คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :: LADY FORTH :: BEGINS AND BECOME (100%)
Ladyman
BEGINS AND BECOME
“เป็นไปบ่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยย!!!” ทันทีที่ได้ยินคำพูดของกุก น้องวีก็แทบจะลงไปนอนดิ้นน้ำลายฟูมปากกับพื้น ถ้าไม่ติดที่ว่ากำลังเข้าแถวอยู่ วีวี่จะทำแล้วค่ะ
“อย่าเสียงดังสิมึง” กุกทำมือจุ๊ปาก แต่นั่นไม่ได้ทำให้อาการวีสงบลงแม้แต่น้อย
“อิกุก กูว่าแม่งต้องเป็นเดจาวูแน่!! เดจาวูๆๆ”
“มึงเงียบก่อนได้มั้ยเนี่ย อาจารย์หันมามองแล้ว”
“และสำหรับเพื่อนชาวเกาหลีคนใหม่ของพวกเรานะคะ จีมินจะเรียนในห้อง ม.5/12 สายวิทยาศาสตร์นะคะ หลังเลิกแถวครูขอพบนักเรียนห้อง ม.5/12 ทุกคนด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ” คุณครูอังคณา ครูสาวประจำชั้น ม.5/12 ขึ้นพูดต่อจากครูใหญ่
เดี๋ยวนะ........
ห้อง ม.5/12................
“ฉิบหาย!! ห้องพวกเราอ่ะ อิกุก!!” วีสติแตกขึ้นมาอีกรอบ ร้อนถึงจอนศักดิ์ต้องรีบเอามืออุดปากเพื่อนที่กำลังตุ๊ดแตกได้ที่ ใบหน้าขาวส่งยิ้มแหยๆให้กับอาจารย์ที่ยืนคุมแถวอยู่ใกล้ๆ
“มึงนี่จะอะไรนักหนา กูก็ยังเป็นน้องกุกคนสวยที่สุดในสามโลกเหมือนเดิม อย่าดิ้นค่ะ อย่าดิ้น”
“เออๆ กูกรีดร้องไปงั้นแหละ ก็ไม่อยากปล่อยให้เพื่อนสาวกูกลายพันธุ์” วีพูดพร้อมกับจัดเผ้าผมให้เรียบร้อย หลังจากที่แถวเลิก คุณครูอังคณาครูประจำชั้นก็เดินมายังกลุ่มเด็ก ม.5/12 พร้อมกับปาร์ค จีมิน
บุรุษผู้มาจากแดนโสมฉีกยิ้มให้กับเพื่อนๆร่วมห้องอย่างเป็นมิตร คนอื่นๆต่างก็ตื่นเต้นที่จะได้เรียนร่วมกับเด็กใหม่ที่อิมพอร์ตมาจากแดนไกล พากันเข้าไปทำความรู้จัก ถามนู้น ถามนี่ จนเจ้าตัวตอบแทบไม่ทัน
“เข้ามาก็ฮอตเลยเนอะมึง” วีกระซิบพูดกับเพื่อนซี้ แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเงียบ วีรดาหันหน้าไปมองจอนศักดิ์ที่บัดนี้แข็งทื่อเป็นหินไปเรียบร้อยแล้ว
ราวกับมีมนต์บางอย่างที่สะกดร่างสูงไว้จนมิอาจละสายตาออกไปได้ ภาพที่เห็นตรงหน้าเหมือนกับภาพสโลว์โมชั่น ช้าๆแต่เต็มไปด้วยความงดงาม ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มสดใส ผมสีน้ำตาลส่องแสงเป็นประกาย ช่างรับกับรูปหน้าของคนตัวเล็ก ดวงตาสระอิที่ดูเหมือนจะยิ้มได้บวกกับเสียงหวานเล็กที่พูดเจื้อยแจ้วไม่หยุดนั่น ทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
“อิกุก มึงมโนอะไรอีกล่ะ!” เหมือนรถที่เหยียบเบรกกะทันหัน กุกหลุดออกจากโลกใบเล็กๆของตัวเอง เพราะเสียงแหลมปรี๊ดอย่างกับควายออกลูกของวี
“หะ...ห้ะ?..อะไรเหรอ”
“แหม นี่อย่าบอกนะว่ามึงกำลังหลงเสน่ห์เด็กใหม่ นี่มึงจะกลายพันธุ์แล้วจริงๆใช่ไหม!?” วีจับหน้าเพื่อนสนิทแล้วเขย่าไปมา
“มึงเล่นห่า....”
