คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : คุณนายที่สอง - CH.10 [ 100% ]
10
“คุณหนูแข็งแรงดีครับ อีกไม่นานเกินรอก็คงจะได้ทราบเพศของคุณหนูแล้วล่ะครับ” คุณหมอผู้ดูแลครรภ์ของเฟยพูดพร้อมกับรอยยิ้ม ตอนนี้เฟยกำลังทำอัลตราซาวด์อยู่ ชานยอลกุมมือภรรยาเอาไว้แน่น เขาเองก็เป็นห่วงลูกไม่น้อยไปกว่าใคร
“คุณอยากได้ลูกชายหรือลูกสาวล่ะชานยอล” เฟยหันหน้ามาถามชานยอล เธอเองก็อยากจะได้ความเห็นจากสามีเช่นกัน ส่วนตัวเฟยหญิงก็ได้ชายก็ดีขอแค่เกิดมาเป็นลูกของเธอยังไงเธอก็รัก
“คนแรกควรเป็นลูกชายนะ”
“คุณจะใช้งานลูกของเราเหรอคะชานยอล” หญิงสาวหัวเราะร่าและฟาดมือลงบนท่อนแขนแกร่ง ที่สามีของเธออยากได้ลูกชายคงจะหนีไม่พ้นหาคนมาไว้สืบสกุลและดูแลงานต่อ
“ฮาชอน”
“ว่าไงนะคะ?”
“ฮาชอน ถ้าลูกเป็นผู้ชายฉันอยากจะให้เขาชื่อฮาชอน” ริมฝีปากหนาทาบทับลงบนเรียวมือสวย คนเป็นภรรยาอดยิ้มไม่ได้เมื่อลองคิดดูว่าฮาชอนตัวดีอารมณ์ร้อนเหมือนคุณพ่อเธอคงปวดหัวน่าดู ก็ดูตั้งชื่อสิความหมายคือฤดูร้อนนี่นะ
“แล้วถ้าเขาเป็นผู้หญิงล่ะคะ”
“ฮายัน เพราะเนอะ ฉันนอนคิดตั้งนาน” ชายหนุ่มทำสีหน้าภาคภูมิใจพร้อมกับยกนิ้วโป้งลูบปากตัวเองไปมาราวกับนักปราชญ์ที่มีไอคิวล้ำเลิศ
แต่ชานยอลไม่รู้หรอกว่าสีหน้าของเฟยตอนนี้มันเป็นไปในทางไหน ความหมายของฮายันนั่นมันเป็นความหมายเดียวกับชื่อของแบคฮยอน คนอย่างชานยอลถ้าคิดจะทำอะไรต้องคำนวณมาเป็นอย่างดีแล้ว แบบนี้จะให้เธอรู้สึกยังไงดีล่ะ ภูมิใจที่ลูกสาวตัวเองไปชื่อคล้ายกับเมียน้อยของผัวงั้นเหรอ
“อ้าว ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะครับ ฮายันน่ะไม่ใช่แค่เพราะนะ ความหมายก็ดี อีกอย่างแบคฮยอนก็ช่วยฉันเลือกด้วย”
ยิ่งฟังเฟยยิ่งอยากเอาหัวตัวเองโขกฝาผนังตายไปซะ เด็กนั่นเป็นคนคิดชื่อบ้าๆนี่เหรอ คอยดูเถอะ ถ้าลูกเกิดมาเป็นผู้หญิง หล่อนจะเถียงหัวชนฝาไม่เอาชื่อที่เด็กสกปรกนั่นคิดมาตั้งให้ลูกแน่นอน
“คุณจงแด, ผมขอถามอะไรหน่อยสิ” มือยาวค้ำลงบนโต๊ะทำงานของเลขาหน้าห้องทำงานของพี่ชาย พร้อมกับก้มหน้าลงไปใกล้อีกคนเพราะเรื่องที่กำลังจะคุยมันเป็นเรื่องที่ไม่ควรพูดให้คนอื่นรู้
“ว่าไงครับคุณเซฮุน ขอโทษครับที่ผมเสียมารยาท” จงแดรีบยืนขึ้นและโค้งให้เจ้านายทันที เขาไม่รู้นี่นาว่าคุณเซฮุนยืนอยู่ตรงนี้
“ไม่เป็นไรครับ นั่งลงไปเลย ผมแค่มาถามอะไรนิดหน่อย”
“เชิญถามได้เลยครับ”
“เด็กคนนั้นน่ะ กิ๊กใหม่ของเฮียเหรอ”
“เอ่อ..”
