คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Sparrow!
พอร์ตรอยัล มหาลัยใหญ่แห่งเมืองท่า
นอกจากค่าเรียนที่สูงลิบลิ่ว กับการเรียนที่โหดชนิดไม่เก่งอย่าเข้า แต่ก็คุ้มค่ากับห้องเรียนใหญ่โตโอ่อ่า อุปกรณ์การเรียนที่มีทุกอย่างตั้งแต่ขวดใส่ปลาซาดีนยันเรือที่มีไว้ประดับ ให้รู้ว่ากูรวยอย่าง เรืออินเตอร์เซปเตอร์ของรัฐบาล เรือระดับโคตรเจ๋งในตำนานอย่างแบล็คเพิร์ลหรือฟลายอิ้งดัชต์แมน ก็มาจอดเทียบท่าอยู่ในเขตโรงเรียนนี้ เหมือนเป็นสัญลักษณ์แห่งพอร์ตรอยัล
ตัวอาคารเป็นเหมือนป้อมปราการเก่า ทุกตึกสร้างแบบโบราณ เสาแบบดอริคพร้อมป้ายชื่อชนิดกลัวคนไม่รู้ว่านี่คณะอะไรตั้งเด่นหราอยู่หน้าแต่ละอาคาร มีบ้านพักสำหรับนักเรียนต่างเมืองที่กลับบ้านไม่ได้ ที่อื่นมักจะเรียกว่าหอพักห้องเล็กสำหรับรูมเมตสองคน สำหรับทีนี่ขึ้นชื่อเรื่องอลังการที่สุดในแปดโลก ดังนั้นตัวที่พักนักเรียนยอมไม่ยอมเป็นแบบธรรมดาสามัญชนแน่นอน
บ้านหลังขนาดกลางสองชั้นสไตล์บ้านแถวสก็อตแลนด์ แต่ละหลังห่างกันไม่ถึงสองเมตร มีพื้นที่หน้าบ้านในราวสิบตารางเมตร ห้องนอนและห้องน้ำอย่างละหนึ่ง ห้องนั่งเล่นที่ชั้นล่างเมื่อเปิดประตูเข้ามาก็กระโดดขึ้นโซฟาได้ทันที แชเดอเลียขนาดกลางแขวนกลางบ้านเหนือบันได เหมือนเอาห้องจากเรือไททานิคมาดัดแปลงและทอนรายละเอียดให้ถูกลงพอจะสร้างบ้านพักให้นักศึกษาราวสองร้อยหลัง แต่ถ้าดูจากค่าเทอมแล้วก็คุ้มค่ากับค่า "ห้องพัก" นักเรียนอยู่
บอกว่าอลังการเท่าไหน ก็อลังการเท่านั้นแหละ
พวกเด็กนอกเมืองที่เขามาเรียน ครั้งแรกที่ก้าวเข้ามาก็ต้องตาโตอุทานว้าวกับสภาพแวดล้อม แต่สำหรับพวกเกิดและโตในพอร์ตรอยัลไม่เคยรู้จักคำว่าคอกหมู หรือสลัมทอทูก้า อย่างเจมส์ นอริงตันแล้ว นับว่าเป็นเรื่องปกติ จะมีก็แค่ตัวอาคารของคณะรัฐศาสตร์มันโอ่อ่าแบบมองกี่ครั้งก็อดชื่นชมไม่ได้ นอกจากนั้นก็ถือเรียบร้อยดี
"เฮ้ พี่ชาย ขอโทษทีนะ แต่คณะประมงไปทางไหนหรอ" เสียงเหมือนคนกล่องเสียงไม่ดีเพราะมีขวดเหล้าขวางคออยู่ดังขั้นด้านหลังนอริงตัน นักศึกษาปีสามปิดหนังสือตัวเองช้าๆแล้วหันไปมองคนถาม
รุ่นพี่ที่ดีเขาควรจะยิ้มและแนะนะน้องใหม่ไปหาห้องเรียนถูก แต่พอเห็นสภาพ "รุ่นน้อง" ที่ควรจะน่าเอ็นดู แต่งตัวเรียบร้อย ถือหนังสือวิชาประมง
แต่นอริงยิ้มไม่ออก เมื่อไอ้คนถามนั่นแต่งตัวเซอร์เหมือนพวกยิปซี เสื้อผ้ารุ่ยร่าย หนังสือไม่มี แต่มีกระป๋องเบียร์ในมือแทน ผมเพ้าที่ยาวรุงรังมันจุกแบบลวกๆ ถ้ามันเป็นสาวปอมปอมเกิร์ลก็น่ารักอยู่หรอก แต่ดูสภาพไอ้คนนี้แล้วภารโรงยังดูดีกว่าหลายเท่า
