คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คุณนายที่สอง - CH.6 [ 100% ]
06
ในค่ำคืนที่แสนสงบไม่ได้ทำให้ใครบางคนรู้สึกผ่อนคลายเลยสักนิด แบคฮยอนเดินออกมานั่งเล่นที่สวนหน้าบ้านฆ่าเวลาระหว่างที่รอคุณชานยอลและคุณนายใหญ่รับประทานอาหารเย็น ความจริงแบคฮยอนเองก็อยากจะเข้าไปนั่งทานข้าวร่วมกับพวกเขา แต่คงจะไม่ได้เพราะคุณเฟยตกลงกับคุณชานยอลเอาไว้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นคุณนายสาม ลู่หาน หรือแม้กระทั่งแบคฮยอนเอง ไม่มีใครมีสิทธิ์ที่จะได้ร่วมโต๊ะกับคุณเฟยและคุณชานยอล นอกเสียจากว่าพวกเขาจะออกมาชวนเอง และตั้งแต่ที่แบคฮยอนย้ายเข้ามาก็เกิดขึ้นเพียงแค่สองครั้ง ครั้งแรกคือตอนที่เพิ่งมาถึงที่นี่ ส่วนครั้งที่สองก็วันที่เตรียมพร้อมรอรับลู่หาน
คุณเฟยบอกว่า เธออยากทานอาหารแบบมีความสุข หากมีพวกเขามาเฉียดใกล้ เธอจะรู้สึกขมคอ ....
เพราะอย่างงั้นแบคฮยอนถึงต้องออกมานั่งเปื่อยรอคุณชานยอลอยู่ตรงนี้ อย่างน้อยก็ต้องมีคนใช้สักคนในบ้านที่คาบข่าวไปบอกคุณชานยอลว่าคุณนายที่สองของบ้านออกมานั่งตากลมในเวลาแบบนี้
“กินอะไรสักหน่อยนะคะ” โบอาเอ่ยเสียงอ่อน เธอนั่งคะยั้นคะยอเจ้านายอยู่นานสองนานแล้ว แบคฮยอนเอาแต่มองอาหารตรงหน้าอย่างเบื่อๆโดยที่ไม่คิดจะตักมันเข้าปากเลยสักคำ
“ผมไม่หิวครับพี่โบอา พี่เก็บไปเลยก็ได้ครับ” ชายหนุ่มยิ้มหวาน วันนี้เขาไม่รู้สึกหิวเลยทั้งวัน มีแค่นมสดแก้วเดียวเท่านั้นที่ตกถึงท้องวันนี้
“ไม่อร่อยเหรอคะ” หญิงสาวถามพลางแสร้งทำหน้าเสียใจไปด้วย คุณนายสองเป็นคนใจดีและขี้เกรงใจคนอื่น โบอาคงต้องใช้แผนนี้ซะแล้ว
“เปล่านะครับ อาหารพวกนี้อร่อยถูกปากผมมาก แต่วันนี้ผมไม่หิวครับ” แบคฮยอนเพียงแค่ยิ้มเจื่อนๆ หากจะให้เขาฝืนกินลงไปก็ย่อมได้ แต่วันนี้แค่อ้าปากเขายังขี้เกียจเลย แบคฮยอนรู้สึกเพียงแค่ว่าเขาอยากเจอชานยอล อยากเจอคุณชานยอล อยากคุยกับคุณชานยอล
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปยกผลไม้มาให้นะคะ บางทีคุณนายสองอาจจะอยากทานผลไม้มากกว่าอาหารพวกนี้”
ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะห้าม โบอาก็รีบเดินไปเสียแล้ว เขาไม่อยากให้สาวใช้เสียเวลาเดินไปเอามา ทั้งๆที่ยังไงเขาก็ไม่คิดจะแตะต้องมัน เขาเบื่อ เขาคิดถึงคุณชานยอล แบคฮยอนอยากกอดคุณชานยอล อยากจูบ อยากหอมแก้ม หรือแม้กระทั่งอยากมีเซ็กส์ เขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ากำลังรู้สึกแบบนั้น
“มานั่งทำอะไรตรงนี้หื้ม? เดี๋ยวก็โดนยุงหามไปหรอก” ร่างเล็กสะดุ้งโหยงกับการปรากฏตัวของใครอีกคน คุณเซฮุนเดินอ้อมมานั่งลงข้างๆแบคฮยอน พร้อมกับหยิบน่องไก่ทอดในจานขึ้นมากัดอย่างเอร็ดอร่อย
“คุณเซฮุนยังไม่ทานข้าวเหรอครับ” แบคฮยอนเลือกที่จะถามคำถามโง่ๆออกไป เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มทักร่างสูงว่ายังไงดี เซฮุนที่มานั่งสวาปามอยู่ตรงหน้าคงจะกินข้าวมาเรียบร้อยแล้วล่ะมั้ง
“ยังเลย ทำงานเสร็จก็ออกไปยืดเส้นยืดสายนิดหน่อยแล้วก็กลับเข้าบ้านเลย ตอนแรกก็กะจะแวะขึ้นไปกินกับเฮีย แต่เดินเข้าไปแล้วต้องรีบถอยออกมาเลย”
“ทำไมล่ะครับ” เพราะอะไรกันที่ทำให้เซฮุนต้องรีบถอยออกมา คุณชานยอลตวาดใส่อย่างงั้นเหรอ
“ความลับน่ะ อย่าไปรู้เลย” เซฮุนตักซุปกิมจิเข้าปาก ถึงแม้เขาจะอยากให้แบคฮยอนกับชานยอลเลิกกันจนตัวสั่น แต่เขาก็ไม่มีทางใช้วิธีที่ทำให้หนุ่มน้อยข้างๆต้องเสียใจแน่นอน
“โถ่ .... ทะเลาะกันอีกแล้วใช่ไหมล่ะครับ” หนุ่มน้อยยิ้มบางๆ สองพี่น้องไม่ค่อยจะคุยกันดีๆหรอก คนน้องคงจะเดินเข้าไปกินข้าวด้วยแล้วคนพี่ก็คงจะพูดจาเสียดสี แซะกันไปแซะกันมาแล้วก็คงทะเลาะกันสินะ
“ก็ประมาณนั้นแหละ” เซฮุนไหวไหล่ สิ่งที่แบคฮยอนพูดมันตรงข้ามกับความจริงโดยสิ้นเชิง เขาเข้าไปเห็นอะไรมาน่ะเหรอ ภาพนั้นมันยังติดตาอยู่เลย
เฮียกับพี่เฟยกำลังมีเซ็กส์กันในห้องอาหาร ....
ถึงว่าล่ะ ทำไมตอนเดินเข้าไปห้องอาหารถึงปิดอยู่อย่างมิดชิด เงียบมากด้วย คนใช้สักคนก็ไม่เห็นหน้า ก็อย่างว่าล่ะ เฮียคงจะไล่พวกนั้นไปอยู่แล้ว แต่เซฮุนก็แปลกใจนะ ทำไมเฮียไม่ขึ้นไปทำบนห้องดีๆ สงสัยอยากจะเปลี่ยนสถานที่
“คุณเซฮุนต้องใจเย็นๆนะครับ คุณชานยอลเห็นนิ่งๆแบบนั้นก็ใจร้อนใช่ย่อย ผมว่าคนที่มีสติมากกว่าน่าจะเป็นคุณเซฮุนด้วยซ้ำ ฮ่าๆ” คนตัวเล็กหัวเราะร่า ระหว่างรอคุณชานยอล มีคุณเซฮุนมานั่งคุยด้วยก็ดีใช่ย่อย
