คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คุณนายที่สอง - CH.7 [ 100% ]
07
“แบคฮยอน, ฉันมีข่าวดีจะบอก”
ใจดวงเล็กๆสั่นระรัวกับข่าวดีที่กำลังจะได้ทราบ บางทีข่าวดีที่ว่าอาจจะเป็นเรื่องที่ทำให้แบคฮยอนยิ้มได้ทั้งวัน อาทิเช่น คุณชานยอลจะพาแบคฮยอนออกไปเที่ยว หรือไม่ก็วันนี้คุณชานยอลมีเวลาอยู่กับแบคฮยอนทั้งวัน
“อยากฟังรึเปล่า” เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข จนร่างเล็กอดสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องอะไรกันนะที่ทำให้คุณสามียิ้มหน้าบานขนาดนั้น
“อยากครับ รีบเล่าเลยสิครับ”
“เฟยท้อง แบคฮยอนครับ เฟยท้อง เฟยท้องลูกของพี่” ชานยอลว่าพลางกอดร่างเล็กๆหมุนไปมา ชายหนุ่มเอาแต่พล่ามแสดงความดีใจออกมาโดยไม่สังเกตลักษณะท่าทางของคนในอ้อมกอดเลยสักนิด
แบคฮยอนกำลังรู้สึกชาวาบไปทั่วร่าง ตามเนื้อตามตัวเหมือนโดนเข็มทิ่มโดยที่ยังไม่มีอะไรมาสัมผัสมันด้วยซ้ำ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกเมียหลวงในละครเขาถึงร้องไห้แทบขาดใจตอนรู้ว่าสามีแอบไปมีอะไรกับคนอื่นจนมีลูกป่องตามมา
แบคฮยอนรู้แล้ว ว่าเขาเหล่านั้นรู้สึกเจ็บหน่วงที่ใจขนาดไหน มันเจ็บเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ด้วยซ้ำ
ถึงแม้แบคฮยอนจะมาทีหลัง แต่เขาเองก็ไม่อยากยอมรับว่าต่อจากนี้ไปจะต้องมีใครอีกคนมาแบ่งเอาความรักของคุณชานยอลไปอีก ถึงแม้มันจะดูเห็นแก่ตัวและงี่เง่าที่เขาคิดแบบนั้น แต่ถ้าใครสักคนต้องมายืนอยู่ในจุดที่เขายืนเขาเหล่านั้นจะเข้าใจดี
“เฟยให้สิทธิ์ฉันในการตั้งชื่อให้ลูก ว่าไง นายอยากช่วยฉันตั้งไหม”
“ผมคงไม่มีสิทธิ์หรอกครับ คุณนายใหญ่คงรังเกียจชื่อที่ผมตั้งให้”
“เขาไม่รู้หรอกน่าว่าเธอเป็นคนตั้ง แค่ฉันพูดไปยังไงเขาก็เออออตามเองนั่นแหละ”
“แต่...”
“เร็วสิแบคฮยอน ฉันอยากให้เธอเป็นคนตั้งชื่อให้ลูกของฉันนะ”
“ผมเกรงว่าจะไม่ดี”
“ไม่เอาน่า...อืม ความจริงฉันก็แอบคิดเอาไว้แล้วแหละ ถ้าฉันได้ลูกสาว ฉันอยากให้เธอชื่อ ‘ฮายัน’ เพราะมันความหมายเหมือนชื่อของเธอ และถ้าฉันได้ลูกชาย ฉันอยากให้เขาชื่อ ‘ฮาชอน’ ที่แปลว่าฤดูร้อน เพราะฉันน่ะใจร้อน” ชายหนุ่มพูดอย่างร่าเริง ซึ่งมันทำให้แบคฮยอนไม่กล้าขัด จะให้เขารู้สึกยังไงดีล่ะ ดีใจงั้นเหรอที่คุณชานยอลเขาอุตส่าห์นึกถึงแบคฮยอนตอนตั้งชื่อลูกชาย
“เธอคิดว่าไงแบคฮยอน ฮายันแปลว่าขาวบริสุทธิ์ แบคฮยอนก็เหมือนกัน”
“ก็ดีครับ”
“นั่นสิ ฉันก็ว่าดีเหมือนกัน”
“ไปดูซิว่าใครมา” ปาร์คชานยอลที่ตอนนี้นั่งจิบชาอยู่ในสวนเอ่ยถามสาวใช้ใกล้ตัวเมื่อเห็นรถยนต์คันหรูที่ไม่คุ้นตาเคลื่อนที่ผ่านไป
