[FIC EXO] Two, one or Three {Jongin,Sehun}

ลำดับตอนที่ #1 : :Two, One or Three ; Intro

|| Two, One or three ||

Paring : Kim Jongin, Oh Suho, Oh Sehun


 

“แงงงง๊ ฮือๆๆๆๆ ฮื้ออออหม่าม๊า”

เสียงร้องไห้จ้าดังออกมาทางสวนหลังบ้าน พื้นที่สีเขียวขนาดหย่อม พร้อมต้นไม้ใหญ่ที่บดบังแดงเป็นร่มได้อย่างดี ตรงกลางพื้นหญ้าถูกจับจองด้วยเด็กชายสองคนที่นั่งจุมปุ๊กอยู่ เด็กชายสองคนที่มีหน้าตาเหมือนกัน หรือที่เรียกกันว่าฝาแฝด หน้าว่าเหมือนกันแล้ว เครื่องแต่งกายก็ยังคงเหมือนกัน เรียกได้ว่า ถ้าใครผ่านมาเห็นเขาก็คงแยกไม่ออกว่า เด็กคนไหนชื่ออะไรบ้าง

ในอ้อมแขนเล็กของเด็กชายคนหนึ่งมีตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลอ่อน กอดไว้แน่นพร้อมพองลมแก้มอย่างไม่พอใจ ในขณะที่เด็กอีกคนร้องไห้จ้า มือป้อมยกขึ้นปาดน้ำตาป่อยๆ สะอึกสะอื้นเรียกคนเป็นแม่เสียงดัง คงจะเปล่งเสียงได้ดังกว่านี้ถ้าคุณแม่ยังไม่ออกมาดูเหตุการณ์เสียที

“อะไรกันอีกล่ะ เด็กๆ” หญิงสาวในชุดผ้ากันเปื้อนที่กำลังเตรียมมื้อเย็นให้ลูกๆ ทั้งสองรวมถึงสามีที่กำลังจะกลับมาจากการทำงานในอีกไม่ช้านี้ เดินออกมาหาลูกชายสองคนที่เง้างอนกันอยู่ตรงสวนหลังบ้าน ที่เธอจัดให้ลูกๆ เล่นกันเองอยู่ทุกวัน และไม่ว่าวันใดก็วันหนึ่ง ต้องมีเสียงร้องไห้ตามมาหลังจากนั้น อย่างเช่นวันนี้..

“ฮึก ..ฮื้อ พี่ซูโฮไม่ยอมแบ่งตุ๊กตาให้เซฮุนเล่นฮะ หม่าม๊า ฮือ แล้ว..ฮึก พี่ซูโฮก็ตีแขนเซฮุนด้วย ” เสียงเล็กพูดพร้อมสะอึกอื้น ชี้นิ้วเล็กไปยังคนที่ตนเองเรียกว่าพี่ ถึงแม้ว่าตอนเกิดเจ้าตัวจะคลานตามมออกมาไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำไป

“แน่ะ เอาอีกแล้วนะ ซูโฮ ทำไมไม่แบ่งน้องเล่นล่ะ” หญิงสาวตำหนิคนที่มีตำแหน่งเป็นพี่ชายที่เกิดก่อนเพียงไม่กี่นาที พลางอุ้มเด็กชายเซฮุนขึ้นแนบอก เด็กน้อยก็ได้ใจที่คุณแม่โอ๋ตนเอง หัวกลมซุกไซร้ที่อกของคุณแม่อย่างอ้อนๆ พลางส่งสายตาเยาะเย้ยไปยังพี่ชายที่เบะปากออก

“ก็หมีตัวนี้ หม่าม๊าซื้อให้ซูโฮนะ ไม่ได้ซื้อให้เซฮุน!” เด็กน้อยไม่ยอมรับผิดง่ายๆ แขนเล็กกอดตุ๊กตาหมีแน่น พลางขมวดคิ้วยุ่ง นึกอยากจะตีน้องชายให้แรงกว่าเมื่อครู่ ที่ตนเองใช้มือเล็กฟาดลงไปต้นแขนของคนเป็นน้อง

