[I am a witch He is the man] แก้แค้นนายตัวดีแต่พอดีมีรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 Witch World มีจริงๆนะ

บทที่1 Witch World มีจริงๆนะ

/Nook Talk/

หลังจากที่ผมวิ่งออกมาจากบ้าน ผมก็ตกลงไปในหลุมอะไรสักอย่างและก็หมดสติไป ผมไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วอีกอย่างหลุมนั่นมันมาจากหนาย!!! แต่ที่น่าแปลกคือในช่วงที่ผมสลบ แต่พอผมฝื้นขึ้นมาก็พบกับโลกที่ไม่คุ้นเคย
ผมถูกพามายังที่แห่งนึงพร้อมกับเด็กผู้หญิงอีกสองคน ท่าทางของพวกเธอดูเหมือนจะหวาดกลัวอะไรซักอย่างนึงนี่แหละ 

"ที่นี่ที่ไหนน่ะ" ก่อนที่พวกเธอจะพาผมเข้าไปข้างในผมก็ได้เอ่ยถามเธอไปแบบนั้น แต่พวกเธอไม่ตอบ ฮือT_T อยากกลับบ้านแล้วอ่ะ

"แกล้งสลบต่อไปเถอะ"

"น้ำฟ้าเงียบซะ ส่วนนายน่ะแกล้งสลบต่อไปซะ"

"อ้าวอิงฟ้าเธอก็บอกให้เขาแกล้งสลบต่อไปเหมือนกันนี่มาบอกให้ฉันเงียบทำไมล่ะ"
ผู้หญิงที่ดูมัดผมไว้อย่างลวกๆหันมาบอกกับผม ผมจึงแกล้งสลบต่อไป ตามที่พวกเธอบอก พร้อมกับพวกเธอที่ก้าวเข้าไปในห้องแห่งนั้น ห้องที่ดูแล้วพวกเธอจะไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องลูกบิดประตู แต่เอ๊ะ! มันไม่มีลูกบิดประตูนี่นา ไรอ่ะ เอเธอชื่อว่าน้ำฟ้าเหรอ ส่วนอีกคนก็อิงฟ้าสินะ (ใช่เวลามาคิดเรื่องชื่อเรอะ) 

"Open!!" พอเธอทั้งสองคนพูดจบประตูก็เปิดออกได้อย่างน่าอัศจรรย์ อะไรน่ะเวทมนต์เหรอ มันจะมีจริงได้ยังไงล่ะ เป็นไปไม่ได้หรอกน่า มันมีแค่ในนิทานไม่ใช่เหรอ ถึงแม่ผมจะเชื่อเรื่องแบบนี้ก็เถอะ แต่ก็ไม่เคยคิดว่ามันจะมีจริงนะหรือว่า ที่นี่คือWitch Worldที่ในการูตูนนั้นพูดถึง=_=

"มิสอิงฟ้า และมิสน้ำฟ้า พวกคุณทั้งสองคงรู้แล้วว่าพวกเราเรียกคุณมาที่นี่ทำไม พวกคุณได้ทำผิดกฏของWitch Worldในเรื่องของการพบปะกับมนุษย์" คนที่ดูจะเป็นที่สุดของที่นี่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เดี๋ยวนะเมื่อก็เขาบอกว่าWitch Worldเหรอ มันมีจริงเหรอเนี่ย

"ทำไมไม่เรียกชื่อเต็มๆล่ะคะ ทีตอนประกาศเรียกยังเรียกซะเต็มยศเลยนี่คะ และผู้ชายคนนี้ก็มาให้เราเห็ยเองด้วย เราไม่ได้ไปลากเขามาจากโลกมนุษย์หรอก"  อิงฟ้าพูดท้วงขึ้น แล้วยังจะห่วงเรื่องชื่ออีกเหรอ

"บุคคลจากโลกมนุษย์ เรารู้ว่านายตื่นแล้ว กรุณาตื่นขึ้นมาคุยกันก่อน อย่าพึ่งหลับต่อ" แล้วจะให้ผมทำยังไง ก็ลืมตาสิครับ แล้วก็นั่งข้างอิงฟ้าและก็น้ำฟ้า