ชานยอลถึงกับนั่งไม่ติดเก้าอี้ เมื่อเขามองเห็นผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่เขาไม่อยากเจอหน้าที่สุด ไม่อยากแม้แต่จะเฉียดใกล้ ไม่อยากได้ยินชื่อของมันเลยด้วยซ้ำ
เลย์
“คุณชานยอลอยู่ไหม” ชายหนุ่มร่างสูงถอดแว่นกันแดดที่สวมอยู่ออก ก่อนจะขยิบตาข้างซ้ายให้สาวใช้ของตระกูลปาร์ค พ่อหนุ่มคาสโนว่าแห่งเมืองจีนสเน่ห์เหลือล้น หยอดนิดหยอดหน่อยใครก็ต้องละลาย
“ย..อยู่ค่ะ คุณท่านอยู่ในสวน” เสียงของหญิงสาวตะกุกตะกัก เธอว่าเจ้านายของเธอหล่อแล้ว แต่แขกคนนี้ก็หล่อเหมือนกัน อย่างกับเดินอยู่บนสวรรค์เลยล่ะ
“อ้อ เขาอยู่นั่นเอง หนีห่าว ชาน” เลย์จงใจเพิ่มเสียงให้ดังกว่าเดิม ความจริงเขากับชานยอลไม่ได้รู้จักกันเป็นส่วนตัว เลย์เพียงแค่ได้ยินชื่อเสียงของชานยอลมาคร่าวๆเท่านั้น แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว ต้องทำความรู้จักให้มากขึ้นหน่อย เพราะอะไรน่ะเหรอ
เพราะหมอนี่ขโมย ‘หัวใจ’ ของเขามายังไงล่ะ!
ต้องขอบคุณเฮียคริสที่อุตส่าห์ยอมบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟัง เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะพ่อของเขา เพราะจางอี้เหริน พ่อของเขาส่งให้คนมาทำร้ายแบคฮยอนจนแบคฮยอนต้องสูญเสียความทรงจำ และแม้กระทั่งลอบฆ่าชานยอลที่โกดังนั่น พ่อของเขาก็เป็นคนบงการ
เฮียคริสบอกกับเขาว่าเฮียเป็นคนแอบเข้าไปช่วยชานยอล และเป็นคนโทรตามแบคฮยอนให้มารับชานยอลไปส่งที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นพวกเขาก็สานสัมพันธ์กันโดยที่เลย์คิดว่าแบคฮยอนตายไปแล้ว
‘เลย์ต้องจำไว้นะ ว่าแบคฮยอนอาจจะจำเลย์ไม่ได้ เรื่องนั้นเลย์ต้องพยายามเองแล้วล่ะ’ ยิ่งพอเลย์ได้นึกถึงคำพูดนั่น เขายิ่งรู้สึกเหมือนจะขาดใจ
‘พี่รักแบคฮยอนยิ่งกว่าชีวิตของพี่ ฝากน้องด้วยนะ ตอนนี้หัวใจของน้องมีแค่ปาร์คชานยอลเท่านั้นแหละ’ เฮียคริสพยายามขอร้องเขา ขอร้องในสิ่งที่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาก็ต้องทำแน่นอน เพราะเขาเองก็รักแบคฮยอนไม่แพ้ใคร
“สวัสดีครับ...คุณ..??” ชานยอลทำทีเป็นไม่รู้จักบุคคลตรงหน้า
“อ้าว...นี่คุณไม่รู้จักผมเหรอครับเนี่ย ขอโทษที ต้องแนะนำตัวสินะครับ….ผมชื่อเลย์ อ่า ชื่อจีนก็คือจางอี้ชิง ลูกชายของจางอี้เหริน และเป็นแฟนเก่าของแบคฮยอน...เอ๊ะ! จะเรียกว่าแฟนเก่าก็คงไม่ได้ เพราะเรายังไม่เคยเลิกกัน” แต่ถึงยังไม่เลิกมันก็เหมือนกับเลิกแล้วนั่นแหละ ก็ตัวเล็กมีสามีแล้วนี่
ชานยอลนิ่ง เขาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะกล้าบอกประวัติของตัวเองหมดเปลือกขนาดนั้น ถ้าหมอนี่มาถึงที่นี่ได้นั่นก็แสดงว่าไอ้คริสเป็นคนจัดการสินะ...
