คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ❥ Chapter 9
CHAPTER 9
"อาเทา!!!!"
"นายมาอยู่ที่นี่ได้ไงน่ะ!" เซฮุนทำตาโตแล้วถาม
"อย่าบอกนะว่าแหกคุกออกมาน่ะ!" แบคฮยอนทำหน้าตกใจ
"คุณตำรวจปล่อยตัวมาต่างหากล่ะ" จื่อเทาถอนหายใจ
"ปล่อยมา? ปล่อยมาได้ไง? บอกเรามาเดี๋ยวนี้นะ!"
"ฉันว่าเราควรหาบ้านที่ลู่หานอยู่ก่อน เราไปคุยกันในนั้นเถอะ ฉันก็สืบมาว่าลู่หานอยู่ที่นี่" จื่อเทาว่า
"มาด่วนๆเลย" แบคฮยอนลากเทาเข้ามาในบ้านพัก ค้อมหัวให้ชายร่างใหญ่ทีนึง เขาก็ถอยให้
"มีอะไรรึเปล่าน่ะ......เทา...ไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย!!" ลู่หานเปิดประตูออกมาก็เห็นเทา
"ไม่หรอกน่า นี่ฉันตัวเป็นๆ" เทาเดินเข้ามานั่ง
"มาที่นี่ได้ไง คุณตำรวจเขาปล่อยนายแล้วใช่มั๊ย เพราะนายไม่ได้ฆ่าใครเลยนี่ ฉันเป็นพยานได้นะ!" ลู่หานรัวเป็นชุด
"ใช่แล้วเขาปล่อยตัวมา คือมีตำรวจที่เชื่อว่าฉันไม่ได้ฆ่า เลยจัดการสืบเองหมดเลยแล้วก็เอาหลักฐานทั้งหมดมาแสดงให้ทางผู้บัญชาการใหญ่ดู ไม่มีใครเถียงได้ก็เลยปล่อยตัวฉันมานี่แหละ แต่เดี๋ยวก็ต้องโดนสอบสวนอีกชุดใหญ่เลยตอนกลับไป"
"โอ้โห นี่มันยิ่งกว่านิยายอีกแฮะ ตำรวจคนนั้นเก่งจริงๆ รู้จักชื่อเขารึเปล่า?" เซฮุนถาม
"รู้สิ ตำรวจหน้าใหม่ไฟแรงเชียวล่ะ คิม จงอิน แถมพ่วงตำแหน่งสารวัตรด้วยนะ เก่ง หล่อ แถมยังมีอำนาจอีกต่างหาก~" จื่อเทาพูดพลางชื่นชม แต่ทำให้แบคฮยอนรู้สึกตงิดๆอีกรอบแล้ว
ก็ตำรวจนั่นคือชื่อของคนที่เขาลากไปแอบเปลี่ยนชุดปลอมตัวนี่!!
โลกกลมจริงๆ ;____;
อาจจะคนละจงอินก็ได้มั้ง...
"แบคฮยอน...ทำหน้าซีดอีกแล้วนะ" ลู่หานถาม
"เอ่อ...เปล่าหรอกๆ เอางี้ เดี๋ยวผมกับเซฮุนจะไปสืบเรื่องหลักฐานมาอีก ใครรู้อะไรก็แชร์ข้อมูลมาด้วยนะ ตอนนี้เทาก็อยู่ที่นี่กับพี่ลู่หาน คอยสืบไปก็แล้วกัน"
"ได้ ว่าแต่ที่นี่มีอินเตอร์เน็ตมั๊ย?" จื่อเทาถามพร้อมเช็คสัญญานโทรศัพท์
"มีสิ ฉันเองก็ติดต่อคุณซงมีอยู่ตลอด เธอกังวลมากเลยรู้รึเปล่า พวกนายช่วยดูแลเธอด้วยนะ" ลู่หานตอบ
"ไม่ต้องห่วง เพราะผมจะรวบรวมหลักฐานทั้งหมดจากคุณซงมีมา มันต้องใช้ประโยชน์ได้แน่ๆ" เซฮุนบอก
"เธอมีหลักฐานที่ชัดเจนด้วยนะว่าอาเทาบริสุทธิ์ เราจะพยายาม" แบคฮยอนบอกกับจื่อเทาด้วยความดีใจ
"ได้ แต่ว่า..."
