบาลแล้วเธอก็ดูแปลกๆ

       ตอนแรกผมก็เป็นห่วงเธอค่อนข้างมากแต่พอนัตสึมิขอให้เร็นพาพวกเรากลับผมเลยต้องกลับด้วย (กลัวเสียมารยาทนี่) หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกจนกระทั่งวันจันทร์ วันนี้ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น นั่นคือเรื่องของไอคาวะซังแฟนของไค ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะ....เอาเป็นว่าผมไม่พูดแล้วกัน เพราะทุกคนคงรู้ๆกันอยู่

       แน่นอนว่าผมก็ตะลึงไปไม่น้อยแต่ก็มีเวลาตะลึงไม่นาน ก็เมื่อเจ้าไคเพื่อนซี้ปึกๆของผมแทบคลั่งหลังจากทราบข่าวนี้ (ผมลำบากแทบตายกว่าจะให้มันสงบสติ ไอ้เร็นมันก็มัวแต่ค้างอยู่ได้) และผมคาดว่าสาวๆของเราก็คงตกอยู่ในอาการคล้ายๆกัน ผมเลยให้เร็นรีบพาเจ้าไคไปให้ครูที่ห้องพยาบาลช่วยดูแลเสียก่อน จากนั้นพวกผมก็รีบรุดไปหาสาวๆทันที

        .....เป็นอย่างที่ผมคาดไว้ไม่มีผิด 2 สาวที่ผมพูดถึงนั้นตอนนี้กำลังก้มหน้าอยู่เงียบกัน 2 คน (สงบนิ่งกันจริงๆ) ด้วยความเป็นพระเอกผมเลยต้องเข้าไปหา 2 สาวที่นั่งนิ่งกันอยู่ตรงนั้น

         "อาซามิ!!!!" ผมรีบเอ่ยทักเธออย่างร่าเริง

         "โยชิซัง...เร็นคุง..." เสียงตอบที่เอ่ยอย่างเหนื่อยอ่อนของอาซามิทำให้ผมรู้สึกค่อนข้างตะขิดตะขวงใจ

         "นี่เธอเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย รู้เปล่าเครียดมากไปมันก็ไม่ดีนะมันทำให้คิ้วของเธอผูกกันเป็นโบว์ แล้วรอยย่นก็จะขึ้นนะ" ว่าแล้วผมก็เริ่มทำการเทศนาเธอทันที

         อาซามิส่งสายตามาประมาณว่า 'บ่นอีกล่ะ'

"ไม่ต้องทำสายตาอย่างนั้นหรอกน่า ฉันรู้ว่าฉันขี้บ่นแต่เธอก็ขี้บ่นไม่แพ้ฉันนักหรอกนะ" ผมรีบเสริมเข้าไป พร้อมกับเอ่ยเหน็บเล็กน้อย ซึ่งตอนนี้เธอกำลังมองผมอย่างจะกินเลือดกินเนื้อผมเสียให้ได้

"......ยัง...รู้สึกไม่ดีเรื่องตอนเช้าอีกเหรอ...." ผมลองถามดู เพราะเห็นเธอดูไม่ร่าเริงเอาเสียเลย (ปรกติน่าจะเข้ามาขย้ำผมแล้วนี่น่า)

          ผมก็แค่เอ่ยดูเท่านั้นแหละแต่ปรากฏว่ามีนำตาใสๆเอ่อขึ้นมาตรงขอบตาเธอ เอ๋?น้ำตา .... เฮ้ย!! ผมยังไม่ได้ทำไรเธอเลยน้า แล้วจะทำไงดีเนี่ย เจ้าเร็นมันก็ไม่อยู่ ซวยแล้ว.....เอาเหอะ....ลองดูสักตั้งจะเป็นไรไป.....งั้นนับ1....นับ2......นับ3....เอ้า!!

       "...เอ่อ...อาซามิ....อย่าร้องไห้นะ...ฉะ...ฉันปลอบหญิงไม่เป็นเอ้ย!!...ไม่ใช่คือร้องไห้แล้วเดี๋ยวตาบวมนะ...เดี๋ยวหน้าแย่ๆก็ยิ่งแย่ลงกว่าเก่าเอ้ย!..ไม่ใช่คือ..เอ่อ..." ผมรีบพูดรัวไม่ยั้งเพราะกลัวว่าที่คิดไว้เมื่อครู่มันจะลืมไปแต่...มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย

         "..ฮิ" หืม? เมื่อกี้อาซามิหัวเราะ? ....เย้!! อาซามิหัวเราะแล้ว การปลอบเราใช้ได้ผลหรือนี่!! แต่ก็ยังแน่ใจไม่ได้หล่อนอาจปล่อย โฮ มาอีกรอบก็ได้ใครจะคิด

       "...อาซามิ....เอ่อ...ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม..." ผมลองถามดูอย่างกล้าๆกลัวๆ (กลัวปล่อยโฮมาอีกรอบ)

         "ไม่เป็นไรแล้ว เพราะวิธีการปลอบผู้หญิงปัญญาอ่อนของนายนั่นแหล่ะ" ง่ะ ปัญญาอ่อนเลยเหรอ อาซามิน้าอย่าพูดตรงๆงี้ดิToT

"อืมไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ" ยังไงก็ตามจะพูดขัดใจเธอตอนนี้ก็ไม่ได้ เดี๋ยวเกิดน้ำตาร่วงอีกรอบต้องแย่แน่ๆ