โธ่เว้ยย! ไอ้เพื่อนทรยศ!
“อ้อ ลูกชายของคุณจางอี้เหรินนี่เอง ว่าแต่มาถึงที่นี่มีธุระอะไรรึเปล่าครับ”
“ผมมาหาแบคฮยอน”
“มีธุระอะไรกับ ‘เมีย’ ของผมไม่ทราบ” เจ้าของบ้านเลิกคิ้วถามด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร
“ผมว่าผมบอกคุณไปแล้วนะว่าแบคฮยอนเป็นแฟนเก่าของผม เออ ทำไมล่ะ ผมคิดถึงแฟนเก่าเลยแวะมาหาหน่อยไม่ได้รึไง?” เอาสิ เลิกคิ้วมาเลย์ก็เลิกคิ้วกลับ ไม่โกง
“คุณเป็นคนประเภทไหนกันนะคุณเลย์”
“ประเภทที่รักเดียวใจเดียวยังไงล่ะ” เลย์ตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆ จู่ๆก็ต้องมารู้ว่าแฟนของตัวเองกลายเป็นเมียน้อยคนอื่นเป็นใครใครจะไม่ช็อกบ้าง
“แบคฮยอนไม่ว่างมาเจอคุณหรอก”
“น้องทำอะไรอยู่อ่ะ?”
“.......!!”
“ตอบมาสิ”
“นอนกลางวัน”
“เดี๋ยวก็คงตื่นแหละ แบคฮยอนไม่ใช่คนที่จะนอนทั้งวันสักหน่อย” เลย์พูดพร้อมกับหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับชานยอล ไม่ต้องเชิญหรอก เขาจะนั่งเอง เพราะถึงเชิญให้นั่งแต่เขาไม่อยากนั่ง เขาก็จะไม่นั่ง
“เฮอะ” ชานยอลมองอีกคนอย่างเอือมระอา เขาไม่รู้ว่าหมอนี่จะร้ายกาจแค่ไหน หรือบางทีอาจจะเป็นแค่เด็กกะโปโลที่เก่งแต่กวนประสาท
“บียอนอย่าวิ่งสิครับ…คุณเซฮุนจับบียอนเอาไว้สิครับ เดี๋ยวเขาออกไปกวนคุณชานยอลเราจะแย่นะครับ” เสียงหวานแว่วมาแต่ไกล แบคฮยอนกับเซฮุนกำลังวิ่งตามจับเจ้าบียอนแสนซนที่เอาแต่วิ่งไปทั่ว
“จับได้แล้ว มานี่เลย...อยากอยู่ในกรงรึไง” เซฮุนก้มลงเอาโซ่ผูกกับปลอกคอเจ้าหมาไว้ ชายหนุ่มยังไม่ทันจะรับรู้ถึงการมาของใครอีกคน ที่นับว่าเป็นศัตรูหัวใจเลยก็ว่าได้
“ค..คุณชานยอล” แบคฮยอนถึงกับสะดุ้งเมื่อมองเห็นใบหน้าบูดบึ้งของคุณสามี ความจริงวันนี้คุณชานยอลน่าจะอารมณ์ดีไม่ใช่เหรอ ได้เป็นพ่อคนทั้งทีนี่นา
“ไปเล่นที่หลังบ้าน ไม่เห็นหรือไงว่าฉันมีแขก” เอาแล้ว แบคฮยอนโดนคุณชานยอลดุอีกแล้ว
“อ้าว...ไหนบอกว่าน้องนอนหลับไง นี่ไง น้องยังเล่นกับน้องหมาอยู่เลย อืม...ชื่ออะไรนะ บียอนใช่ไหมครับ?” เลย์ถามพลางเงยหน้าสบตาแบคฮยอน ร่างเล็กพยักหน้ารับก่อนจะยืนเงียบต่อ
“โฮ่ง!!” เลย์ถึงกับต้องกระตุกมือกลับ เมื่อเจ้าหมาเห่าออกมาเสียงดัง ปกติเขาเป็นคนเข้ากับสัตว์พวกนี้ได้ดีนะ แต่ทำไมครั้งนี้กลายเป็นแบบนี้ล่ะ
“มานี่สิบียอน มาหาฉัน” ชานยอลได้ทีก็เอาใหญ่ ส่งเสียงเรียกเจ้าบียอนให้มาหา รอไม่นานเจ้าหมาก็กระดิกหางวิ่งไปหาเจ้านายใหญ่ของบ้านอย่างกับมันรู้ดีว่าใครที่เป็นคนซื้อข้าวซื้อน้ำให้มันกิน เอาให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
“เดี๋ยวฉันดูแบคฮยอนเอง เธอขึ้นไปพักผ่อนเถอะ” ชานยอลบอกกับภรรยา เขาส่งสัญญาณให้น้องชายรีบพาแบคฮยอนเข้าบ้านไปซะ ก่อนที่มันจะเกิดอะไรขึ้น
“เดี๋ยวครับแบคฮยอน”
“หือ...เรียกผมเหรอครับ?”