"อะไรเหรอพี่ลู่?" เซฮุนถาม
"แบคฮยอนกับเซฮุนระวังตัวกันด้วยนะ มันอันตรายมาก พวกเธอคงรู้ดีว่าเราเลือกที่จะเดินเข้ามาเกี่ยวข้องกับเส้นทางสายนี้แล้ว ชีวิตของเราก็เท่ากับแขวนบนเส้นด้าย..." ลู่หานพูดน้ำตาคลอ
"ไม่เป็นไร...มันจะต้องไม่เป็นไรแน่ๆ พวกเราจะกลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเหมือนเดิม พี่เข้มแข็งไว้นะ ผมกับเซฮุนจะตามจัดการเรื่องคดีของอาเทา แล้วก็จะหาคนที่เป็นต้นเหตุเรื่องบ้าๆแบบนี้ให้เจอให้ได้"
✯
ตั้งแต่กลับมาจากเกาะเชจู แบคฮยอนก็คอยคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะทำยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ดี ทำให้ต้องนั่งเหม่อบ่อยครั้ง รวมถึงเวลานี้...
"แบคฮยอน"
"..."
"แบคฮยอน?"
"..."
"แบคฮยอน!"
"อ๊ะ......เรียกฉันทำไม?"
"บอกให้แทนตัวเองว่าไง?"
"เรียก...แบคทำไม?" ร่างเล็กเบะปากใส่
"เหม่ออะไร?" คริสหรี่ตาถาม
"เปล่านี่ครับ" ทำหน้าเฉไฉ
"..."
"..."
"วันนี้ฉันจะไปทำงานที่กรมตำรวจ..." ร่างสูงเอ่ย
"จริงเหรอ!!!...เอ่อ...คุณมาบอกแบคทำไม..." เสียงดังด้วยความตกใจในช่วงแรก แต่พอนึกได้ว่าไปด้วยไม่ได้ก็เสียงแผ่ว
"ไปด้วยกัน...มั๊ย?"
"อะไรนะ?"
"จะไปที่กรมตำรวจกับฉัน...มั๊ย?"
"ผม...ไปได้เหรอ O____o?" แบคฮยอนเลิกคิ้วถาม
"อืม" ส่งเสียงรับในลำคอพร้อมๆกับริ้วแดงๆที่ปรากฎบนใบหน้าหล่อเหลา
"ไปครับ แบคจะไป..." ร่างเล็กก้มหน้า กัดริมฝีปากตนเอง กลอกตาไปมาด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดในใจ
"สวัสดีครับท่าน นี่ใครเหรอครับ?" นายตำรวจที่มียศคนหนึ่งถามคริส
"ผู้ติดตามของฉัน เขาจะมาร่วมประชุมด้วย เอาล่ะ เริ่มการประชุมของคดีนี้ได้" คริสเอ่ยในห้องประชุม
"ครับ....ผม คิม จงอิน เป็นตำรวจที่สอบสวนผู้ต้องสงสัยครับ ผมได้สอบสวนและตรวจสอบหลักฐานแล้ว ฮวัง จื่อเทา ไม่มีความผิดครับ" ตำรวจหนุ่มหน้าใหม่ไฟแรง มากด้วยความสามารถ คิมจงอิน เปิดประเด็น
แบคฮยอนที่ยืนฟังการประชุมถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ค่อยยังชั่วหน่อย ต้องขอบคุณสารวัตรคิมจงอินนี่จริงๆ...
แอบรู้สึกผิดซะแล้วที่ทำกับเขาไว้แบบนั้น ;____;
ก็หมอนี่แหละที่ผมขโมยชุดเขา...