…เชอะ! ทำเป็นร้องไห้เรียกหม่าม๊า ก็เซฮุนมาดึงตุ๊กตาหมีของซูโฮก่อนแท้ๆ ก็แค่กลัวว่าตุ๊กตาตัวโปรดจะขาดเท่านั้น ก็เลยเผลอฟาดแขนของน้องต่างหาก ก็ว่าจะแบ่งให้เล่นอยู่แล้วเชียว..

“เอ๊ะ เรานี่ยังไงนะ ถึงยังไงก็ไม่ควรไปตีน้อง รู้มั้ยจ๊ะ” หญิงสาวไม่รับฟังเหตุผลของคนเป็นพี่ แต่กลับหันไปลูบแขนลูกชายคนเล็กแทน

พอคนเป็นแม่ไม่สนใจ แล้วยังไปเข้าข้างน้องชายแบบนั้น ก็เริ่มน้อยใจ กลีบปากเล็กเบะออกคล้ายจะร้องไห้ แต่หม่าม๊าจะบอกเสมอว่าคนเป็นพี่ห้ามร้องไห้เด็ดขาด เลยได้แต่เม้มปากแน่นพร้อมกอดตุ๊กตาในอ้อมแขนแน่น

…แล้วทำไมเซฮุนถึงร้องไห้อ้อนหม่าม๊าได้ตลอดเลยนะ…

“เข้าใจไหม… โอซูโฮ”

“ครับ หม่าม๊า…” เสียงเล็กรับคำเบา พลางส่งตุ๊กตาหมีในอ้อมแขนให้น้องเล่นอย่างไม่ค่อยเต็มใจเสียเท่าไหร่ พอเซฮุนรับไปถือไว้ จากใบหน้าเล็กที่สะอื้นเมื่อครู่ก็ยิ้มกว้างออกมา ส่งผลให้ซูโฮเผลอยิ้มตามก่อนเริ่มเล่นด้วยกันใหม่อีกครั้ง

หญิงสาวผู้เป็นแม่มองภาพลูกชายฝาแฝดของเธอทั้งสองคน ก่อนจะส่ายหน้าแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ..คิดในใจ ว่าลูกของพวกเธอนี่ช่างน่ารักอะไรขนาดนี้

♥ 2 1 3 ♥
 

ห้องนอนเล็กบิวท์อินด้วยเตียงสองชั้นวางติดกับผนังห้อง ด้านล่างถูกจับจองด้วยเซฮุนที่หลับตาพริ้มไปเรียบร้อยแล้วโดยในแขนเล็กก็มีตุ๊กตาหมีที่แย่งมาจากซูโฮเมื่อช่วงเย็น มืออ่อนนุ่มของหญิงสาวลูบเบาๆ เข้าที่กลุ่มผมนุ่มของลูกชายคนเล็ก สัมผัสปากเรียวสวยของตนเองเข้ากับหน้าผากเนียนอย่างอ่อนโยน

ส่วนเตียงชั้นสองเป็นส่วนของคนเป็นพี่อย่างซูโฮ เด็กน้อยก้มลงมองเตียงชั้นล่าง จ้องมองคุณแม่ที่เอ็นดูน้องชาย รวมถึงมองไปยังตุ๊กตาหมีตัวโปรดของตนที่มักจะนอนกอดทุกคืนไปด้วย …ไม่เพียงเท่านั้น เตียงชั้นล่างของเซฮุนก็เต็มไปด้วยของ ของซูโฮทั้งนั้น โดนแย่งไปเกือบหมด จนเตียงชั้นสองเหลือเพียงผ้าห่มนุ่มกับหมอนใบเล็ก แล้วก็ตุ๊กตาไม่กี่ตัวเท่านั้น