“แบคฮยอน ขึ้นบ้านไป” ชานยอลไล่อีกครั้ง
“ใช่ครับ ว่าไงครับแบคฮยอน จำพี่ได้ไหมครับ พี่เลย์ไง พี่เลย์แฟนของแบคฮยอนไงครับ” เลย์พุ่งเข้าไปกอดแบคฮยอนแทบจะทันที ทำเอาชานยอลถึงกับต้องกำมือแน่นอย่างโมโห
“ปล่อยผมครับ! ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ ผมจำคุณไม่ได้ ผมไม่เคยรู้จักคุณ” แบคฮยอนกลัวเหลือเกินว่าคุณชานยอลจะโกรธ นอกจากคุณเซฮุนแล้วแบคฮยอนก็ไม่เคยให้ใครมาแตะต้องร่างกายของตัวเองเลยนะ
“มาหาฉันแบคฮยอน..”
“แบคฮยอน นี่พี่เลย์ไงครับ”
“เลย์...คุณเลย์ที่คุณชานยอลเคยบอกว่าเขาโกงใช่ไหมครับ” หลังจากที่ได้ฟังที่แบคฮยอนพูด ชานยอลก็เพิ่งจะนึกออกว่าตัวเองเคยพูดอะไรพวกนั้นเอาไว้ ใช่... เขาเคยใส่ร้ายเลย์ว่าเลย์เป็นลูกค้าที่จะโกงบริษัท (อยู่ในตอนที่5นะคะลองย้อนดู)
“จุ๊ๆ ไม่เอาไม่พูดตรงนี้สิครับแบคฮยอน” ชานยอลแกล้งทำเป็นดุแบคฮยอนทั้งๆที่ตอนนี้รู้สึกดีแทบบ้า เขารู้สึกเหนือกว่าเลย์หลายเท่า
“ขอโทษครับ”
“ขึ้นไปพักก่อนนะ เดี๋ยวฉันตามขึ้นไป เตรียมของว่างไว้ให้ฉันด้วยล่ะ” ชานยอลพยักหน้าเร่งให้เซฮุนรีบพาร่างบางออกไปจากตรงนี้ เขาไม่รู้ว่าเลย์มันจะทำอะไรอีก
“คุณนี่ร้ายกว่าที่ผมคิดนะคุณชานยอล” เลย์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าแบคฮยอนเดินพ้นตาไปแล้ว หมอนี่จงใจใส่ร้ายให้เขากลายเป็นคนเลวเลยงั้นเหรอ
“หึ..ผมว่าคุณควรกลับไปได้แล้ว”
“ผมไม่กลัวคุณหรอกนะครับคุณชานยอล....เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะผมร้ายกว่าคุณยังไงล่ะ” ชายหนุ่มแสยะยิ้มพร้อมกับหยิบเอาแว่นกันแดดที่พกมาสวม
“ไปแล้วนะครับ...เดี๋ยวกลับมาใหม่....เร็วๆนี้แหละ” ชายหนุ่มเดินออกไปพร้อมกับฮัมเพลงเบาๆกวนประสาทเจ้าของบ้าน ชานยอลล่ะอยากจะจับปืนยิงกรอกปากหมอนี่เสียจริง แต่เขามาไกลเกินกว่าจะใช้อารมณ์ตัดสินใจทำอะไรแล้ว
ชายหนุ่มหยิบมือถือกดหาคนที่ต้องการจะพบที่สุดในตอนนี้ อยากจะจับมันมากระทืบซะให้หายโมโห
[ฮัลโหล]
“เชี่ยคริส มึงหักหลังกู”
[หึ]
“มึงรู้ไหมว่าวันนี้เลย์มันมาหาแบคฮยอนที่บ้าน”
[แล้วไง]
“มึงเป็นคนบอกมันใช่ไหมล่ะว่าแบคฮยอนอยู่ที่นี่”
