คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: LADY FIFTH :: AGAIN
Ladyman
AGAIN
หลังจากตอนที่แล้วที่จอนศักดิ์สัญญากับตัวเองว่าจะไม่เข้าใกล้ปาร์คจีมินและจะไม่ให้ปาร์คจีมินเข้าใกล้อีก กุกย้ำกับตัวเองซ้ำๆอย่างนั้น
จะไม่ให้เข้าใกล้อีกแน่นอน....
“เราขอนั่งด้วยนะ” จีมินเดินถือขนมมาเต็มมือก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆกุก แปลกที่เขาไม่อยากจะลุกหนีคนตัวเล็กนี่ออกไป ทั้งๆที่เมื่อกี๊ก็พึ่งย้ำกับตัวเองอยู่
“ขนมนี่อร่อยดีนะ” แก้มกลมๆพองออกเพราะขนมที่กินเข้าไป กุกมองจีมินที่นั่งอยู่ข้างๆ ฝ่ายร่างบางที่นึกว่ากุกอยากจะกินขนมด้วยเลยื่นขนมไปจ่อปากอีกคน
“อ่ะ”
“ไม่เอา ไม่หิว”
“กินเหอะ เรายังไม่เห็นกุกกินอะไรเลยนะ” สุดท้ายกุกก็อ้าปากรับขนมที่จีมินป้อนให้อย่างเต็มใจ(?) กุกรู้สึกดีแปลกๆกับการกระทำของคนข้างๆ พร้อมกับหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้
วันนี้ช่วงเย็นที่โรงเรียนมีการจัดงานเลี้ยงต้อนรับจีมินโดยให้ห้อง ม.5/12 เป็นเจ้าภาพเนื่องจากหนึ่งในนักเรียนของห้องนี้ก็ไปแลกเปลี่ยนเรียนที่เกาหลีใต้เช่นเดียวกับจีมินที่มาไทย โดยโอสต์ของจีมินก็จะเป็นพ่อแม่ของเด็กนักเรียนคนนี้
อาหารและขนมตำรับตำรับไทยแท้ถูกเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ ขณะที่นักเรียนในงานส่วนใหญ่ก็จะเป็นนักเรียนห้อง ม.5/12 และนักเรียนห้องอื่นๆอีกเล็กน้อยเท่านั้น
“อุ้ยตาย ดูซิ ว่าเราเจอใคร” บุคคลที่สามหันไปเอ่ยกับแก๊งชะนีปลอมของนางอีกสามตัว ไม่จำเป็นต้องเห็นหน้ากุกก็จำได้ว่านี่เสียงใคร
อิแบมน้ำลายย้อย!!!!
“แหม ทำเป็นไม่พูดจา นั่งอ่อยเด็กใหม่อยู่หรือไง” แบมแบมพูดจาถากถางอย่างนึกสนุก ขณะที่กุกได้แต่นั่งกัดฟันกรอดเพราะไม่อยากมีเรื่องต่อหน้าจีมิน เดี๋ยวเขาจะมองไม่ดี ส่วนจีมินก็ทำหน้างงๆเพราะไม่เข้าใจว่าสองคนนี้พูดอะไรกัน
“เอ่อ สวัสดี เราจีมินนะ นายชื่ออะไรเหรอ” ถึงแม้ไม่เข้าใจว่าพูดอะไรกันแต่ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุ จีมินเลยเลือกที่จะเอ่ยขัดขึ้นมา
“เราชื่อแบมแบม ยินดีที่ได้รู้จักนะ เห็นใกล้ๆแล้วน่ารักมากเลยอ่า” แบมแบมฉีกยิ้มหวาน ซึ่งกุกคิดว่านั่นเป็นรอยยิ้มที่ดัดจริตที่สุดในโลกกกกกกก
“ป่ะ จีมิน ไปเต้นกันตรงนู้นดีกว่า นั่งอยู่เฉยๆ ไม่สนุกหรอกนะ” แบมแบมทำท่าจะลากจีมินออกไป แต่ก็ถูกอีกคนรั้งเอาไว้ก่อน
“จีมิน ไม่ต้องไป” เสียงทุ้มเอ่ยขณะที่รั้งข้อมือคนตัวเล็กเอาไว้
“ไปเถอะจีมิน อยู่กับอิกุกน่าเบื่อ”
“ไม่ต้องไป”
“เอ่อ....”