"ผมขอค้านครับ!" นายตำรวจอีกคนค้านเสียงดัง เป็นตำรวจวัยกลางคน ร่างท้วม ท่าทางเจนวงการนี้ซะเหลือเกิน
"ว่ามา" คริสหันไปถาม
"ผม ปาร์คแจบอม คิดว่านายฮวังจื่อเทาให้การเท็จครับ เขาต้องเป็นคนร้ายอย่างแน่นอน เพราะว่าเราตรวจสอบกล้องวงจรปิดแล้ว ไม่เห็นใครนอกจากเขาเข้าไปในที่เกิดเหตุครับ" เขาบอกเสียงแข็ง
"แต่ผมไปตรวจใหม่อีกทีแล้วเมื่อวันก่อนกล้องวงจรปิดที่ผับนั่นมีตัวหนึ่งที่เสีย แล้วกล้องตัวนั้นก็อยู่ตรงที่เกิดเหตุพอดี แถมบนิเวณนั้นยังมีตรอกเล็กๆให้ผ่านได้อีกด้วย ดังนั้นอาจจะมีคนอื่นเข้ามาทางตรอกนั้นโดยที่ไม่มีกล้องตัวไหนจับภาพเขาได้" จงอินสวนกลับอย่างดุเดือด
"นายเอาหลักฐานว่าจื่อเทา'ไม่ใช่'คนร้ายออกมาสิ" แจบอมจ้องจงอินไม่วางตา
"งั้นคุณก็เอาหลักฐานที่บอกว่าจื่อเทา'เป็น'คนร้ายออกมาสิ" ตำรวจหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก
"นาย..."
"ผมมีหลักฐานที่อยู่ให้เขา พยานบุคคลเห็นเขาเกือบทั้งหมด ดังนั้นถึงเขาจะเข้าไป แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะอยู่ในสายตาของกลุ่มคน แล้วคุณล่ะ? กล่าวหาคนนู้นคนนี้ปาวๆ มีหลักฐานรึเปล่าล่ะครับ?" จงอินไล่บี้ตำรวจคนนั้นด้วยคำพูดท้าทาย
"หลักฐานก็คือศพนั่นแหละ หมอนั่นเป็นคนร้ายชัดๆ ไม่งั้นคิมดงอุนจะตายได้เองรึไง? จากสภาพศพเขาถูกฆ่า! อีกอย่าง ที่มีดก็มีรอยนิ้วมือของเขาด้วย!" แจบอมพูดเสียงดังอีกเล็กน้อย
"โอ๊ะโอ~ เมื่อตะกี้ผมบอกแล้วใช่มั๊ยว่ากล้องวงจรปิดตัวที่สามารถใช้เป็นหลักฐานจริงมันเสีย ส่วนเรื่องมีดที่มีลายนิ้วมือน่ะ สมัยนี้นวัตกรรมสร้างรอยนิ้วมือมันก็มี แค่ให้ฮวังจื่อเทาจับกับสิ่งของต่างๆ คนร้ายก็สามารถเอารอยนิ้วมือเขามาปลอมได้ง่ายๆแล้ว" จงอินร่ายยาวพลางยิ้มเหยีดด
"นั่นสิ ผมว่าหลักฐานของคุณยังไม่ชัดเจนพอนะสารวัตรปาร์ค คุณช่วยตรวจสอบและมารายงานผมอีกทีก็แล้วกัน" ตำรวจผู้ใหญ่อีกคนหนึ่งกล่าว ทำให้แจบอมหน้าเสียเป็นการใหญ่
สารวัตรคิม จงอิน ฝีมือสุดยอดจริงๆแฮะ
"แต่ผมขออนุญาตสอบปากคำของผู้ต้องสงสัยอีกครั้งเพื่อความแน่ใจครับท่าน!" แจบอมลุกขึ้น เอ่ยบอกกับคริส
"....ไม่ต้อง ฉันจะจัดการเอง" ร่างสูงบอก ปาร์คแจบอมจึงต้องนั่งลง รู้สึกเหมือนคนทำอะไรไม่ได้
.
.
.
.
.