[เออดิ , มึงฟังกูให้ดีๆนะชานยอล กูเห็นมึงเป็นเพื่อนนะ แต่ก็รักน้องกูมากกว่า ในฐานะพี่ชาย กูยอมไม่ได้แล้ว กูยอมเห็นน้องกูเจ็บไม่ได้แล้ว]
“แล้วมึงเลยเล่นงี้เหรอวะ ... มึงก็รู้ว่ากูก็รักแบคฮยอน”
[แต่มึงก็รักเฟย รักฮียู รักลู่หาน และอีกสารพัดคนที่กูไม่รู้]
“ทำไมล่ะ กูก็รักทุกคนมากเท่ากันอ่ะ กูเอ็นดูน้องมึงมากกว่าใครด้วยซ้ำ”
[มึงมันเห็นแก่ตัวชานยอล น้องกูมีสิทธิ์ที่จะเจอใครที่ดีกว่ามึง]
“มึงไม่เข้าใจกูหรอก”
[ไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่มึงทำหรอกชานยอล เวลาเรารักใครสักคนเราก็ต้องอยากให้เขามีแต่ความสุขไม่ใช่หรือไง อันนี้มึงเล่นย่ำยีหัวใจแทบจะทุกคนอ่ะ เอาแต่ความสุขของมึง ไม่สนใจว่าคนที่อยู่ข้างหลังมึงจะรู้สึกยังไงบ้าง]
“กูไม่ปล่อยแบคฮยอนไปแน่”
[ตามใจมึง เพราะเลย์เขาก็จะรุกหนักเหมือนกัน]
แบคฮยอนรีบบึ่งเข้าครัวเพื่อที่จะมาเตรียมของว่างให้คุณชานยอล หนุ่มน้อยหยิบเอานั่นนี่ออกมาเต็มโต๊ะก่อนจะบรรจงจัดมันใส่จานอย่างสวยงาม
“จัดไปเผื่อฉันบ้างรึเปล่าเนี่ย” เซฮุนที่มองอยู่นานส่งเสียงถาม อิจฉาพี่ชายเสียจริงที่มีเมียน่ารักขนาดนี้ ทั้งแสนดี ทั้งใจดี
“เผื่อสิครับ อ่ะนี่ของคุณเซฮุน ยกไปได้เลย”
“ขอบคุณครับ” เซฮุนยิ้ม พร้อมกับยื่นมือมายีหัวทุยๆอย่างเอ็นดู โอกาสกำลังมาหาเขาแล้ว ต้องรีบทำคะแนนสักหน่อย
เซฮุนส่ายหัวกับความคิดบ้าๆของตัวเอง ทำคะนงทำคะแนนอะไร นี่เมียพี่ชายนะเว้ย เมียพี่ชายที่ตัวเองไปหลงรักเข้าอย่างจัง...
“เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณเซฮุน” แบคฮยอนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าอีกคนทำท่าทางแปลกๆมาได้สักพักแล้ว
“เปล่าๆ เธอยกไปเสิรฟเฮียเถอะ ป่านนี้คงนั่งรอแล้วล่ะ” เซฮุนไม่คิดจะตามไปหรอก เขาอยากไปนั่งสงบสติอารมณ์อยู่คนเดียวสักพักก่อน
“โอเคครับ...” แบคฮยอนยิ้มกว้างก่อนจะเดินออกไป ทิ้งเอาไว้แค่เซฮุนและแม่ครัวอีกสี่ชีวิตที่กำลังยุ่งอยู่กับงานของตัวเอง
“ฮันน่อววว พยายามลืมคุณนายสองอยู่รึไงครับ” จู่ๆเซฮุนก็ได้ยินเสียงหวานดังขึ้นใกล้ๆตัว
“ลู่หาน”
“ว่าไงครับ คุณเซฮุน”
“เมื่อกี๊พูดว่าอะไรนะ?”
