คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ❥ Intro + Chapter 1
INTRO
โรงเรียนมัธยมปลาย A
"ลู่หาน เดี๋ยวฉันมานะ...ฝากดูแบคด้วย...อย่าให้คลาดสายตา..." ปลายประโยคคนพูดกดเสียงต่ำอย่างน่าเกรงขาม แล้วเดินออกไป ทิ้งให้คนตัวเล็กที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ฮึดฮัดคนเดียว
"อะไรวะอาเทา!! ฉันไม่เด็กแล้วนะเว้ย!"
"เอาน่า...อย่าดื้อให้มาก เดี๋ยวอาเทาจะโมโหเอานะ" เสียงหวานของลู่หานเอ่ยปรามเบาๆ
"ใช้ได้เหรอพี่ลู่? มันน่าป่ะวะ? เชี่ยเอ๊ย!!!" ร่างเล็กลุกพรึบจากเก้าอี้ เตรียมตัวจะวิ่งออกไปจากห้อง ลู่หานส่งสัญญานมือทันที ก็มีรุ่นน้องสองคนออกมาจากประตูและล็อกแขนสองข้างของร่างเล็กนั้นเอาไว้ก่อน
ร่างเล็กดิ้นไปมาจนรุ่นน้องสองคนนั้นเกือบเอาไม่อยู่ แต่ด้วยสรีระทำให้ต้องแพ้ไปอย่างน่าเสียดาย...
"อย่าดื้อ'แบคฮยอน' อยู่นิ่งๆแบบนั้นไปนั่นแหละ" ลู่หานเอ่ยแล้วนั่งกอดอกเฝ้า
✯
CHAPTER 1
ออด!
เสียงออดพักดังขึ้น แบคฮยอนตบโต๊ะแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไปโรงอาหาร ทิ้งให้หัวหน้าแก๊งค์ซ่าส์ประจำโรงเรียนอย่างอาเทาร้องห้ามแทบไม่ทัน
"พวกนาย!! จับแบคฮยอนเอาไว้ก่อน! เดี๋ยวนี้!!!" ฮวังจื่อเทา หรือ ที่แบคฮยอนเรียกว่า อาเทา ตะโกนดังลั่นห้อง ทำให้คนในกลุ่มสองสามคนวิ่งตามไป
ตามไปทำไมอ่ะเหรอ?
ร่างเล็กวิ่งลงบันไดมาเรื่อยๆอย่างไว จนคนที่มองเห็นพากันเสียววูบ ก็ท่าวิ่งมันชวนตกบันไดสุดๆไปเลยน่ะสิ =_____=
แต่เหตุผลมันอยู่นี่ต่างหาก....
"ไงจ๊ะคนสวย?" รุ่นพี่ตัวโตคนนึงคว้าไหล่แบคฮยอนได้ก่อนที่จะวิ่งสวนไป ร่างเล็กหันขวับ
"เรียกใคร?" แบคฮยอนมองอย่างเอาเรื่อง
"หืม? คนสวยหิวเหรอ? เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวนะ" เขาก็ยังทำหูทวนลมแถมพูดเองเออเองว่าร่างเล็กตรงหน้าหิวอีกด้วย
"กูถามว่ามึงเรียกใครคนสวย!!!"
พลั่ก!!!
แบคฮยอนปล่อยหมัดเข้าที่หน้าของรุ่นพี่ที่ตัวโตกว่าทันที ตัวเล็กก็จริงแต่หมัดหนักมาก ส่งผลให้คนปากพล่อยล้มลงไปกองที่พื้นทันที
"ไอแบค!!!" เพื่อนสองคนที่วิ่งตามมาถึงกับอึ้ง
คือปล่อยมันให้คลาดสายตาไปแค่ไม่ถึงนาที....มันหาเรื่องได้อีกแล้วเหรอวะ?
หนึ่งศพ(?)ผู้โชคร้ายตรงนั้นใคร?
"แบคฮยอน!!" ลู่หานวิ่งมายังจุดเกิดเหตุทันที แล้วค่อยๆประคองรุ่นพี่คนนั้นขึ้นมา
"เป็นอะไรมากมั๊..."
พลั่ก!!
ผู้ชายคนนั้นสะบัดลู่หานออกอย่างไม่สบอารมณ์ จนร่างเล็กล้มลงไปกับพื้น
แบคฮยอนจึงต่อยซ้ำไปอีกสองที
พลั่ก!