“หม่าม๊า……” ซูโฮร้องเรียกคุณแม่ที่ยังเฝ้ามองลูกชายคนเล็กไม่ห่าง เพราะตอนนี้มันควรจะถึงเวลาที่เขาสามารถอ้อนคุณแม่ได้แล้วนะ

หญิงสาวเงยขึ้นมองเตียงด้านบนก่อนจะยกยิ้มออกมา เมื่อลูกชายคนโตมีสีหน้าง้ำงอ เธอลุกขึ้นก่อนเอื้อมมือลูบผมนุ่มของซูโฮเบาๆ

“นอนได้แล้วนะ ซูโฮ”

เธอเอนกายลูกชายลงกับพื้นเตียงนุ่มก่อนจะเลื่อนผ้าห่มมาคลุมกายเล็กเอาไว้ หอมแก้มนิ่มของลูกชายเบาๆ ดวงตาเรียวปรือคล้ายจะปิดทันทีหัวถึงหมอน รวมถึงมือนุ่มของคนเป็นแม่ที่คอยลูบศีรษะอยู่นี่ด้วย

“เดี๋ยวหม่าม๊าซื้อตุ๊กตาให้ใหม่ดีมั้ยจ๊ะ?” เธอถามลูกชายเกี่ยวกับตุ๊กตาหมีที่ซูโฮมักจะกอดตอนนอนเป็นประจำ แต่ในวันนี้มันไปอยู่ในอ้อมแขนของเซฮุนจนได้

“เดี๋ยวเซฮุนก็เอาของซูโฮไปอยู่ดี” เบะปากน้อยใจ พลางชำเลืองมองตุ๊กตาที่แต่ก่อนเคยเรียงแถวกันอยู่เต็มหัวนอนซึ่งมันได้ย้ายที่ไปที่เตียงชั้นล่างจนเกือบหมด

“เอาน่า วันนี้ซูโฮของหม่าม๊า น่ารักมากเลยรู้มั้ย ตอนแรกหม่าม๊าคิดว่าลูกจะไม่ยอมยกให้เสียอีก”

“ก็พอเห็นน้องยิ้ม ซูโฮก็เผลอยิ้มตาม..ทั้งๆ ที่ก็หน้าเหมือนกันแต่รู้สึกว่าน้องยิ้มได้น่ารักมากๆ เลยฮะ”

"ดีแล้วจ้ะ รักน้องให้มากๆน่ะ ดีแล้ว… จริงสิ รู้มั้ยทำไมหม่าม๊าถึงตั้งชื่อลูกซูโฮ"เอ่ยถามคำถามกับลูกชายคนโต ใบหน้าเล็กสั่นหัวไปมา พลางเอ่ยถามคนเป็นแม่

"ทำไมล่ะฮะ" 

"ลูกน่ะ เกิดก่อนเซฮุนไม่ถึงนาที แต่หม่าม๊าก็ถือว่าซูโฮน่ะเป็นพี่นะจ๊ะ เพราะงั้นลูกเป็นพี่ ลูกต้องดูแลน้องนะ ต้องรักน้องให้มากๆ"

"อืมม.. แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชื่อซูโฮล่ะ" เด็กน้อยยังมีสีหน้าฉงนเมื่อได้รับคำตอบไม่ตรงกับที่ตนเองสงสัยเสียเท่าไหร่เรื่องดูแลเซฮุนนี่ได้ยินมาตั้งแต่จำความได้ จนตอนนี้ก็อายุครบ6 ขวบแล้วคำสอนที่ทั้งคุณพ่อคุณแม่คอยบอกก็ยังคงจำได้ขึ้นใจแม้ว่าจะน้อยใจเป็นบางครั้งก็เถอะ..

"ก็ซูโฮ แปลว่าปกป้องไงล่ะจ๊ะ.."


 

♥ 2 1 3 ♥

-TBC-

© Tenpoints!