"ขอบคุณทุกคุณสำหรับการประชุมครั้งนี้ ใครมีอะไรคืบหน้าขอให้รายงานผมทันที จบการประชุมได้"
ทุกคนๆยืนขึ้นพร้อมก้มหัวคำนับให้กับคริส
"คิม จงอิน เดี๋ยวมาคุยกับฉันหน่อย" ร่างสูงบอกทิ้งท้าย
"ครับท่าน" จงอินคำนับ
"คุณเรียกเขามาทำไม?" แบคฮยอนถามอย่างสงสัย
"มีบางเรื่องที่ฉันสงสัยน่ะ อีกอย่าง เขาเป็นตำรวจที่ดีเลยใช่มั๊ย?" คริสถาม
"แน่นอนสิ ทั้งเก่ง ฉลาด แถมยังพูดจาฉะฉาน ยิ่งตอนตอกกลับคุณตำรวจอ้วนๆแก่ๆนั่นนะ ผมนี่แทบจะปรบมือ" ร่างเล็กบรรยายความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจตอนที่จงอินปะทะกับปาร์คแจบอมให้คริสฟังแววตาเป็นประกายวิบวับ
"อ๋อเหรอ..." ฉันลองทำแบบนั้นบ้างดีมั๊ยเนี่ย...
"ใช่แล้ว~ เขาไหวพริบดีด้วยนะ"
"..." ฉันก็ทั้งฉลาด ไหวพริบดี แถมยังรอบคอบอีกต่างหาก....
"ความสามารถมากมาย~"
"..." ฉันได้ทั้งยิงปืน ศิลปะการต่อสู้เกือบทุกอย่าง รู้วิธีตรวจหาหลักฐาน รู้เรื่องธุรกิจ บริหาร ปกครอง บลาๆๆๆๆ $@/(:??@:$/@.#%€...
"ที่สำคัญ หล่อด้วย~~~~" ร่างเล็กว่าพลางทำตาเคลิ้ม
"ฉันก็หล่อ..." เรื่องอื่นยังพอว่า แต่เรื่องนี้คริสยอมไม่ได้! (?)
"อะไรนะ?"
"ฉันไม่หล่อเหรอ?" คริสจับแขนแบคฮยอนทั้งสองข้างให้หันหน้ามาหาเขา
"...อย่ามาใกล้แบคนะ! นี่มันที่จอดรถนะเว้ยยยย" ร่างเล็กดันตัวเองไว้สุดชีวิต
"ฉันไม่หล่อเหรอ?" คริสถามซ้ำ
"หล่อสิ! ...........เอ่อ... ./////////. " พอตั้งสติได้แบคฮยอนก็หน้าแดงแปร๊ด
"แล้วฉันกับสารวัตรนั่น..."
"ผมมาแล้วครับท่าน!!.....เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ..." สารวัตรหนุ่มอึ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบหันหลังไปอีกทาง
"นี่! ปล่อยแบคได้แล้ว!" ร่างเล็กถลึงตาพร้อมกระซิบรอดไรฟัน
"หึ.... สารวัตร มาทางนี้หน่อย" คริสยิ้มแล้วเรียกจงอิน
"ครับ!"
"อยากถามอะไรก็ถามเขาซะ" ร่างสูงกระซิบบอกแบคฮยอน
"เอ๊ะ! คุณเรียกเขามา ทำไมไม่ถามเองล่ะ" ร่างเล็กถามกลับ
"ที่ฉันเรียกจงอินมาก็เพราะนายนั่นแหละ อยากรู้เรื่องจื่อเทาไม่ใช่รึไง..."
"..." ร่างเล็กเบิกตากว้าง ไม่อยากเชื่อเลยแฮะ...
"..."
"..."
"..."
"...ขอบคุณ..." แบคฮยอนเอ่ยเสียงแผ่ว
สรุปคือ...หมอนั่นทำเพื่อผมงั้นเหรอ..?
ทำไมรู้สึกแปลกๆอีกแล้ว ;____;
ไอ้หัวใจไม่รักดี!! T_____T
"งั้น...มาทางนี้หน่อยครับ" ร่างเล็กเดินออกมาอีกทาง
"เดี๋ยว จะไปไหน? ทำไมไม่คุยตรงนี้? ฉันจะฟังด้วย! " คริสว่าพลางดึงแขนเด็กน้อยกลับมา
"...ก็ได้ๆ"
เชอะ! หวงเค้าอ่ะดิ -^-
"เอ่อ...คืออย่างแรกเลย ขอบคุณสารวัตรมากๆนะครับที่...เอ่อ...ที่คิดว่าอาเทาบริสุทธิ์ แถมยังช่วยพิสูจน์ให้อีกด้วย..."