"กล้าดียังไง?"
พลั่ก!
"มาทำพี่ลู่น่ะ!!! ห๊ะ!!!"
"พอแล้ว....แบค" ลู่หานบอกเสียงแผ่ว
แต่พอร่างเล็กได้ยินเสียงลู่หานพูดก็โมโหมากขึ้นไปอีก กระชากคอเสื้อรุ่นพี่คนนั้นเข้ามา
"กูถาม....ไม่ตอบเหรอ?" สภาพของผู้ชายคนนั้นดูไม่ดีเท่าไหร่ เลือดออกตามจมูกและมุมปากจนน่ากลัว
"หึ...ก็ถ้าเป็นคนสวยถามล่ะก็...."
พลั่ก!
"มึงยังไม่หยุดกวนตีนใช่ป่ะวะ?" แบคฮยอนผลักรุ่นพี่ลงไปที่พื้น เตรียมจะลงไปต่อยให้เข็ดอีกรอบ แต่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับกระชากร่างเล็กเข้าหาตัวก่อนที่จะทำเรื่องใหญ่มากกว่านี้...
"หยุดเดี๋ยวนี้!"
"อะ....อาเทา..." แววตาของแบคฮยอนทั้งตื่นตระหนกและทั้งกลัวในเวลาเดียวกัน
"ทำอะไรอยู่? รู้ตัวหน่อย ฉันบอกกี่ทีแล้วว่า ห้าม! อยู่! ห่าง! จาก! ฉัน!" จื่อเทาเน้นย้ำทีละคำอย่างชัดเจนพร้อมกับจ้องเข้าไปในดวงตาของร่างเล็ก
"แต่มันทำพี่ลู่หาน!!!!"
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก!" ลู่หานที่ลุกขึ้นมาแล้วเอ่ยบอกกับจื่อเทา
"แต่.."
"พอแล้วแบคฮยอน! รอบนี้ไม่มีการแก้ตัว...ทำตามที่ตกลงกันไว้ด้วย" ร่างสูงพูดเรียบๆแล้วกระชากข้อมือแบคฮยอนออกไปทันที
"มะ..ไม่ได้นะ! อาเทา! นายจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!!!!" ร่างเล็กตะโกนไปตามทาง
'นายหาเรื่องอีกแล้ว แบคฮยอน...'
'ก็ยัยนั่นมันจะหาเรื่องฉัน!'
'แต่ยัยนั่นเป็นผู้หญิง'
'ก็ผัวยัยนั่นมันมายุ่งกับฉันเอง!!!!' เผลอตะคอกใส่เสียงดัง
'แบคฮยอน...' จื่อเทาพูดปรามด้วยน้ำเสียงเย็น
'ขะ...ขอโทษ...' ก้มหน้าอย่างสำนึกผิด
'ถ้านายก่อเรื่องอีก...'
'....ทะ..ทำไม?'
'นายจะต้องตัวติดกับฉันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง...'
'อาเทา! ไม่นะ! ไม่เอาแบบนี้!'
'ไม่ฉันจะไปฟ้องอาม๊าของนาย...ว่าไง?'
อะไรวะ!!
ไม่ยุติธรรม!!!
ตัวติดกับอาเทานี่...นรกขุมไหนวะเนี่ย T_____T
ไม่โอเคอย่างแรง!!!
"อะ...อาเทา...." ลองเอาน้ำเย็นเข้าลูบดูดิ๊...
"เรียกทำไม?" ไม่หันมามองหน้าด้วยซ้ำไป T_____T
"คือว่า...ปล่อยฉันเถอะนะ...สัญญาจะไม่ก่อเรื่องแล้ว" ถ้าคนอื่นไม่มาหาเรื่องฉันก่อน...
"ไม่" ประโยคสั้นๆ คำเดียวจบ!
"อาเทา..."
"พอแล้วนะแบคฮยอน..." เขาหันมาพร้อมกับลูบหัวร่างเล็ก
"..."
"ไม่อยากให้ไปก่อเรื่องวุ่นวายอีก...เป็นห่วงนะ เข้าใจมั๊ย?"
"..."
ไม่อยากเข้าใจเลยซักนิด
เป็นห่วงเขาทำแบบนี้เหรอ?
กักตัวไว้ไม่ให้มีอิสระเนี่ยนะ?
"เข้าใจมั๊ย?" จื่อเทาถามย้ำอีกรอบ
"..."