“ผลไม้มาแล้วค่ะ อะอ้าวว คุณเซฮุน พอดีเลยค่ะ โบอาไปเอาผลไม้มาพอดีเลย”
“ไดเอตเหรอเนี่ย จะกินแต่ผลไม้เหรอเรา?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามร่างบางข้างๆกาย แบคฮยอนส่ายหน้า ความจริงเขาไม่คิดจะกินอะไรเลยต่างหาก
“พอดีเลยค่ะ คุณเซฮุนจัดการคุณนายสองให้โบอาหน่อยสิคะ ดูสิคะ คุณนายสองไม่ยอมทานอะไรเลย เอาผลไม้มาให้ก็คงไม่ทานแน่ๆ” โบอาได้ทีก็ฟ้องใหญ่ เธอเชื่อว่าถ้าเป็นคุณเซฮุนพูด เจ้านายของเธอน่าจะฟังบ้าง
“ทำไมไม่กินล่ะ หรือว่ารอเฮียชานเขา?” ปกติแบคฮยอนกินเก่งจะตาย คงมีแค่เหตุผลเดียวล่ะมั้ง คงจะรอคุณสามีออกมานั่งกินเป็นเพื่อน ก็เฮียเขาชอบออกมาเดินย่อยอาหารเวลานี้นี่นา
“ผมไม่หิวน่ะครับ แล้วก็รอคุณชานยอลด้วยครับ” หนุ่มน้อยตอบไปตามตรง นี่มันก็นานแล้วนะ ทำไมคุณชานยอลถึงไม่ออกมาสักที
“ฉันว่าวันนี้เฮียคงไม่ออกมาหรอก เฮียเขาทำงานหนักเลยล่ะวันนี้”
“จริงเหรอครับ…” เสียงใสๆแผ่วลงทันที งั้นแสดงว่าคืนนี้เขาคงไม่ได้เจอคุณชานยอลใช่ไหม
“ลองส่งข้อความไปถามดูสิ เผื่อเฮียเขาจะลงมา”
“ไม่ดีมั้งครับ เดี๋ยวรบกวนคุณชานยอล”
“เป็นผัวเมียกันจะกลัวอะไร ไม่กวนหรอกน่า” เซฮุนล่ะหน่ายจริงๆกับความขี้เกรงใจของแบคฮยอน บางทีกับสามีตัวเองก็เว้นบ้างก็ได้หรอกมั้ง
“เอ่อ...งั้นก็ได้ครับ”
‘คุณชานยอลครับ มาหาผมหน่อยได้ไหม ตอนนี้ผมอยู่ที่สวน ผมคิดถึงคุณ’ นิ้วเรียวจิ้มปุ่มส่งออกไป ในใจก็ลุ้นเหลือเกิน นานๆทีเขาจะได้ส่งข้อความหาคุณชานยอลแบบนี้
‘หรือคุณสะดวกที่ไหนครับ บอกผมมาเลยนะครับ’
แบคฮยอนส่งข้อความไปอีกครั้ง แต่ก็ไร้วี่แววของการตอบกลับ ชานยอลไม่อ่านมันเลยสักนิด หรือบางทีอาจจะหลับไปแล้ว
“ยังไม่ตอบอีกเหรอ”
“ยังเลยครับ สงสัยเขาจะเข้านอนไปแล้วมั้งครับ”
“ไปเล่นกับบียอนกันเถอะ ไปมั้ย มันคงเหงาแย่เลยมั้ง วันนี้เธอยังไม่ได้ไปหามันเลยใช่ไหม ฉันรู้นะ”
“คุณเซฮุนรู้ได้ไงเนี่ย”
“ความลับ, ไม่บอกหรอก” เซฮุนยิ้มกริ่ม หากเขาบอกความลับนี้ออกไป หลายคนอาจจะมองว่าเขาเป็นไอ้โรคจิตก็ได้ แต่มันมีแค่ทางเดียว ที่จะได้เห็นรอยยิ้มของแบคฮยอนอย่างชัดๆ