“เอ่อ พวกคุณชื่ออะไรเหรอครับ?” ยังไม่ทันที่กุกจะได้ออกเสียงด่าอะไรวี เขาก็รีบกลืนคำพูดนั้นลงคอทันที ในเมื่อปาร์ค จีมิน ดันมายืนยิ้มอยู่ตรงหน้าซะแล้ว
“หู้ยยยย ไม่ต้องพูดคำทางการขนาดก็ได้ เราชื่อวี อิกระต่ายหน้ามึนนี่ชื่อกุก ยินดีที่ได้รู้จักน้า จีมินนี่~” วีรดาจัดการแนะนำตัวเองและเพื่อนสนิทอย่างเสร็จสรรพ ไม่ลืมที่จะใส่ท่าทางกุลสตรีไทยลงไปด้วย จีมินเห็นดังนั้นก็พยักหน้ารับอย่างเป็นมิตร ในใจก็ได้แต่ครุ่นคิดด้วยความงุนงง
เขากำลังงงว่าคนที่ชื่อวีกับกุกตรงหน้านี่เป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย ด้วยท่าทางและใบหน้าที่จัดเต็มจนเขารู้สึกเหมือนกำลังคุยกับลิงบาบูนตัวดำๆ แต่เอ...ใส่เครื่องแบบนักเรียนชาย ก็น่าจะนักเรียนชายแหละเนอะ?
“เอาล่ะ เด็กๆ เข้าห้องเรียนได้แล้ว ช่วยพาจีมินไปด้วยนะ ครูต้องรีบไปประชุมต่อ” พูดจบคุณครูอังคณาก็เดินจากไปทันที นักเรียนหญิงในห้องต่างพากันเทคแคร์นั่นนี่นู่นให้จีมิน จนวีรดาได้แต่เบะปากด้วยความหมั่นไส้
“ชะนีพวกนี้ เห็นผู้ชายหน่อยเป็นไม่ได้ ไปเหอะ อิกุก” วีจัดการลากเพื่อนสาวขึ้นห้องไปโดยไม่รีรอพวกชะนีที่รุมปาร์ค จีมินอยู่ แต่ครั้งนี้ต้องใช้แรงเยอะหน่อยเพราะนังกุกมันดันสติหลุดอีกแล้ว นี่มันเวรกรรมอะไรของนังวีคะเนี่ยยยยยยย
“เอ่อ...กุก นายชื่อกุกใช่มั้ย?” เสียงเล็กๆเอ่ยเรียกให้จอนศักดิ์ละจากหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นมา ก็พบว่าจีมินยืนถือหนังสืออยู่หน้าโต๊ะเขา
“อือ มีไร” สาบานได้ ว่าน้องกุกไม่เคยพูดได้แมนขนาดนี้มาก่อน ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่กุกรู้สึกได้เลยว่าเสียงแม่งโคตรแมน
“คือเราไม่แน่ใจว่าตรงนี้อ่านว่าอะไรอ่ะ” นิ้วป้อมชี้ให้ดูไปยังจุดที่ตัวเองสงสัย กุกเลิกคิ้วขึ้น
“แล้วไม ไม่ไปถามพวกนั้นอ่ะ” พูดพร้อมกับชี้ไปยังกลุ่มชะนีที่นั่งเม้ามอยกันเป็นกลุ่มเล็กๆ
“เราขี้เกียจฟังพวกเค้าพูดยาวๆน่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้ เราฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง” ทันทีที่ได้ฟังคำตอบ ทำเอาจอนศักดิ์เกือบหลุดหัวเราะออกมา มันก็จริงที่พวกผู้หญิงพวกนั้นมักจะชอบพูดอะไรไร้สาระ แล้วก็ฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง
“แล้วนายอ่านว่าไรอ่ะ”
“สม-อง”
“ห้ะ?”