"เฮ้อ....มึงจะตอบป่ะไอเตี้ย?" ร่างสูงผลักหัวแบคฮยอนไปทีนึง ก่อนที่อีกคนจะได้สติแล้วแว้ดกลับมา
"ไม่!!!! ใครเตี้ยห๊ะ! อาเทาบ้า!!!"
คำที่พูดไม่ได้ก็มีอยู่ไม่มากอ่ะนะ...
เตี้ย...
สวย...
ตัวเล็ก...
น่ารัก...
เหมือนผู้หญิง...
ไม่แมน...
และอีกมากมายที่จะบ่งบอกว่า 'มันเหมือนผู้หญิง'
อย่าพูดเชียวนะครับ!
ตัวแค่นั้นต่อยเจ็บชิบหาย...
ผมบอกแค่นี้แหละ
"จื่อเทา!" ลู่หานเรียก
"ว่าไง?" ถึงแม้ว่าลู่หานจะแก่กว่าหนึ่งปีแต่ก็ไม่ได้ถือสาอะไร คงเป็นเพราะจื่อเทาสามารถดูแลแบคฮยอนและคนในแก๊งค์คนอื่นได้ ลู่หานจึงวางใจและเคารพการตัดสินใจของร่างสูงนี่แทบทุกอย่าง
"วันนี้ฉันต้องไปที่นั่น...."
"ไปอีกทำไม! นายก็รู้ว่ามันอันตราย"
"ฉันถึงมาบอกนาย..." ลู่หานบอก
"งั้นวันนี้แกล้งไปฉลองทั้งแก๊งค์เลยก็แล้วกัน ระวังตัวด้วยเสี่ยวลู่หาน..."
"ไม่ไป!!!! ไม่เอา ไม่อยากไป! อาเทาอย่าบังคับฉันนะ! ไม่ไปเด็ดขาด!!!!" แบคฮยอนปฏิเสธแถมยังโวยวายอีก
"ฉันไม่มีทางปล่อยนายไว้ที่คอนโดคนเดียวแน่นอน...."
ไอเตี้ยนั่นอยู่คอนโดคนเดียวครับ เอาจริงๆมันไม่กลัวอะไรเลยยกเว้นผม ลู่หาน แล้วก็อี้ชิง อย่างมันไม่กลัวครับ...แต่มันสู้ไม่ได้ แบคฮยอนยังป้องกันตัวเองได้ไม่มากเท่าที่ควร ดูรูปร่างมันดิ =_____= เห็นมันครั้งแรกผมนึกว่าทอม... มันคือผู้หญิงที่มีไอนั่นชัดๆ!!! อย่าไปบอกมันว่าผมพูดแบบนี้นะ T_____T รับรองว่าศพไม่สวยแน่นอน...
"นายเปลี่ยนคอนโดให้ฉันมาสามรอบแล้วอาเทา!!!" ร่างเล็กโวยใส่
"ก็อันแรกระบบรักษาความปลอดภัยมันห่วย! อันที่สองก็ไกลเกินไป มันดูแลยาก! ส่วนอันที่สามก็มีโรคจิตเดินตามนายขึ้นห้องมาสองครั้งแล้วไม่ใช่รึไงล่ะ!!"
เวลาพูดเรื่องคอนโดแบคฮยอนจะเดือดเพราะความเรื่องมากของผมเอง...
"ก็ช่างมันสิ! ฉันจะอยู่ที่คอนโด!!"
"ไม่มีทาง...กลับไปเปลี่ยนชุดซะ" ร่างสูงพูดรวบรัดก่อนจะเดินไปบอกคนอื่นๆในแก๊งค์ให้เตรียมตัว
"อะไรวะเนี่ย!!!" แบคฮยอนทึ้งหัวตัวเองอย่างแรงก่อนจะนั่งบนเก้าอี้ในห้องชมรม
ทำไมต้องไปด้วยวะ!
จะให้อยู่บ้านดีๆไม่ชอบ
ออกไปก็มีเรื่อง!
มีเรื่องก็บ่น!
แล้วจะให้ไปทำไมวะ!
"อาเทางี่เง่า!!!" ร่างเล็กบ่นอย่างหัวเสียก่อนจะเดินไปเดินมา
เอ๊ะ!
ไปผับก็มีเหล้า....
คิคิ(?)
งั้นไปแต่งตัวกันดีกว่า~
ตึ๊ง!!