เซฮุนแอบติดกล้องวงจรปิดไว้บริเวณรอบๆกรงของบียอน เขามักจะส่องดูคนตัวเล็กเล่นกับเจ้าบียอนผ่านมือถือเสมอ แบคฮยอนมักจะมาปูเสื่อนอนอ่านหนังสือโดยที่ใช้หลังนุ่มๆของเจ้าบียอนเป็นหมอนหนุน เขามีโอกาสที่จะได้เห็นรอยยิ้มจริงใจของแบคฮยอนก็แค่ที่นี่เท่านั้น
“บียอนคร้าบบบ แบคมาหาแล้ว” เจ้าหมาโกลเด้นรีฟเวอร์สีน้ำตาลวิ่งดุ๊กดิ๊กๆเข้ามาเลียแข้งเลียขาเจ้านายทั้งสอง หางของมันกระดิกไปมาอย่างมีความสุข
“โฮ่ง” เดาว่าเจ้าบียอนมันคงจะเอ่ยทักทายเจ้านายของมันนั่นแหละ
“วันนี้กินข้าวอิ่มไหมครับ อยากกินขนมไหม เดี๋ยวแบคไปหยิบมาให้” แบคฮยอนชี้ไปยังตู้ใส่ขนมของเจ้าบียอนที่ข้างในมีขนมและอาหารสำหรับสุนัขอยู่มากมาย
บียอนกระดิกหางไปมา นั่นหมายความว่ามันอยากกินขนม เห็นอย่างนั้นแบคฮยอนก็รีบตรงไปหยิบขนมมาทันที คนเราแม้จะกินข้าวเข้าไปเป็นกะละมังแล้วกลางดึกก็ยังหิว สุนัขก็คงจะเหมือนกัน
“ดูสิบียอน, แบคฮยอนเขารักแกมากเลยนะ เขาไม่ยอมกินข้าวกินปลาแต่กลับมาป้อนขนมให้แกกินเลยนะเนี่ย” เซฮุนแซว นั่นทำให้แบคฮยอนต้องหัวเราะออกมาเบาๆ
“ให้กินเยอะกว่านี้ก็กลายเป็นหมูแล้ว”
“โฮ่ง!”
“ฮ่าๆ” หนุ่มน้อยหัวเราะลั่น เจ้าบียอนคงเคืองที่คุณเซฮุนไปแซวว่ามันอ้วน มันถึงได้เห่ากลับมาแบบนั้น
“ดุจังเลยนะแก เดี๋ยวเหอะๆ วันหลังไม่ซื้อขนมมาฝากแล้ว” เซฮุนว่าพลางยีขนเจ้าบียอนอย่างเอ็นดู เขาพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า เขารักเจ้าบียอนเหมือนน้องชายคนนึงเลยด้วยซ้ำ
ครืดดดด ครืดดดด
เสียงสั่นของมือถือทำให้คนตัวเล็กต้องรีบหยิบมันขึ้นมาดู ในใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะหวังว่าคุณชานยอลจะเรียกให้เขาไปหานะ
‘ขอโทษนะแบคฮยอน ฉันคงไปหาเธอไม่ได้หรอก เมื่อเช้าก็ไปหามาแล้วไง ถ้ามีธุระอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะ ฝันดีครับ’
แบคฮยอนกดล็อกหน้าจอพร้อมกับหลุบมองต่ำ ไม่เป็นไรหรอก คุณชานยอลคงเหนื่อย แต่ยังไงซะวันนี้เขาก็คงนอนหลับฝันดีแล้ว ก็คุณชานยอลส่งเขาเข้านอนแล้วนี่นา...
