สิ่งที่เกิดขึ้นจิงๆ

เนื้อเรื่อง

ไม่รู้นะว่าจะอะบายยังไงแต่สิ่งที่เราเจอมารู้สึกว่ามันหนักอยากให้อ่านแล้วก้อคิดตามเพราะเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นแล้วและไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะเกิดขึ้นในสังคมปัจจุบันนี้
เราเป็นแค่เด้กบ้านนอกคนหนึ่งที่เข้ามาเรียนอยู่ในกรุงเทพ เราเรียนอยุ่ในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งเริ่มแรกนั้นเรามากับเพื่อนอีก3คนแต่ก้อแยกกันไปเยนตามที่ตัวเองถนัด เราเข้ามาเรียนอยุ่ได้1เดือนก้อมีรุ่นพี่ปี3มาจีบเป็นเพื่อนของรูมเมทที่หอ พี่ที่ห้องก้อเป็นคนแนะนำให้รู้จักกัน เราไม่เคยคิดที่จะชอบพี่เขาเลยซักนิดแต่พี่เขาดีกับเราทุกอย่างจนไม่น่าเชื่อว่าในชีวิตนี้จะมีใครดีกับเราได้ขนาดนี้ เรากับพี่เขาคบกันมา1ปีครึ่งทุกอย่างดุเหมือนจะมีความสุขดีแต่ตอนปิดเทอมแรกพี่เขาไปค่ายอาสา พอกับมาพี่เขาก้อโทหาเราเป็นปกติดี แต่พอเปิดเทอมเจอกันพี่เขาก้อแปลกไป (ลืมบอกไปเราย้ายไปอยุ่กะพี่เขาแล้ว) เริ่มทำตัวไม่เหมือนเดิมจากที่เคยเอาอกเอาใจก้อเริ่มไม่สนใจเลย จากที่เคยเชื่อที่เราพุดก้อไม่ฟังไม่สนใจ เรารู้สึกว่าห่างกันออกไปทุกที แล้วเมือ่ผิดปกติมากๆเราก้อเลยถามคนที่เขาไปค่ายด้วยกัน เขาก้อบอกว่าตอนอยุ่ที่ค่ายเขามีคนอื่น ถ้าพี่ไม่รู้ว่าเป็นแฟนเรารพี่คงคิดว่าเขาเป็นแฟนกันแล้ว จากวันนั้นก้อทะเลาะกันมาตลอด ถามถึงผู้หยิงคนนี้ทีไรก้อทะเลาะกันทุกที ทำให้มันห่างกันออกไปทุกที แล้วเราก้อจับได้ว่าเขาส่งเมลลืหากันทุกวันแอบเจอกันลับหลังเราทุกวัน โทรสัพท์หากันตลอด เราก้อเริ่มสับสนไม่รู้จะทำอย่างไร คิดไปคิดมาอยุ่หลายครั้ง เราเคยคิดที่จะยกโทษให้เขาอภัยให้เขาทุกอย่างที่เขาทำผิดไป ให้โอกาสเขาอีกครั้งแต่ก้อไม่มีอะไรดีขึ้นยิ่งแก้ยิ่งแย่ทุกที เขาหาเวลาอยุ่ด้วยกันตลอดเวลา แล้วเราจะอยุ่ทำไม จนวัวนทีเราทนไม่ไหวอีกแล้ว เราก้อเลยเลือกที่จะเดินออกมาเอง ถามว่าเจ็บไหม เจ็บสิแต่มันเจ็บมากจนไม่รู้สึกแล้วละ วันนี้เรายังคิดถึงเขาอยุ่ไหมคิดถึงสิ แต่มันมีความสุขมากกว่าที่เรายังอยุ่ด้วยกันยังดีกว่าต้องอยุ่ให้เขาหลอกทุกวัน ถึงแม้วันนี้จะเจ็บแต่ยังไงพรุ่งนี้มันก้อต้องหายมันยังดีกว่ายอมให้เขาหลอกเหมือนตัวอะไรอยุ่ทุกวันดีกว่า