จื่อเทามากดกริ่งเรียกแบคฮยอน ตอนนี้เวลาประมาณสามทุ่มเศษ ลู่หานรออยู่ในรถ ส่วนคนอื่นๆก็ล่วงหน้ากันไปก่อนแล้ว
"อาเทาเหรอ? ปล่อยให้รอดีกว่า สมน่ำหน้า! แบร่!" หันไปทางประตูแล้วพึมพำเบาๆ
ตึ๊ง!!
"แบคฮยอน! เสร็จรึยังน่ะ?"
เสร็จชัวร์ครับ...แต่ไอเตี้ยนั่นไม่ยอมออกมา เซ้นส์ผมบอก =_____=
"ไอเตี้ย!! มึงจะออกมามั๊ย!!"
"อะไรวะอาเทา!!!" เป็นไปตามคาด ร่างเล็กพรวดออกมาจากประตูห้อง แถมยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกด้วย
"ฮ่าฮ่าฮ่า...โอ๋ ไม่ร้องนะเด็กดีของพี่ เดี๋ยวไม่สวยนะ"
"อาเทา!!! อยากตายเหรอห๊ะ!!!"
แบคฮยอนจะร้องไห้
ใครสวยวะ!!
T______T
บางทีอาจจะมีตัวผมอีกคนที่เป็นผู้หญิงรึเปล่า?
แบบสลับกันออกมาไรงี้อ่ะ
มันถึงบอกว่าสวย!
แต่มาบอกผมทำไมวะ!!!
มันไม่แมนสุดๆไปเลย T_____T
กูจิครายยยย~
"เอาน่า...นายกล้าทำอะไรฉันเหรอ?"
"ก็เพราะไม่กล้าไงนายถึงลามปามอ่ะ! อาเทานิสัยไม่ดีว่ะ!!"
"เฮ้ย...ถามก่อน...เอาดีๆ นี่ฉันถามจริงจัง..." เปลี่ยนโหมดกะทันหัน
"อะ...อะไรอ่ะ?" เล่นเอาตามไม่ทันทีเดียว
"มีคนมาจีบบ้างรึเปล่า?"
ถามอะไรแบบนี้วะ?
"ไม่มี"
"บอกความจริงมา!!" ร่างสูงจับโกหกแล้วคั้นเอาคำตอบ
ไม่รู้สิ...มีแค่ผมกับอี้ชิงที่จับโกหกของแบคฮยอนได้ ทั้งๆที่มันไม่ได้แสดงอาการมีพิรุธหรืออะไรเลยด้วยซ้ำ...
"ก็...มีอ่ะ..." ร่างเล็กตอบเสียงอ่อย
"ผู้หญิงหรือผู้ชาย? อย่าโกหก! นายก็รู้ว่าฉันจับได้ทุกครั้ง!"
"..."
"ว่าไง? ผู้หญิงหรือผู้ชาย?" จื่อเทาย่อตัวให้เท่ากับแบคฮยอนแล้วจ้องตา
"ผะ..ผู้ชาย..." ว่าจบก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ
"หึ..." ว่าแล้วเชียว ไม่แปลก เพราะอย่างมันผู้หญิงยังต้องรุกเลยมั้งครับ =_____=
"ถามทำไมวะ!!! น่ารำคาญชิบหายเลย!!"
"กี่คน?"
"ห๊ะ?"
"กี่คน? มาจีบนายกี่คน?"
"ไม่รู้...จำไม่ได้...เฮ้ย!! เอาคืนมานะอาเทา!!" จื่อเทาคว้าโทรศัพท์ของแบคฮยอนแล้วกดเข้าไปดูในเฟสบุ๊ค
เฮ้ย!!!
เยอะจังวะ!!!
ไอเตี้ยนี่ก็หยิ่งมาก! ไม่ตอบใครสักคน!
ข้อความที่ยังไม่อ่านเดือนนี้(400)
ข้อความเดือนที่แล้ว(1288)
อึก!
"แบคฮยอน? ทำไมเยอะแบบนี้วะ?" จื่อเทาลอบกลืนน้ำลายลงคอ
"ก็มันส่งกันมารัวๆอ่ะ! ฟลัดข้อความบ้าง คุยเองเออเองด้วย น่ารำคาญจะตาย!!"
จื่อเทาจึงลองกดไปที่กล่องข้อความกล่องหนึ่ง
(คิมวูบิน)
วูบิน : น้องแบควันนี้พี่เห็นน้องแบคด้วยนะครับ
(ส่งเมื่อ เดือนที่แล้ว)
วูบิน : วันนี้เราเดินสวนกันที่สนามบอลด้วยนะน้องแบค จำพี่ได้รึเปล่า?