“มาเถอะ จีมิน ไปกับแบมแบม”
“ไม่ ห้ามไป”
“..............”
“จีมินนี่ มากับเค้าเถอะ เดี๋ยวพาไปทำอะไรสนุกๆ”
“จีมินของกู กูไม่ให้ไป!” กุกลุกขึ้นยืนพูดตะคอกใส่คู่อริพร้อมกับดึงร่างเล็กมาอยู่ข้างหลัง ทำเอาทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นเงียบกริบ
What the…. กูพูดอะไรออกปายยยยยยยยยยยย
“ของมึง? มึงอย่ามโน” แบมแบมเบะปากพร้อมกับยืนเชิดอก
“มึงไสหัวไปเลยป่ะ เห็นหน้ามึงแล้วกูอยากพ่นเสลดใส่”
“ทรามมาก ผัวกูหลงมึงไปได้ยังไงเนี่ย”
“อ้าว กูกูบอกมึงแล้วไงว่ามึงขี้เหร่แล้วก็เตี้ยด้วย”
“อิจอบ มึง!!!” แบมแบมง้างมือจะตบอีกคน แต่ก็ถูกมือปริศนามารั้งไว้ก่อน ผู้มาใหม่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
“อย่าแม้แต่จะแตะต้องน้องสาวฉัน”
“เจ๊ก้า!!” แบมแบมรีบเอามือลงทันที ดวงตาเล็กที่กรีดทับด้วยอายไลเนอร์พร้อมกับติดขนตาปลอมสีแดงเพลิงอีกสองชั้นมองจิกกะเทยรุ่นน้อง จนต้องรีบสลายตัวออกจากจุดนั้นทันที
“เป็นไง กูมาทันพอดี” วีรดาที่มาพร้อมกับเจ๊ก้า กะเทยในตำนาน เดินเข้ามาหาเพื่อนซี้
“อ้อ จีมินนี่ เมื่อกี๊น่ะ ไม่ต้องสนใจหรอกนะ ขอแนะนำ นี่พี่ชูก้า อยู่ ม.6 น่ะ” วีรดาดึงจีมินที่อยู่ด้านหลังกุกออกมาแนะนำให้กับรุ่นพี่ตัวซีด
“สวัสดีครับ ผมชื่อจีมินนะครับ”
“ต๊าย! น่ารักจริงๆ มิน่าถึงทำให้น้องสาวกุกของเจ๊ ถึงขั้นหึงหน้ามืดตามัว” มือขาวที่อุดมไปด้วยกลูต้าไธโอน จับใบหน้ากลมสำรวจไปมา
“เจ๊ หยุดเลย หยุดๆ จีมินมานี่ก่อน” กุกเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างสองคน ก่อนจะดึงจีมินออกมาแล้วพาไปอีกทาง วีที่กำลังจะตามไปเผือกก็ถูกเจ๊ก้าดึงเอาไว้
“ปล่อยคนรักเค้าอยู่กันสองคนสิ นังวีรดา”
“จีมิน คือเมื่อกี๊ที่เราพูดน่ะ ไม่ต้องคิดมากนะ” ทันทีที่ลับตาคน(?) กุกก็รีบแก้ต่างกับสิ่งที่ตัวเองได้พูดออกไป เพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะเข้าใจอะไรผิด
“อ๋อ เราไม่คิดมากหรอก ช่างเถอะ” จีมินส่ายมือเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร ขณะที่อีกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ตรงนู้นน่าสนุกดีนะ ไปตรงนู้นกันเถอะ” จีมินดึงคนตัวสูงไปอีกด้านที่มีการจัดฟลอร์แดนซ์ ซึ่งตอนนี้เจ๊ก้าเรียกเสียงฮือฮาจากคนทั้งงาน เพราะนางเล่นถอดชุดนักเรียนที่ใส่อยู่ เป็นชุดคาบาร์เล่ต์ สีแดงแสบตา พร้อมกับพร็อพขนนกจนดูเหมือนนกกระจอกเทศ ส่ายลีลาเซ็กซี่พร้อมกับทรงหัวเกรียนนักเรียนไทยที่นางไปตัดมาเพราะเจออาจารย์ตรวจผม
“กรี๊ดดดดดด!!! เจ๊ก้า เริ่ดมากค่าาาาาาาา ไอดอลในตำนานของหนู” วีรดายืนโบกป้ายไฟอยู่ด้านข้างเวทีพร้อมกับกรี๊ดเสียงแหลม
“I will survive!! โอ้ววว เย้ยยยย!”