“พูดมาเถอะน่า ผมไว้ใจได้คุณก็รู้” เซฮุนพยายามเกลี้ยกล่อมให้ลูกน้องที่ซื่อสัตย์ของพี่ชายยอมบอกเรื่องส่วนตัวของเจ้านายให้ฟัง จงแดลำบากใจเรื่องนั้นเซฮุนรู้ดี แต่เขาเองก็อยากรู้ให้แน่ใจนี่นา จะได้หาเรื่องต่อรองถูก
“เอ่อ..ครับ คุณคยองซูมาฝึกงานที่บริษัทของเราครับ”
“แล้วก็เป็นเด็กใหม่ของเฮียด้วย?”
“ครับ”
“แล้วกับคนนี้เฮียจริงจังมากมั้ยอ่ะ เขาจะพาเข้าบ้านรึเปล่า”
“เรื่องนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจครับ จู่ๆก็พาเข้ามา ผมเองก็ไม่เคยเจอมาก่อนเลยครับ” จงแดตอบตามความจริง เขาไม่เคยเห็นเด็กคนนั้นมาก่อน เพิ่งจะรู้จักก็เมื่อตอนที่บอสบอกเขาก็เท่านั้น
“งั้นเหรอ, ขอบใจนะครับสำหรับข่าวสาร”
เซฮุนเลือกที่จะเก็บความสงสัยไว้กับตัวเอง ที่เป็นห่วงก็คงจะมีแค่คนตัวเล็กที่อยู่ที่บ้าน บยอนแบคฮยอนที่น่าสงสารของเขาคงไม่รู้เลยว่าสามีของตัวเองเจ้าชู้แค่ไหน ก็อย่างว่าแหละ วันๆก็อยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหนมาไหน ถูกขังเอาไว้และรับรู้เพียงเรื่องที่เฮียต้องการให้รู้
แบคฮยอนเหมือนนกน้อยที่ถูกขังเอาไว้ในกรงทองที่ชานยอลเป็นคนสร้าง เขาถูกเลี้ยงดูอุ้มชูโดยมหาเศรษฐีสุดหล่อ ถูกพูดกรอกหูอยู่ทุกวันว่าชานยอลรักเขานักหนาทั้งๆที่การกระทำของเฮียมันตรงข้าม คนที่รักแบคฮยอนจริงๆคือเขาคนนี้ เซฮุนคนนี้นี่แหละที่ตกหลุมรักแบคฮยอนตั้งแต่แรกเห็น
เขาไม่ได้ต้องการให้แบคฮยอนรับรู้ว่าเขานั้นรักแบคฮยอนแค่ไหน ถึงแม้ว่าจะมีบางครั้งที่เขารู้สึกอยากจะครอบครองร่างเล็กไว้เพียงผู้เดียวแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะแบคฮยอนคงจะไม่มีความสุขที่ต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รัก
เพราะอย่างนั้นเซฮุนจึงขอเลือกที่จะเก็บความรักของเขาเอาไว้ในใจดีกว่า
“คุณเซฮุนครับ”
“มีอะไรครับคุณนายที่สี่” ร่างสูงที่เมื่อกี๊กำลังหมกมุ่นกับความคิดของตัวเองหันไปทำหน้ายียวนกวนประสาทใส่เจ้าของเสียงที่เอ่ยเรียกเขา ขายาวก้าวฉับๆเข้าไปหาร่างบางที่ยืนอยู่ไม่ไกล ก่อนจะออกแรงกระชากให้เดินเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวด้วยกัน
“มีอะไรครับ สนใจผมรึไง หรือเฮียทำเรื่องอย่างว่าให้คุณไม่สะใจ”
เพียะ!!!
