ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ จุดเริ่มต้นของความแค้นและการพบเจอ
/Writer Talk/
'ณ โลกแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า Witch World ที่นี่เป็นที่ๆไม่มีมนุษย์คนไหนเคยก้าวผ่านไปได้ ...'
เสียงบทนำของการ์ตูนเรื่องหนึ่งดังขึ้นซึ่งออกวันนี้เป็นวันแรก พร้อมกับแววตาของเด็กหนุ่มซึ่งจ้องมองอย่างตั้งใจ ทั้งๆที่เขารู้ดีว่ามันไม่มีจริง
"เฮ้ย!! นุ๊กนายยังดูการ์ตูนเรื่องแบบนี้อีกเหรอ มันไม่มีจริงหรอกน่า ไปเล่นบอลกันเถอะนะ" เสียงของเพื่อนเขาปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์
"อืม รอแป๊บนึงนะ"เขาตอบรับก่อนที่จะออกจากบ้านไป โดยที่หารู้ไม่ว่าเรื่องมหัศจรรย์กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเขา เพราะการ์ตูนเรื่องนี้ไม่มีอยู่ในโลก แต่มันกลับปรากฏต่อสายตาของเด็กหนุ่มคนนี้ ถ้าเขายังอยู่ในบ้างคงจะได้ยินตอนจบของบทนำการ์ตูนเรื่องนี้
'....เมื่อคุณได้ดูบทนำของการ์ตูนเรื่องนี้ ขอให้คุณได้เดินทางข้ามมายังWitch World อย่างปลอดภัย ขอให้โชคดี' พอจบประโยคหน้าจอทีวีก็ดับลงอย่างไม่มีเหตุผล ทางด้านเด็กหนุ่มเองก็หายตัวไปอย่างลึกลับเช่นเดียวกัน เขาคงจะไปยังWitch Worldอย่างปลอดภัยแล้วละมั้ง
คุณคิดแบบนั้นไหมล่ะ?
/Ing Fah Talk/
"เฮ้อ!! ไม่มีอะไรทำเลยจะให้เอาแต่ฝึกเวทย์มนต์รึไงกันนะ เธอนี่เก่งจริงฉันล่ะนับถิอเลย อิงฟ้า" เสียงบ่นอุบอิบของเพื่อนฉันดังขึ้นเมื่อถึงเวลาพัก ฉันละสงสารจริงๆ แต่สำหรับฉันน่ะสบายๆ หึหึ
"ก็ฉันฝึกแบบไม่คิดอะไรมากนี่นาน้ำฟ้า เห็นเธอบ่นแต่เรื่องกินมาจนฉันเบื่อแล้ว เธอก็รู้นี่นาว่าถ้าจิตตใจของเธอคิดถึงเรื่องอื่นๆ มันทำให้ไม่มีสมาธิ แล้วก็จะทำให้ใช้พลังเยอะแล้วมันก็จะให้เหนื่อย ยังไม่พอมันจะให้ผลออกมาไม่ดีด้วยนะ"
"โอ๊ย!! พอได้แล้ว อย่าเอามากรอกหูฉันนะ ตอนนี้ขอกินก่อนเซ่ อิงฟ้านี่ละก็ โธ่!!"
"จบพอดีแหละ อิอิ" 'น้ำฟ้า หรือ เซเลน โอเวอรีน แอนเลเวเน็ท'ครอบครัวที่เหลือคนเดียวของฉัน เราอยู่ด้วยกันมากันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ เพราะเมื่อห่อนเคยมีสงครามเกิดขึ้น พ่อกับแม่ต้องไปออกรบทำให้พวกท่ายเสียชีวิตในสนามรบทั้งคู่ อันที่จริงเรามีน้องชายอีกคนนะ แต่ว่าเขาตามพ่อแม่ไปและหายไปอย่างลึกลับ ในทันใดนั้นสายตาของฉันก็ไปสะดุดกับร่างของคนๆหนึ่งที่นอนหมดสติที่อยู่ตรงพุ่มไม้รกและทึบ นั่นทำให้ฉันหยุดมองเพราะปกติไม่ค่อยมีใครเข้าไปซักเท่าไหร่นัก มีแต่เราสองคนที่ชอบมานอนเล่น
"มีอะไรเหรออิงฟ้า"น้ำฟ้าหันมาถามฉันเมื่อเห็นฉันหยุดมองอะไรบางอย่าง
"นั่นใครน่ะน้ำฟ้า ไปทำอะไรตรงนั้น"ฉันหันไปถามน้ำฟ้า ซึ่งเธอก็ตอบมาด้วยการส่ายหัว เราสองคนจึงเดินเข้าไปดูด้วยกันว่าเขาเป็นใคร