52%
“ชานยอลอยู่ไหมครับ”
“อยู่ค่ะ สักครู่นะคะคุณคริส เดี๋ยวดิฉันไปเชิญคุณชานยอลให้”
“ขอบคุณครับ”
ชายหนุ่มถือโอกาสเดินสำรวจบ้านของเพื่อนรักโดยไม่สนใจคำว่ามารยาท มือหนาหยิบนั่นหยิบนี่ขึ้นมาดูเหมือนกับตัวเองเป็นเจ้าของ
“เฮอะ” เปิดอัลบั้มรูปดู ก็เจอแต่รู้ไอ้ชานยอลตีหน้านิ่งเหมือนกับรูปปั้น ผมก็เซ็ตยังกับเอาไว้เป็นกระบังต้านลม นี่นึกถึงมันเมื่อสมัยก่อนเลย เป็นแบบไหนก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่เหมือนเดิม ที่เปลี่ยนไปก็แค่ ‘รวยกว่าเดิม’
“สวัสดีค่ะ มาหาใครคะ?” คริสหันหลังกลับไปช้าๆ เขาล่ะหน่ายจริงๆกับการที่ต้องมาตอบคำถามซ้ำๆซากๆว่าเขามาหาใคร ก็ชานยอลไง มาบ้านชานยอลคงมาหาหมามั้ง
“บ..แบคฮยอน” แบคฮยอนเดินมาพร้อมกับใครอีกคนที่น่าจะเป็นคนทักทายเขา
“หือ ... เมื่อกี๊คุณเรียกผมเหรอครับ” หนุ่มน้อยตาลุกวาวเพราะแปลกใจ ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน ไม่เห็นจะเคยรู้จักเลย
“ครับ คุณแบคฮยอนภรรยาของชานยอลใช่ไหมครับ”
“คุณรู้จักผมด้วยเหรอครับ?” จะบอกว่าแบคฮยอนดีใจก็ได้ เพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนจำได้ว่าเขาคือภรรยาของคุณชานยอล
“รู้จักสิครับ ชานยอลมันพูดเรื่องคุณให้ผมฟังบ่อยๆ” คริสอยากบอกเหลือเกินว่าเขาเองต่างหากที่รู้จักแบคฮยอนดีกว่าใคร ก็ดูแลมาตั้งแต่เจ้าตัวเล็กลืมตาดูโลก จนกระทั่งโตขึ้นเป็นหนุ่มนี่แหละ
“คุณคือ...”
“คริสครับ ผมชื่อคริส เป็นเพื่อนกับชานยอล”
“คุณคริส”
“เรียกพี่ว่า ‘พี่คริส’ ก็ได้นะครับ” ชายหนุ่มยิ้มอย่างมีความสุข รอยยิ้มของแบคฮยอนยังคงสดใส ถึงแม้มันจะไม่ค่อยเหมือนเดิมก็เถอะ
“ไม่เหมาะมั้งครับ แหะๆ..” แบคฮยอนยิ้มแหยๆ เขารู้สึกว่ามันคงไม่เหมาะหากจะให้ไปเรียกเพื่อนคุณชานยอลว่าพี่
“อย่าคิดมากสิครับ ยังไงพี่ก็แก่กว่าเรา” มือหนาเอื้อมยีหัวทุยๆอย่างลืมตัว เขาคิดถึงน้องชาย อยากจะกอดอยากจะหอมแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเดี๋ยวแบคฮยอนจะตกใจเอา
“เอ่อ...” เด็กน้อยถอยหลังหนี เขาไม่ควรปล่อยให้คริสแตะเนื้อต้องตัว