ดวงหน้าคมหันไปตามแรงตบ ร่างสูงรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว ยอมรับว่าเขาไม่คิดว่าลู่หานจะกล้าทำร้ายร่างกายเขาแบบนี้
“คนอย่างคุณนี่มัน!”
“ทำไม คนอย่างผมมันทำไมครับ?”
“ชั่ว!”
“หึ...แล้วคนที่แย่งแฟนชาวบ้านนี่เป็นคนดีมากเหรอครับ” มือเรียวกำเข้าหากันแน่นและพยายามอดกลั้นใจไม่ให้ตบคนปากเสียตรงหน้าอีกครั้ง ตอนนี้ลู่หานมีสิ่งที่สำคัญกว่าการต้องมาเปลืองน้ำลายเถียงกับหมาบ้าอยู่ตรงนี้
“ผมทำงานให้คุณคริส”
“หึ จนตรอกจนต้องมาสารภาพเลยเหรอ ทำไมล่ะ จะเปลี่ยนฝั่งรึไง?”
“ไม่ใช่ แต่ผมมีเรื่องที่อยากให้คุณช่วย”
“แล้วทำไมผมต้องช่วย”
“ผมรู้นะว่าคุณคิดยังไงกับแบคฮยอนและถ้าคุณรักแบคฮยอนจริงๆ คุณคงอยากที่จะร่วมมือกับผม คิดให้ดีๆนะคุณเซฮุน คุณคิดว่าที่แบคฮยอนเป็นอยู่ตอนนี้เขามีความสุขแล้วเหรอ”
“คนอย่างคุณน่ะมันงูพิษชัดๆ” เซฮุนแค่นหัวเราะ ก่อนจะเอนหลังลงบนโซฟาตัวใหญ่ เขาไม่รู้ว่าลู่หานจะมาไม้ไหน หมอนี่อาจจะวางแผนตลบหลังเขาอีกก็ได้
“ช่วยแอบพาแบคฮยอนออกมาพบคุณคริสที แค่พาออกมาก็พอหลังจากนั้นพวกเราจะจัดการเอง”
“แล้วทำไมผมถึงต้องไว้ใจคุณล่ะ บางทีคุณอาจจะเอาตัวแบคฮยอนไปเรียกค่าไถ่ก็ได้นี่”
“บางทีคุณอาจจะยังไม่รู้ว่าผมกับแบคฮยอนเคยเป็นเพื่อนสนิทกัน”
ร่างสูงเลิกคิ้ว ทำไมเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลยนะ
“พวกเราทนไม่ได้แล้วที่จะต้องเห็นแบคฮยอนเจ็บช้ำอยู่แบบนั้น อย่างน้อยก็ขอให้แบคฮยอนหลุดพ้นจากวังวนบ้าๆนั่นสักที แล้วถ้าคุณจะจีบแบคฮยอนคุณคริสเขาก็อนุญาต”
“........................”
“ต่อให้คุณไม่ช่วยยังไงพวกเราก็ต้องลงมืออยู่แล้ว แต่มันอาจจะต้องใช้วิธีรุนแรงกว่านี้ ซึ่งผมคิดว่าคุณคงไม่อยากเห็นใครเจ็บตัว”
“..........................”