(ส่งเมื่อ เดือนที่แล้ว)
วูบิน : น้องแบคจะไม่ตอบพี่หน่อยเหรอครับ
(ส่งเมื่อ อาทิตย์ที่แล้ว)
วูบิน : น้องแบคค
(ส่งเมื่อ วันเสาร์ เวลา 21.32)
วูบิน : เสียใจนะเนี่ย...
(ส่งเมื่อ เมื่อวานนี้ เวลา 19.47)
นี่มันคิมวูบิน!!
ที่เป็นเดือนโรงเรียนข้างๆรึเปล่าวะ?
"แบค? หมอนี่ใคร?"
"ไม่รู้โว้ย ไม่รู้จัก!!!"
"คิมวูบินไหนวะ?"
"หมูบินอะไรไม่รู้จัก!!!"
ร่างสูงไม่รอช้า จิ้มเข้าไปดูโปรไฟล์ทันที
คิมวูบิน (KimWooBin)
รูปโปรแมร่งก็ใช่อ่ะ...
แบคฮยอนมัน....ฟีโรโมนแรงขนาดนี้เลยเหรอ =[]=!!!
อึ้งแดกครับงานนี้...
ตึ๊ง!
เสียงจากโปรแกรมแชทดังขึ้น เรียกความสนใจกลับไปที่โทรศัพท์
คิมวูบินส่งข้อความมาครับ!
วูบิน : ...
วูบิน : ว้าว! ยอมอ่านข้อความของพี่แล้วเหรอครับ
วูบิน : ดีใจจัง
หนุ่มหล่อในโปรแกรมแชทส่งข้อความมารัวๆ เมื่อเห็นว่าแบคฮยอนอ่านข้อความของตัวเอง
จื่อเทาไม่รอช้ารีบพิมพ์ตอบกลับไป
แบคฮยอน : อย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันมีแฟนแล้ว หวังว่าคงเข้าใจนะ
แล้วกดปิดโปรแกรมไปทันที จากนั้นก็ส่งคืนเจ้าของที่ยืนทำหน้างง
"อาเทาทำอะไรอ่ะ?" รับโทรศัพท์ไปเช็กดู
"ไม่ได้ทำอะไร ไปกันเถอะ"
✯
หน้าผับ
"ระวังตัวให้ดี มีอะไรนายก็แค่ตะโกนดังๆ" จื่อเทาบอกกับลู่หาน
"เข้าใจแล้ว...ฝากดูแลแบคฮยอนด้วยนะ"
"แน่นอนอยู่แล้ว ห่วงตัวเองก่อนเถอะ" ตบไหล่คนตัวเล็กก่อนจะดันหลังอีกคนให้ไปทำภารกิจของตัวเอง
"อื้ม"
"แล้ว...แบคฮยอนอยู่ไหนวะ?" ร่างสูงหันไปถามลูกน้องของตนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
"..."
"..."
ไร้การตอบรับ...
ชิบหายแล้วไง...
"อะไรของไอเตี้ยมันวะ! แค่ไปส่งลู่หานมันหายไปได้ยังไง พวกนายตามหาให้ทั่วบริเวณนะ เดี๋ยวฉันจะไปตามหาในผับ " ว่าจบก็วิ่งเข้าผับไป
จื่อเทามีเส้นสาย ดังนั้นจึงสามารถพาเพื่อนๆและคนในแก๊งค์เข้าออกได้สบายๆ และแบคฮยอนก็ด้วย....
"อืม...มีอะไรกินบ้าง?" ร่างเล็กเดินเข้าผับมาอย่างตื่นเต้นแล้วไปนั่งบนบาร์
"คุณผู้หญิงอยากจะรับ..."
"ผู้หญิงบ้านมึงสิ!!! กูเป็นผู้ชาย!!!"
...
คนที่นี่ถามแรงไปป่ะวะ?
กูไม่โอเค
นี่พูดเลย!!
"ขอประทานโทษครับ มันมืดผมมองไม่ค่อยเห็น เสียงของคุณคล้ายๆผู้หญิงน่ะครับ ผมเลยมองผิด ต้องขออภั..."
