คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ราตรี...สีหม่น
าล สาวน้อยน่ารั ทิ้ัวลบนที่นอนอย่าอ่อนล้า เพราะวันนี้ทั้วันเธอไป่วยานศพาิที่่าัหวันไม่มีเวลาปลีัวไปไหนไ้เลย ..........เธอเหลือบมอูนาฬิาที่หัวเีย เ็มนาฬิาบ่บอเวลาว่าเพิ่4ทุ่ม ถือว่าไม่ึมาสำหรับเธอ แ่านั้นมันปรือเรียมะหลับไ้ทุเมื่อ
าอาลเริ่มพร่ามัว วนะปิเ็มที
// พรึ่บ//
แ่แล้ว็้อเบิาโพล้วยาวมใเมื่อเธอไ้ยินเสียประหลาพร้อมับเาำๆที่แว่บผ่านมาอย่ารวเร็ว
//ใรน่ะ//
าลร้อถามพร้อมทะลึ่ัวึ้นนั่หน้าาื่น เธอมอออไป้านอหน้า่าที่เธอเพิ่เปิออไม่นาน่อนที่ะไปอาบน้ำ มีสายลมพัวูบเ้ามานหนัสือที่วาบนโ๊ะระัระาย สัพั็หายไป อย่าประหลา
//อะไรวะ //
าลบ่นพึมพำ
วายัสอส่ายหา้นออเสียประหลานั่น
//พรึ่บ
มันมาอีแล้ว าลหันไปในทิศที่เธอิว่าไอ้เสียประหลามัน้ออยู่รนั้น
/// อ๊ายยยยย........ยยยยยยยยยย
าลรี้สุเสียเมื่อมีใบหน้ามยื่นมาิในระยะใล้นมูแทบนัน
//พลั้.....โรม//
เท้าไวว่าวามิ าลถีบเ้าที่หน้าประหลานั้นเ็มเปา้วยวามใลัว
ร่านั้นลอยละลิ่วระแทเ้าับเียนหนัสือัวให่อเธอ เสียัโรมให่
าลห่อปา้วยวามใในฝีเท้าลืมายอัวเอ............
ร่าบึบึนสูโปร่นั้น่อยพยุัวลุึ้น วาเปล่ประายเป็นสีเียวอย่าน่าลัว
าลาเบิโพล้วยวามลัวเมื่อมันหันมามอเธออย่าโรธึน่าลัว
ภายใ้เสียไฟาโมไฟหัวเียนั้นาลสัเเห็นเลือสีล้ำที่มุมปาอมนุษย์ประหลานั้นึมออมา
าลมอา้าเมื่อมันย่าสามุมรเ้ามาสายาเอาเรื่อทีุ่นน่าลัวับใ
//แฮ่....//
มันร้อำรามในเสียน่าสะพรึ ายรินั่นๆ ือเี้ยว ยาวออมามันาวนวาววับ าลาถลนเมื่อเธอัะรู้สึว่าผู้ายรหน้านั้นไม่ใ่นธรรมาะแล้ว อะไรันนี่ าลร้ออยู่ในใ
//ยะ..ยะ...เ้ามานะ//
าลร้อออไปเสียสั่นเพราะลัวับใ
าล สาวน้อยน่ารั ทิ้ัวลบนที่นอนอย่าอ่อนล้า เพราะวันนี้ทั้วันเธอไป่วยานศพาิที่่าัหวันไม่มีเวลาปลีัวไปไหนไ้เลย ..........เธอเหลือบมอูนาฬิาที่หัวเีย เ็มนาฬิาบ่บอเวลาว่าเพิ่4ทุ่ม ถือว่าไม่ึมาสำหรับเธอ แ่านั้นมันปรือเรียมะหลับไ้ทุเมื่อ
าอาลเริ่มพร่ามัว วนะปิเ็มที
// พรึ่บ//
แ่แล้ว็้อเบิาโพล้วยาวมใเมื่อเธอไ้ยินเสียประหลาพร้อมับเาำๆที่แว่บผ่านมาอย่ารวเร็ว
//ใรน่ะ//
าลร้อถามพร้อมทะลึ่ัวึ้นนั่หน้าาื่น เธอมอออไป้านอหน้า่าที่เธอเพิ่เปิออไม่นาน่อนที่ะไปอาบน้ำ มีสายลมพัวูบเ้ามานหนัสือที่วาบนโ๊ะระัระาย สัพั็หายไป อย่าประหลา
//อะไรวะ //
าลบ่นพึมพำ
วายัสอส่ายหา้นออเสียประหลานั่น
//พรึ่บ
มันมาอีแล้ว าลหันไปในทิศที่เธอิว่าไอ้เสียประหลามัน้ออยู่รนั้น
/// อ๊ายยยยย........ยยยยยยยยยย
าลรี้สุเสียเมื่อมีใบหน้ามยื่นมาิในระยะใล้นมูแทบนัน
//พลั้.....โรม//
เท้าไวว่าวามิ าลถีบเ้าที่หน้าประหลานั้นเ็มเปา้วยวามใลัว
ร่านั้นลอยละลิ่วระแทเ้าับเียนหนัสือัวให่อเธอ เสียัโรมให่
าลห่อปา้วยวามใในฝีเท้าลืมายอัวเอ............
ร่าบึบึนสูโปร่นั้น่อยพยุัวลุึ้น วาเปล่ประายเป็นสีเียวอย่าน่าลัว
าลาเบิโพล้วยวามลัวเมื่อมันหันมามอเธออย่าโรธึน่าลัว
ภายใ้เสียไฟาโมไฟหัวเียนั้นาลสัเเห็นเลือสีล้ำที่มุมปาอมนุษย์ประหลานั้นึมออมา
าลมอา้าเมื่อมันย่าสามุมรเ้ามาสายาเอาเรื่อทีุ่นน่าลัวับใ
//แฮ่....//
มันร้อำรามในเสียน่าสะพรึ ายรินั่นๆ ือเี้ยว ยาวออมามันาวนวาววับ าลาถลนเมื่อเธอัะรู้สึว่าผู้ายรหน้านั้นไม่ใ่นธรรมาะแล้ว อะไรันนี่ าลร้ออยู่ในใ
//ยะ..ยะ...เ้ามานะ//
าลร้อออไปเสียสั่นเพราะลัวับใพร้อมทัู้มีัเอร์ที่เธอบัเอิลืมมันเอาไว้ในวัน่อน อย่าปป้อัวเอ
ายแปลประหลาเี้ยวยาวนั้นใล้เ้ามาๆ มันมอมาที่เธอาเป็นสีเียวแปลประหลามาในวามรู้สึอาล
วามันลเี๋ยวนี้
เสียัวานน่าลัวสั่นเธอเสียนั้นสั่นแปลๆและวาอมัน็เปลี่ยนเป็นสีน้ำาลสลับันไปมาับสีเียว เหมือนมันำลั่อสู้ัน
าลถอยร่นเนื้อัวสั่นเ้าไปให่มือำัเอร์ไว้แน่
หมับ
มันเลื่อนัวเ้าประิัวอย่ารวเร็ว
ความคิดเห็น