"ไม่หรอกครับ ถ้าจะว่ากันตามจริง...ไม่มีหลักฐานก็ยังกล่าวหาใครส่งๆไม่ได้ แบบนั้นไม่มีจรรยาบรรณตำรวจเลย เอะอะก็จะจับกุมตัวคนนู้นคนนี้มาสอบปากคำ ทำอย่างกับเขาเป็นคนร้าย คนเราต้องให้เกียรติกันสิครับถึงจะถูก" สารวัตรหนุ่มยิ้มรับ
"ถ้าตำรวจดีเหมือนคุณทุกคนก็คงจะดี..." เด็กน้อยพึมพำ
"...แค่ก" ร่างสูงกระแอมไอ
เห็นฉันยืนหัวโด่ตรงนี้บ้างมั๊ย?
คิดจะชมใครก็ชมเลยเหรอ?
ใจร้ายไปรึเปล่าเด็กน้อย...
"คนแก่สมัยนี้ขี้น้อยใจเนอะ ว่ามั๊ยครับสารวัตร?" เสียงใสพูดขึ้นลอยๆ
"อ่า...แล้วแต่จะคิดเลยครับ ฮ่าฮ่าฮ่า~" สารวัตรหนุ่มหัวเราะ พอจะดูออกบ้างแหละว่าหมายถึงใคร
"เดี๋ยวเถอะ" คริสหรี่ตา
"อะไรครับ? แบคไม่ได้หมายถึงคุณคริสซะหน่อย ร้อนตัวเหรอ?"
"...........คุยจบรึยัง? สารวัตร รบกวนมาใหม่คราวหน้า ผมจะแจ้งไปอีกที จะได้มาคุยรายละเอียดให้มากกว่านี้...ไป กลับบ้าน" คริสเปลี่ยนเรื่อง บอกจงอินแล้วดึงมือแบคฮยอนกลับ
"เฮ้ย! เดี๋ยว!! คุณคริส!! แบคยังอยากอยู่ต่อนะ!!!!" แบคฮยอนยื้อตัวเองไว้สุดพลัง โอกาสมาขนาดนี้แล้ว จะปล่อยไปงั้นเรอะ!
"ไม่! กลับบ้าน!"
ปล่อยก็ได้ ;____;
✯
"คุณชานยอล! บอกผมมาดีๆ แบคฮยอนหายไปไหน!" เซฮุนกำลังยืนเท้าเอวและขึ้นเสียงเล็กน้อย ก็ตาบ้าคนนี้ พูดดีๆไม่ยอมฟัง ก็ต้องเจอเซฮุนโหมดเดวิล!
"ไม่รู้ จะไปรู้ได้ไง? เรื่องเจ้านายฉันไม่แส่" ปาร์คชานยอลนอนเล่นโทรศัพท์ราบไปกับโซฟาแถมยังกระดิกเท้าสบายใจเฉิบ
"พูดแบบนี้แสดงว่าคุณมาเฟียนั่นเอาแบคฮยอนไปใช่มั๊ย! เขาไปไหนบอกมา! ผมรู้ว่าคุณรู้!"
"ว๊า โดนจับได้ซะแล้ว แย่จริงๆ" ร่างสูงทำหน้าทะเล้น
"ปาร์คชานยอล!" เซฮุนแทบจะควันออกหู พูดกับคนบ้านี่เหนื่อยจริงๆ
"อ่ะๆ บอกก็ได้"
"อย่ามาลีลา เร็วๆ"
"อืม...อาจจะ..."
"ที่ไหน? บอกมาว่าที่ไหน?" เซฮุนนั่งลงและทำตาโต คอยลุ้นว่าสรุปแล้วเพื่อนรักของเขาหายไปไหน
"ที่ที่...มีแค่พวกเขาสองคน..." ชานยอลปล่อยระเบิดไว้ลูกใหญ่ จากนั้นก็อมยิ้มรอดูสิ่งที่เกิดขึ้น
".... =[]=!!!" อ้าปากค้าง อึ้ง! ทึ่ง! เสียว!