“5555 พี่เค้าตลกจัง” เกิดมาจีมินเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก นิ้วเล็กชี้ไปยังสาวก้าคาบาร์เล่ต์ที่เต้นอยู่บบนฟลอร์พร้อมกับหัวเราะ
จีมินปรบมือไปตามจังหวะเสียงเพลง พร้อมกับส่งเสียงเชียร์ ท่าทางของคนตัวเล็กสดสายตาของร่างโปร่งไว้จนไม่อาจละไปไหนได้
“น่ารัก.......”
“ห้ะ? นายพูดว่าอะไรนะ เราได้ยินไม่ชัดอ่ะ”
“มะ ไม่มีไร ดูพี่เค้าเต้นเถอะ” กุกตกใจจนหัวใจลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม กลัวว่าจีมินจะได้ยินในสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี๊ คนตัวสูงอยากจะตบปากตัวเองซักร้อยรอบที่เผลอพูดอะไรไม่คิดเป็นครั้งที่สอง
งานเลี้ยงดำเนินมาเรื่อยๆ จนถึงเวลาอันสมควร ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง ส่วนจีมมินก็กลับบ้านไปพร้อมกับโฮสต์
“แหม มีความสุขจังนะมึง ยิ้มอยู่ได้ เป็นบ้าแล้วเหรออิกุก” วีรดาเดินมาหาเพื่อนกุกที่ยืนยิ้มระหว่างไปส่งเจ๊ก้าให้แฟนแกที่มารับ
“เออ มีความสุข”
“หมั่นไส้ นี่พึ่งเจอกันวันเดียว มึงถึงขั้นประกาศให้โลกรู้เลยเหรอว่าจีมินเป็นของมึง แถมยังเดินตามต้อยๆอีก”
“ตอนนั้นมันเผลอพูดออกไปเองเว้ย อีกอย่างกูก็แค่ไปเป็นเพื่อนจีมินเอง ไม่ได้เดินตามซะหน่อย”
“สตอว์วววววววววว แรดขึ้นเยอะเลยเพื่อนกู เออ พี่จินมาพอดี กูกลับละนะ รักมึง จุ๊บๆ” พูดจบก็ดีดตัวหอมแก้มเพื่อนสนิทหนึ่งที ก่อนจะวิ่งดุ๊กๆ ไปหาพี่จินที่ขี่มอเตอร์ไซค์สุดเท่ห์มารับและไม่ลืมที่จะโบกมือบ๊ายบายด้วย
“เออ บายๆ อื้อหือ อิวี ทาลิปสีแดงอีก” กุกรีบถูกรอยลิปสติกสีแดงหนาๆจากปากตุ๊ดดำออกจากแก้มให้หมดก่อนจะเดินกลับบ้าน
“กลับมาแล้ว มี้” ยกมือสวัสดีคุณนายแม่งามๆ คนเป็นแม่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ลูกชายไม่ได้พูด ค่ะ เหมือนที่เคยพูด กุกเดินขึ้นห้องไป โยนกระเป๋าเอลซ่าลงบนเตียงนุ่ม จัดการพาตัวเองเข้าห้องน้ำเพราะรู้สึกเหนียวเหนอะหนะตัวไปหมด
สายน้ำเย็นๆที่ไหลผ่านร่างกาย ช่วยเพิ่มความสดชื่อให้กุกจนกลับมารู้สึกกระปรี้กระเปร่าเหมือนเดิม ร่างสูงในชุดนอนลายบาร์บี้กำลังเช็ดหัวอยู่ที่ปลายเตียง สักพักก็มีเสียงกดกริ่งที่หน้าประตู เมื่อเดินลงไปกุกก็ต้องยืนตาค้างเมื่อเห็นสิ่งตรงหน้า