“ยังไงถ้าเปลี่ยนใจจะช่วยเมื่อไหร่ ก็โทรหาผมนะครับ ขอร้องล่ะ ช่วยสงสารแบคฮยอนที”
“พี่โบอามีแฟนไหมครับ”
“หือ... ทำไมจู่ๆถึงมาถามพี่คะ”
“แค่อยากรู้น่ะครับ แต่ถ้าพี่ไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร”
“เคยมีค่ะ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว ไม่มีเวลาไปหาหรอกค่ะ” โบอายิ้ม จะให้เธอเอาเวลาไหนไปมีแฟน ตื่นมาก็ต้องมาดูแลคุณนายสอง จะกินข้าวยังแทบไม่มีเวลา อีกอย่างตอนนี้เธอก็ได้ทุกสิ่งที่ต้องการจากคนๆนั้นอยู่แล้วด้วย ไม่ว่าจะเป็นเงินทองหรือความสุขในเรื่องเซ็กส์
“พี่ต้องดูแลผมนี่เนอะ ผมคงทำให้พี่ลำบาก” แบคฮยอนไม่ได้ประชด เขารู้สึกแบบนั้นจริงๆ ถ้าไม่มีเขา โบอาคงมีเวลาว่างหันมาดูแลตัวเอง
“อย่าคิดแบบนั้นสิคะ คุณนายสองก็เหมือนกับน้องชายของพี่ อีกอย่างถ้าไม่ทำงานที่นี่ พี่จะเอาเงินที่ไหนเลี้ยงแม่ล่ะคะ”
“เอาอย่างงี้มั้ย ผมอนุญาตให้พี่โบอากลับบ้านไปหาคุณแม่1อาทิตย์ พาท่านไปเที่ยวบ้าง ผมดูแลตัวเองได้ครับ” แบคฮยอนยิ้มกว้างโบอาเองก็ใช่ว่าอายุยังน้อย เธอเป็นพวกสามสิบยังแจ๋ว
“ไม่เป็นไรค่ะคุณนายสอง คุณชานยอลให้พี่หยุดปีละครั้งอยู่แล้ว”
“เอาน่าพี่ ผมเห็นพี่ทำงานงกๆ ออกไปพักผ่อนบ้างเถอะถือซะว่าเป็นโบนัสนะครับ เดี๋ยวผมขออนุญาตคุณชานยอลให้” คุณนายสองหวังเพียงแค่อยากให้โบอาที่หวังดีกับเขามีความสุขก็เท่านั้น เขาไม่อยากรั้งใครเอาไว้กับตัว มนุษย์ทุกคนล้วนมีด้านมืดของจิตใจ และบางทีโบอาอาจจะรำคาญเขาแต่พูดไม่ได้ก็ได้
“ขอบคุณนะคะคุณนายสอง”
“เดี๋ยวผมขอโทรหาคุณชานยอลนะครับ”
“(มีอะไรแบคฮยอน)” ปลายสายเป็นฝ่ายเอ่ยทักทาย น้ำเสียงของชานยอลไม่ได้ดูหงุดหงิดอะไร แต่ก็ไม่ได้นุ่มหูจนทำให้อยากฟังไปนานๆ
“คุณชานยอลยุ่งอยู่รึเปล่าครับ”
“(ถ้ายุ่งจะรับได้เหรอหืม ว่าไง มีอะไรก็ว่ามาสิ)”
“ผมอยากขออนุญาตให้พี่โบอาลาพักสัก1อาทิตย์น่ะครับ”
“(โบอาบอกเธอเหรอ)”
“เปล่าครับเปล่า พอดีผมเห็นว่าพี่โบอาทำงานหนักน่ะครับ แล้วก็ไม่ค่อยมีเวลาดูแลคุณแม่ด้วย คุณชานยอลอย่าดุพี่โบอาเลยนะครับ ผมเป็นคนต้นคิดเอง” หนุ่มน้อยรีบอ้อนวอนขอร้องสามีทันที คุณชานยอลต้องดุพี่โบอาแน่ๆ เขาไม่น่าไปเสร่อเลย ..