"...ดังนั้นเราก็ไม่ควร.." ร่างสูงเหยียดยิ้มร้าย เอามือปิดปากอีกคนไว้
"แบคฮยอน! แบคฮยอนของฉัน! ไม่นะ! ม่ายยยยยยยยย~" เซฮุนเอามือแนบแก้ม คิดไปต่างๆนานา
ตอนนี้อาจจะอยู่ในที่ลับๆ(?)
มืดๆ น่ากลัวๆ!!
และมีแค่นายมาเฟียกับแบคฮยอน!
แบคฮยอนอาจจะโดนขืนใจ! โดยไม่สมยอม T_____T
(แต่มันอาจจะสมยอม555 : ไรต์)
"ม่ายยยยยยย" เซฮุนตะโกน
"ชู่ว! เงียบสิ! เดี๋ยวลูกน้องของฉันเขานึกว่านายโดนฉันข่มขืนหรอก" ชานยอลบอก
"จะบ้าเหรอ เรื่องนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!" ร่างโปร่งกอดอก
"รู้ได้ไง?"
"..."
"นายไม่รู้เหรอ...ว่าน่ารักแบบเนี้ย..." มือหนาไล้แก้มเซฮุนอย่างเบามือ
"...จะทำ...อะไร..?"
"ขาวๆ...แบบนี้..." มืออีกข้างก็รั้งเอวของเซฮุนเข้ามาใกล้
"คะ..คุณชานยอล.." ร่างโปร่งทำตาโต พยายามดันตัวเองออก
"คนแบบนายเนี่ย..."
"คนแบบผม...มะ..มันทำไมเล่า.." เซฮุนทำใจดีสู้เสือ
"เมียฉันในอนาคตชัดๆ" ชานยอลว่าจบก็ประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางของอีกคนทันที
"!!!!"
จูบ...
เขาจูบผม!
รสจูบหวาบหวามอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิตทำให้เซฮุนเบิกตากว้าง เมื่อตั้งสติได้เจ้าตัวก็รีบทุบที่หน้าอกของอีกฝ่ายอย่างรุนแรง
ตุบ! ตุบ!
ชานยอลจึงผละออกมา ร่างสูงเลียริมฝีปากและยิ้มเจ้าเล่ห์
"ปากหวานนะเรา"
"ไอบ้า!" ใบหน้าของเซฮุนร้อนลามไปทั้งแก้มอย่างรวดเร็ว ร่างโปร่งเอามือถูริมฝีปากไปมา
"ทำอะไรน่ะ?"
"ล้างซวยไง!!" ถูไปถูมาจนริมฝีปากแดงเจ่อ
"ล้างทำไม ฉันเสียใจนะเนี่ย!" ชานยอลแกล้งทำหนิ้าเศร้า
"นั่นมันเรื่องของนาย!"
"รู้อะไรมั๊ย?'
"..." ถูปากต่อไป
"ยิ่งนายทำแบบนี้...ก็ยิ่งน่าจูบนะ"
"อะ...อะไรนะ!"
"ไหนๆแล้ว ขอจูบอีกทีละกัน"
talk : มาแล่วว ชานฮุนตอนท้ายเหมือนแย่งซีน555 ตัดฉึบ ปั่นสุดชีวิต เนื้อเรื่องใกล้พีค ใกล้จบละนะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้พักเลยยย มีงานโรงเรียน กลับดึกตลอด ;___; แต่ฟิคก็ออกมาเรียบร้อย ฮ่าาาาา อีพีนี้ไม่มีอะไรจะทอล์คมาก แค่อยากให้รออ่านจนจบ555 (นานนิดดดนึง) เอ็นจอยรีดดิ้งนะค้า รักรีดเดอร์มากบุยยย เจอกันตอนหน้าค่า
ปล. รอบนี้ลงเร็วนะเนี่ยย (สำหรับเค้าคนเดียว 555) อ่านคอมเม้นแล้วมีกำลังใจมากเลย ขอบคุณทุกคอมเม้นน้า รู้สึกเหมือนไม่ได้แต่งอยู่คนเดียว ยังมีคนรออ่าน ปลื้มมากๆเลย T/////T ยังไงก็ช่วยรอด้วยน้า
SQWEEZ
ความคิดเห็น