"พอๆๆ! หุบปาก! ไปเอาอะไรมาก็ได้นะ ที่มันอร่อยๆอ่ะ"
ความจริงผมก็เคยกินเหล้าหลายครั้งอยู่นะ
แต่จำชื่อไม่ได้ซักอัน =_____=
ก็ขมๆอ่ะ ไม่อร่อยเท่าไหร่
แต่มันอยากอ่ะ เข้าใจมั๊ย?
กินแล้วแมน! ผู้ชายหล่อๆเขากินกัน!
"นี่ครับ..." บาร์เทนเดอร์วางแก้วช็อตเล็กๆตรงหน้า
"ขอบใจ" แบคฮยอนหยิบแก้วขึ้นมาส่องดูนิดหน่อยแล้วกระดกรวดเดียว
แหวะ!
อันนี้ขมสุดๆตั้งแต่เคยกินมาอ่ะ ไม่อร่อยเลย!!!
"นาย...เอาที่มันไม่ขมกว่านี้ได้มั๊ย?" หน้าตาของร่างเล็กบิดเบี้ยวเป็นเชิงว่าไอน้ำนี่มันไม่อร่อยเลย...
"ครับๆ...รอซักครู่" บาร์เทนเดอร์หันกลับไป
"เด็กนั่นใคร?" ร่างสูงนั่งไขว่ห้างอยู่ด้านบนที่สามารถมองเห็นได้ทั่วผับ แววตาสีดำสนิท ครบกริบราวกับว่ามองแล้วอาจจะหลงใหลจนต้องมาสยบแทบเท้า
"ไม่ทราบครับท่าน" บอดี้การ์ดที่ยืนด้านข้าวของร่างสูงกล่าว
"..." จ้องร่างเล็กที่กำลังดื่มเหล้าอยู่ข้างล่างอย่างไม่วางตา ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังมองร่างเล็กอยู่...
"คุณคริส!!!" ร่างสูงอีกคนวิ่งหน้าตื่นเข้ามา
"ว่าไงชานยอล?" ถามคนมาใหม่ พลางโบกมือไล่บอดี้การ์ดคนอื่นออกไป
"คุณเห็นเด็กตรงนั้นมั๊ย?" ชี้ไปที่ร่างเล็กข้างล่าง
"ทำไม?"
"เป้าหมายของนายใหญ่ คุณต้องจัดการแล้วล่ะ งานนี้พลาดไม่ได้นะครับ" ชานยอลรายงานตามที่ได้รับคำสั่งมา
"อืม" ตอบสั้นๆ พลางมองลงไปอย่างลืมตัว
"สนใจ......เหรอครับ?" ชานยอลถามแหย่
"สนอะไร?"
"ผมไม่เคยเห็นคุณมองเป้าหมายสักครั้งเดียว" ชานยอลยิ้ม
"มึงไม่ต้องกระแดะใช้คุณกับผมแล้ว เราอยู่กันสองคน...ขนลุก..." คริสบอก
"ไม่ใช่แค่มึง! กูก็ขยะแขยงเหมือนกันล่ะวะ! มีที่ไหน มาคุณๆ ผมๆ กับเพื่อน!" พอได้ที ชานยอลก็ระบายออกมาเป็นชุด
"น้อยๆหน่อยมึง ยังไงกูก็เป็นใหญ่กว่ามึงนะ" คริสยิ้มบางๆ
"เออช่างหัวมึง! สรุปว่าไง? สนใจสินะ?"
"เปล่า"
"มึงโกหก! ไอฟาย! กูเป็นเพื่อนมึงมากี่ปีแล้ววะ?"
"ตั้งแต่กูจำความได้มึงก็หลอกหลอนกูมาตั้งแต่ตอนนั้นแหละ" คริสแขวะเพื่อน
"ช่างหัวมึงละ! เดี๋ยวกูจะคอยดู หึหึ!"
"อืม...อันนี้อร่อยว่ะ...เอามาอีกอันดิ๊!" แบคฮยอนกินเข้าไปแก้วที่สามก็เริ่มมึนแล้ว
"ครับ"
"หวัดดีครับ~" มีผู้มาใหม่ทักทายแบคฮยอน
"..."
อะไรวะ?
ผมไม่คุยนี่บอกเลย...
"อะไรกัน? มาคนเดียวเหรอ?" หนุ่มหน้าตาลูกครึ่งถือวิสาสะนั่งลงข้างๆร่างเล็ก
"..."
คือกูต้องตอบเหรอ?
ไม่จำเป็น...
