กูก็รักมึงเหมือนกันน่ะโว้ยย++ แนว Yaoi

ลำดับตอนที่ #1 : พบเจอ

การเริ่มต้นสู่รั้วมหาวิทยาลัย ดูจะเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น อย่างน้อยก็มากที่สุดในตอนนี้สำหรับ หนุ่มน้อย จากภาคเหนื่อ เพราะเค้าต้องรอนแรมไปพักอยู่หอเดียวกับเพื่อนต่างคณะที่เค้ายังไม่รู้จัก ในมหาลัยในทางภาคอีสาน

ปอม เป็นเด้กหนุ่มเมืองเหนือที่สอบติดทรานซ์ ที่เรียกติดกันจนติดว่า เอ็นใหญ่ ในมหาลัยประจำภาคอีสาน  อันที่จริง ปอมนั้นไม่ต้องการที่จะเรียนที่มหาลัยนี้เลย เพียงแต่ว่า ต้องจำใจเรียน เนื่องจากมันติดในคณะในลำดับสุดท้ายพอดี ที่ปอมเลือกจะเข้า ปอมนั้นตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่า จะเข้าคณะวิศวะ ของมหาลัยในกรุงเทพให้ได้ แต่ทำไงได้ล่ะ ในเมื่อโชคชะตามันเล่นตลกกับเค้าอย่างนี้

วันแรกที่มารายงานตัว ปอมนั้นเดินทางมาเพียงคนเดียวก่อนเท่านั้น โดยที่เค้าไม่รู้จักใครเลยในมหาลัยแห่งใหม่ ชีวิตมหาลัยเริ่มต้น ขึ้นแล้วหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ ใจตัวเองเลย  เสียงประกาศจากลำโพงประกาศว่า ขอเชิญนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ต่อแถว พร้อมเตรียมเอกสารให้เรียบร้อย เพื่อรายงานตัวที่จะศึกษาเข้าในรั้วมหาลัย  ปอม เดินทางไปคนเดียวเงียบ ๆ ท่ามกลาง นักเรียนชุดมอปลาย หลากหลายโรงเรียน ที่เดินหยอกล้อกัน คุยกันอย่างสนุกสนาน

ขณะกำลังเดินเพลิน ๆ นั้น ก็มีร่างของชายคนหนึ่งวิ่งมาชน อย่างรีบร้อน แล้วก็เดินไปอย่างไม่ขอโทษ ปอมสักคำ   อะไรของมันว่ะ ปอมอุทานในใจเบาๆ มันจะรีบไปอะไรของมันหนักหนา

หลังจากรายงานตัวเสร็จแล้ว ปอมก็มีเวลาเหลืออีกวัน ก่อนที่เดินกลับจังหวัดเชียงใหม่ อันเป็นบ้านเกิดของเค้า ปอมนั้นมาพักโรงแรมใกล้ๆ ตัวมหาลัย เพราะว่า วันนี้แค่มารายงานตัวเท่านั้น พ่อกับแม่ของปอมจึงไม่ต้องมาด้วย ที่นี่การโดยสารรถในมหาลัยมีเพียงรถที่เรียกว่า สองแถว และรถปรับอากาศ หรือที่เรียกว่า รถ ปอ. 

ปอมเกิดรู้สึกหิวข้าวขึ้นมา เนื่องจากแต่เช้าปอมยังไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เช้า อันด้วยที่ปอมไม่ได้มีรถมาด้วย การเดินทางจึงต้องพึ่งแต่รถสองแถว และ รถ ป อ. เท่านั้น
แล้วจะกินที่ไหนว่า ปอมคิดไปเดินไป เพื่อจะขึ้นรถ  เออ ถ้างั้นไปกินที่ศูนย์อาหารแล้วกัน เพราะเป็นแห่งเดียวที่ปอมรู้จักในตอนนั้น

รถมาจอดหน้าศูนย์อาหาร พร้อมกับจ่ายเงิน เหรียญห้าหนึ่งเหรียญเป็นค่าโดยสารรถไป กินไรดีหว่า ปอมนึกในใจ อาหารตามสั่งล่ะกัน ขณะกำลังสั่งอยู่นั้น ก็เห็น ชายคนนั้นที่วิ่งชนปอม กำลังมีปากเสียงกับชายอีกคนหนึ่ง จนคนแถวนั้นมองเป็นตาเดียวกัน