“เปล่านี่ครับ ขอทางหน่อยนะครับ ผมจะเปิดตู้เย็น” ลู่หานอมยิ้ม เขารู้หมดและเรื่องราวรักสามเศร้าระหว่างสองพี่น้องคู่นี้เนี่ย บางทีคุณเซฮุนก็เหมาะกับแบคฮยอนเพื่อนรักของเขามากกว่าคุณชานยอลอีกนะ
“ขอโทษ” เซฮุนพูดพร้อมกับเบี่ยงตัวหลีกทางให้คุณนายที่สี่ของบ้าน เขาว่าเขาไม่ได้หูฝาดนะ เมื่อกี๊นี้ลู่หานแซวเขาเรื่องของแบคฮยอน
“ผมไปล่ะครับ”
“คุณชานยอลทำไมไม่ทานล่ะครับ”
“ป้อนฉันสิแบคฮยอน” ชายหนุ่มทำเสียงออดอ้อน มันน่ารักเสียจนแบคฮยอนเผลอเอื้อมมือไปหยิกแก้ม
“นั่นแหน่ะ เดี๋ยวนี้กล้าหยิกแก้มฉันเหรอ โอ๊ะๆ จิกหลังฉันแรงๆเธอก็ทำมาแล้วนี่นา” ชานยอลยื่นตัวเข้าไปกระซิบ ทำเอาแบคฮยอนถึงกับเขินจนนั่งไม่ติดเก้าอี้
“คุณชานยอล...”
“ครับผม”
“แกล้งผมทำไมครับเนี่ย”
“เปล่าแกล้งนะครับ”
“ก็เนี่ย กำลังแกล้งอยู่”
“โธ่คนดี...พี่บอกว่าพี่ไม่ได้แกล้ง” มือหนาดึงเอาร่างเล็กลงมานั่งคร่อมตัก ก่อนที่ริมฝีปากจะประทับลงบนริมฝีปากบางเบาๆแต่แฝงไปด้วยความรักที่ล้นเปี่ยม มันอบอุ่นจนแบคฮยอนสัมผัสได้
“แบคฮยอนครับ”
“ครับ”
“อย่ายุ่งกับเลย์อีกนะ ถ้าเขามาชวนคุยก็เลี่ยงเขานะเข้าใจไหม”
“ได้สิครับ แต่ผมขอถามเหตุผลได้ไหม”
“เขาต้องการแย่งแบคฮยอนไปจากพี่นี่นา โกงเงินไม่ได้ก็เลยจะมาโกงหัวใจของพี่แทนไงครับ”
“ผมรักคุณชานยอลคนเดียวอยู่แล้ว”
“พี่รู้ แต่ยังไงหมอนั่นมันก็ร้ายกาจ”
“สามีผมสิร้ายกาจที่สุด” แบคฮยอนพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง เขาชอบเวลาที่ได้อยู่กับคุณชานยอลแบบนี้
“โอ๊ะโอ เดี๋ยวนี้พูดเก่งขึ้นนะเรา”
“แล้วคุณชานยอลชอบไหมล่ะครับ”
“ชอบสิครับ ชอบมาก”
“ขอโทษนะคะ คุณชานยอลคะ คุณนายใหญ่ให้มาเชิญค่ะ” สาวใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาตามเจ้านาย นั่นทำให้แบคฮยอนต้องแอบเบ้หน้าด้วยความเบื่อหน่าย
“อืมใช่...ฉันต้องพาเฟยไปฝากครรภ์นี่นา ขอโทษนะแบคฮยอน พี่ต้องไปแล้วล่ะ” ชานยอลหอมแก้มนิ่มก่อนจะรีบลุกเดินจากไป ทิ้งแบคฮยอนเอาไว้กับของว่างที่เขาตั้งใจเตรียมมาให้แต่ชานยอลก็ยังไม่ทานมันสักคำ
ร่างเล็กมองออกไปยังประตูที่ชานยอลเพิ่งจะเดินออกไป เขารักคุณชานยอลนะ แต่บางทีเขาก็รู้สึกเหนื่อยใจเหลือเกิน ...
สุดท้ายแบคฮยอนก็ยังสำคัญไม่เท่าคุณเฟยอยู่ดี
เบื่อแล้วนะ กับการที่ต้องมารอแบ่งเอาความรักที่เหลือจากคนอื่น
พระเจ้าครับ...ช่วยประทานความอดทนให้ผมที ผมเริ่มจะไม่ไหวแล้วนะครับ...
TBC
ทอล์ค - ใช้พลังงานสูงมากกับแชปนี้ 5555+ /// บัวยังไม่ตรวจคำผิดเลยนะคะ ขอโทษค่าาา
Twitter / @buabuafunfun #ฟิคคุณนายที่สอง
เม้นสักนิด ติดแท็กสักหน่อยนะคะ mx- xine
ความคิดเห็น