"หยิ่งนะเรา...ไปกับฉันเถอะ" ว่าพลางโอบเอวของแบคฮยอนแล้วดึงตัวขึ้นไป
"ปล่อย!!" ร่างเล็กสะบัดตัวออก
"หึ! อย่าเล่นตัวให้มาก! ไม่รู้เหรอว่าคนอื่นอยากนอนกับฉันใจจะขาดอยู่แล้วน่ะ!!"
"เรื่องของมึงดิ! มึงก็ไปหาคนที่อยากนอนกับมึง! ไม่ใช่กู!" แบคฮยอนผลักผู้ชายคนนั้นออก
"เขามากับฉัน" ร่างสูงราวหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรก้าวเท้าเข้ามากระชากแบคฮยอนออกจากหนุ่มเพลย์บอยประจำที่นี่
ปั้ก!
ใบหน้าของร่างเล็กปะทะเข้ากับหน้าอกของร่างสูงอย่างจัง
ไอฟาย!!
เจ็บสัส!
ดั้งกู....
T_____T
เดี๋ยว.....
ไอนี่....
จะสูงหาบ้านมึงเหรอ!!!!!
ดูดิ....
แค่ไหล่...
แค่ไหล่!!!!!
กูสูงแค่ไหล่ T[]T!!!!
"เหอะ! มีผัวแล้วก็ไม่บอก! ดูแลหน่อยนะ อ่อยชาวบ้านเขาไปทั่ว!!" ผู้ชายคนนั้นใส่ความแล้วเดินจากไปอย่างอารมณ์เสีย
"ฮึ่ย! ขอบใจที่ช่วย!" แบคฮยอนสะบัดเสียงแล้วรีบเดินออกไป แต่ข้อมือเล็กก็โดนคว้าไว้ก่อน
"เดี๋ยว"
"อะไรวะ!!! ก็ขอบคุณแล้วไง!!" พูดอย่างอารมณ์เสีย
คือไม่อยากอยู่ใกล้ไง
เข้าใจฟีลลิ่งกูมั๊ย?
กูเหมือน...แท่นอะไรสักอย่างข้างๆเสาไฟฟ้า...
"ผู้หญิง...หรือผู้ชาย?" ถามเสียงเรียบๆ
"มึงถามอะไร?" คิ้วของแบคฮยอนกระตุกรัว เมื่ออีกคนถามคำถามที่...ไม่อยากได้ยินที่สุดออกมา
พึ่งจะเจอกันป่ะวะ?
หยาบคายสุดๆ!!
มึงไม่เห็นหัวกูเหรอ?
กูไม่ได้ไว้ผมยาว!!!!
มึงไม่เห็นเสื้อผ้ากูเหรอ?
กูไม่ได้ใส่กระโปรง!!!!
"ถามว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย" ตอบหน้าตายออกมา
"แค่นี้ดูไม่ออกเหรอ!" ร่างเล็กถลึงตาอย่างโกรธๆ
"เพื่อความแน่ใจ"
"ไร้สาระ!!!"
"แล้วเมื่อกี้" ถามต่อ
"ทำไมอีก!!!"
"ไปอ่อยเขาทำไม?" คนถามก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าถาม...
"ห๊ะ?" เบิกตากว้างกับคำถาม
"..."
"ไม่ได้อ่อย!!!!!"
"..."
"แบคฮยอน!!"
ชิบหาย....
อาเทามา....
"อะ..อาเทา..."
"ฉันบอกนายไปกี่ครั้งแล้วหา!!!" จื่อเทาระเบิดใส่
ไอเตี้ยนี่ซนชิบหาย
ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดแล้วป่ะวะ?
"ขอโทษ!"
"กินเหล้าแล้วใช่มั๊ย! ใครบอกให้กิน!!" ร่างสูงได้กลิ่นเหล้าจึงดึงตัวแบคฮยอนเข้ามาคลำหัว
"งืม...อยากกินเอง...อาเทาอ่า...อย่าโกรธเลยนะ พี่ลู่หานอยู่ไหน?" ร่างเล็กเปลี่ยนเรื่อง
"ตอนนี้กำลังคุยธุ..."