         "จริงสินัตสึ...." อาซามิพูดยังไม่ทันจบก็หันหน้าไปๆมาๆ

         "อ้อ! ถ้าเธอจะหานัตสึมิล่ะก็นู่น เจ้าเร็นมันพาไปปลอบที่ไหนของมันแล้วก็ไม่รู้ ป่านนี้คงกำลังจี๋จ๋ากันอยู่แน่ๆเล.....แอ้ก!!!" โอ้ย~~ยังนินทาไม่ทันจบเลย อะไรตกมาทีหัวเนี่ย

       "ถ้าจะนินทาคนอื่นก็ไม่ควรจะนินทาให้คนอื่นได้ยินนะ โยชิ" เสียงเย็นยะเยือกของเร็นที่มาพร้อมกับนัตสึมิทำเอาผมหนาวสั่นเลยทีเดียว

       "ง่า เร็น ฉันก็ไม่ได้นินทานายซะหน่อย ถ้านินทานายนายก็ต้องไม่ได้ยินสิจริงไหม แล้วก็นะไปจี๋จ๋ากันเร็วจริงนะฝ่ายฉันยังไม่เริ่ม.....แอ้กๆๆ!!!!..." กำลังจะเอ่ยกระเซ้าอีกรอบซะหน่อยยังไม่ทันจบก็โดน 3 นัดติดซะเนี่ย

       "ถ้าเป็นไปได้นายควรจะหยุดปากพล่อยๆของนายตั้งแต่เดี๋ยวนี้เลยนะ" เสียงของเร็นเริ่มติดจะเย็นขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมถึงกับหน้าซีด

       "ใช่ๆ ฉันก็เห็นด้วย"อันนี้เสียงของอาซามิและนัตสึมิที่เอ่ยขึ้นมาพร้อมๆกันอย่างรู้ใจกันเสียเหลือเกิน

       "โธ่... แม้แต่อาซามิยังไม่ยอมเข้าข้างฉันเลย" ผมพยายามขอความเห็นใจเต็มที

       "ก็นายทำตัวให้น่าเข้าข้างตายล่ะ เร็นยังน่าเข้าข้างมากกว่านายอีก" อาซามิรีบเอ่ยทันควัน

       "อ๊ะๆๆ เธอพูดอย่างนี้หมายความว่าเธอชอบเร็นเหรอ" ถึงผมจะขี้เล่นแต่ถ้าอาซามิไปชอบคนอื่นผมก็ไม่ยอมน้า

       "เปล่าซะหน่อย เร็นเขาไม่ได้อยู่ในสเป็กฉันย่ะ" อาซามิเริ่มแลบลิ้นปลิ้นตาเป็นเด็กๆ (ซึ่งดูน่ารักในความคิดผม)

       "งั้นก็ดีจะได้แน่ใจว่าเธอไม่นอกใจฉัน" ผมเอ่ยขึ้นอย่างสบายใจ

        กิ๊ง ก๊อง

ทันทีที่เสียงสวรรค์ดังขึ้นผมก็รีบเผ่นทันทีพร้อมกับลากเจ้าเร็นมาด้วยก่อนทีคุณเธอจะตอกกลับมาอีกรอบ....ทำไมผมถึงรู้สึกไม่ค่อยดีเลยน้า....

#################หลังเลิกเรียน##################

        ขณะนี้ผมกำลังเดินกลับบ้านกับพวกอาซามิ ซึ่งพอถึงทางแยกนัตสึมิก็บอกลาพวกผมพร้อมกับกระโดดไปกระโดดมา (ผมอยากจะบอกว่าจริงๆนะ ว่าขณะเธอกระโดด ผมไม่เห็นว่าเธอใส่ กกน.ลายจุด....-.,-)

        จนกระทั่งเร็นพา(น่าจะใช้คำว่าลาก)นัตสึมิไปก็เหลือแค่ผมกับอาซามิแค่ 2 คน
      "......นี่อาซามิ" ผมเปิดประเด็นทันที

      "หวา.....อะ..อะไรเหรอ" เธอจะตกใจทำไมเนี่ยฉันไม่ทำไรเธอหรอกน่า-_-"

      "เธอคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอก่อนหน้านี้น่ะ"

      "...คือ.....วะ....ว่า....มะ....ม....." อาซามิทำหน้ากลืนไม่เข้าคายก็ดูท่าจะไม่ออก ผมเลยเบี่ยงประเด็นทันที

      "อ่ ะถึงบ้านฉันแล้ว งั้นบายนะอาซามิ"

      "เอ๋ อ๊ะ อ้าว อ้อ อืมบาย" นะ....น่าร้ากกกกกกกo///o อาซามิตอนเอ๋อน่ารักชะมัดยาดเลยโอ้ย..ทนไม่ไหวแล้วนะเนี่ย...อ๊ะ..งั้นต้องให้รางวัล

      จุ๊บ!

      "งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะอาซามิ" หลังจากลักหอมแก้มเสร็จผมก็ชิ่งเข้าบ้านอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด (ซึ่งอาซามิก็ยังเอ๋ออยู่)

      หลังจากผมบอกลาอาซามิผมก็มานอนแผ่บนเตียงผมทันที แต่ทำไมผมรู้สึกแปลกๆจังนะ หวังว่าพรุ่งนี้คงจะไม่วุ่นวายเท่าวันนี้นะ......