ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สายลมแห่งรัก

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 8 ธ.ค. 56


    บทนำ

                    เป็นอีกวันหนึ่งที่ใครๆก็ไม่อยากให้มาถึง เป็นวันเปิดเทอม ใช่อีกหนึ่งวันโรงเรียน              
    ของมโนพัศก็กำลังจะเปิดภาคเรียนที่สองแล้ว เด็กหนุ่มทั้งดีใจและเสียใจ การเปิดเทอมทำให้หายเหงาได้มากขึ้นหลังจากเจอเพื่อนๆ แต่การเรียนที่ตามมาอย่างเข้มข้นนั้นกลับยิ่งทำให้อยากนอนต่อเสียให้ได้

                    “มิว ยังไม่ตื่นอีกสิบโมงแล้วนะ” เสียงแม่ของพ่อเรียกให้ร่างที่กำลังนอนคิดเรื่องวันเปิดเทอมหันมามอง“สายโด่งแล้ว จะได้กินข้าวกินปลา”

                    ใช่นี้แหละเป็นเวลามาตรฐานของการตื่นนอนของเด็กหนุ่ม แต่พอโรงเรียนเปิดเมื่อไหร่ร่างกายของเขาจะเป็นอัตโนมัติทันทีคือตื่นเช้า ร่างบางลุกออกจากที่นอนหยิบแปรงสีฟันเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวก่อนจะออกมา

                    “ย่า!

                    “ตาเถรตก” ประทุมอุทานเสียงดัง นี้เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมยามว่างที่มโนพัศชอบมากที่สุดคือการแหย่ย่าของเขาให้ตกใจ “เอ ไอ้คนนี้”

                    “แหม นานทีจะมาอยู่บ้านย่า ให้หลานแกล้งหน่อยเถอะนะ” พูดแล้วก็เดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร มีกับข้าววางเอาไว้มากมาย “หู ผัดกะเพราของโปรด นั้นก็ปลาทู นี้ก็ต้มจืดเต้าหู ย่านี้เก่งจริงๆเลย”

                    “แม้เลี้ยงเองมาตั้งแต่เล็กๆไม่รู้ได้ยังไง” คนเป็นย่าก็กวาดพื้นไปพลางพูดกับหลานไปพลาง “กินๆซะเดี๋ยววันนี้พ่อเขาจะมารับกี่โมงละ”

                    “ม่ายรุ” คนถูกถามตักอาหารเข้าปาก “เอี๋ยวโออามอ็ไอ้”

                    “เขี้ยวให้มันหมดๆก่อนแล้วค่อยพูด”

                    “เดี๋ยวโทรถามเอา” ไม่นานอาหารทุกอย่างก็หมดลงอย่างง่ายดาย ร่างบางเก็บจานไปล้างแล้วเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อย “หนูไม่อยากจะเปิดเทอมเลยอะย่า”

                    “ทำไมละ”

                    “ก็มันเบื่อที่ต้องมานั่งเรียนดึกๆดื่นๆนะสิ” ใช่แล้วโรงเรียนของเขานั้นเรียนตั้งแต่แปดโมงเช้าเลิกสองทุ่มเป็นใครใครก็เบื่อ “เหนื่อยด้วย”

                    “มีโอกาสเรียนก็เรียนไปเถอะ” คำบ่นเริ่มลอยมาตามลม “เดี๋ยวต้องมาเป็นอย่างย่ากับปู่เนี่ยเห็นไหม”

                    “คร้าบผม” ขาเรียวๆพาร่างเดินกลับเข้ามาในบ้านต่อ พ่อที่กลัวว่าลูกชายจะเหงานั้นเอง ซื้อเครื่องเล่นดีวีดีเอามาทิ้งไว้ให้ที่บ้านย่า ซึ่งย่าเองก็ไม่ได้เปิดอะไรดูสักเท่าไหร่

                    มือนุ่มๆควานหาการ์ตูนสนุกๆสักเรื่องดูเพื่อให้เวลาผ่านไป แต่ก็ดูหมดแล้วทั้งนั้น คอนเสิร์ตสองสาวเสียงดีท่อยู่ในวงการมาสิบปีแล้วเพิ่งจะมีคอนเสิร์ตเป็นของตัวเอง แต่ละบทเพลงตลอดมานั้นช่างเสียดแท่งใจชายหนุ่มหลายๆคนและยังเป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิงมากมายอีกด้วย เมื่อมองดูก็รู้ว่าตัวเองดูมาแล้วห้ารอบหลังจากที่ซื้อมา

                    ลองหาดูใหม่ก็เจอกับดีวีดีเรื่องราวของสิงโตเจ้าป่าที่มีการเอามาทำเป็นหนัง เป็นการ์ตูน เป็นละครแล้ว เรื่องนี้เขาเองจำได้ว่าพอเริ่มพูดก็ร้องเพลงของการ์ตูนเรื่องนี้ได้แล้ว

                    ตัดสินใจเก็บของลงกระเป๋าแล้วเอาโน้ตบุ๊คมาเปิดเล่นเกมส์แทน

                    15:00

                    “สามโมงแล้วไปอาบน้ำเตรียมตัวดีก่า” ใช่แล้ว มันใกล้เวลาที่พ่อของเขาจะมารับแล้ว ต้องรีบอาบน้ำแล้วมาจัดกระเป๋าให้เรียบร้อย

                    ไม่นานเวลาแห่งการล้ำลาก็มาถึง เมื่อรถกระบะคันใหญ่มาจอดที่หน้าบ้านเพทายพ่อของเขามารับกลับไปบ้านแล้ว

                    “หวัดดีคับย่า หวัดดีคับปู่” ทั้งลูกและหลานพากันไว้ผู้สูงวัยทั้งสองแล้วมุ่งตรงออกจากจังหวัดอยุธยาทันที

     

                    เมื่อมาถึงบ้านจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ทั้งรีดเสื้อผ้า ทั้งจักเรื่องการเรียนพรุ่งนี้ซึ่งเอาไปแค่สมุดเล่มเดียวก็เปิดโซเชียลเล่นกันกับเพื่อนที่ห่างหายกันไปนาน

                    พรุ่งนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เราจะได้เจอกันแล้วเราก็จะแลกเปลี่ยนประสบการณ์ตอนปิดเทอมให้กันฟัง มโนพัศนึกถึงเพื่อนที่กำลังจะได้เจอในอีกหลายๆชั่วโมงที่กำลังจะมาถึงนี้ก็ยิ่งดีใจ

                    แต่เรื่องราวของการเรียนก็ยิ่งเข้ามามากกว่าเดิม ว่าเขาจะต้องเจอกับใครบ้างแล้วใครกันที่จะมาสอนเขาในภาคเรียนที่สองนี้

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×