คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ไฟแห่งการสรรค์สร้าง
าร่าเริ่มสอนารร่ายเวทมนร์แบบ่าย ๆ ให้ับนอไลอัส เพื่อรวสอบเวทมนร์ธาุไฟอเา
“แม่ะสอนบทร่ายเวทย์พื้นาน่าย ๆ เพื่อสร้าเปลวไฟึ้นมานะ”
ว่าเสร็เธอ็แบมือวาออ ริมฝาเริ่มเปิึ้นเพื่อร่ายเวทไฟเป็นัวอย่า
“ิใอ้าเปรียบั่เปลวไฟ ลุโนั่วะวัน (ไฟบอล) ” เมื่อาร่าพูบทร่ายบล ฝ่ามืออเธอ็มีลูบอลไฟสีส้มออมา นาอมันไม่ให่มานั
“สุยอเลยรับแม่ ว่าแ่ผม้อพูอะไรน่าอายแบบนั้นริ ๆ เหรอรับ”
นอลถามเิทำหน้ารู้สึเิลอายเล็น้อย ับารที่ะ้อพูบทร่ายแบบนั้น าร่าที่เห็นแบบนั้น เธอึับไฟบอลบนฝ่ามือนเอ และเรียไฟบอลึ้นมาใหม่อีรั้อย่ารวเร็ว
“มัน็ไม่ใ่ว่าะ้อร่ายเสมอไปหรอ้ะ แ่ว่าสำหรับมือใหม่แล้วารร่ายบทเวทมันะ่วยให้สามารถเรียนรู้ไ้ีว่าล่ะนะ”
“อย่าี้นี่เอ”
นอไลอัสเริ่มร่ายามบทร่าย ลูบอลไฟบีบอััว่อรูปึ้นอย่ารวเร็วบนฝ่ามืออเา แ่ไม่นานเปลวไฟที่วระเป็นทรลม็ แัวออลายเป็นเปลวไฟสีแสที่ยุ่เหยิไปมา
าร่ามอเปลวไฟสีแสอย่าไม่วาา เธอสร้าเวทบอลน้ำึ้นมาอนุภาพอมันมาพอที่ะับเปลวไฟนาไม่ให่มาอนอลไ้อย่า่ายาย
เธอปล่อยมันลบนเปลวไฟอนอไลอัส แ่ทว่าลูบอลน้ำับระเหยเป็นไอน้ำในพริบา
“...... อืมมม ไฟนี่มันูร้อนว่าไฟปิทั่วไปมาพอสมวรเลยนะ”
“มันะอันรายมั้ยรับแม่”
“แม่ิว่าเราวรับมัน่อนล่ะนะ”
เธอประบมืออเธอเ้าับหลัมืออนอล และใ้เวทมนร์บาอย่าับไฟสีแสลอย่า่ายาย หลัับไฟเสร็เธอ็เปิสมุ 1 ใน 3 เล่มที่เธอไ้พลมา่อนหน้านี้ นอลเอ็วาสายามอรไปยัหนัสือที่าร่าำลัไล่เปิหา้อมูลอยู่้วยเ่นัน
“ูเหมือนว่าไฟสีแะถูเรียันว่าไฟแห่ารสรร์สร้า มันมีวามสามารถในารหลอมละลายเหล็ล้าไ้อย่า่ายาย เหล่า่าฝีมือใน้านสายารประิษ่ายย่อให้เป็นเปลวไฟแห่พระเ้าอพวเา”
“มันฟัูเท่ัรับแม่ ไฟแห่ารสรร์สร้า แบบนี้มัน้อแร่ว่าเวทไฟปิมา ๆ เลยใ่มั้ยรับ”
“ะบอว่ามันแร่ว่าเวทไฟปิ็ริล่ะนะ แ่ว่านะนอล…..”