"ว่าไง ฉันไปสายไม่ได้นะ"
นอริงตันลุกขึ้นยืนตัวตรง แล้วพิจารณาคนตัวเตี้ยกว่าที่ยกแขนปาดไปมาเหมือนคนเมา พร้อมสายตากวนประสาทจนหน้าจับเขวี้ยงลงทะเล
"คุณควรจะรู้ว่าอยู่ที่ไหน"
"อะไรนะ? ก็พอร์ตรอยัลน่ะสิ นี่นายเป็นรุ่นพี่แน่เรอะ?" เจมส์สะกดกั้นความรู้สึกอยากชกไอ้หมอนี้
"เพิ่งรู้ว่าคณะประมงมีคนแบบนี้ด้วย" นอริงตันเหยียด น้ำเสียงไม่อยากคุยด้วยอยากเห็นได้ชัด
"ทำไม ฉันหล่อเกินไป ควรอยู่คณะการแสดงสินะ ใครๆก็บอกงั้นแหละพี่ชาย อ่า เจมส์ นอริงตัน อ้อ เจมส์" อีกคนเพ่งชื่อที่ปักอยู่บนหน้าอกแล้วพูดชัดถ้อยชัดคำ "ที่นี้บอกฉันได้ยัง คุณเจมส์ ว่าคณะประมงไปทางไหน" คนตัวเล็กยิ้มกว้าง
"นอริงตัน" เจมส์แก้ "คุณควรรู้จักสัมมาคารวะซะบ้าง"
"นี่ จะบ่นฉันก็ไม่ว่านะ แต่บอกทางไปก่อน ฉันจะเข้าเรียนสายในคาบแรกไม่ได้นะ โธ่"
เจมส์พ่นลมออกทางจมูกฟู่เบาๆ "เดินตรงไปสองร้อยเมตร อาคารที่มีรูปนางเงือกอยู่ด้านหน้าทางซ้ายมือ"
"ขอบคุณ!" เด็กประมงหน้าบุญไม่รับยิ้มกว้างก่อนโยนกระป๋องเบียร์ไปด้านหลัง แล้วกระป๋องเจ้ากรรมก็ดันลงถังขยะพอดิบพอดี "แล้วเจอกันที่ปาร์ตี้มหาลัยนะพี่ชาย" เขาจับมือนอริงตันเขย่าแบบลวกๆก่อนเดินไป แล้วพบว่านอริงตันกระชากแขนไว้อยู่ "อะไร? จะเก็บตังเรอะ?"
เจมส์ไม่ฟังเขาถกแขนเสื้ออีกคนขึ้น แขนเล็กๆมีรอยสัก ดึงแขนเสื้อขึ้นไปอีกพบว่ามีชื่อ "แจ็ค สแปร์โรว?"
"คุณสแปร์โรว"
"อ้อหรอ คุณสแปร์โรว" เจมส์ทำเสียงล้อเลียน "นี่นายซ้ำชั้นมากี่ปี นายซิ่วจากคณะนึงไปคณะนึงจนจะเรียนครบทุกคณะในมหาลัยอยู่แล้ว สแปร์โรว์" เจมส์จำได้ทันที ทุกปีจะมีเด็กเพี้ยนๆมาถามทางเขา แต่คราวนี้ไอ้เด็กคนนี้เปลี่ยนไปจนจำแทบไม่ได้ แต่พอเห็นชื่อสแปร์โรวก็นึกออกทันที
"รู้จักฉันด้วยเรอะ?" แจ็คย่นคิ้วแล้วไม่สนใจว่าตัวเองโดนบีบแขนอยู่ "ฉันเคยอ้วกใส่นายตอนปาร์ตี้ไหนรึเปล่า?"
"ฉันไม่ไปปาร์ตี้"
"งั้นก็หัดลองซะมั้งนะ ชีวิตนายน่าสงสารมากเลยพ่อหนุ่ม" แจ็คทำหน้าเศร้าเหมือนหมาบาเซ็ตฮาวด์
เจมส์ รู้สึกโมโหแบบบอกไม่ถูก แต่เก็บอาการเอาไว้ แจ็คดึงแขนตัวเองออกจากมือนอริงตัน คนตัวเล็กก็วิ่งแจ้นด้วยท่าทางเหมือนเด็กผู้หญิงวิ่งหนีไปทันที
"นายมันบ้าสแปร์โรว" ทันทีที่นอริงหาเสียงตัวเองเจอ การด่าแจ๊ค สแปร์โรวก็เป็นสิ่งแรกที่เขาอยากจะพูด
------------
ความจริงแล้วอยากให้ผู้การเรียนทหารนะคะ แต่คิด เฮ้ย ถ้าเป็นทหารมันต้องเรียนรร.ทหาร งั้นเอาเรียนการปกครองดีกว่า 555
ส่วนแจ๊คเป็นอะไรที่สิ้นคิดมากค่ะ ประมง 55555 อย่างไรก็ฝากหนุ่มรัฐศาสตร์กับเด็กเพี้ยนประมงด้วยนะคะ
ความคิดเห็น