“ไง...กุก”
“โอ้! มาพอดีเลย มานี่ลูก มานั่งตรงนี้ก่อน” คุณนายแม่ดึงลูกชายในชุดนอนลายหวานแหววมานั่งที่โซฟา ซึ่งมีผู้ใหญ่อีกสองคน ที่กุกจำได้ว่าเป็นโฮตส์ของ....จีมิน
“ไม่ต้องตกจะ คือน้าต้องขอรบกวนแม่ของหนูกุกกับหนูด้วยนะลูก น้าสองคนมีธุระด่วนม้ากจริงๆ ที่ต้องไปดูงานต่างจังหวัด 2 อาทิตย์ น้าเลยขอฝากจีมินไว้กับหนูด้วยนะจ้ะ” ไม่รู้ว่าวันนี้มันวันอะไร ที่กุกต้องเจอเรื่องช็อคซ้ำซ้อนกันไม่รู้กี่รอบ ดวงตาคมมองไปยังร่างเล็กที่นั่งยิ้มอยู่บนโซฟา ข้างๆมีกระเป๋าเดินทางวางอยู่
“โอ๊ยยย ได้อยู่แล้วค่ะ ไม่เป็นปัญหา” ยังไม่ทันที่กุกจะได้พูดอะไร คุณนายแม่ก็ตอบรับด้วยความเต็มใจและใบหน้าเปรมปรีดา
“ขอบคุณนะคะ ยังไงนี่ก็เป็นเงินส่วนหนึ่งไว้สำหรับพาจีมินไปเที่ยว รับไว้ด้วยนะคะ”
“อู้ยยยย ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรื่องแค่นี้เอง เอ้า กุก พาจีมินขึ้นไปบนห้องสิลูก”
“ห้ะ? ห้องไหนอ่ะมี้”
“ก็ห้องลูกไง ให้จีมินไปนอนห้องเดียวกับลูก”
ให้จีมินไปนอนห้องเดียวกัน
ให้จีมินไปนอนห้องเดียวกัน
ให้จีมินไปนอนห้องเดียวกัน
ให้จีมินไปนอนห้องเดียวกัน
เดี๋ยวนะ ถึงขั้นต้องนอนด้วยกันเลยเหรอ!!! โอ้วววววววว!! กรีดแปป
“หา? อะไรนะมี้”
“เอ่อ เดี๋ยวผมนอนโซฟาก็ได้ครับ รบกวนกุกเปล่าๆ” จีมินพูดขึ้นอย่างเกรงใจ แต่ความต้องการของผู้ใหญ่ในบ้านมันมีมากกว่านั้น
“ไม่ได้นะลูก จีมิน กุกอย่าเสียมารยาทกับแขกสิ พาจีมินขึ้นไปบนห้อง” ดั่งคำประกาศิต กุกก็ต้องยอมทำตามคำบัญชาของคุณนายแม่ ร่างโปร่งลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าอีกคนก่อนจะพาจีมินขึ้นไป ปล่อยให้ผู้ใหญ่นั่งเม้ามอยกัน
“เอ่อ ห้องเรารกหน่อยนะ” กุกเอ่ยขึ้นหลังจากเปิดประตูห้องให้คนตัวเล็กเดินเข้าไป
“ไม่หรอก ห้องนายน่ารักมากเลย ชุดนอนก็ด้วย” จีมินหัวเราะน้อยๆ ขณะที่กุกรู้สึกเหมือนหน้าร้อนขึ้นมาหน่อยๆ ไม่ใช่เพราะเขินแต่เพราะอายต่างหาก! ให้ตาย เดี๋ยวจะรีบไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้เลย
“จีมิน อาบน้ำยัง”
“อาบแล้ว”
“งั้นนอนเลยมั้ย นอนเตียงเราก็ได้ เดี๋ยวเรานอนข้างล่างเอง”
“จะดีเหรอ เรา....”