"ช่วยเล่าเรื่องตอนที่คุณมายังโลกนี้ได้หรือไม่" คนที่ดูเหมือนเอ่อ ถ้าเป็นโลกที่ผมอยู่คงเรียกว่าศาสละมั้ง ถามผม

"ครับ ตอนนั้นก่อนที่ผมจะมาที่นี่ ผมได้ดูการ์ตูนที่มีบทนำเกี่ยวกับโลกแม่มดและพ่อมดที่ชื่อว่าWitch World น่ะครับ และพอผมออกมาจากที่บ้าน ผมก็ตกหลุมอะไรไม่รู็แล้วรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่แล้ว" ผมเล่าความจริงไปทั้งหมด 

"มิสน้ำฟ้า คาถาที่คุณใช่ไปล่าสุดน่ะ คุณพูดว่าอะไรคะ" ศาล(เรียกงี้เลยละกัน)หันไปถามน้ำฟ้า ซึ่งตอนนี้ดูเธอจะหน้าซีดมากๆ คงกลัวละมั้ง

"Bring He comes here ค่ะฉันไปอ่านเจอเลยลองดูน่ะค่ะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ เขามาที่นี่เพราะฉันเหรอคะ" เธอตอบไปด้วยเสียงสั่นๆ มันเหมือนภาษาอังกฤษเลยแฮะ แต่ผมแปลไม่ออกหรอกเพราะไม่เก่งอังกฤษ 

"ใช่ค่ะ นี่เปฦ็นครั้งแรกที่พวกคุณทำผิดนะ แอนเลเวเน็ท เราจะลดโทษของคุณเหลือแค่หนึ่งอย่างคือการเนรเทศออกจากWitch World ชั่วคราว แต่ยังสามารถใช้เวทมนต์ได้"เนรเทศเลยเหรอ อะไรเนี่ย โหดไปไหม

"Annlevenet to the world" พอจบประโยคนั้นรอบข้างก็บิดเบี้ยวแล้วมันก็เปลี่ยนมาเป็นที่หน้าบ้านของผม พร้อมกับอิงฟ้าและน้ำฟ้า ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเดรสสีขาวทั้งคู่ 

"เพราะนายคนเดียว!! พวกเราถึงต้องมาที่นี่ ถ้าไม่มีนายซักคน เราก็ไม่ต้องโดนเนรเทศ แล้วแบบนี้น้ำฟ้ากับฉันจะไปอยู่ที่ไหน!!" อิงฟ้าพูดพร้อมกับกระชากคอเสื้อของผม น้ำฟ้าจึงรีบเข้ามาห้ามทันที

"อยู่ที่บ้านผมก่อนก็ได้นะ ผมอยู่คนเดียวน่ะ เดี๋ยวถ้าหาที่อยู่ให้ได้ผมจะบอกนะ" น่ากลัวจังผู้หญิงคนนี้ แต่ก็น่าสงสารนะ ถ้าฟังไม่ผิด นี่เป็นการทำผิดครั้งแรกด้วยนี่ ใช่ไหม

"เดี๋ยวนะ ที่นี่มันคุ้นๆนะว่าไหมอิงฟ้า เหมือนเราเคยมาตอนเด็กๆ"น้ำฟ้าพูดพร้อมกับหันมองดูรอบๆ

"นั่นสิ มันเหมือนกับที่ๆน้องชายหายไปเลยเนอะ ที่อีกฝั่งของประตูข้ามฟาก มันก็โผล่มาที่นี่ใช่ไหม" อิงฟ้าพูดด้วยแววตาเศร้า ถ้าผมทำอะไรได้บ้างก็ดีสิ  อ๊ะช่วยหาน้องชายเธอดีไหม ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีWitch Worldอยู่จริงๆ

"ให้ผม..."

"Witch Worldน่ะ มีจริงๆนะฉันบอกนายแค่นี้แหละ และจำไว้ซะฉํนจะต้องแก้แค้นนายให้ได้"