“สม-อง”
“อุ๊บ 55555555555555” กุกระเบิดหัวเราะออกมา ขณะที่จีมินได้แต่ยินเกาหัวแกรกๆ เขาว่าเขาสะกดถูกแล้วนะ
“ไม่ใช่ๆๆ มันอ่านว่า สะ-หมอง สมองอ่ะ ที่หัวๆ” กุกพูดพร้อมกับชี้ไปที่หัวตัวเอง พอได้ยินดังนั้นร่างบางก็ถึงกับบางอ้อ
“อ๋ออออ สมอง โอเค ขอบใจนะๆๆ” จีมินยิ้มให้พร้อมกับไหว้ขอบคุณก่อนจะกลับนั่งที่ของตัวเอง กุกมองตามแผ่นหลังเล็กที่เดินไป ก่อนจะลอบยิ้มออกมา
“กูเห็นนะ! อิกุก!! มึงยิ้มทำไม!” วีรดาซึ่งโผล่มาจากส่วนไหนของห้องก็ไม่รู้ เดินเข้ามาเท้าเอวหน้าเขาอย่างคาดโทษ
“มึงบ้าป่าว กูยิ้มซะทีไหน”
“มึงหยั่มมา แถมเมื่อกี๊ทำแอ๊บเสียงแมนนะมึง แรดจังเลย เพื่อนกู”
“อ้าว อินี่ ตบกับกูหน่อยมั้ย?” วีฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นเพื่อนซี้กลับมาเป็นเหมือนเดิม อันที่จริงเขาก็ไม่ได้จะกีดกันอะไรเรื่องการกลายพันธุ์ของนังกุกหรอกนะ แต่กลัวว่าจีมินจะต้องมาเป็นทุกข์เพราะคบตุ๊ดนี่แหละ อิกุกแม่งยิ่งปัญญาอ่อนอยู่ เฮ้ออ โลกนี้มันอยู่ยาก
และยิ่งตอนนี้ก็ยิ่งอยู่ยาก....
วีพูดเลย ว่ามันอยู่ยากจริงๆ.......
จะอะไรซะอีกล่ะ!! ก็ตอนนี้จีมินกำลังโชว์กล้ามท่ามกลางฝูงชนน่ะสิ!!
...................................................................50%................................................................................
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 นาทีก่อน
“เอ้า นักเรียน ลงสระได้แล้ว” เสียงครูฝึกพูดขึ้น คาบที่หกเป็นคาบวิชาพละ ซึ่งในภาคเรียนนี้จะได้เรียนวิชาว่ายน้ำ ซึ่งอาจารย์จะบังคับให้ทุกคนต้องเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำและลงน้ำทุกคน ในขณะนั้นนักเรียนคนอื่นๆในห้องก็เริ่มทยอยลงสระน้ำ
“ถ้ากูลง ครีมกูก็ลอกหมดน่ะสิ” วีบ่นอย่างไม่สบอารมณ์ ถึงจะอยู่ในที่ร่มแต่รังสียูวีก็เข้ามาทำร้ายผิวน้องวีได้นะคะ!!
“มึงอย่าบ่น ป่ะๆ ลงๆ” กุกซึ่งตอนนี้อยู่ในชุดว่ายน้ำเรียบร้อยแล้ว อันที่จริงมันก็แค่กางเกงที่ปกปิดส่วนล่างตัวเดียวนั่นแหละ วีรดาเดินปิดหน้าอกตามเพื่อนสนิทลงไปในสระน้ำแต่ก็มิวายบ่นไปตลอดทาง ไหนจะกลัวครีมลอก ไหนจะกลัวไอแดด ไหนจะกลัวคนอื่นเห็นจูป้าจุ้บ(หัวนม)
“อ้าว แล้วเด็กใหม่อยู่ไหนซะล่ะ” ครูฝึกเอ่ยถามหลังจากนับจำนวนนักเรียนแล้วดันขาดไปคนหนึ่ง
“มาแล้วครับๆ” สิ้นเสียงก็ปรากฏร่างของจีมินที่เดินมาในสภาพด้านบนเปลือยเปล่า เหล่าชะนีน้อยใหญ่มองภาพนั้นด้วยความตะลึง
รวมถึงกุกด้วยเช่นกัน....
“โอ้วววว!!! คุณพระช่วย กล้วยแหกดง!!” ณ จุดนั้น วีรดารู้สึกเหมือนอยากจะนอกใจคุณแฟนสุดหล่ออย่างพี่จินซักสิบนาที ทั้งๆที่หน้าตาออกค่อนไปทางน่ารัก แต่หุ่นดันน่าเซี้ยะยิ่งกว่าบุรุษคนไหนที่วีเคยเจอ จีมินที่ดูเหมือนจะอายๆนิดหน่อย เดินเลียบขอบสระลงมา
“อิวี...”
“ห้ะ?”