“(ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ฉันอนุญาต อื้ม..บอกโบอามาหาฉันที่ห้องทำงานด้วย)”
“คุณชานยอลห้ามดุพี่โบอานะครับ”
“(ฮ่าๆ นี่เธอเห็นฉันเป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอแบคฮยอน ไม่ได้จะดุแต่จะให้ค่ารถ อย่าคิดมากสิ)” ปลายสายหัวเราะเบาๆ ให้กับความน่ารักของภรรยา เป็นห่วงคนอื่นเสมอเลยนะ
“แล้วคุณชานยอลจะกลับบ้านตอนไหนอ่ะครับ อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม”
“(แปปนึงนะแบคฮยอน, เฟย คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยวผมให้แม่บ้านเตรียมไว้ให้ โอเคๆไม่เป็นไร งั้นเอาอาหารอ่อนๆเนอะ แบคฮยอน เตรียมโจ๊กไว้ให้คุณนายใหญ่ด้วยนะ)” แบคฮยอนหน้าเจื่อนทันทีที่ได้ยินว่าชานยอลกำลังคุยกับใคร โอเค พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน อืม แล้วเขาก็ต้องนั่งเหงาอยู่ที่บ้าน ไม่ได้อยากจะงี่เง่าหรอก แต่มันเป็นความรู้สึกลึกๆในใจ
“โอเคครับ ตกลงเอาโจ๊กเนอะ”
“(ขอบใจมากแบคฮยอน ฉันกำลังกลับแล้วล่ะ)”
“เดินทางปลอดภัยนะครับ”
แบคฮยอนวางมือถือลงเมื่ออีกฝ่ายตัดสายไปก่อน คิดแล้วมันก็น่าน้อยใจชะมัด ตอนที่คุณนายใหญ่ยังไม่ได้ตั้งท้องพวกเขาสองคนก็มีเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่าใคร แล้วพอมาท้องคุณชานยอลยิ่งเอาใจใส่ประคบประหงมเข้าไปใหญ่ ทำไมเขาไม่มีลูกได้บ้างนะ ...
จะบ้าเหรอแบคฮยอน นายเป็นผู้ชายนะ !
ร่างเล็กแค่นหัวเราะกับตัวเองก่อนจะหันมาสนใจหญิงสาวที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ต้น โบอามีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลอย่างปิดไม่มิด เธอเองก็คงกลัวจะถูกดุเหมือนกัน
“คุณชานยอลอนุญาตแล้วนะครับพี่โบอา อีกสักพักเขาคงมาถึง เขาบอกให้พี่โบอาไปหาด้วยนะครับ”
“คุณชานยอลจะดุพี่รึเปล่าคะเนี่ย โถ่ ไม่น่าเลย...”
“ไม่หรอกครับ วันนี้เขาน่าจะอารมณ์ดี เห็นบอกว่าจะให้พี่โบอาไปเอาค่ารถน่ะครับ”
“จริงเหรอคะ?”
“ครับผม งั้นพี่โบอาไปเก็บของเถอะครับ เดี๋ยวผมจะไปบอกให้แม่บ้านเตรียมโจ๊กไว้ให้คุณนายใหญ่เขา”
“เดี๋ยวพี่ไปบอกให้ค่ะ ยังไงก็ต้องลงไปอยู่แล้ว”
“ไม่เป็นไรครับ พอดีผมจะลงไปทำอะไรกินด้วยน่ะครับ”
“ขอบคุณมากนะคะคุณนายสองของพี่”
แบคฮยอนไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับยิ้มจนตาหยีให้คนที่เหมือนกับเป็นพี่สาวของเขา โบอาโค้งตัวเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
แบคฮยอนได้แต่หวังว่าพี่โบอาคงจะมีเวลาอยู่กับครอบครัวอย่างเต็มที่
อย่าเอาเวลาที่มีค่าของพี่มาจมปรักอยู่กับคนไร้ค่าอย่างเขาเลย ....
หญิงสาวเคาะประตูห้องทำงานของเจ้านายสามที รอเพียงไม่ถึงอึดใจก็ได้ยินเสียงขานรับที่แปลว่าอนุญาตให้เธอเข้าไปในห้องได้ โบอาไม่ได้เปิดประตูเข้าไปในทันที เธอรีบจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมของเธอให้ดูดี ก่อนจะต้องเข้าพบกับเขา....คุณชานยอล.....