"นี่มันมนุษย์นี่นา แต่งตัวแบบนี้ใช่แน่ เอาแล้วไง มาไงเนี่ย มนุษย์มาที่นี่ได้ที่ไหนน่ะ" น้ำฟ้าพูดขึ้นมาด้วยความตกใจ มันก็ใช่เพราะที่Witch Worldมีกฏอยู่ว่า ห้ามพบเจอกับมนุษย์เด็ดขาด แล้วจะพาเขากลับไปได้ยังไงล่ะ ที่สำคัญตอนนี้พวกราคงถูกเห็นแล้ว เพราะที่นี่มีกล้องคริสตันที่คอยจับภาพทุกสิ่งทุกอย่าง เผื่อมีคนทำผิดกฏ ฉันไม่ยอมนะถ้าจะมาผิดกฏเพราะนายนี่ ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่ ถ้าทำผิดมันร้ายแรงนะ แถวนี้ฉันชอบมานอนเล่นด้วยก็เลยมองมาดู มานอนไรตรงนี้ยะ(โทษเขาทั้งนั้น ตัวเองก็ผิดนิ) นึกไม่ทันขาดคำก็มีเสยงเสียกหนึ่งดังขึ้นว่า
'มิสซีลีน คอลแลคแฮน แอนเลเวเน็ท และ มิสเซเลน โอเวอรีน แอนเลเวเน็ท ขอให้มาที่สภาWitch Worldในเวลานี้ด้วยค่ะ โคเลเวนีตาออกซิเดียม คิรีโปรเตรเคเตียมเอตัวโว'
"เอาแล้วไงล่ะ น้ำฟ้าเราไปกันเถอะ พาเขาไปด้วย" โคเลเวนีตาออกซิเดียม คิรีโปรเตรเคเตียมเอตัวโว เป็นภาษาประจำครอบครัวฉันมันแปลว่า ให้พามนุษย์คนนั้นมาด้วยการล่องหนนะคะ คุณ2คนต้องถูกลงโทษ แต่ละครอบครัวจะมีภาษาเฉพาะ เพราะบางทีก็มีเรื่องที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้
"อืมได้เลย อิงฟ้า แต่ว่าฉันกลัวจัง" ใช่ฉันเองก็กลัว เพราะการทำผิดกฏข้อนี้คือการ เนรเทศออจาก
Witch Worldชั่วคราว แต่สามารถใช้เวทมนต์ได้
"Become invisible and Travel to the destination"ฉันท่องคาถาล่องหนก่อนจะตามด้วยออกเดินทาง
นายมนุษย์โลก นายโดนดีแน่ ฉันคนนี้ไม่เคยผิดกฏเลยนะ ฉันไม่ปล่อยไว้หรอก ต้องแก้แค้นให้ได้
'ณ โลกแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า Witch World ที่นี่เป็นที่ๆไม่มีมนุษย์คนไหนเคยก้าวผ่านไปได้ ...'
เสียงบทนำของการ์ตูนเรื่องหนึ่งดังขึ้นซึ่งออกวันนี้เป็นวันแรก พร้อมกับแววตาของเด็กหนุ่มซึ่งจ้องมองอย่างตั้งใจ ทั้งๆที่เขารู้ดีว่ามันไม่มีจริง
"เฮ้ย!! นุ๊กนายยังดูการ์ตูนเรื่องแบบนี้อีกเหรอ มันไม่มีจริงหรอกน่า ไปเล่นบอลกันเถอะนะ" เสียงของเพื่อนเขาปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์
"อืม รอแป๊บนึงนะ"เขาตอบรับก่อนที่จะออกจากบ้านไป โดยที่หารู้ไม่ว่าเรื่องมหัศจรรย์กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเขา เพราะการ์ตูนเรื่องนี้ไม่มีอยู่ในโลก แต่มันกลับปรากฏต่อสายตาของเด็กหนุ่มคนนี้ ถ้าเขายังอยู่ในบ้างคงจะได้ยินตอนจบของบทนำการ์ตูนเรื่องนี้
'....เมื่อคุณได้ดูบทนำของการ์ตูนเรื่องนี้ ขอให้คุณได้เดินทางข้ามมายังWitch World อย่างปลอดภัย ขอให้โชคดี' พอจบประโยคหน้าจอทีวีก็ดับลงอย่างไม่มีเหตุผล ทางด้านเด็กหนุ่มเองก็หายตัวไปอย่างลึกลับเช่นเดียวกัน เขาคงจะไปยังWitch Worldอย่างปลอดภัยแล้วละมั้ง
คุณคิดแบบนั้นไหมล่ะ?