“กูอยากได้ อยากโดนคนนี้อ่ะ....” กุกเอ่ยเหมือนคนสติหลุด ทำเอาเพื่อนวีรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาอีกรอบ
“แรดนะมึง เห็นกล้ามผู้ชายหน่อยไม่ได้”
“เอ้าๆ พวกเธอไม่ต้องอึ้ง ของครูก็มี วันแพ็ค!!” คุณครูฝึกไม่ยอมน้อยหน้า เปิดเสื้อโชว์วันแพ็คกลมมนที่ตัวเองภูมิใจนักหนาให้เด็กๆดู เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดี
การเรียนวิชาว่ายน้ำดำเนินไปจนหมดคาบ ทั้งๆสาวและหนุ่มๆต่างอดเสียดายไม่ได้ที่จะไม่ได้เห็นซิคแพ็คอันน่าหลงใหลของจีมิน คนตัวเล็กขึ้นจากสระ หยดน้ำพราวเกาะตามผิวขาว ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ให้กับจีมินเป็นอีกเท่าตัว ทำเอากุกยืนมองตาค้างอยู่ข้างสระจนน้ำลายแทบยืด
ผั่วะ!!!
“โอ้ย!! อิดำ ตบหัวกูไมเนี่ย” กุกลูบหัวป้อยๆหลังถูกฝ่ามืออรหันต์ของวีรดาเข้าไปเต็มแรง พร้อมกับหันไปค้อนให้เพื่อนสนิทอีกที
“ถ้ามึงจะมองขนาดนั้น กูว่า มึงเดินเข้าไปบอกจีมินนี่เลยว่ามึงอยากโดน”
“อะไรกูไม่ใช่คนอย่างนั้นซะหน่อย”
“อ้าว แล้วเมื่อกี๊อิตุ๊ดฟันจอบที่ไหนมันบอกกูว่าอยากได้ อยากโดน”
“กูก็พูดไปงั้นแหละ ไปเหอะ เปลี่ยนชุด กูหนาว” ปากพูดกับเพื่อนแต่สายตายังคงจับจ้องไปที่แผ่นหลังเล็กที่เดินอยู่ด้านหน้า กุกเดินไปได้ซักพักก็ต้องผิดสังเกตที่เพื่อนวีไม่ยอมเดินมาซักดี
“อิกุก มึงหันมานี่ดิ๊”
“อะไรมึงอีกล่ะ”
“อิเห้!! ทำไมเป้ามึงตุง!!” นิ้วดำๆนั่นชี้ไปยังเป้าหมาย กุกมองตามลงไปก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจพร้อมกับรีบเอามือมาบัง
“อิวี มึงอย่าพูดดังสิ อิบ้า”
“นี่อาการกลายพันธุ์มึงกำเริบอีกแล้วใช่ไหม?!!”
“มึงอย่าพึ่งตกใจ กูจะทำไงดีๆๆๆ” กุกเองก็ไม่ได้ตื่นตระหนกน้อยไปกว่าวีรดาเช่นกัน ใบหน้าขาวหันไปมาอย่างเลิ่กลั่ก ทำไมอยู่ๆไอ้จ้อนน้อยของเขาถึงตื่นล่ะวะเนี่ย!!
“กะ กูจะไปรู้ได้ไง! กูไม่เคยเป็นเว้ย”
“อ้าว แล้วพี่จินมึงทำไงล่ะ”
“เอ่อ...ไปสนามหลวงมั้ง?” วีรดาทำท่าครุ่นคิดก่อนจะตอบออกมา อะไรคือไปสนามหลวงคะ? น้องจอนศักดิ์ไม่เข้าใจ
“กูไม่...”
“พวกนายเป็นไรกันหรือเปล่า?” ยังไม่ทันที่กุกจะได้พูดต่อ จีมินก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ ร่างเล็กยังคงอยู่ในชุดว่ายน้ำเหมือนเดิม ขณะที่กุกก็หน้าซีดแล้วซีดอีกจนขาวกว่าไมเคิล แจ็คสันแล้วเนี่ย
“มะ ไม่มีไร” กุกกลั้นใจตอบพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่น
ไม่นะกุก อดทนไว้ ซิกแพ็คนั่น ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย
“นายไม่สบายหรือเปล่า ทำไมหน้าซีดขนาดนั้น” ร่างเล็กเห็นท่าไม่ดี เลยเอ่ยถามพร้อมกับจับไหล่คนตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง ทันทีที่มือเล็กแตะไหล่กว้างนั่น กุกก็รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งไหลผ่านไปทั่วร่าง
“ไม่มีอะไรหรอก จีมินนี่ กุกมันแค่หนาวอ่ะ ป่ะๆๆ ไปเปลี่ยนชุดกันเหอะ” เห็นหน้าตาของเพื่อนกุกที่บ่งบอกถึงความทรมาณสุดขีดพร้อมกับกุมเป้าเอาไว้อย่างนั้น วีรดาก็อดจะสงสารไม่ได้ รีบดึงเพื่อนรักออกมาจากสิ่งเร้าอย่างจีมินนี่ทันที
“ให้เราช่วยอะไรมั้ย”
ช่วย?