"จื่อเทา!!" เสียงของลู่หานตะโกนดังขึ้น
"พี่ลู่!! / ลู่หาน!!" แบคฮยอนและจื่อเทาร้องขึ้นพร้อมกัน จื่อเทาวิ่งออกไปก่อน ร่างเล็กจึงวิ่งตามออกไป
"จื่อเทาเหรอ..." คริสที่ยืนนิ่งอยู่พึมพำออกมา
"ฮวางจื่อเทา เด็กมัธยมปลาย เป็นหัวหน้าแก๊งค์อัธพาลในโรงเรียนมัธยมเอ แต่ส่วนมากไม่ค่อยรังแกคนอื่น จะมีเรื่องเฉพาะเวลาที่โรงเรียนอื่นมาทำตัวนักเลงใส่นักเรียนของโรงเรียนตัวเอง..." ชานยอลโผล่มารายงานประวัติของจื่อเทาให้ร่างสูงฟัง
"งั้นเหรอ" งั้นเด็กนี่ก็เป็นตัวการสำคัญที่จะทำให้ศัตรูของนายใหญ่สิ้นอำนาจ...
"บยอนแบคฮยอน เด็กมัธยมปลาย เป็นมือซ้ายในแก๊งค์ ถ้าพลาดสายตาไปแค่ไม่กี่วินาทีสามารถก่อเรื่องได้...นั่นถือเป็นความสามารถพิเศษรึเปล่าวะ? ฮ่าฮ่าฮ่า" ชานยอลอ่านประวัติคร่าวๆของร่างเล็กในมือ
"..."
ก่อเรื่องเหรอ?
ตัวแค่นั้นน่ะนะ?
"แรงเยอะมากด้วย...อัดผู้ชายตัวใหญ่ๆได้ในสามวินาทีเลยนะ..." ชานยอลพลิกอ่านประวัติของแบคฮยอนต่ออย่างสนใจ
"อืม...ส่วนอันนี้เจ้าตัวจะเกลียดมาก เวลาที่มีคนเรียกว่า..."
ปัง! ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นสองนัดติดกัน ทำให้ทั้งสองคนหันไปสนใจด้านล่างว่าเกิดอะไรขึ้น
"ท่านครับ! สายของเราบอกว่าพบคนของแก๊งค์นั้นอยู่ที่นี่ครับ!" ลูกน้องของคริสวิ่งเข้ามารายงาน
"มาถึงนี่เลยงั้นเหรอ...ต้องมีอะไรแน่ๆ ชานยอล...กูฝากสืบด้วย" บอกกับเพื่อน คริสหยิบเสื้อสูทขึ้นมาสวมแล้วลงไปดูสถานการณ์ด้านล่างทันที
✯
ระบบรักษาความปลอดภัยของผับแห่งนี้จัดว่าดีมาก เพียงครู่เดียวเหล่านักท่องราตรีทั้งหลายก็พากันออกมารวมกับที่จุดรวมพล ร่างสูงวิ่งหาเหตุที่ผิดปกติ เมื่อตำรวจมาถึง ก็พบศพของนักธุรกิจชื่อดังที่สุดในตอนนี้เสียชีวิตอยู่ที่ลานจอดรถ
"สวัสดีครับหมวด" ร่างสูงเดินเข้าไปเอ่ยทักทาย
"อ้าว! สวัสดีครับคุณคริส แย่หน่อยนะครับที่เหตุฆาตกรรมนี้เกิดที่ผับของคุณ..." ผู้หมวดกล่าวยิ้มๆเป็นเชิงขออนุญาต
"ฆาตกรรมเหรอครับ?"
"ใช่ครับ...ถูกยิงด้วยปืนสองนัด แล้วก็มีร่องรอยการถูกตีที่ท้ายทอย ผมคงต้องขอความกรุณาจากผับของคุณ ให้ตรวจสอบกล้องวงจรปิดของที่นี่..."
"เชิญครับ..."
talk : แฮ่! มาเปิดฟิคใหม่อีกแล้ว ;____; ขอโทษที่ให้รอนานเลยน้าาา มีคนมารอด้วย >____< ดีใจง่ะ โอเคขอบคุณที่รอน้าาา มาลงให้แย้วว สนุกไม่สนุกคอมเม้นต์ติชมได้เลยน้าา
*ขออภัยมีคำหยาบ เค้าอยากให้เนื้อเรื่องมันสมจริงนิดนึงไงง ขอโทษด้วยนะคะ สักพักจะไม่ค่อยมีละ เค้าเถื่อนเกิ๊นนน555
รักรีดเดอร์ทุกคนน้าา เดี๋ยวไปคิดสกรีมในทวิตก่อนน อยากมีเหมือนเรื่องอื่นมั่งง่ะ>____<
เจอกันตอนหน้าค่าาาา >3<
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น