“พี่ขอโทษครับ” คริสอมยิ้ม น้องชายของเขานี่ยังน่ารักไม่เปลี่ยน ระมัดระวังตัวแบบนี้แหละที่เขาต้องการจะให้แบคฮยอนเป็น เมื่อก่อนนะ ถ้าโดนใครลูบหัวแบบนี้ คนๆนั้นคงหน้าเขียวไปหลายวันเลยล่ะ เพราะโดนแบคฮยอนต่อยหน้าเอา
“เดี๋ยวผมไปตามคุณชานยอลให้นะครับ .... อ๊ะ นั่นไง คุณชานยอลมาพอดีเลยครับ”
“ขึ้นไปอยู่บนห้องไปแบคฮยอน ฉันต้องคุยธุระกับเขา” นั่นเป็นประโยคแรกที่ชานยอลพูดกับภรรยา เจอหน้าก็ไล่กันเลยงั้นเหรอ ปากสวยเม้มเข้าหากันจนสนิท
“คุณชานยอลอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ เดี๋ยวผมบอกแม่ครัวเตรียมไว้ให้” ใกล้จะได้เวลาทานอาหารเที่ยงแล้ว บางทีคุณชานยอลอาจจะอยากทานอะไรเป็นพิเศษ
“อย่าวุ่นวาย รีบขึ้นไป เดี๋ยวนี้!” ชายหนุ่มเน้นเสียง อะไรกัน การที่แบคฮยอนอยากจะรู้ว่าคุณชานยอลทานอะไรไหมมันเป็นเรื่องวุ่นวายงั้นเหรอเนี่ย... บางทีคุณชานยอลอาจจะแค่อยากคุยกับคุณคริสเงียบๆก็ได้ อาจจะมีเรื่องส่วนตัวที่ต้องคุยกัน แบคฮยอนจะไม่วุ่นวายแล้ว
“สตูเนื้อ ฉันอยากกินสตูเนื้อ” ชานยอลพูดขึ้นเมื่อนึกได้ว่าตัวเองไม่ควรหงุดหงิดใส่แบคฮยอน ชายหนุ่มหันไปสบตาภรรยาก่อนจะพยักหน้าให้ แค่เท่านั้นก็สามารถเรียกรอยยิ้มจากแบคฮยอนได้
“นี่มึงพูดจาแบบนี้กับน้องกูทุกวันเลยเหรอวะ?” คริสถามเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กออกไปแล้ว เขาล่ะอยากจะฆ่าชานยอลจริงๆ กับแบคฮยอนน่ะไม่เคยมีสักครั้งที่เขาตะคอก ตะโกนหรือขึ้นเสียงใส่ แม้แต่ดุยังไม่กล้าเลย แล้วชานยอลมันเป็นใคร
“มึงมีอะไรก็ว่ามา เร็วๆ”
“กูไม่เคยตะคอกน้องกูเลยนะเว้ย ทำอะไรช่วยนึกถึงวันที่มึงไปขอน้องกูมาดูแลด้วย”
“กูก็ไม่ได้ตะคอกหนิวะ”
“กูไม่เชื่อหรอกว่าน้ำหน้าอย่างมึงจะไม่ทำ มึงจำรอยยิ้มของน้องกูเมื่อก่อนได้ไหมวะ มึงรู้รึเปล่าว่าตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว” ชานยอลเงียบฟังสิ่งที่คริสกำลังพูด จะว่าไปเขาก็ไม่เคยสังเกตเลยว่ารอยยิ้มของแบคฮยอนเปลี่ยนไป จนกระทั่งได้ยินที่คริสพูดนี่แหละ
ใช่.....มันเปลี่ยนไปจริงๆ
เมื่อก่อนรอยยิ้มของแบคฮยอนสดใสกว่านี้ ....
“เลย์กำลังตามหาน้องแล้ว และเขาก็รู้แล้วด้วยว่าแบคฮยอนยังไม่ตาย”
“กูช่วยมึงได้แค่เท่านี้นะ ถ้ากูเก็บคนของเขาอีก เขาต้องสืบจนสาวมาถึงตัวกูแน่ๆ”
“………………...”