“เรียกดิฉันเหรอคะ”
“ใช่แล้วล่ะ”
“มีอะไรรึเปล่าคะ? หรือคุณชานยอลไม่อนุญาต” ในระหว่างที่เธอกำลังตั้งคำถาม เรียวขายาวๆของอีกคนก็ก้าวเข้ามาใกล้ร่างของเธอเรื่อยๆ จากที่เมื่อสักครู่นี้ยืนอยู่ห่างกันหลายเมตร ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองคนกลับห่างกันไม่ถึงฟุต
“อยู่กันสองคนแล้วนะ ไม่ต้องมีพิธีรีตองมากก็ได้หรอก”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ดิฉันไม่มั่นใจว่ามีคุณนายคนไหนแอบซ่อนกล้องเอาไว้รึเปล่า” โบอาเอ่ยออกมาเบาๆ
“ไม่มีหรอกคนเก่ง ไหนๆก็จะไม่อยู่แล้วขอฉันหอมแก้มให้ชื่นใจหน่อยไม่ได้หรือไง” พูดจบชายหนุ่มก็ขโมยหอมแก้มเนียนทันที มือปลาหมึกก็ซุกซนโอบเอวบางเอาไว้ อีกทั้งริมฝีปากก็ก้มลงบดขยี้จนร่างบางรู้สึกสั่นไหว
“เดี๋ยวฉันแวะเข้าไปหาที่บ้านนะ”
“โอเคค่ะคุณชานยอล”
ไม่มีใครล่วงรู้ความลับของสองคนนี้ ไม่มีใครรู้เลยว่าความสัมพันธ์ระหว่างชานยอลและโบอามันไม่ธรรมดา ยกเว้นเสียแต่คิมจงแดเลขาคนสนิทที่คอยเป็นคนหาสิ่งอำนวยความสะดวกมาปนเปรอโบอาแทนชานยอล
โบอาจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก อายุของเธอเองก็เท่ากับชานยอลและเฟย ไม่แปลกหรอกที่ชานยอลจะสนใจ อีกอย่างโบอาก็แค่ต้องการเงินทองมาเลี้ยงดูตัวเองและแม่ ยิ่งพอมาแอบเป็นชู้กับคุณชานยอลเธอก็ยิ่งได้สิ่งที่ต้องการทั้งหมด อยากได้อะไรก็แค่บอกคุณจงแด รอไม่นานสิ่งที่อยากได้ก็ถูกส่งตรงถึงบ้านทันที
เธอไม่เคยคิดร้ายกับแบคฮยอน ไม่ได้อยากที่จะแย่งชานยอลมาเป็นของตัวเอง แต่เธอแค่ต้องการความสบาย ต้องการบ้านหลังใหญ่ๆให้เธอกับแม่
ขอโทษทีนะแบคฮยอน โลกของผู้ใหญ่มันก็น่ากลัวแบบนี้แหละ
เพล้ง!!!
เสียงของแจกันราคาแพงที่แตกอยู่บนพื้นไม่ได้ช่วยให้คนปารู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ตอนนี้เซฮุนรู้สึกว่าอยากจะพุ่งเข้าไปในห้องของพี่ชายแล้วซัดหมัดใส่ให้ตายกันไปข้าง คนอะไรชั่วช้าได้ขนาดนี้ สาบานนะว่าเป็นพี่น้องกับเขาจริงๆ
ใช่แล้ว,เซฮุนได้ยินมันทุกอย่างนั่นแหละ เขาแอบไปติดเครื่องดักฟังไว้ในห้องทำงานของเฮีย ตอนแรกก็กะจะติดกล้องวงจรปิดแต่กลัวว่าจะเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลเกินไป
ทุกวันเขาไม่เคยสนใจที่จะฟังหรอกว่าเฮียคุยกับใครบ้าง แต่หลังจากที่ได้คุยกับลู่หานวันนี้เขาก็เลยเข้ามาเปิดฟังเล่นๆเพื่อให้เขาตัดสินใจถูก แต่ตอนนี้คงไม่ต้องคิดให้ลำบากแล้ว
เขาจำเป็นต้องทรยศเฮีย .... เพื่อคนที่เขารัก
“นั่นลู่หานใช่ไหม”
“(ครับ ตกลงว่าคุณจะยอมช่วยเราแล้วใช่ไหมครับ)”
“อืม , ฉันต้องทำยังไงบ้าง”
TBC
#ฟิคคุณนายที่สอง
ทอล์ค - อย่าไว้ใจใครสักคนค่ะ เดินทางมาถึงครึ่งทางแล้ว เย้!
เม้นสักนิดติดแท็กสักหน่อยเน้อออ
Twitter/@buabuafunfun #ฟิคคุณนายที่สอง
mx- xine
ความคิดเห็น