เธอปิปาเียบลรู่นึ สายาอเธอแสออถึวามรู้สึอึอัใที่ะพูบาสิ่ออมา
“เป็นอะไรหรือเปล่ารับแม่ สีหน้าูไม่ีเลย”
“เปล่า้ะ” น้ำเสียอาร่าแ่าาทุรั้ นอลรับรู้ไ้ถึวามไม่เป็นธรรมาิาัวผู้เป็นแม่
“ไม่เป็นไรรับ ไม่้อลัวว่าผมะเศร้าใไปนะรับแม่” นอลพูพราส่ยิ้มให้เธอ
“ไฟแห่ารสรร์สร้า มันมีวามหมายรามื่ออมัน เพียแ่ว่าไฟนี้มันไม่สามารถปรับสภาพเพื่อใ้ใน้านาร่อสู้ไ้เลย ทำไ้เพียแ่ใ้เพื่อเป็นเื้อเพลิในารสร้า และผู้ที่ไ้รับเวทมนร์เพาะทาอย่าไฟแห่ารสรร์สร้าะไม่สามารถใ้เวทมนร์หลาย ๆ อย่าไ้ ถ้าให้แม่ยัวอย่า็ำพว เวทมนร์เสริมำลั
นอลที่ไ้ยินแบบนั้น ในใอเา็รู้สึเ็บปวเล็น้อย วามาหวัภายในใลึ ๆ อเ็น้อยที่อยาะโเ่นในทาใทาหนึ่ับถูบยี้ล้วย้อำั สาเหุที่เารู้สึแบบนี้เนื่อา นอลรู้ัวีว่า่อให้ฝึวิาาบมาแ่ไหน ไม่นานเา็ะถึทาัน้วย้อำัทาสายเลือ
แ่ทว่าวามหวัเล็ ๆ ที่โผล่ึ้นเบื้อหน้า (เวทมนร์) ็ลายเป็นสิ่ที่ไม่อาทำให้วามหวัอเาเป็นริ วาอนอไลอัสแสออถึวามผิหวั แ่ทว่าเมื่อเ้ามอไปยัใบหน้าอผู้เป็นแม่ เาไม่อยาให้เธอรู้สึผิ เพราะสิ่ที่เิึ้นมันไม่ใ่วามผิอใรทั้นั้น
“ย….ยัั้นเหรอรับ แบบนี้็ีออแสว่าในอนาผม้อเป็นนัประิษผู้ยิ่ให่แน่ ๆ เลย”
นอไลอัสส่ยิ้มและพู้วยน้ำเสียที่พยายามสะวามรู้สึมื่นภายในในออไป
“.... แม่เื่อว่าลูะ้อ้นพบเส้นทาที่เหมาะสมสำหรับลู อนนี้ยัไม่้อรีบร้อนเินไปหรอนะ ่อย ๆ เรียนรู้สิ่่า ๆ ”
—---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
นอไลอัสเอนายพัผ่อนอยู่บนเีย ใบหน้าอเาหันมอไปยัหน้า่าทา้านวา อน แววามีวามเศร้าหลเหลืออยู่เล็น้อย เาทอสายาออไปโยหวนนึิถึ้อำัอนเอ ทั้ ๆ ที่อายุ 8 ปี เท่านั้น ทำไมเาถึโหยหาวามแ็แร่ที่มามายเินไป มันเป็นวามรู้สึผิปิาัวเาที่เยเป็น ยิ่วามทรำบาส่วนอเาในาิ่อนปราัวึ้นมาเท่าไหร่
ัวนอเาในอนนี้็ยิ่รู้สึเปลี่ยนไป ืนเป็นแบบนี้่อไปเรื่อย ๆ สัวันเาะถูวามระหายวามแ็แร่อนเอในาิที่แล้วลืนินัวนในอนนี้แน่ ๆ นอไลอัสถอนหายใออมาพร้อมับ่อย ๆ หลับาเ้าสู่ห่ววามมื
—--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น