“มึงจะทำอะไรก็ทำ แต่กูจะขอตามดูน้องกูอยู่ห่างๆ และกูก็อยากจะขออะไรมึงสักอย่าง”
“อะไร”
“อย่าขังแบคฮยอนเหมือนที่มึงกำลังทำ เขาเป็นคนชอบเที่ยว ชอบสังสรรค์ ถ้ามึงยังทำแบบนี้ สักวัน น้องจะเป็นฝ่ายออกจากกรงขังของมึงเอง และถ้าวันนั้นมาถึง มึงคงไม่ได้น้องกลับคืนมาง่ายๆ”
ความเครียดกำลังเล่นงานชานยอลเข้าอย่างจัง ถ้าไม่ติดว่าคบกับไอ้คริสมานาน เขาคงคิดว่ามันกำลังวางแผนหักหลังเขา แต่คนอย่างหมอนั่นคงไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก
เขาจะทำยังไงกับแบคฮยอนดี มันก็จริงอย่างที่คริสว่า แบคฮยอนเป็นคนชอบเที่ยว ชอบสังสรรค์ คนตัวเล็กชอบที่จะออกไปเจอคนเยอะๆ มากกว่าอยู่คนเดียว
ครั้นจะให้เขาพาแบคฮยอนออกไปเที่ยว เขาเองก็ไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไหร่นัก ไหนจะต้องมาคอยเกรงใจเมียคนอื่นที่บ้านอีก พวกนั้นต้องน้อยใจเขาแน่ๆ
ก๊อกๆ
“ใคร” ตอนนี้ชานยอลไม่อยากเจอใครทั้งนั้นแหละ เขาต้องการที่จะเงียบและนั่งทบทวนทุกอย่างคนเดียวแบบนี้
“ฉันเอง” น้ำเสียงหวานที่คุ้นเคยทำให้ชานยอลรู้สึกผ่อนคลาย
“เข้ามาเลย” บางทีเฟยอาจจะเป็นคนที่ช่วยแบ่งเบาความรู้สึกอัดแน่นของเขาได้ดีที่สุด เพราะนอกจากเฟยและเซฮุน ก็ไม่มีใครสักคนในบ้านนี้ที่รู้จักที่ไปที่มาของแบคฮยอน
“คุณดูเครียดนะคะ” หญิงสาวทาบมือลงบนหน้าผากของสามี อุณหภูมิร่างกายปกติดี คงจะมีเรื่องที่ทำให้ป่วยใจแน่ๆ
“คุณจำเลย์ได้ไหม”
“เลย์ อ๋อ... ลูกชายของจาง อี้ เหรินเหรอคะ”
“ใช่... หมอนั่นเป็นแฟนเก่าของแบคฮยอน”
“เลย์เคยคิดว่าแบคฮยอนตายไปแล้ว เพราะพ่อของเขา จางอี้เหรินน่ะ สั่งคนให้มาเก็บแบคฮยอน” เฟยฟังเรื่องที่สามีกำลังเล่าด้วยใบหน้าเรียบเฉย เธอรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว เธอสืบเรื่องของแบคฮยอนตั้งแต่วันที่เด็กนั่นเข้ามาเหยียบที่บ้าน
“คุณกำลังกลัวว่าคุณเลย์จะมาเอาคุณนายสองคืนไปใช่ไหมคะ”
“..................”
“ผมกำลังกลัวว่าแบคฮยอนจะมีอันตรายต่างหาก เลย์ไม่รู้ว่าพ่อของเขาเป็นคนสั่งฆ่าแบคฮยอน หมอนั่นไม่เคยรู้”
“อย่ากลัวไปเลยค่ะชานยอล ฉันเชื่อนะคะว่าคุณต้องปกป้องแบคฮยอนได้ แต่ขอให้คุณใจเย็นๆ และดูแลตัวเองให้มากขึ้นนะคะ เพราะคุณจะไม่ได้เป็นหนุ่มเนื้อหอมที่มีแค่เมียหลายคนแล้วนะคะ” เฟยหลอกด่าชานยอลที่ประโยคสุดท้าย ชานยอลรับรู้ได้แล้วเอื้อมมือไปบีบจมูกคมเบาๆ
“หมายความว่ายังไงครับที่พูดมาเนี่ย คุณมีอะไรรึเปล่า”
“คุณเคยบอกฉันว่าคุณอยากมีลูก”
“เฟย...อย่าบอกนะว่า...”
“ฉันท้องค่ะ ชานยอล ฉันกำลังจะมีลูกให้คุณ” ชานยอลยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เขาเองก็เพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกของคนเป็นพ่อมันเป็นแบบนี้สินะ
TBC
ทอล์ค - เอาละไง .... /// ยังไม่ได้ตรวจคำผิดเลยนะคะ ขอโทษค้าบบบ
เม้นให้กันสักนิด ติดแท็กให้กันสักหน่อย
Twitter / @buabuafunfun #ฟิคคุณนายที่สอง
mx- xine
ความคิดเห็น