“ไม่เป็นไรๆ นอนเถอะ” กุกหยิบผ้าห่มอีกผืนออกมาจากตู้และจัดการปูลงพื้นข้างๆเตียง
“อือ ขอบคุณนะ” ร่างเล็กค่อยๆล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกเป็นการขอบคุณ ทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นแรงเป็นรอบที่ร้อยของวัน
“กุก”
“หืม?”
“ฝันดีนะ”
“อือ เช่นกัน” ใบหน้าคมฉีกยิ้มกว้างอย่างปิดไม่มิด มือหนาเอื้อมไปปิดโคมไฟที่หัวเตียง คืนนี้ต้องฝันดีแน่ๆเลย
ตี 2
กุกไม่ได้รู้สึกว่าง่วงแม้แต่นิดเดียว หนำซำยังนอนตาแป๋วในความมืดอีก ร่างสูงลุกขึ้นมาดูคนตัวเล็กที่นอนดิ้นซะจนผ้าห่มกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง แถมดิ้นมาซะจนจะตกเตียงอยู่แล้ว
ครั้นจะอุ้มจีมินให้กับไปนอนตำแหน่งเดิมก็ไม่กล้า กุกได้แต่ล้มตัวลงนอนที่เดิม มองดูเสี้ยวหน้าของอีกคนที่โผล่พ้นออกมาจากขอบเตียง
“นายนี่มันโคตรน่ารักเลย.....เห้ย!!!”
ปั่ก!!
ชมได้ไม่ทันขาดคำ จีมินก็ดันแผลงฤทธิ์ดิ้นตกลงมากระแทกลงกลางลำตัวอีกคนเต็มแรง ร่างเล็กสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ
“กุก เราขอโทษ”
คนถูกกระทำนอนหน้าเขียวอยู่บนที่นอน จีมินทำหน้าเลิ่กลั่กเพราะไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ไม่เจ็บเลยครับ.....
กุกไม่เจ็บเลย
ไม่เจ็บอย่างกับผีน่ะสิ!! จีมินเล่นตกลงมากระแทกโดนไอ้จ้อนเขาเต็มแรงขนาดนี้!!
โอยยยยยยยยยยยยยยย....
Writer talkTM
…………………………………………………………………………………………………………………
ฮัลโหลววววววววว มาอัพซะดึก ที่จริงอยากอัพตั้งแต่ช่วงบ่าย แต่ไม่มีเวลาเพราะกำลังเป็นอีแจ๋วทำความสะอาดบ้าน ในแชปนี้มีตัวละคนเพิ่ม กะเทยรุ่นเดอะในตำนาน “มิน ชูก้า” ปรากฏตัวค่า นางมาอย่างเริ่ด แต่พอดีไรท์ไม่มีตังจ้างเยอะ นางเลยได้มาเล่นแปปเดียว กรั่กๆๆ และยังคงมีคนถามอยู่ว่านี่กุกมินเหรอ? กุกมินค่ะ ได้โปรดเชื่อค่ะ กุกมินนนนนนนนนนน 555555555555 อัลไล อย่าพึ่งถอดใจสิคะ ตอนนี้ยังให้หนูกุกรุกแรงไม่ได้ เดี๋ยวนังจี้มันจะสยอง เราต้องค่อยเป็นค่อยไปค่ะ กุกมินนะ ย้ำ กรั่กๆๆๆ จากตอนที่แล้วที่น้องจอนไปสนามหลวงมีคอมเม้นบอกให้ไรท์บรรยายตอนน้องกุกไปสนามหลวงด้วย 5555555 -..- อุแหม่ ไม่ค่อยหื่นกาม แต่ตอนนี้กุกมินได้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ห้องนอนเดียวกัน หุๆ แต่คืนแรกนังจี้ก็ทำเรื่องซะแล้วววว ติดตามดูไอ้จ้อนต่อปายยยยยย 5555
ความคิดเห็น