ฉับพลันความคิดแสนอุบาทว์ก็ผุดขึ้นมาในหัวของน้องกุกอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ขนาดตัวเขาเองยังรู้สึกตกใจที่ตัวเองคิดอะไรแบบนั้นออกมาได้ กุกส่ายหัวพัลวันก่อนจะรีบชิ่งตัวเองออกมา ณ จุดนั้นทันที
“มึงรีบพากูไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้” เอ่ยสั่งวีรดาให้พาไปที่ห้องน้ำเดี๋ยวนี้ เขาต้องให้เพื่อนช่วย
เฮ้ๆ เดี๋ยวๆน้องกุกไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น รู้สึกซาวด์มันจะ something wrong นะคะ
ไม่ใช่กุกวีค่ะ ย้ำ
“เออๆ ป่ะๆ” ไม่รอช้า สองคู่หูรีบตรงดิ่งไปยังห้องน้ำทันที กุกพุ่งเข้าใส่ห้องน้ำโดยไม่สนใจโลกอะไรทั้งสิ้น ก่อนจะตะโกนออกมา
“อิวี มึงออกไปรอข้างนอกก็ได้นะ เพราะกูจะไปสนามหลวง ไปนานเลยด้วย” พูดจบก็ปิดประตูห้องน้ำดังปึง จากนั้นก็.........(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)
“ไง ไปสนามหลวงมาสนุกมั้ยมึง” วีเอ่ยถามหลังกุกเดินอิดโรยออกมาจากห้องน้ำ สภาพนี่อย่างกับไปออกรบมา(?) ไรผมดำที่เปียกลู่ติดหน้าไม่รู้ว่าเพราะน้ำจากสระหรือเหงื่อกันแน่
“สนุกห่าไร เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย กูจิบ้า” ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างล็อกเกอร์ กุกนั่งหอบหายใจเบาๆ ขณะที่วีนั่งหัวเราะ
“กูว่านะ ต่อไปมึงอาจจะไม่ต้องไปสนามหลวง แต่ได้ลองกับของจริงก็ได้ โอ้ววววว อู้ววว อ้าาาาา” วีรดาทำท่าบิดไปบิดมาพลางทำหน้าเซ็กซี่กัดปากเบาๆ กุกได้แต่เบะปากอย่างขยะแขยง
“มึงครางได้น่าเกลียดมาก ถ้ากูเป็นพี่จินนะ กูว่ากูหมดอารมณ์”
“อ้าว อีนี่ กูออกจะเร้าใจ พี่จินหลงใหลในทุกท่างของกู” ตุ๊ดตัวดำสะบัดหัวเห็ดอย่างมั่นใจ พร้อมกับหยิบชุดพละให้กุกด้วย
“เช็คสติบ้างนะอิดำ” ทิ้งท้ายไว้อย่างเจ็บแสบ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า บ่องตงว่ากุกนี่หมดแรง จากการไปสนามหลวง กุกสัญญากับตัวเองเลยว่า จะไม่เข้าใกล้จีมินอีกแล้ว ปาร์คจีมินน่ะ ตัวอันตรายชัดๆ
อันตรายต่อทั้งร่างกายและหัวใจ.....
ถุยยยยยยยยยยยยยยย!!!
Writer talkTM
…………………………………………………………………………………………………………………
อะไร? ทำไมมองหน้าไรท์อย่างนั้น นี่ไรท์ใสๆนะ โถ่วววววว แค่พาน้องกุกไปว่อนสนามหลวงมาเอง 555555 ตอนนี้เป็นการเจิมกุกมินก่อน เดี๋ยวตอนหน้าๆจะเพิ่มเลเวล เราจะให้กุกรุก(?) ได้โปรดเชื่อในตัวน้องกุกนะคะ ย้ำว่านี่ คือกุกมิน กรั่กๆๆๆ
ความคิดเห็น