/Ing Fah Talk/
"เฮ้อ!! ไม่มีอะไรทำเลยจะให้เอาแต่ฝึกเวทย์มนต์รึไงกันนะ เธอนี่เก่งจริงฉันล่ะนับถิอเลย อิงฟ้า" เสียงบ่นอุบอิบของเพื่อนฉันดังขึ้นเมื่อถึงเวลาพัก ฉันละสงสารจริงๆ แต่สำหรับฉันน่ะสบายๆ หึหึ
"ก็ฉันฝึกแบบไม่คิดอะไรมากนี่นาน้ำฟ้า เห็นเธอบ่นแต่เรื่องกินมาจนฉันเบื่อแล้ว เธอก็รู้นี่นาว่าถ้าจิตตใจของเธอคิดถึงเรื่องอื่นๆ มันทำให้ไม่มีสมาธิ แล้วก็จะทำให้ใช้พลังเยอะแล้วมันก็จะให้เหนื่อย ยังไม่พอมันจะให้ผลออกมาไม่ดีด้วยนะ"
"โอ๊ย!! พอได้แล้ว อย่าเอามากรอกหูฉันนะ ตอนนี้ขอกินก่อนเซ่ อิงฟ้านี่ละก็ โธ่!!"
"จบพอดีแหละ อิอิ" 'น้ำฟ้า หรือ เซเลน โอเวอรีน แอนเลเวเน็ท'ครอบครัวที่เหลือคนเดียวของฉัน เราอยู่ด้วยกันมากันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ เพราะเมื่อห่อนเคยมีสงครามเกิดขึ้น พ่อกับแม่ต้องไปออกรบทำให้พวกท่ายเสียชีวิตในสนามรบทั้งคู่ อันที่จริงเรามีน้องชายอีกคนนะ แต่ว่าเขาตามพ่อแม่ไปและหายไปอย่างลึกลับ ในทันใดนั้นสายตาของฉันก็ไปสะดุดกับร่างของคนๆหนึ่งที่นอนหมดสติที่อยู่ตรงพุ่มไม้รกและทึบ นั่นทำให้ฉันหยุดมองเพราะปกติไม่ค่อยมีใครเข้าไปซักเท่าไหร่นัก มีแต่เราสองคนที่ชอบมานอนเล่น
"มีอะไรเหรออิงฟ้า"น้ำฟ้าหันมาถามฉันเมื่อเห็นฉันหยุดมองอะไรบางอย่าง
"นั่นใครน่ะน้ำฟ้า ไปทำอะไรตรงนั้น"ฉันหันไปถามน้ำฟ้า ซึ่งเธอก็ตอบมาด้วยการส่ายหัว เราสองคนจึงเดินเข้าไปดูด้วยกันว่าเขาเป็นใคร
"นี่มันมนุษย์นี่นา แต่งตัวแบบนี้ใช่แน่ เอาแล้วไง มาไงเนี่ย มนุษย์มาที่นี่ได้ที่ไหนน่ะ" น้ำฟ้าพูดขึ้นมาด้วยความตกใจ มันก็ใช่เพราะที่Witch Worldมีกฏอยู่ว่า ห้ามพบเจอกับมนุษย์เด็ดขาด แล้วจะพาเขากลับไปได้ยังไงล่ะ ที่สำคัญตอนนี้พวกราคงถูกเห็นแล้ว เพราะที่นี่มีกล้องคริสตันที่คอยจับภาพทุกสิ่งทุกอย่าง เผื่อมีคนทำผิดกฏ ฉันไม่ยอมนะถ้าจะมาผิดกฏเพราะนายนี่ ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่ ถ้าทำผิดมันร้ายแรงนะ แถวนี้ฉันชอบมานอนเล่นด้วยก็เลยมองมาดู มานอนไรตรงนี้ยะ(โทษเขาทั้งนั้น ตัวเองก็ผิดนิ) นึกไม่ทันขาดคำก็มีเสยงเสียกหนึ่งดังขึ้นว่า
'มิสซีลีน คอลแลคแฮน แอนเลเวเน็ท และ มิสเซเลน โอเวอรีน แอนเลเวเน็ท ขอให้มาที่สภาWitch Worldในเวลานี้ด้วยค่ะ โคเลเวนีตาออกซิเดียม คิรีโปรเตรเคเตียมเอตัวโว'
"เอาแล้วไงล่ะ น้ำฟ้าเราไปกันเถอะ พาเขาไปด้วย" โคเลเวนีตาออกซิเดียม คิรีโปรเตรเคเตียมเอตัวโว เป็นภาษาประจำครอบครัวฉันมันแปลว่า ให้พามนุษย์คนนั้นมาด้วยการล่องหนนะคะ คุณ2คนต้องถูกลงโทษ แต่ละครอบครัวจะมีภาษาเฉพาะ เพราะบางทีก็มีเรื่องที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้
"อืมได้เลย อิงฟ้า แต่ว่าฉันกลัวจัง" ใช่ฉันเองก็กลัว เพราะการทำผิดกฏข้อนี้คือการ เนรเทศออจาก
Witch Worldชั่วคราว แต่สามารถใช้เวทมนต์ได้
"Become invisible and Travel to the destination"ฉันท่องคาถาล่องหนก่อนจะตามด้วยออกเดินทาง
นายมนุษย์โลก นายโดนดีแน่ ฉันคนนี้ไม่เคยผิดกฏเลยนะ ฉันไม่ปล่อยไว้หรอก ต้องแก้แค้นให้ได้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น